icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

สามีทะเบียนสั่ง (Series The Husband (สามี))

บทที่ 7 ผมไม่ได้บังคับคุณ

จำนวนคำ:1918    |    อัปเดตเมื่อ:22/07/2022

นหน้าทำให้เขาเบรกรถ หรือหักหลบไม่ทัน ล้อรถข้างหนึ่งตก

อ๊

สียงหลง คราวน

บหรือเปล่า” ชายหน

อเพลินจนลืมมองถนนด้านหน้าไปเสียสนิท

สิถามได้ นายลอง

ลีกเลี่ยงไม่ทัน ผมไม่ได้ตั้งใจท

เพราะเธอเห็นถนนเบื้องหน้ามีหลุมมีบ่อสลับ

ๆ หน่อยก็

าไม่ได้เลวร้ายมากขนาดนี้ถ้าหากเขาไม่ได้จงใจใช้เส้นทางหลีกเลี่ยง เพียงเพราะอยากสอนบทเรี

ย่างแปลกใจอีกครั้ง เพราะคิดว่าถึงที่แล้ว แต่เมื

มาอยู่กับผู้ชายกลางป่ากลางเขาอย่างนี้เธอก็อดกลัวไม่ได้ แม้จะรู

งช่วยกันดันต้นไม้ต้นนั้นออกจากทางเส

วชี้มือเข้าที่หน้าอก

ยหรือ ฉันเป็น

ายเท่านั้น และตอนนี้ต้นไม้ก็ขวางทางเราอยู่ ถ้าคุณไม่ยอมช่วยเราก็จะอยู่ด้วยกันสองคนใ

ม่สอนมารยาทหร

ลืมไปได้เลยไม่มีเวลามาสอนกันหรอก เพราะไม่คิดว

นายเป็นลูกน้อง และที่สำคัญนาย

ความเสมอภาค แต่พอจะขอความช่วยเหลือกลับยึดถือคำว่า

พบุรุษแล้ว ปากนายก็ร้ายกาจ

งหญิงสาวนิ่ง เสนอทา

ี แต่ก็พึ่งอะไรไม่ได้มาก เพราะแถบนี้มีแต่พม่าเพื่อนผมทั้งนั้น ถ้าปล่อยให้มืดและพวกนั้นผ่านมาเห็น พวกเขาฉุดคุ

ละใช้ภาษาพม่าส

้าใจเพื่อที่จะได้รับรู้มุมความคิดของพวกเขา ทั้งที่พูดได้แต่ชายหนุ่มก็ไม่ค่อยพูดกับคนงานมาก

็นคนไทยก็ว่าไปอย่าง แต่ตอนนี้คนขับรถกลายเป็นคนเชื้

หญิงสาวรีบลนลา

ู้หญิงเมืองนอกเมืองกรุงเขาแต่งตัวกันอย่างไร แต่สำหรับเขา...เพียงแค่เห็นผู้หญิงยืนอยู่บนส้นร

ยม ยิ่งขับผิวเนื้อเท้าขาวสะอาดของเธอให้ดูชวนมองมากขึ้น ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเห็นผู้หญิงขาว ใช่ว่า

ี้นี่หรือ ผมว่าคงไม่เห

่ นายจะให้ฉ

งตัวเองที่อยู่ในรถให

องเหยียด

ปลกใจ ผู้ดีเขาสวมรองเท้าส้นสูงข

หมายจากภาษากายว่าถ้าฉันจะใส่ ใครจะทำไม ให้

ทเรียนให้เธอเท่านั้น ต้นไม้ต้นนี้เขาเพียงใช้มือข้างเดียวเกี่ยวมันออกก็สามารถขว้

ต้นไม้ต้นนี้

ย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เพราะไ

่ง ไม่ลืมหันมามองหญิงสาวและพยักพเยิดให้เธอ “เอา!...มาสิ

งไม่ยี่หระ สำหรับมิรา เขาเป็นลูกน้องที่กวนประสาทที่สุด เอาไว้ให้เธอเข้าไปในเ

แรงดึง จริงๆ แค่แกล้งออกแรงดึงให้ดูเหมือนหนัก ทั

องประเมินด้วยสายตา สิ่งที่เธอกำลังทำเรียกว่าจับมากกว่า

อกให้พ้นทาง โดยแรงของชายหนุ่มเพียงค

นสักคน ไม่มีทา

ั้นๆ ก่อนที่จะก้าวขึ้น

้สนใจเธอสักนิด ทั้งที่เป็นคนช่วยเขาแท้ๆ แต่จะมีมาร

ยความโกรธ ทำให้เธอลืมมองพื้นถนนที่ขรุขระ บวกกับส้นรอ

งตัว ปลายส้นบางเฉียบที่ถูกออกแบบมาสำหรับพื้นเรียบไม่สามารถรองรับน้ำหนักตัวขอ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 แบ่งทรัพย์สิน2 บทที่ 2 สมน้ำหน้า3 บทที่ 3 ไม่มีวันยอม4 บทที่ 4 พูดกันด้วยเหตุและผล5 บทที่ 5 อยากรู้จักเธอมากขึ้น6 บทที่ 6 สายตาคู่นั้น7 บทที่ 7 ผมไม่ได้บังคับคุณ8 บทที่ 8 ฟาร์มปราณปุรา9 บทที่ 9 หอบเสื้อผ้าเผ่นกลับ10 บทที่ 10 ไม่รอฟังคำตอบ11 บทที่ 11 มื้ออาหารที่สำคัญที่สุด12 บทที่ 12 ปล่อยวางธุรกิจ13 บทที่ 13 ตัดปัญหา14 บทที่ 14 เลือก15 บทที่ 15 ขอเรื่องนี้เพียงอย่างเดียว16 บทที่ 16 เรือนหอของเรา17 บทที่ 17 พ้นอ้อมแขน18 บทที่ 18 ทายาทกนกชนากาญจน์19 บทที่ 19 เป็นคนไม่เรื่องมาก20 บทที่ 20 กลิ่นหอมยั่วใจ21 บทที่ 21 ดึงสติกลับคืน22 บทที่ 22 คืนนี้เธอรอด23 บทที่ 23 ดื้อรั้นดันทุรัง 24 บทที่ 24 ไม่มีสิทธิ์มาสั่ง25 บทที่ 25 เก็บความคับแค้นเอาไว้ในใจ26 บทที่ 26 เตรียมพร้อมทุกอย่าง27 บทที่ 27 จำขึ้นใจ28 บทที่ 28 บ้านพัก29 บทที่ 29 ดูแลแขก 30 บทที่ 30 ไม่เห็นปลายทาง31 บทที่ 31 กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉัน32 บทที่ 32 ป้อนนมแกะตัวเล็ก33 บทที่ 33 ปฏิกิริยาและการกระทำ34 บทที่ 34 แต่งตัวสวยเดินเฉิดฉาย35 บทที่ 35 ไม่ใช่คนเสียมารยาท36 บทที่ 36 คนพิเศษของเขา37 บทที่ 37 ต้องหาแผนอื่น38 บทที่ 38 ตัดปัญหา39 บทที่ 39 ขอบคุณล่วงหน้า40 บทที่ 40 ทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง41 บทที่ 41 ขอความช่วยเหลือ42 บทที่ 42 สนใจคำพูดของหญิงสาว 43 บทที่ 43 ต้อนรับด้วยตัวเอง44 บทที่ 44 เป็นกำลังใจ45 บทที่ 45 ปลอดภัยไร้รอยมดข่วน46 บทที่ 46 สัญญาระหว่างเราจะยังคงอยู่47 บทที่ 47 พื้นดินที่สมบูรณ์48 บทที่ 48 อยากอยู่ในอ้อมกอดของเขา49 บทที่ 49 ใจเต้นระส่ำ50 บทที่ 50 กระวนกระวาย51 บทที่ 51 แสดงอาการหมางเมิน52 บทที่ 52 ความอบอุ่นก่อตัวขึ้น53 บทที่ 53 ความโชคดี54 บทที่ 54 เพื่อนร่วมเดินทาง55 บทที่ 55 อาชีพกสิกรรม 56 บทที่ 56 งบประมาณ57 บทที่ 57 คนน่ารักอย่างไม่น่าเชื่อ58 บทที่ 58 บ้านพักไม้หลังเล็กๆ59 บทที่ 59 ลุ้นแผนการต่อไป60 บทที่ 60 พูดเต็มปากเต็มคำ61 บทที่ 61 ขอจีบเมีย62 บทที่ 62 จับขโมย63 บทที่ 63 เมื่อถูกสัมผัส64 บทที่ 64 ข่มเหงทำร้าย65 บทที่ 65 เรียกร้องความรับผิดชอบ66 บทที่ 66 รู้สึกตัวตื่นตลอดเวลา67 บทที่ 67 การเปลี่ยนแปลงของมิรา68 บทที่ 68 ให้เวลามิราหน่อยนะคะ69 บทที่ 69 หม่ามี๊รักปะป๊านะคะ70 บทที่ 70 สมาชิกใหม่ของครอบครัว71 บทที่ 71 เสียงหัวเราะที่อบอวลไปด้วยความสุข (จบ)