เหมยฮวาฤดูหนาว

ั้งสิ้น เธอในตอนนี้ไร้ความรู้สึกเสียใจต่อการจบชีวิตของตัวเองอย่างสิ้นเชิง ความยิ

าน” หนึ่งในสองเป็นชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อใสกับการแต่ง

งนาง ดวงวิญญาณก็เป็นบ้

ฝงไว้ด้วยความหวาดระแวงลึกๆ ผู้ที่ถูกเรียกว่าผู้เฒ่าหันหน้ามามองคู่สนทนา

ารณ์แบบนี้เกิดขึ้น หรือว่าวิญญาณขอ

กแน่นกับคำตอบที่ได้รับ

พบเจอวิญญาณคนตายที่เป็นบ้า! เพราะต่อให้เป็นคนบ้าสติไม่ดี หรือคนพิการไม่สมประกอบใดๆ เมื่อตา

ดนนางกัดเข้าละก็

ดคิ้ว ก่อนจะถามด้วยความงุนงง เนื่อง

สิ่ง

์นั้นจะมีโรคชนิดหนึ่ง หากถูกกัดจะถ่ายท

ป

” ผู้อ่อนวัยกว่าร้องด้วยความเจ็บปวดพลางยกมือขึ้นลูบศี

มัง ถึงได้คิดอะไรโง่ๆ แบบนี้ออกมาได้” ชายชราก่นด่าอีกฝ่าย น้ำเสียงที่ใช้

ว้

ดตัวลอยขึ้นไปเกาะกอดคนหนุ่มโดยที่อีกฝ่ายไม่

มาเมื่อไ

รู้สึกตัว เกวลินเหลือบตามองคนทั้งสอง เห็นอีกฝ่ายอยู่ในท่าคล้ายแม่ลิงกำลังอุ

ละ ลุงคือคนที่จะมารั

งรีบพยักหน้าให้เธ

็ไปกันเถอะ ฉ

งงวยไปชั่วครู่หนึ่งด้วยความแปลกใจกับเหตุก

คยพบเคยเห็นเรื่องราวเช่นนี้ เพราะโดยทั่วไปแล้วมนุษย์ทุกผู

ู้ว่าตนเองได้สิ้นชีพลงแล้วก็มักจะอาลัยอาวรณ์ต่อชีวิตเมื่อคร

้เมื่อรับรู้ว่าตนได้ตายกลายเป็นวิญญาณแล้วมักจะมีความอาฆาตพยาบาท เกลียดชังโกรธแค้นต่อผู้ที่ทำร้ายตนเองอย่างยิ่

ีความสุขอย่างที่คิด เพราะเมื่อได้สูญสิ้นชีวิตอันมีค่าลงกลับกลายเป็นดวงวิญญาณมองเห็นภาพผู้ที่อยู่เบื้องหลังร้องไห้คร่ำครวญถึงตัวเอง

ิอาจทำให้ตนเองฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาได้อีก ทุกคนจึงจำต้องก้มหน้ารับผลกรรมที่ตนได้กระทำมา โดยรวมส่วนมากแล้ววิ

ิด แถมเจ้าตัวยังเป็นฝ่ายเร่งเร้าให้พาดวงวิญญาณไป โดยไม่มีท่าทีแสดงออกถึงความอาวรณ์ในชีวิต

ดวงวิญญาณเจ้า ข้าจะอนุโลมให้เจ้าสามาร

นเหลือเพียงน้อยนิดของอาชีพตนไว้ หลังจากไต่ลง

นชาขัดขึ้นทันทีเมื่อ

ารถนาจะไปล

ใ

คิดจะไปล

ม่มีค

บครั

่มีครอ

กอยากอาเจียนกับคำคำนี้ยิ่งนัก ใบหน้างดงามนิ่งเรียบ ดวงตาสีดำเผยแววเย็นชา

รมา ถึงได้ดูเฉยเมยต่อทุก

ทุกคนบนโลกล้วนแล้วแต่มีชะตากรรมเป็นของตนเอง ไม่ว่าจะพบเจอสิ่งใดมานั่นถ

้าที่ลงแล้วจึงหายไปหลังจากที่นำเธอมาต่อแถว พอมาถึงคิวของหญิงสาว สตรีชราหลังค่

่คื

ชาติภพใหม่จะได้ลืมความทรงจำของชาติภพเก่าๆ

เป็นเหมือนที่เคย เพราะไม่รู้เล่ห์เหลี่ยมของคน

น้าขึ้นสบตาอีกฝ่ายชั่ววูบหนึ่ง ก่อนจะชี้มือไปยังบ่อน้ำสีทองส่องประกายสดใสไกลออกไปข้างหน้า โดยไร้คำพู

เวทนาสงสารของอีกฝ่ายที่ฉายมาให้เธออย่างท่วมท้น ร่างบางจึงเดินไปยังบ่อน้ำที่น

่เหนือตัวเองได้อีก ไม่ว่าเรื่องอะไรจ

ึ้นมาจางๆ ก่อนจะก้มหน้าลงมือก็ตักน้ำแกงให้ผู้ที่มายืนต่อแถวเบื้องหน้าต่อ หยดน้ำสีใสที่คลออยู่ในดวงต

้าได้ แม้ไม่อาจชดเชยกับสิ่งที่แม่ทำร้ายเจ้าในภพก่

ิที่เคยพบปะก็ถือเป็น