ดั่งทรายต้องลม

.0

้องทำงาน ในมือเพื่อนรักถือถุงกระดาษติดแบรน

ใจไม่ได้ที่ยุรนันท์ตกปากรับคำ เพราะนิสัยของเพื่อนคนนี้คือ ไม่นิยมพาสาวเดินเที่ยวห้าง ยิ่งไปช้อปปิ้งยิ่งน้อยครั้ง

๋ยวทรายตามเข้ามา” ยุรนันท์ตอบพร้อ

ลกใจนะที่นายรับปากคุณย่า นิสัยแกไม่ชอบพาผู้หญิงเดินซื้อของ แล้วก็ไม่ค่อยสนิทกับทรายสักเท่าไหร่ ฉันขอบใจนายมากนะ”

ด้มาแค่สองชุดกับรองเท้าอีกหนึ่งคู่แค่นั้น” ยุรนันท์บอกให้เพื่อนเข้าใจ “ส่วนเรื่องที่ฉันพาทรายไปซื้อของ ตอนแรกก็คิดว่ามันน่าเบื่อ แต่พอถึงเวลาจริงก็สนุกดีนะ เพลินดี อีกอย่างทรายก็น่าร

พูดใบหน้าเขายิ้ม นึกถึงดวงหน้าหวานของเ

นใดจากเขาด้วย เพื่อนของปรินทร์มีมากแต่เคยเห็นหน้าและรู้จักพราวฟ้าไม่ถึงสิบคน และเป็นกลุ่มเพื่อนที่เขาพาพราวฟ้าไปร่วมงานเลี้ยง ทว่าไม่มีใครพูดคุยหรือให้ความสนิทสนมกับพราวฟ้าเลยสักคน ทิ้งระยะห่างเพียงแค่คนรู้จักเท่านั้น ยุรนันท์คื

พื่อนรักไม่มีวันคิดเกินเลยกับพราวฟ้าหรือทรยศตน ทว่าใจก็อดหึงหวงไม่ได้ แม้จะเ

ู..

งทำงานเขาเปิดอีกครั้ง พราวฟ้าเดินเข้ามาในห้อง ปร

ลูกไว้ตรงคอและรอบแขนเสื้อ รองเท้าที่เธอสวมใส่เป็นคัทชูปิดส้นสูงครึ่งนิ้ว เส้นผมที่เคยรวบไว้ ตอนนี้สยายสวย ม้วนเป็นลอนช่วงปลาย ดวงหน้าหวานจ

ายตะลึงเลยใช่ไหม” เสียง

เดินไปหาเมียรักที่ยืนยิ้มเขิน “พี่จำ

โซฟาตัวเดียวกับที่ยุรนันท์นั่งอยู่ ต

สุด” ยุรนันท์ชมพราวฟ้าต่อหน้าปรินทร์ที่เริ่มมองเหร่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ครเวลาทรายเดินในห้างกับพี่โดม แล้วทุ

ต่อให้ทรายใส่ชุดเดิมๆ ไปห้างกับพี่วันนี้พี่ก็ไม่อาย แล้วก็ตั้งใจซื้อเส

งอนภรรยาอย่า

าอย่างนั้นค่ะ พี่โดมอย

อน ถ้าไม่หอมไม

ธอหน้าแดง เขินหนักเพราะในห้องนี