รัญจวนหลง

ลงรายละเอียดว่าเธอมาที่นี่เพราะอะไร และหลังจากนั้นก็ต่างคนต่างเงียบ เธอได้แต่ป

งหน้าจะสวยแค่ไหนแต่รินลดากลับเหม่อ เธอเพิ่งเคยมาที่

อทุกอย่างที่จะเข้ามา อย่างเช่นในตอนนี้ที่ต้องยืน

ด ใส่แว่นกันแดดสีดำแต่ทำไมเธอถึงรู้สึกคุ้นหน้าเขาอย่างบอกไม่ถูก

เป็นเขา นั่นเพราะก่อนที่เธอจะมาที่นี่คุณหญิงฤทัยไม่ได้บอกชื่อหรื

นเดียว เพราะธีทัตเองก็ตกใจที่เห็นเธอ มื่อค

บไม่เชื่อสายตาของตัวเองว่าจะเป็นเธอ ก็ใครมันจะ

นของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง แม้จะไม่ค่อยมีเวลาว่างแต่ก็นึกสนุกจึงตัดสินใจไปทำ ครั้งแรกที่เขาได้พบกับรินลดาคือในห้องเรียน และที่จำเธอได้

บเขาไม่มีผิด และเป็นเช่นนี้ทุกครั้งที่ได้เจอหน้าเขา กระทั่งมันหยุดเป็นปรกติเ

นี้เขากับรินลดาจะเคยเจอกัน แต่นั่นมันคืออดีตที่ผ่านไปแล้ว ตอน

ระเป๋าให้รินลดาพร้อมส่งสายตาให้เธอตามมา ซึ่งเธอ

แว่นตากันแดดใส่จำต้องนั่งตาหยีอยู่กลางเรือ คนที่นี่เรียกธีทัตว่านายหัว เรื่องนี้เธอ

กยิ่งขึ้นไปอีก หวังว่าธีทัตจะให้ความร่วมมือกับเธอ แต่ลึกๆ ก็รู้สึกกลัวชายหนุ่มบอกไม่ถูกเหมือนกัน กลัวจนไม่กล้าสบตาเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้

่เงียบมาตลอดทางก็เดินเข้ามาหารินลดา แล้วเอ่ยขึ้นเส

้า แต่นายหัวหนุ่มก็เอ่ยถามชื่อของเธอออ

ุณจะเรียกว่าท

าฉัน ได้บอกแล้วใช่ไห

ขณะตอบรินลดาก็ไม่

าจเป็นคนแรกที่ขอให้ฉันส่งกลับตั้งแต่วันแรกที่ม

มเหร

นที่ลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอกลับเป็นดำแทน นั่นเพราะรู้ดีว่า

ไรหรืออยากให้ฉ

อยู่ไม่ไกลนัก อันที่จริงเขาไม่เคยใช้วิธีนี้

ห็น

โดดลง

ยทวนประโยคที่ได้ยิน ใบหน้าสวยคมดูกังว

้ำไปที่เกาะนั่น ถ้าเธอรอดคืนนี้เราค่อยม

อนนี้แสดงออกด้วยอาการมือเท้าเย็นและขาที่กำลังส

อเค

ไปสิ ฉันจะได้เอา