แนบรักสลักใจ

วนไปเมื่อ

นต์สิบปี เวลาที่เธอร้องไห้หนี

หลบอยู่นี่คนเดี

..

ให้ใครมาทำอะ

้อย ป.3 เงยหน้

งจนฉันเดินถึงประตูบ้าน ก้าวเข้าบ้านแล้วน้ำตายังไม่แห้งจะไม่โอ๋แล้ว อยู่บ้านนี้ต

ับซอกคอ ร่างสูงก้าวเนิบช้

้ามาภายในบ้านแล้ว เจ้าตัวเล็ก

ี่ยน ทิ้งลง

บไหล่แข็งแน่นด้วยกลัวจะถูกปล่อยลงพื้น จึงไ

้อมทำปากยื่นใส่อย่างเด็กดื้อในตอนที่คิดว่าเขาไม่มอง ใจแข็งทิ้งลงพื้นไม่ลง แม้ระอาแต

วเมื่อเจ็ดปีก่อนให้เป็นสาวน้อยวัยสิบเก้า หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา รูปร่างเพรียวบาง แม้ในยามสวมใส่ชุดเดรสเร

ัลลิกากานต์กลับนอนไม่หลับแม้จะดึกค่อนคืนแล้ว นอนมองท้องฟ้าอันเวิ้งว้างอ

งเปล่าและตั

ยนโรงเรียนเดียวกับคมคาย แม้เขาจะไม่ได้ให้ความสนิทชิดเชื้อกับเธอมากนัก เธอรับรู้ว่าเขาใจดี เวลาที่เธอมีปัญหาก็มักจะได้รับความช่ว

้นสามเป็นห้องพักของคมคาย ชั้นสองและสามมีครัวอเนกประสงค์ บาร์เครื่องดื่มและห้องทำงาน ภายในบ้านยังติดตั้งลิฟต์ไว้อำนวยความสะดวก ที่เธอได้พักบนชั้นสองก็เพราะความกรุณา

ียบเหงาไม่น้อย เธอเองไม่มีหน้าที่อ

ง่ายขึ้น คิดได้แบบนั้นจึงออกจากห้อง ตรงไปยังบาร์เครื่องดื่มบนชั้นสอ

ง เธอไม่รู้หรอกว่าเขาไปไหน คนที่รู้คือรัฐกรเพราะคอยตามไปดูแลตลอด หากเธอก็ไม่กล้าพอจะถาม กลัวว่ามันจะเป็นการละลาบละล้วง อย่างไรเสียคม

ิดว่าเพราะเขาเสียใจกับการจากไปของคุณท่านทั้งสองจึงไม่อยา

าะอะไร

เกตว่า บัดนี้เธอไม่ได้อยู่ลำพัง เมื่อม

อะไ

้า

ระแทกพื้นเคาน์เตอร์ เธอรีบตะครุบ

เตอร์แวบเดียวก็ตวัดต

้วทำไม

ถามเหมือนไม่ใส่ใจจะเอาคำตอบ กายสูงของหนุ่มลูกเสี้

ุดนอนน่ารักเนื้อบางเบา เธอไม่เคยเห็นคมคายเมา คะเนจากกลิ่นเหล้าหึ่งจัดแล

คมคายเหมือนรู้ว่าเธอเด

ีอ

ทำเธอหน้าเสีย สะอึกอึ้ง

..เมาหรื

วดเร็ว ท่าที...คุกคาม เธอล่าถอยได้ครึ่งก้าว เอวถูกฝ่ามืออีกข้างที่ตะปบคว้า ดึงตัวขึ้นมาเบียดผนัง กระแทกฝ่ามือใหญ่

ณคา

ก หน้าคมสันครึ้มเคราก้มลงมาใกล้ ลมหายใจกรุ่

..คะ” เขา

้เดียงสาจนไม่รู้ว่า ท่าทา

อ ตาคมคู่นั้น

ไรด

นตรายแผ่ออกมาจากผู้ชายตรงหน้า ตลอดเวลาหนึ่งเด