พยาบาทพิศวาส

มองสตรีตรงด้วยด้วยสายตาเคียดแค้น เกลียดจับใจ

ียกค่าไถ่เหรอ ทางบ้านฉัน

สึกกลัวจนขนหัวลุก เป็นแววตาที่ไม่เคยมีใครมองเธอแบบนี้ม

เรียกค่าไถ่หรอก เงินฉันมีเย

จับตัวฉั

นกับที่พี่ชายสุดชั่วของเ

ไม่แน่ใจว่า ชายหนุ่มตรงหน้าเป็นพี่ชายของสาวคนใด แต่

่รู้เรื่องนะ ปล่อยฉันไปเถอะ” กระแสเสียง

ู้หญิงเปราะบางเหมือนแก้วต้องมัวหมอง สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวกลายเป็นคนละคน น้องฉันไม่มีความผิดอะไรเหมือนเธอนี่แหละ แต่ก็ถูกพี่ชายระยำของเธอข่มขืน อย่างนี้ฉันจะเมตตาปล่อยตัวเธอได้ยังไง” เขาตะเบ็งเส

ข้าวส่งน้ำให้หญิงสาวคนนั้นเป็นเดือน วินาทีแรกที่เห็นสภาพสาวสวยในบ้านพัก ขวัญข้าวสงสารจับใจ เธอเคยขอร้องพี่ชายให้ปล่อยตัวอีกฝ่าย แต่ผลคือ ขวัญข้าวถูกตวาดใส่ แถมย

่ะ...อย่าทำอะไรฉันเลย” ขวัญข้าวขอร้องทั

ยไม้น้องสาวของฉันก็คงทำแบบเดียวกับเธอ แต่พี่ชายเ

ก ราวกับว่ามีแผนร้

วพูดไม่ออก เหมือ

สุดที่รัก ท่านร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะไหล ฉันเป็นพี่ชายหัวใจแทบสลาย ไม่มีหลงเหลือแล้วกับคำว่าครอบครัวอบอุ่น ความสุขที่เคยมีกลายเป็นความทุกข์แสนสาหัส ทุก

งพรรณพฤกษาในกระท่อม อารมณ์ของเขาเพิ่มทวีคูณ อยากจะแล่เนื้อขวัญข้าว แล้วเอาเกลือทามองดูเธอตายอย่างช้าๆ ให

อ่ยคำขอโทษ รู้ทั้งรู้ว่า คำๆ นี้เขาอาจไม่ต้องการ

นตามแรงฉุด ไม่กี่อึดใจต่อมา ร่างอรชรถูกเหวี่ยงไปบนเตียงนอน พอแผ่นหลังขวัญข้าวสัมผัสกับที่นอน เธอรีบดีดตัวลุ

งโดนเหมือนที่กล้วยไม้โดน” กัลป์พูดเสียงเยียบเย็น กระตุกยิ้ม ก่อนจะตะโกนเรียกลูกน้องที่อ

ไปจากห้องนี้ได้เลย นอกจากประตูห้องบานนั้น ซึ่งมันก็อยู่ไกลในความรู้สึกของเธอเหลือเกิน ทั้งที่มันห่างแค่ไม่กี่เมตร ขวัญข้าวตระหนักวินาทีนี้เองว่า ควา

อีกฝั่งหนึ่ง มองไปยังชายสี่คนที่เดินอ้อมเตียงมาทางตน ส่วนกัลป์ยืนกอดอกแล้วยิ้ม มองดูเหตุการณ์ตรง

แล้วเหวี่ยงไปบนเตียง เธอแทบจะกลั้นใจตาย เพราะรู้ดีว่า ไม่อาจรอดจากเ

พรรณพฤกษา