ลิขิตหงส์ฟ้าชะตารัก แคว้นเว่ย

ท่าทางดุดันของหลิวเหวินจิ้ง

ละวรยุทธ์ของเขา ก็สามารถขู่ขวัญผู้คนไ

ยงแค่รีบร้อนไปหน่อย ก็เลยเผลอวิ่งชนพวก

ซะ!!” หลิวเหวินจิ้งตวัดมีดสั้นเฉียดผ่านใบหูเขา

ข้าพูดแล้ว!!” เขาตะ

นต้องการตัวคุณหนูผู้นี้” เขาว่า

ะเหตุใด” นางใช้นิ้วช

่รู้ ขะ… ข้าเพียงแค่

็นใคร” หลิวเหวินจ

านายของข

เคร้ง! เคร้ง! เค

ั้งหมด แต่เพราะการโจมตีเมื่อครู่จึงทำให้ชายผู้นั้นหลบหนีไปได

จ้าค่ะ” เสียงร้องตะโ

่ว่

” นางมีท่าทางตื่นกลัวเหมือนจะร้องไห้ เขาหมุนต

ไปในรถม้า “อย่ากลัวไปเลยหลินหลิน เจ้ามีข้

ามคนผู้นั้นไปมิใช่หรือ หา

่นอกแสนอบอุ่น “พี่จิ้ง เรื่องวันนี้อย่าบอกท่านแม่นะเจ้าคะ ข

ปากเสียงสั่นเพราะตื่นตก

อยไปง่ายๆ” สายตาดำมืดของหลิวเหวินจ

าคะคุณหนู หากไม่แจ้งให้ฮูห

่านแม่รู้เรื่องก็ไม่สามารถทำอะไรได้

จะรับปากแล้วแต่แม่นม

ช้ทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน ขนมที่นางซื้อมามีหลายกล่องราค

ใจจนลืมเรื่องร้ายที่เพิ่

ค่ใช้ขนมก็หลอกล่อได้สำเร็จแล้ว ผิดกับ…’ คิดแล้ว

่านหิวหรือ

ึ้น “เจ้ากินก่อนเถอะ ข้

องเด็กชายที่หายลับไปจากป

แล้วเจ้าค่ะ” หงซิ่งเดินถื

็มีเด็กที่เหมือนเด็

และเขียนเมนูขนมต่างๆ ซึ่งนางตั้งใจเอาร

ล็กสำหรับรอรับกลับเท่านั้น นางจึงตั้งใจทำที่นั่งสำหร

ง และจากอุปกรณ์ที่สั่งทำในวันนี้ รวมถึงเหล่าวัตถุดิบต่างๆที่พอหาไ

ที่นี่แล้วล่ะ จากนั้นค่อยเอามาปรับสูตรใ

นที คราวนี้เหล่าสาวใช้และแม่ครัวมิได้ห้ามปรามนางอีก ตรงกันข้ามพวกนางต่างค

ยสอนข้าได้หรือไม่เจ้าคะ” นางเอ่ยเสียงห

ถนัดทำขนมเป็นอย่างยิ่งเลยเจ้าค่ะ” ท่าทางน่าเ

้องได้ทำบ่อยๆแน่นอน” นางว่าพลางยิ้มจนตาหยี ทำเอาแม่ครัวเฉินอาร

นด้วยตนเอง ที่โถงกลางทุกคนมากันพร้อมหน้าแล้ว ทั้งฮูหยินใหญ่ ฮูหยินนายท่านรอง ฮูหยินนายท

้เขามาคารวะ และจะไม่ยอม

สียงหวานพร้อมทำความเคารพเหล่าไท่จวินอย่างงดงาม ทำใ

จ้าถืออะไรมาด้วยหรือ” เหล่าไ

จากในตะกร้าขึ้นวางบนโต๊ะ

เลยนะเจ้าคะ ไม่เชื่อถามหงซิ่งได้เลยเจ้าค่ะ

ียแล้ว หึหึ ช่างเป็นเด็กรู้ความยิ่งนัก” เหล่าไท่จว

สาวของเหล่าไท่จวิน ภายหน้าต้องกลายเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของแ

งแวบเดียวนั้น กลับส่อแววดูถูกเหยียดหยามออกมาอย่างชัดเ

งไม่ทราบว่างานครัวนั้นเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสมและไม่คู่ควรอย่างยิ่ง สำหรับคุณหนูตระกูลใหญ่ หากถูกผู้คนเล่

่าใครตายสักหน่อย มาเสื

แต่ภายนอกก็ยังคงต้องแก

อารมณ์ไม่ดี หลานมักจะทานขนมเพื่อให้อารมณ์ดีขึ้น เพราะหลานอ

องการเอาใจยายแก่คนนี้เท่านั้น หรือเจ้าไม่อยากให้นางแสดงควา

ร์เป็นเด็กกตัญญูเช่นนี้ เพราะได้ท่านคอยอบรมเลี้ยงดูมาแต่เล็กแต

าไหลก็คงเป็นป้าสะใ

้วนฉลาดหลักแหลมและเป็นเด็กกตัญญูร

ะเหล่าไ

วาดนี้เจ้าค่ะ” หลิวลู่เหลียนถือม้วนภ

เอ๋อร์” เหล่าไท่จวินรั

ของศาลาริมสระบัวอันงด

ไม่นานเจ้าค่ะ ฝีมือของหลานธรร

วกกับใบหน้างดงามราวดอกสาลี่ ทำให้

ก กิริยาท่าทางก็สมกับเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิว เจ้าไม่ทำให้ย่าผิ

ะเหล่าไ

่เหลียนเอ่ยเสียงนุ่มนวลอย่างพอเหมาะ ทำให้

ถึงเรื่องการเรียนของนางไปจนถึงการเตรียม

ฤดูใบไม้ผลิปีหน้านางก็จะสิบสาม ถือ

ห้เหล่าฮูหยินทั้งหลายได้ดูตัว หากคุณหนูบ้านใดถูกตาต้องใจก็จะให้แม่สื่อมาเจรจาขอหมั้

สียง หากคุณหนูคนใดมีความสามารถเป็นที่เลื่องลือ

ขึ้นเวทีจริง ชีวิตพวกคุณหนูยุคนี้ไม่ต่าง

เหล่าไท่จวินมีท่าทางเหนื่อยล้า

รายตามองหลิวลู่หลินด้วยสายตาประห

ยปละละเลย จนนางทำเรื่องเสื่อมเสียมาให้คนสกุล

ั้นเลยเหรอ ป้าสะใภ้ใหญ่นี่ ถนัดท

ติไม่ดีเลยเจ้าค่ะ …ขงจื่อไม่ได้กล่าวไว้ แหะๆ” หล

อนทุกวัน มีเพียงซุนเต๋อที่นำจดหมายฉ

จิ้ง

มิได้บอ

่ให้บอก” หลิวลู่หลินแกล้งทำปึงปัง

กไว้จริงๆขอรับ” เข

้อ่านตำราเล่มนี้ให้จบ

ะ… ได้! ทีอาจารย์จิ้งยังแอบไปอู้ได้ แล

าง และตัดสินใจจะออกไปหาท

เสียงของนางคนทั้งสองที่ถูกเรียก

้นแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างเริงร่า เมื่

่นเมื่อวาน เพียงแต่วันนี้กลับมี

ใดบ้างเจ้าคะ” หงซิ่ง

นค้า ร้านอาหารที่คึกคักที่สุด นี่ก็ใกล้เท

นเต๋อไปมาอย่างถูกใจ และพึมพำอยู่ตลอด

เด็ก ร่าเ

นดับหนึ่งจริงๆ เพียงแค่ห้องโถง

ดใหญ่ ทั้งโคมไฟลวดลายมงคล แม้แต่เสายังแก

ยฮัว(เบญจมาศ) หลันฮวา(กล้วย

ี่ยวเอ้อไปห้องรับรอง

ข้าไปกินอาหารใน

งจากด้านนอก นางสั่งอาหารและเลือก

ทั้งพ่อค้าแม่ค้า ทั้งผู

ูฉี ห้าแสนตำลึงจะ

กด้านนอก และเรียกให้ซุนเต๋อกับหงซิ่งมาทานด้วยกัน ทั้งสอง

างเพียงแค่หยิบตะเกียบขึ้นมาเขี่ยข้าวและ

้าวเป็นเพื่อน” นางบ่นพึมพำไปพลางเขี่ยข้าวไ

ดอร่อย บางครั้งต่างคนต่างแย่งกับข้าว

หน้าคว่ำและล้มลงไปนอนบนพื้น หลิวลู่หลินตกใ

วียนคล้ายโลกหมุน และ

้อตัวรู้สึกไร้เรี่ยวแรง ความง่

ยังไม่ทันได้เข้าปากและเข้าใจในทัน

ผ่วเบา ตามด้วยเสียงฝีเท้า

คดีเป็นของกระบี่ข้าแล้ว ที่ไม่ต

สียเวลา เ

ตประสาท แต่นางไม่มีเรี่ยวแร

องเท่าที่เรี่ยวแรงทั้งห

ขอรับ นายท่าน” เสียง

ี่ เอาแค่นัง

มันไปบอกคน

าคนเดียว พวกนั้นไม่มีทางออกตามหาอย่างเอิกเกริกแน่ อ

คือ นางถูกมือหยาบหนาของบุรุษยกขึ้

้ง… ช่