นางบำเรอดื้อรัก

ยชื่อดังเมืองเชียงใหม่ เจ้าของรถก้าวลงมาจากรถ ก่อนเดินอ้อมมายังประตูฝั่งคนขับ เ

งอยู่ตรงโต๊ะม้าหิน หล่อนอยากเบี่ยงเท้าเดินหนีไปที่อื่น เพราะไม่อยากเห็น

างยิ้มกว้างเมื่อเห็นก้องเกียรติ เนื้อเ

่อดอกไม้ให้นภาพร เพื่อนร่วมคณะของมะปราง ท

รับดอกไม้และกล่าวคำขอบคุณ

อเปล่าครับ พี่อยาก

รื่อ บิดตัวไปมาด้วยกิริยาเขินอาย มะปร

หนุนมันซะหน่อย” ก้องเกียรติกล่าวชวนนภาพร ก่อนหันไปพูดกับมะปราง “เ

อบกลับทันที “ไม่

สียงถามของก้องเก

ดีที่กำลังเดินมาทางคณะ มะปรางรีบเดินไปหามานพ เพื่อนต่

วทำหน้างง แต่พอมะปรางแอบห

หลไปตามน้ำ ก้องเกียรติกระ

นข้าวด้วยกันทั้งหมดน

นข้าวแกงข้างทาง ฉ

งเกียรติกลับมาอยู่บ้านที่เชียงใหม่ มิหนำซ้ำเขายังตามจีบนภาพร เพื่อนร่วมคณะ มาให้มะปรางเห็นหน้าทุกวัน แรกๆ มะปรางไม่รู้สึกอะไร เพราะเ

าซี้ เขามีไม้เด็ดกว่านั้น “แต่ฉัน

หน้านภาพรกับมานพ แน่นอนว่าอีกสองคนหูผึ่ง

รีบถาม มะปรางทำหน้าตามีพิรุธ กลั

ูดก่อน ทว่าเสียงของก้

ังสือ พ่อกับแม่ปรางก็เป็นคนงานเก่าแก่ในไร่พี่ด้วย พี่เลยไม่หักจากเงินเดือน เอาเรื่องนี้ไว้ขู่ปรางเวล

พร้อมกัน มะปรางมองเพื่อนตาขวาง แท

” มะปรางกระเง

ดื้อสุดๆ ดื้อที่สุดใน

ริม มะปรางงอนใส่เพื่อนทั้งสอง แ

นทั้งหมดนะ รีบไปเถอะ พี

ตอบกลับ “แกก็ไปด้วยนะปราง ถ้าแ

ืนยิ้มให้ มะปรางไม่อยากไปด้วยแต่ก็กลัวว่าก้องเกียร

ก็ไ

ว่าค่ะพี่ก้อ

ปยังรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ไม่ไก

ารเปิดใหม่ ทว่ารสชาติอาหารไม่เป็นสองรองใคร โดยเฉพาะอาหารพิ

เพียงคนเดียวที่นั่งหน้าง้ำหน้างอ กินอาหารด้วยท่าทางซังกะตาย ลอบมองก้องเกี

้านนี้อร่อยมาก” ก้องเกี

แต่ถ้ากินมากกว่าน

ถึงฟ้าจะอ้วนตัวเท

ับเบ้ปาก นึกอยากคายของท

นอะไรอาหารไม่อร่อยเหรอ” คนถามคือ

ี้มันเลี่ยนไปหน่อยเล

ล้วยิ้มกริ่ม มะปรางอยากลุกขึ้นเอาส้อมทิ่มหน้าเขาเหลือเกิน ค

ูดมาก ไม่อยากเถียงก้องเกียรติ เพราะกลัวว่าจะเ

กฉันมาให้เธอนะ เพราะฉะนั้นเธอยั

่เอามาเลยล่ะ จะ