พยาบาทพิศวาส

้าของชายรูปร่างสูงใหญ่ก็ดังขึ้นตาม เขาวิ่งมายังห้องต้นเสียงด้วยเวลาอันรวดเร

ะไรแล้วนะ พี่อยู่น

ยังคงส่งเสียงกรีดร้อง สีหน้าแสดงถึงค

้าตื่นตระหนกคล้ายกับว่ากำลังหวาดกลัวบางสิ่งบางอย่าง เป็นความกลัวฝังรากลึกในจิตใจ แล้วไม่รู

็มแรง หวังจะให้ลำแขนใหญ่คลายออก แต่ทว่าพี่ชายที่แสนดีข่มความเจ็บปวดไว้เต็มกำลัง หาได้ปล่อยร่

บ ไม่มีใครทำอะไรกล้วยไม้ของพี่

า โลกอันแสนสวยงาม อนาคตที่ดีของเธอถูกลบเลือนจากคนชั่วกลุ่มหนึ่งที่ก

องสาวกลับคืนมา จนกระทั่งวันหนึ่งวันที่เขารอคอยก็มาถึง เมื่อมีคนปริศนาส่งข้อมูลสถานที่ที่พรรณพฤกษาถูกจับไปขังไว้ กัลป์

าพของเธอ วชิราภรณ์ผู้เป็นแม่เป็นลมล้มพับอยู่ในอ้อมกอดของธัญญ์ สามีสุดที่รัก ธัญญ์ผู้เป็นพ่อ

างสุดแสน เธอกวาดไปมารอบๆ บ้านราวกับว่ารอบข้างมีแต่สิ่งน่ากลัว และเมื่อกัลป์กอดน้องสาว เสียงกรี

น ปล่อย ปล่อย กรี๊ด!” คนถ

กัลป์ไง พี่กัลป์พี่ช

มาได้หรือไม่ เพราะมันนานกว่าหกเดือนแล้วที่

ันไม่มีพี่ชาย กรี๊ด ปล่อ

งเธอให้ขาดกระจุยไม่หลงเหลือชิ้นดี เธอจำใครไม่ได้เลยแม้แต่ครอบครัวที่ให้ความอบอุ่น ความรักกับเธอมาตั้งแ

ม่ยอมให้ใครมาทำร้ายกล้วยไม้ของพี่ได้อีก และพี่ก็สัญ

นั้นลอยนวลเด็ดขาด ใครที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องเผชิญกับควา

กว่าร้อยเท

วัดช

้วนะ” บัวรินเดินเข้ามาถามบุตรสาวที่กำลังสาละวนอยู่

อกไปคอยที่โต๊ะเลยนะ เด

บพี่ช้างอารมณ์ไม่ดี ขืนขว

ตวาดได้เป็นตวาด บางครั้งไม่มีเหตุผลของการกระทำนั้นด้วย บ่อยครั้งที่ขวัญข้าวตกเป็นเบี้ยอาร

้าน ที่มีร่างของคนโมโหหิวนั่งหน้าหงิกรอทานอา

วลานี้ ทำไมถึงทำกับข้าวช

ุกวัน ก็เลยมองว่าขวัญทำกับข้าวช้า” ขวัญข้าวไม่ได้มีเจตนาโต้เถียงบิด

งนี่วอนขึ้นทุกวัน” ปัญญาหยิบช้อน ตั้งท่าจะ

ะ วันนี้ขวัญทำต้มยำโป๊ะแตกของโปรดพี

ักให้บุตรชายที่วันนี้ไม่ผสมโรงต่อว่าน้องสาวเห

ปทำงานให้นายที่ยะลา จัดกระ

ี่วั

ดก็แล้วกัน” งานที่ได้รับมอบหมายมาเป็นงานใหญ่ กำหน

นปืนไว้ พี่ไม่ว่างไปเอาเอง เอ็งช่วยไปเอาให้หน่อย ไปเ

ไม่ถ้วน บางครั้งไปเอาอาวุธปืนเถื่อนก็ยังเคย การสนทนาของพวกเขายุติลง ทั้งหมดนั่งทานอาหารกันอย่างเงียบ