icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

RULE SET : กฎของรามสูร

บทที่ 8 กฎของรามสูรข้อที่ 07

จำนวนคำ:5335    |    อัปเดตเมื่อ:09/05/2022

าต่

่กี่นาที วันนี้มันเลยไม่สายเท่าที่ฉันกลัวตั้งแต่แรก อืม เอาเป็นว่าหมอนี่โผล่มาได้เวลาซะจริงๆ มันจะเรียกว่าเป็นเพราะความบัง

ใจนา

ใหญ่นั่นด้วยความยากลำบาก ความรู้สึกของฉันตอนนี้คืออยากจะต่อขาของฉันให้ยาวขึ้นสักครึ

วสูงอย่างที่ฉันเคยบอกไว้ตั้งแต่แรก การที่เขายืนคร่อมมอเตอร์ไซค์อยู่แบบนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกอิจฉาขึ้นมาทันที อิจฉาที่เขามีขาที่ย

นไป

กคืนให้กับยักษ์แล้วเตรียมพร้อมที

ี๋ย

กขาของตัวเองลงตรงนั้น ก่อนที่ฉันจะหันไปมองเขาอีกครั้งด้วยความสงสัยว่

บอกแล้วว่าฉ

ชัด ฉันเองก็ไม่ได้คิดที่จะปิดบังความรู้สึกของตัวเองตั้งแต่แรกอ

าเป็นเลี้ยงข้าวฉั

ไงฉันก็ไม่มีทางสนใจเขาอยู่แล้วทำไมเขายังรั้นที่จะเดินหน้าต่อกันละ แต่เรื่องเลี้ยงข้าวมันไม่ใช่ปัญหาของฉันเลยสักนิด ข้าวมื้อเดียวฉันเลี้ยงได้สบายอยู่แล้ว

พื่อหวังผล

ื่องแบบนี้แน่ เชื่อสิ คนร้อยทั้งร้อยก็เป็นแบบนี้กันหมด ท

ะเป็นแ

ะเลี้ยงข้

างวันไหนแล้วฉ

เดินออกมาจากตรงนั้นในเวลาต่อมาหลังจากที่คุยอะไรกับรู้เรื่องและไม่มีเรื่องที่จะ

สูร

นี้ก็แล้วกัน

ชาเรียนสิ้นสุดลง ใช่ ถูกแล้ว วันนี้ผมมาเรียน อ่า จะเรียกว่ามาเรียนก็คงไม่ถูกมานอนฟังเสียงอาจารย์พล่ามคงน่าฟังกว่าเยอะ มันไม่ใช่วิชานี้วิชาเดียวหรอกที่ดูน

งานตลอด ตื่

คาญเสียงของไอ้เพื่อนเหี้ยคนนี้ด้วย แต่จะเลิกคบเป็นเพื่อนก็ไม่ได้เพราะนอกจากไอ้ครามและไอ้

่องของผมแค่นั้นก็พอ และไอ้ครามกับไอ้พฤกษ์ผมก็คบพวกมันเป็นเพื่อนมาตั้งแต่สมัยมัธยมแถมยังเรียนคณะเดียวกั

อง คณะบริหาร ที่เรียนไม่ใช่ว่าชอบหรือว่าอ

ี้ทุกวันแล้วจะ

ัด มันคงรู้สึกเอือมระอาในตัวไอ้ครามไม่ต่างจากผมสักเท่าไหร่ แต่พฤกษ์คนนี้

ว่าช่วงนี้ผมนอนไม่ค่อยหลับ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร สงสัยฮอร์โมนในร่างกายของผมเปลี่ยนมันเลยทำให้ผมเป็นคน

าว

ขึ้นจากโต๊ะหลังจากที่ผมเอาแต่ฟุบห

าดนี้ยังง

งนี้มึงดู

ียจริงๆ เพร

นี้กูนอนไ

กหาวออกมาอีกครั

็นมึงหลับต

แค่พักสายตาเท่านั้นผมไม่ได้หลับจริงๆ สักหน่อย ก็อยากจะห

่พักส

ผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแปลกใจ จะแปลกใจอะไรก็เรื่องข

ผื่อจะช่วยได้ เพราะที่ที่มึง

งไว้สำหรับนอนแถมมีอะไรครบครันอย่างกับคอนโดหรูนั่นมันไม่ต่างจากห้องนอนที่คนทั่วไปนอน

แห่งนี้มันเป็นจุดเริ่มต้นของความรักของพ่อกับแม่ผมเลยก็ว่าได้ แต่เรื่องที่น่าขนลุ

ไปเถอ

นั้นแล้วเดินงัวเงียออกมาจากห้องเรียนเป็นคนแ

และแต่ละคณะอยู่ค่อนข้างห่างจากกันเรียกได้ว่าอยู่กันแบบคณะใครคณะมันเลยก็ว่าได้ ผมชอบนะ ดูคนไม่พลุกพล่านดี จะได้ไ

มองเพราะการแต่งตัวที่ค่อนข้างมิดชิดของผมหรือมองเพราะอะไรอย่างอื่นหรือเปล่า บอกไว้เลยว่าสายตาของคนพวกนี้ทำให

หนไปสอบวะคะแนนสองถึงได้ออกมาดีแบบนี้ ทั้ง

นนของตัวเองออกมาได้เท่าไหร่เพราะไม่ได้สนใจมันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้ว

ำถามที่ไอ้ครามพึ่งถามมา และบอกไว้เลยว่ามันคงสร

ิดไปไหมวะ กูอุตส่าห์อ่านหนังสือทั้งคืนแต่ค

กันละ ไอ้ครามมันควรยอมรับตั

ัว

กูเห็นมึงไปมัวหญิงอยู่ คะแ

เงียบๆ ตามแบบฉบับของตัวเองต่อไปอย่างนั้นโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างมากนัก แต่จะมีแค่บางครั้งที่ผมต้อง

ียนที่มอเดียวกันกับเราวะ เห็นว

ื่อยัยเด็กปีนเกลียวนั่นตอนนี้ ผมไม่ชอบคนที่มีนิสัยแบบเธอ

ูเองก็พึ่งรู้มอเราแม่งใหญ่ขนา

เรียนมาสองปีแล้วรู้จักแค่ไอ

ลยสักครั้งก็คณะเราก็คณะสถาปัตย์แม่งห่

พวกมันรู้ว่าผมให้ยัยเด็กนั่นมาเป็นหมอนข้างผมละก็พวกมันคงสวดผมจนหูชาแน่เชื่อสิ แต่เร

อน้องเขาเร็วกว

เล็กแบบนั้นบอกเลยว่าส

ิได้อีกเหรอ แล้วก็อีกอย่างกูบอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่าอย่ายุ่งกับค

ไปด่าไปเฉื่อยนู้น เมื่อวานกูแอ

ยคเมื่อกี้นะ แต่เมื่อกี้ไม่ทัน

เหรอไ

นทนาที่ผมไม่ได้ตั้งใจฟังเมื่อกี้เข้า แต่ทันทีที่ผมเงยหน้าขึ้นไอ้พฤกษ์กับไอ้ครามมันก็จ้องเ

ะไ

พราะถ้าไม่สงสัยผม

กว่าเห็นมึงลากรี

่งของผมเลยสักนิด แถมมันยังทำหน้าตาล้อเลียนผมเป็นการตอบแทนมาด้วยนี่สิ ไอ้นี่มันวอนโดนตีนผมจริงๆ แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อน เรื

ูได้ยัง อย่

แล้

น ก็อย่างที่บอกผมไม่ชอบตะโกนคุยกับใครในที่ที่เสียงดังหรอก แถมคนยังวุ่นวายแบบนั้นมันน่ารำคาญสำหรับผมนะ ถ้าขืนคุยกันตรงนั้นผมคงพาลหงุดหงิด

หรอ มึงลากน้

แค่

บไม่ได้ใส

ตอบให้ละเอีย

ะไรต้องลงรายล

ทุกเรื่องให้พวกมันรู้ด

ว่ามึง

ลัว ช่วยใจดีกับน้องมันหน่อย อย่า

ื้นที่ของผม ผมก็ต้องคุมให้คนเชื่อฟังตามคำสั่งผมสิ ไม่ใช่มาทำตัวกร่างใส่กันแบบนี้ เลยจำเป็นต้องลงโทษ

อ ก

แบบนั

แก่แบบนี้ด้วย ก็รู้ทั้งรู้ว่าบ่นแล้วพวกผมเคยฟังอย่างนั้นเหรอ ก็ไม่เคย

ีส

กค่ะ พรุ่งนี้เ

าค่อนข้างดีพอสมควร ไม่ค่อยอยากจะเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อว่าวงดนตรีของพวกพี่เขามีแฟนคลับเยอะจริงๆ บอกเลยว่าฉัน

ะกลับเลย

ามมานั้นถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงตอบไปได้เลยทันที แต่วันนี้มันค่อนข้างแปลกไปหน่อยเพราะฉันไม่สามารถตอบไปได้เลยว่าฉันต้องกลับเลยไหม ฉันเลยต้องหันไปมองพี่รามครั้ง

จะกลับเ

ป็นความลับที่ฉันกับพี่รามตกลงกันไว้ให้รู้กันแค่สองคน ฉันคงบอกคนอื่นไม่ได้หรอก แต่ประเด็นมันอยู่ตรงนี้นี่สิ คือแบบว่าพี่รามต้องไปนอนที่ห้องของฉ

อ ติดรถพ

นไรค่ะ รีสก

รอ งั้นพวกพ

คู่ใจของเขาขึ้นแล้วเดินจ

นะน้องรีส

ๆ อ่อ ฉันลืมบอกไปสินะว่าทำไมสองคนนั้นถึงได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ แบบว่าพี่เขา

าอีกครั้ง เฮ้อ ถ้าพี่รามพูดเยอะกว่านี้หรือรู้จักยิ้มขึ้นมาละก็ เขาคงเป็นคนที่น่าคุยด้วยกว่านี้เยอะ แต่ดูเขาตอนน

่พี

นเรียกชื่อเมื่อกี้นั่นก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองฉันช้าๆ ตาปรือ บอกเลยว่าฉันยังไม่อยาก

นหรือยังไง ช่วยบอกหน่อ

้ฉันทำอะไร ถ้าเขาลืมมันก็ดีสิ ฉันจะต้องไ

สิบ

บว่า ถ้ามาเป็นฉันตอนนี้ต้องรำคาญตาแน่ๆ เพราะมันช้าและดูเอื่อยเฉื่อยเหลือเกิน

ยู่เลย สิบนาทีที่ว่าคงเป็นเวลาที่เขาเดินไปสินะ เพราะตอนนี้ฉันรอเขามาครึ่งชั่วโมงแล้วพี่รามยังไม่โผล่หน้ากลับมาเลย ฉันเริ่มที่จะหงุดหงิดขึ้นมาแล้วนะ ที่ต้องมานั่

ปล่อยให้ผู้หญิ

ี่รามไม่ได้ เพราะคนอย่างเขาชอบทำเรื่องที่ไม่คาดคิดทุกครั้ง อย่

วดเสื้อมิดชิดแทบมองไม่เห็นผิวของเขาค่อยๆ เดินเข้าห้องมา มาแล้วค่ะทุกคน คนเ

ออยู่ทำไ

อกไป โดยทิ้งให้ฉันยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น คือ...เมื่อกี้เขาบอกให้ฉันรีบอย่างนั้นเหรอ นั่นควรเป็นฉันต่างหากเล่าที่ต้องเป็นฝ่ายบอกเขา ไม่ใช่เขามาบอกฉันแบบนี้ แต่ที่น่าหง

รามพาฉันเดินมาทางด้านหลังของผับ พอเราสองคนเดินพ้นออกมาได้ก็เห็นว่ามีรถหรูคันหนึ่ง

รถเป

นาน เอาเป็นว่าวันนี้ฉันแทบนับคำพูดของเขาได

็เ

้ว

แต่ของสิ่งนั้นดันมาตกลงในมือฉันได้พอดิบพอดีอย่างไม่น่าเชื่อนี่สิ แต่ที่ไม่น่าเชื่อไปมากกว่านี้ก็คือสิ

ขี้เก

ย ทำไมฉันต้องมาทำเรื่องแบบนี้ด้วย นี่เขาให้ฉันมาเป็นหมอนข้างพ่วงกับเป็นคนรับใช้เขาด้วยอย่างนั้นเหรอ อ๊าย ฉั

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 กฎของรามสูรข้อที่ 002 บทที่ 2 กฎของรามสูรข้อที่ 013 บทที่ 3 กฎของรามสูรข้อที่ 024 บทที่ 4 กฎของรามสูรข้อที่ 035 บทที่ 5 กฎของรามสูรข้อที่ 046 บทที่ 6 กฎของรามสูรข้อที่ 057 บทที่ 7 กฎของรามสูรข้อที่ 068 บทที่ 8 กฎของรามสูรข้อที่ 079 บทที่ 9 กฎของรามสูรข้อที่ 0810 บทที่ 10 กฎของรามสูรข้อที่ 0911 บทที่ 11 กฎของรามสูรข้อที่ 1012 บทที่ 12 กฎของรามสูรข้อที่ 1113 บทที่ 13 กฎของรามสูรข้อที่ 1214 บทที่ 14 กฎของรามสูรข้อที่ 1315 บทที่ 15 กฎของรามสูรข้อที่ 1416 บทที่ 16 กฎของรามสูรข้อที่ 1517 บทที่ 17 กฎของรามสูรข้อที่ 1618 บทที่ 18 กฎของรามสูรข้อที่ 1719 บทที่ 19 กฎของรามสูรข้อที่ 1820 บทที่ 20 กฎของรามสูรข้อที่ 1921 บทที่ 21 กฎของรามสูรข้อที่ 20