ป๊อปปี้(อิน)เลิฟ

ียบไป และฉันก็ไม่ได้เซ้าซี้อยากได้คำตอบเหมือ

จะพึ่งพาได้ เลยต้องย้ายไปอยู่กับครอบครัวลุงกับป้าที่อังกฤษ ทุกอย่างมันเกิดเร็วมากจนผมเองก

ฉันก็ต้องขอโทษด้วย

ขอโทษ ที่

ก่อนจะเก็บข้าวเก็บของใส่กร

ณมาทำอะไ

บของริว ทำให้ฉันถึงบางอ้อ ลูกพี่ลูกน้องของบอส

ฟ้าเป็นเลขาส่ว

อื

่ผมดีใจนะ ที่เราได

งด้วยการหยิบซากลิปสติกขึ้นมาให้เขาดู เรื่องในอดีตมันจ

ห้ใหม่ เอากี่สีก็ได้อ่ะ” มีค

ี้หมดแล้วค่ะ

ตกลงนะ” เขาชวนแบบรวบรัด ทำเอาฉัน

งฟ้า ต

งฉันมันแพง ข้าวมื้อนี้มันก็ควรจะแพงกว่าเป็นสองหรือ

วยเซ็นเอกสารนี่ให้

่ฉันยื่นให้อย่างไม่ลังเลสักนิด นี่ถ้าฉันให้เขาเซ็นเช็คเงินสดสิบล้านทำไง

่อน ว่าฉันให้เ

่าน

คิ้วขมวดสงสัย นั่นเพรา

ให้ฟังบ่อยๆ ว่าเลขาส่วนตัวทำงานรอบคอบ สุจริต ไว้ใจได้ อะไรที่ฟ้าให้ผมเซ็นมันย่อมไม่มีอะไร

ช็คเงินสดสิบล้าน แล้วเอาเ

ทำ

่วนคนตรงหน้ากลับยิ้มเจ้าเ

่าฟ้าไม่ทำห

็ไม

ฉันก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องบ่ายเบี่ยงเห

งที่จอดรถ แต่ไปๆ มาๆ เขากลับเดินตามฉันมาที่รถ พร้อม

ถคุ

าฉันพูดได้น่าสงสารมาก แต่พอได้มายืนใกล้ๆ กันแบบนี้ ฉันถึงได้รู้ว่าริวนั้นตัว

ากที่เธอเคย…โอ๊ย ช่างมันเถอะ เลิกคิดๆ คิดไปก็เท่านั้น มันแค่อา

” เสียงที่ได้ยิน ทำเอาฉ

มาแบบไม่ได้วางแผนอ

ษ ผมเลยเท้งเต้ง ไม่มีที่ซุกหัวนอน” ฉันไม่ได้สงสารเขาสักนิ

กัน โรงแรมในเมืองออกเ

นทางแล้วเข้าไปนั่งรอในรถฉันเสร็จสรรพ ส่วนเจ้าของรถอย่างฉั

ต้องเปลี่ยนแผน ฉันพาเขาไปกินข้าวที่ร้านอาหาร ซึ

อยู่กับครอบครัวเออเนส ตอนเรียนเห็นเรียนไม่เอาถ่าน แต่ไหงตอนนี้ถึงเป็นเจ้าของบริษัทและยังมีแบรนด์รองเ