ทะเลเถื่อน

ย่างจบลงแล้ว ต่างคนต่างใช้ชีวิต แต่ไม่เลย ณคุณบ่มเพาะไ

อนถึงครอบครัวคุณพิมด้วย” บัญชาพูดเชิงเตือน รูดซิปกระเป๋าด้านข้าง หยิบสิ่งหนึ่งออกมา ก่อนยื่นให้เชลยสาวนายหัว “โทรไปหาคุณพ่อครับ แ

ของตนในมือบัญชา

ดีนะ ทำแบบนี้ก

ับไปทำงานเป็นคนขับรถตามเดิม เพื่อดูความเคลื่อนไหวของบรรพตกับครอบคร

บินครับ คุณพิมให้ส่งแค่นั้

าลูกสาวคนโตอยากอยู่เงียบๆ เพื่อฟื้นฟูความรู้สึกตัวเองให้แข็งแกร

บบิดาไม่ถึงหนึ่งนาที ราวกับว่าบรรพตเชื่อใจและไว้ใจลูก

ือถือไม่มีการใส่รหัสการใช้งาน ซึ่งพิมรดาทำตาม บัญชาเก็บมือ

ร่างบัญชา ไปหยิบไม้กวาดและที่โกยผงเพื่อไปปัดกวาดเม็ดทราย แต่พอก้มมองดูตัวเองก็พบว่ามีทรายติดอยู่ไม่น้อย เธอจึงเดินไปด้า

เธอกวาดมันถึงสามรอบเพื่อความมั่นใจว่า ทำสะอาดจริง ขณะทำงานตามคำสั่งนายหัวสุดโหด เธอมองไปรอบบ้านที่ม

่ทั่วบ้าน พิมรดามองภาพถ่ายครอบครัวบานใหญ่ด้วยความเศร้าสร้อย รู้สึกผิด ภาพนั้นอบอุ่นมาก ถ่ายรูปพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม

นันท์ควรมีชีวิตต่อ ไม่ใช่จบชีวิตลงด้วยวัยเพียงหนึ่งขวบครึ่ง อายุหนูน้อยยังน้อยมาก ควรมีอายุยืนนานกว

ูก ให้คุณกับลูกมีชีวิตอยู่กับครอบครัว แต่เมื่อมันเป็นไปไม่ได้ ฉันยินดีรับกรรมจากน้ำมือคุณเพชร น้อมรับควา

ำขอโทษจากใจ เธอหวังว่าการลงทัณฑ์ของณ

แต่ก็อาจมีบ่วงให

.45

ิ่งทรมานขึ้นหลายเท่า พิมรดายกมือขึ้นลูบท้องหวังจะให้ความหิวทุเลาลง ทว่ามันต

วก็ไม่กล้า กลัวว่าเจ้าของบ้านบ้าดีเดือดจะโกรธที่ตนหยิบของกินโดยไม่ได้รับอนุญาต แม้แต่น้ำเย็นในตู้เย็นยังไม่กล้าหยิบออกมาดื่ม ออกไปนอกบ้านยิ่งแล้วใหญ่ บัญชาฝากคำสั่งของณคุณมาว่า ห้ามเธ