หนูแดงพิณวาลี

หนังสือของ หนูแดงพิณวาลี(2)

มาเฟียเถื่อนเมียเด็ก

มหาเศรษฐี

5.0

“ไงสาวน้อย” “__”ฉันขมวดคิ้วมองผู้ชายแปลกหน้าเดินเข้ามาทักแต่ดูท่าทางแล้วเขาไม่ใช่คนดีแน่นอน ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยสักรวมไปถึงใบหน้าของเขาก็เช่นกัน แต่มีเพียงแค่เล็กน้อย ตรงคิ้วข้างขวากับขมับซ้ายเป็นรูปขนาดเล็ก “จ้องฉันขนาดนั้น ขึ้นห้องกันเลยไหม” “ไอ้บ้า! นายเป็นใครแล้วจับฉันมาทำไม”เขาก้าวเท้ายาวๆเดินมาหาฉันแค่ครั้งเดียวก็มายืนตรงหน้าฉันในทันใด แต่ทำไมฉันรู้สึกไม่ชอบสายตาที่เขาเอาซะเลย “ถ้าเธออยากรู้ ฉันจะบอกตอนเราสองคนอยู่บนเตียง” “___” “มันคงจะดีกว่ายืนมองหน้าคุยกันแบบนี้นะ ฉันคิดว่า”เขาพูดพลางกระตุกยิ้มที่มุมปาก สายตาเขาก็เอาแต่จ้องมองตรงเนินอกเพราะกระดุมเสื้อนักศึกษาฉันมันขาดตอนพวกนั้นกระชากฉันลงจากรถนะสิ “นายเป็นใครแล้วต้องการอะไรจากฉัน”ฉันถอนหายใจพร้อมกับคำถามนั้น “ฉันชื่อสิงห์!!เป็นเจ้าหนี้ของเธอไงสาวน้อย” “___”เจ้าหนี้ฉันเหรอ!!หรือว่าจะเป็นพวกเดียวกันมาที่บ้านเมื่อวาน “ถ้าจะเรียกเอาเงินกับฉันตอนนี้ฉันยังไม่มีให้หรอกนะ เมื่อวานฉันก็เพิ่งให้ค่าดอกที่ค้างไว้แล้วห้าหมื่น”เเล้วนายนั่นก็เอามือมาจับที่ปลายครางฉัน “อยากให้ฉันลดหนี้ให้ไหม..อิงฟ้า”ยกยิ้มที่มุมปาก “นายรู้จักชื่อฉันได้ไง” “ไม่มีอะไรที่ฉันไม่รู้ ฉันรู้ทุกอย่างโดยเฉพาะเรื่องของเธอ” ฉันปัดมือเขาออกให้พ้นจากใบหน้าฉัน “ลากฉันมาที่นี้ ต้องการอะไรกันแน่!!พูดมาเลยดีกว่าฉันจะได้กลับฉันไม่มีเวลาว่างมากที่จะอยู่ที่นี่นานขนาดนั้น” “กลับ? เธอจะกลับบ้านงั้นเหรอให้ตายสิแม่ทลูหัวมาเป็นเมียฉันสุขสบายไปทั้งชาติมันดีจะตาย!!”เขาพูดพร้อมใช้มือบีบที่แก้มแรงๆ “ทำตามที่ฉันบอกแล้วครอบครัวของเธอจะปลอดภัย” "__"

อีหนูของเสี่ย

วัยรุ่น

5.0

อีหนูเอาหลีมาให้กูจับสิ อยากจับหลีหนูค่าครูมาก่อน เท่าไหร่มึงว่ามากูพร้อมเปย์ สิบล้าน อีสัส กูคิดว่าหลีทองทองคำ ___________________________________- > สิบนิ้วพนมมือก้มกราบหว่างขา"ผัวจะไปทำงานกระผมขอเบิกเงินหน่อยครับคุณภรรยาทีรัก" "50บาทพอไหม" "เอาไว้ตีหม้อมึงเถอะ!!" ช่างกล้าให้ค่าน้ำมันรถยังไม่พอเลย "แล้วจะเอาเท่าไหร่" "10,000ครับ" "10บาทพอ" น้ำตากูจะไหล หนักกว่า50อีกกู ชีวิตผมทำไมมันช่างน่าสงสารเยียงนี้ นี่กูคิดผิดหรือคิดถูกที่เอาอีหอยสังข์มาเป็นเมียเนี่ย แม่งให้กูมาได้สิบบาทใครเขารู้กูอายเขาตาย "เสียดีใจถึงกับชึ้งน้ำตาคลอเลยเหรอ"เอียงคอถาม เดี๋ยวอีพ่อฟาดก้านคอหักเลยนิ น้ำตากูคลอเบ้าก็เพราะเงินมึงนี่แหละ "ถามจริงๆคิดจะให้เงินเหรอเปรี้ยว สิบบาทจะเอาไปทำอะไรได้ เป๊ปซี่ขวดนึงยังไม่ได้เลยขาดตั้ง2บาทแน่ะ" "สรุปจะไม่เอาใช่ไหม" เปรี้ยวเลิกคิ้วขึ้นถาม " ถ้าไม่เอาสิบบาทงั้นหนูจะให้5..." "5 พัน!! สัก5พันก็ยังดี เวลากลับบ้านจะได้ซื้อขนมมาฝาก" "ใครบอกหนูจะให้เสี่ย5พัน หนูจะให้เสี่ยแค่5บาทต่างหากล่ะ อะ!10บาทไม่เอางั้นเอาไป5บาทพอ เสี่ยไม่ได้ซืัออะไรอยู่แล้วนิ ข้าวเช้าก็กินที่บ้านส่วนข้าวเที่ยงหนูสั่งให้แม่บ้านห่อไว้ให้แล้วของใช้ทุกอย่างก็มีครบ อาหารการกินไม่ขาดเหลือ เกินไปซะด้วยซ้ำ" "__"มึงอะเกินไป น้ำตากูจะไหล "วงจรในแต่ละวัน เสี่ยก็ไม่ได้หยิบจ่ายใช้สอยอะไรอยู่แล้ว เวลาไปพบปะไปกินกับลูกค้า หนูบอกเลขาของเสี่ยทำการเบิกเงินผ่านจากหนูไว้แล้ว ส่วนน้ำมันรถหนูให้พี่จอมเติมไว้ให้แล้วเต็มถังใช้ไม่จำกัดหมดตรงไหนก็เข็นเอา" "__"กรรมของกูแท้ๆ "เอาไปห้าบาทนั่นล่ะ นี่หนูใจดีกับเสี่ยมากแล้วนะ จิบอกให้" "___"กูล่ะเกลียดคำนี้ฉิบหาย