เสน่หามนตรา

งม่านฟ้าเวลาเคืองโกรธโมโห มันดูน่ามอง น่าเสน่หามากสำหรับชายหนุ่ม จนเขานั้นอดใจแทบ

่งต้องหัวเสียหงุดหงิด เมื่อชายหนุ่มคิดเอาแต

ริ่มป่วยการที่จะพูดต่อเมื่อเชคฮบราฮิมเอาแต่ถามแบบเดิมๆ วกว

้ตายเถอะปกติเชคฮบราฮิมไม่เคยต้องพูดประโยคยาวขนาดนี้มาก่อน แต่กับม

่แล้วค่ะ..." ม่านฟ้าเชิ

าฮิมบอกในสิ่งที่ต้องการและทิ้งท้ายประโยคก่อนจะเอ่ย

มสีนิลเบิกกว้างทันใดเมื่อชื่อที่เธอไม่เ

้วไม่รู้" เชคฮบราฮิมผู้ห

สีนิลจ้องมองไปยังดวงตาคมกริบของเชคฮบราฮิมอย่างเป็

คฮบราฮิมพูดเสียงเรีย

้าวกับคนไม่รู้จักได้ยังไง

ช่ผู้ชา

ู๊ณ.....” ม่านฟ้าสบถเสียงสูง

ราฮิม ตอบกลับเมื่อการพูดสำเนียงภาษาไท

!" แต่เธอน

าษาไทยได้ แค่อาจจะฟังไม่กระจ่างทุกคำ เพราะธุรกิจที่เขาทำสืบทอดมารุ่นต่อรุ่น ไม่ได้ทำแค่ในประเทศเท่านั้น

วงที และกระตุกแขนเล็กจนม่านฟ้าเซถลา ร่างบางกระทบกับอกแกร่งแข็งแรง เชคฮบราฮิมยิ้มกริ่มในใจเมื่อเขาได้สัมผัสส่วนนุ่

่งหม

นพล่านหวังให้หลุดพ้นจากพันธนาการอ้อมกอดที่ชายหนุ่มนั้นฉวยโอกาสกับร่างกายเธอหลายครั้งเพีย

านข้าวกับผม และเพิ่มอีกหนึ่งหมื่

งยหน้ามองอ้าปากเหวอฟังอย่างตกใจ หนึ่งหมื่นดอลล่า! ชายคนนี้บ

เสียเวลาทันทีหล

่งใจก็ลังเล นั่นมันเงินจำนวนไม่น้อยเลยนะม่านฟ้า ก็แค่กินข้าว...ม่านฟ้าจ้อง

คือชื่อข

ัวเอง เพราะม่านฟ้านั้นยังสงสัยในตัวชายคนนี้ อีกอย่างไม

ราะเวลานี้เขารู้แค่เพียงต้องการทานข้าวกับสาวเจ้าเท่านั้น ใบหน้าเรียวสวยเสลา ดวงตาคมสีนิล เรียวปากเล็กได้รูป คิ้วดกดำเรียงตัวอย่างมีทรวดทรง เขา

เธอเดินไปยังโต๊ะอาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้ เสียงหายใจแรงฟึดฟัดเมื่อเขาต้องมาทำอ

เวลาในการพูดคุยกับหญิงใดนานเท่าม่านฟ้ามาก่อน เขาไม่ชิน! ปกติมีแต่คนเสนอแล