ร้ายริษยา [Jealous]

นั้น จะไปพาไปเสนอแบบกากๆ กะโบโลไม่ได้หรอก ไว้ยังไงจะโทรบอกอีกที ตอนนี้ก็รอล

ะพี

ราหน้าว่ากากๆ กะโปโลนั้นไม่เอ่ยอะไร แ

กันนะ ว่าแต่บ้านอ

ิดเหยียดหยามในใจเอาไว้ ว่าจะไม่มีทางเดินตามรอยเพื่อนต่า

ยมือข้างที่ไม่มีแฟ้มให้อตินุช ผู้เป็นเลขานุการเดินออกมาก่อน ตามต

นพลาสติกและยาง มีบริษัทลูกสิบหกบริษัท ส่งออกกว่าร้อยประเทศ ซึ่งวันนี้ทำเขาหน

บกวนขอกาแฟแก่ๆ

ะเหนื่อยล้าสะสมมาหลายวัน อตินุชหันกลับไปมองเจ้า

ด้

วยนะค

ราะรู้ดีว่าต้องนั่งวางแผนงานด้วยกันไปจนค่ำมืด กว่าจะได้ก

ัวก็คิดไปด้วย ว่าตั้งแต่เช้

ตอนเช้า ก็ไม่ได้กลับบ้าน ตรงไปคอนโดอาบน้ำแต่งตัวทำงานต่อ ประชุมอั

แล้วค่ะส

ึงสามปี ส่วนเจ้านายนั้นอ่อนกว่าตัวเองถึงสิบปี แต่ก

นละสองชิ้นด้วยนะคะ จะ

ลขาเอ่

คุณครับคุณ

ปิดเปลือกตานิ่งๆ อยู่แค่นั้น ทำให้เลขาเดาได้

มีนัดที่ไห

่งปิดเปลือกตาอยู่นิ่งๆ ถามขึ้นก่อน อติ

ไปกินข้าวกับคุณแอลลี

๊อ!

ว ว่าเหนื่อยและไม่ประสงค์จะคุยอะไรต่ออีก เลยรีบออกจากห้อง ส่

ม่ทันนัดคุณแอลลี่หรอกค่ะ ถ้างอนมา

องเจ้านาย เพราะจะเก็บกวาดให้เรียบร้อ

รั

ะเดินไปหาลิฟต์กดลงไปชั้นล่าง มีอำนวย ผู้เป็นคนรถคู่กายขับซีตรอง ซีหก สีดำมันปลาบมารอร

ระด่วน ปริยกรกับพิมลแขเลยต้องลงกลางทาง แล้วต่างแยกย้ายนั่งรถเมล์กลับแทน มาถึงปากซอย ปริ

ซึ่งเป็นใบสุดท้ายก็ต้องจ่ายไป ยังรู้สึกอุ่นใจอยู่

ลายวัน ส่วนค่าเทอมนั้น ความหวังทั้งหมดอยู่ที่

ยสิ่งสำคัญที่สุ

ได้อีกแล้ว ในเมื่อพ่อแท้ๆ ที่มีเงินมากมายไว้เลี้ยงลูกเมียหลวงให้กินอยู่อย่างสุขส

ครั้งต่อไปเราก็ต้องนอนกับมันฟรีๆ แล้วต้องจ่ายค่าข้าวให้มันด้วย เราก็ยังยอมเพราะรัก สุดท้ายมันก็เลิกกับเราไปหาคนอื่น ส่

หนำซ้ำยังมาขอเจียดเงินเราไปจ่ายค่าเทอมอีก สุดท้ายมันก็ทิ้งเราไปอีก เห็นไอ้พวกบ้านี้ กับพ่อห่ว