ทะเลเถื่อน

ลงทัณฑ์นับตั้งแต่วันนี้ คือบทเรียนที่เธอจำไปจนวันตาย เธอต้องเจ็บปวดทั้งทางร่างกายและจิตใจ จนกว่าลูกของเขาถือกำเนิดในตัวเธ

าะ ที่จับประตูเป็นแบบมือจับขาบัว และล็อคด้วยกลอนประตูธรรมดา เมื่อณคุณรู้ว่า ประตูล็อคจากทางด้านใน ความไม่พอใจพุ่งพรวด เขาไม่คิดเคาะประตูเรียกคนในห

คล้ายปลุกให้ตื่น น่าแปลกที่ว่า มันตื่นตัวเร็วกว่าปกติมาก ราวกับว่าเตรียมพร้อมสำหรับเกมสวาท

คุณ หน้าซีด ตัวสั่น หัวใจเต้นกระหน่ำก็ว่าได้ เขาเข้ามาในสภาพแบบนี้ทำไมจะไม่รู้ว่า เจ้าของบ้านต้องการอะไร เธอเตรีย

ป็นมิตรเลย...

ยงช่างสั่น เสมือ

่ากลัวมาก รับรู้ถึงความเคียดแค้นอัดแน่นในจิตใจ แ

บีบแขนเธอแรงมาก กระชากเข้าหาตัวอีกครั้ง ใช้อีกมือหนึ่งกระชากเสื้อนอนแบบกระดุมด้านหน้า เม็ดกระดุมกระเด็นไปคนละทิศล

มณ์ณคุณโดยสัญชาตญาณ แม้ว่าจะงดงามแค่ไหน ก็ไม่อาจชะล้างความรู้สึกในใจเขาได้สายตาดุดันมองพิมรดาเขม็ง คนถูกมองเวลานี้กลัวแสนกลัว อยากวิ่งออกไปจ

ยเข่าไปอยู่กลางลำตัวพิมรดา ที่เวลาหลับตาแน่น ความกลัวเคลือบหัวใจ ไม่อยากเห็นภาพความน่ากลัวไม่ว่า

ลูบเนื้อเจลไปจนทั่ว สายตามองคนหวาดกลั

้ามาในตัวเธอพรวดเดียวสุดทาง เป็นการสอดแทรกไร้การโอ้โลม ไม่มีความปรานี คล้ายลงทัณฑ

ามาด้วยความรุนแรง แม้มีเจลหล่อลื่นเป็นตัวช่วย แต่ดูเหมือนไม่ช่วยอะไรเธอ

องใบหน้าพิมรดาอย่างสะใจ “เจ็บแค่น

มากกว่านี้

กกว่า เธอร้องไห้ไปตามจังหวะโยกโยนของณคุณ ที่ไม่ออมแรงเ

ว้กลับสวนทางอย่างสิ้นเชิง มีเพียงความรู้สึกเดียวคือ เจ็บระบมไปทั่วกาย ช่องทางรักตึงและปวดร้าวมาก อัตราความเร็ว

ระตุก เกิดอาการสั่น ความตั้งใจเขาคือ ไม่สร้างอารมณ์เสน่หาให้พิมรดา ไม่สนใจว่าเธอรู้สึกเช่นไร เพราะนั่นคือบ