พิษรักนางบำเรอ

กมือขึ้นสูงไปตามสีข้างจนกระทั่งถึงดอกบัวงามสองดอกผลิบาน เขาไม่รีรอที่จะวางมือลงบนความนุ่มหยุ่นคู่นั้น ชายหนุ

ชื้อเพลิงให้โหมกระพือ แล้วดูเหมือนว่าเพลิงนั้นกำลังโหมหนักมากขึ้น เมื่อมือใหญ่ละจากทรวงอกอวบ ลากมือต่ำลงไปย

เป็นกระษัย ลากเลื่อนต่อไปยังดอกอุบลพอเหมาะพอมือ จูบรอบดอกอย่างหลงใหล ก่อนปากหนาจะเปิดกว้างครอบงับยอดอุบลที่ชูไสวท้าทาย ดูดดึงเข้าปากราวกับทารกน้อยกระ

ตามรูปทรงดอกพิกุล ก่อนจะแหวกกลีบดอกด้วยนิ้วมือ ไต่สูงจนถึงเกสรน้อย แล้วทักทายทันควันด้วยการสะกิดเร็วรัว เธอส่ายสะบัดตัวไปมาบนที่นอน ผิวกายร้

กลืน ในขณะที่นิ้วมือยังคงป้วนเปี้ยนตรงจุดเดิม ประสานการทำงานกันทั้งสองทาง มีหรือที่ไอรีณจะหนีพ้นสายธาราแห่งความสุขไปได้ ฟังได้จากเสียงครวญสวาทที่ไม่เคยหยุดผ่านปากจิ้มลิ้ม ไม่เพ

อา” ความสุขที่ได้รับตอนนี้คงไม่มากเท่

ลดุจดังกลิ่นหอมของดอกไม้ ได้สูดดมครั้งใด รู้สึกลุ่มหลงมัวเมา เกิดความกระชุ่มกระชวย อารมณ์ปรารถนาพลุ่งพล่าน ทั้งที่ปากบอกใครต่อใครว่ารังเกียจเธอ ทว่าร่างกาย

้นและพรมจูบไปตามลำคอ ระเรื่อยสูงจนถึงริมฝีปากสีชมพู ครอบครองปากน่าจูบนั้นทันทีที่เดินทางมาถึง พันเกี่ยวลิ้นเล็กอ

ยอีก แต่ที่พูดออกไปแบบนี้เพราะต้องการให้หญิงสาวรู้ว่า เขาอยู่เหนือเธอทั้งทางร่างกาย จิตใจและอารมณ์ ซึ่งถ

ที่ตั้งตรงพร้อมออกศึก ใจเขาไม่มีใครรู้ว่าเป็นเช่นไร คงคิดว่า ผู้ชายมากด้วยเสน่ห์และร่ำรวยเงินทอง ผ่านผู้หญิงมานักต่อนักอย่างเลอันโด

นความร้อนแรงได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ ทุกครั้งที่เธอปลุกเร้าอารมณ์ให้ตน เขาจะตื่นเต้นเสมือนถูกดึงกลับไปในวัยไร้เดียงสา