นายตัวเล็กของผม

งบางที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มบวกกับพิศไข้ที่

ๆดังขึ้นเรียกความสนใจ

คุณหนึ่งฟื้นแล้

ุงตกใจหมดเลยที่หนูเป็นลมไป"ลุงช

ทุกคนเป็นห่วง" หนึ่งยกมือไห

ี่ลืมเตือนว่าช่วงนี้ลมมันเเรง....หนูยังไม่ช

ึ่งหลับไป

ข้ขึ้นสูงมาก...แต่ลุงให้หมอมาด

มากนะครับที่ค

....ลุงมีประชุมมีอะไ

บ....

...ใครเปลี่ยนเสื

.ก็" ป้าอุ่น

าคุณหนูของป้า

ที่เป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ

่างตกใจแบบนี้ก็เห็นหมดเลยดิหน

นะคะ......เฝ้าตลอดนี่ก็พึ่งลงไปก่อ

รับป้าอุ่น...คุณหนูของป้

เขาออกจะ....ชอ..ชอ..."ไม่ทันป้าอุ

ัวดี.....ทำคนอื่น

ึ่งเลือกที่จะเมินคนตร

ป้าว่าทานอะไรสักหน่อยนะคะจะได้ม

นแล้ว....เดี่ยวหนึ่งลงไ

..." ป้าน

ขึ้นเเล้ว

มอาหารให้ นะคะ" ป้านิ่มพูดเสร็จก็เ

เหมือนไม่มีใครอยู่จนกร

นามที่ใช้ก็เปลี่ยนไปโดยน่าขนลุกผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไ

ครับใครก็ได้ช่วยตบผมที

้หรือไง"น้ำเสียงดูอ่อนโ

ะไรหรอกผมยังไม่ไหวอยู่เลยเเค่จะพยุงตัวเอง

่คุยเลยหรืิอไง.....อ

บเหมือนเดิมจนทำให้

วยแล้ว.....พูดดีด้วยแล

ฝ่ายยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่เลย ผมโดนกระซากเข้าไปตรงแผ่นอกหนาเข้าเต็มแรงรู้สึกจุกไม่ใ

ออกไปโดยไม่มองหน้าอีกฝ่าย ตอนนี้หน้าเราห่างกันแค่คืบ

่าพี่จะทำไร

"ผมเอ่ยถามโดยไม่อยากจะเชื่อหูตัว

ี่กอดใครอยู่ละ

....มันอึดอัด"ผมพยา

ือหนามาเเตะตรงหน้าผากกับเเก้มเบาๆทำให้ผมสะดุ

ต่สายหน้าไปมาด้วยความมึนงง มันเกิดอะไรขึ้นเนี้

วลเอาอาหารขึ

ผมสักทีเถอะ....แล้วเลิกเเกล้ง

ีแก้ตัวทันที แล้วยอมปล่อยตัวโด

ินออกจากห้องไปด้วยความสบายใจ แต่ผมนี่สิ งงสิครับรอไรวันก่อนมาขโมยจูบผมอยู่เลยวันนี้เปลี่ยนไ

ๆ"ผมบ่นกับตัวเ

ี้"ปะวีเดินเข้ามาพร้อมถ้วยข้าวต้มร้อนๆกลิ่นหอมๆ

้อนเรา

" ผมพูดขัดแต่ก็ไม่มีท

คนอื่นเปล่าๆ"ปะวียกช้อนข้าวต้มที่มีควันขึ้นมาเป่

นะ"ผมยอมกินโดยดีไม่ใช่กลัวคำขู่นะเเต่เเ

ดขึ้นในขนาดปะวีย

้ว.....ง่ว

่าผมต่างๆนานๆแต่ผมก็ไม่ใส่ใจเพราะผมง่วงมากแล้วหลับไ

ะ....ยัย

องแบบนี้มันยังไงๆอยู่น้ามาหรือ