Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

หน้าแรก

หมวดหมู่

รายการ

เรื่องสั้นคัดสรร

closeIcon

เปิดรับโบนัส

เปิด

Gavin

หนังสือที่ตีพิมพ์ 123 เล่ม

หนังสือและนิยายทั้งหมดของGavin

การจากลาครั้งที่เก้าสิบเก้า

การจากลาครั้งที่เก้าสิบเก้า

 วัยรุ่น
5.0
ครั้งที่เก้าสิบเก้าที่ ‘เจต’ ทำให้ฉันใจสลาย คือครั้งสุดท้ายของเรา เราสองคนเคยเป็นคู่รักดาวเด่นของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ รัชดา อนาคตของเราถูกวางแผนไว้อย่างสวยหรูว่าจะเข้าเรียนที่จุฬาฯ ด้วยกัน แต่แล้วในช่วงปีสุดท้ายของม.ปลาย เขากลับไปหลงรักผู้หญิงคนใหม่ที่ชื่อ ‘แคท’ เรื่องราวความรักของเรากลายเป็นละครน้ำเน่าราคาถูกที่น่าเบื่อหน่าย เต็มไปด้วยการทรยศของเขาและการขู่ว่าจะเลิกอย่างไร้ความหมายของฉัน ในงานเลี้ยงจบการศึกษา แคท ‘บังเอิญ’ ดึงฉันตกลงไปในสระว่ายน้ำกับเธอ เจตกระโดดลงไปช่วยโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เขากลับว่ายผ่านฉันที่กำลังตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดไปอย่างไม่ใยดี แล้วโอบแขนรอบตัวแคทก่อนจะพาเธอขึ้นจากสระอย่างปลอดภัย ขณะที่เขาช่วยพยุงเธอขึ้นจากสระ ท่ามกลางเสียงเชียร์ของเพื่อนๆ เขาหันกลับมามองฉันที่ตัวสั่นเทา มาสคาร่าไหลเป็นทางสีดำอาบแก้ม “ชีวิตเธอ ไม่ใช่ปัญหาของฉันอีกต่อไป” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนน้ำในสระที่ฉันกำลังจะจมดิ่งลงไป คืนนั้นเอง บางสิ่งในตัวฉันก็แตกสลายลงอย่างสมบูรณ์ ฉันกลับบ้าน เปิดโน้ตบุ๊ก และคลิกปุ่มยืนยันสิทธิ์เข้าศึกษาต่อ ไม่ใช่ที่จุฬาฯ กับเขา แต่เป็นมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ คนละฟากฝั่งของกรุงเทพฯ
รักต้องห้าม โทสะของผู้ปกครอง

รักต้องห้าม โทสะของผู้ปกครอง

 วัยรุ่น
5.0
สิบปีเต็มที่ฉันแอบรักภาคิน วงศ์วรานนท์ ผู้ปกครองของฉัน หลังจากครอบครัวของฉันล้มละลาย เขาก็รับฉันไปดูแลและเลี้ยงดูฉันจนโต เขาคือโลกทั้งใบของฉัน ในวันเกิดอายุสิบแปดปี ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อสารภาพรักกับเขา แต่ปฏิกิริยาของเขากลับเป็นความเกรี้ยวกราดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาปัดเค้กวันเกิดของฉันตกพื้นแล้วคำรามลั่น “สติแตกไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นผู้ปกครองเธอนะ!” จากนั้นเขาก็ฉีกภาพวาดที่ฉันใช้เวลาวาดเป็นปีเพื่อเป็นคำสารภาพรักของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็พาโคลอี้ คู่หมั้นของเขากลับมาบ้าน ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะรอฉันโต ที่เคยเรียกฉันว่าดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดของเขา ได้หายไปแล้ว ความรักที่ร้อนแรงและสิ้นหวังตลอดสิบปีของฉันทำได้เพียงแผดเผาตัวเอง คนที่ควรจะปกป้องฉันกลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายฉันเจ็บปวดที่สุด ฉันก้มมองจดหมายตอบรับจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในมือ ฉันต้องไปจากที่นี่ ฉันต้องถอนรากถอนโคนเขาออกจากหัวใจ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพ่อ “พ่อคะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เอวาตัดสินใจแล้ว เอวาอยากไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพฯ ค่ะ”
เมียมาเฟีย ไม่คู่ควรทายาท

เมียมาเฟีย ไม่คู่ควรทายาท

 มาเฟีย
5.0
วันที่สามีของฉัน ซึ่งเป็นถึงมือขวาของเจ้าพ่อมาเฟีย บอกว่ายีนของฉันบกพร่องเกินกว่าจะอุ้มท้องทายาทของเขาได้ เขาก็พาตัวตายตัวแทนของฉันกลับมาบ้านด้วย...ผู้หญิงคนหนึ่งที่จะมาอุ้มบุญแทน ที่มีดวงตาเหมือนฉัน แต่มีมดลูกที่ใช้งานได้ เขาเรียกหล่อนว่า "ภาชนะ" แต่กลับเชิดหน้าชูตาหล่อนในฐานะเมียน้อย ทอดทิ้งฉันในขณะที่ฉันเลือดอาบอยู่บนพื้นในงานเลี้ยงเพื่อปกป้องหล่อน และวางแผนอนาคตลับๆ ของพวกเขาสองคนในวิลล่าสุดหรูที่เขาเคยสัญญาว่าจะให้ฉัน แต่ในโลกของเรา...ภรรยาไม่ได้แค่เดินจากไปเฉยๆ พวกเธอจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย และฉันตัดสินใจแล้วว่าจะวางแผนการหายตัวไปของตัวเอง ทิ้งให้เขาจมอยู่กับซากปรักหักพังที่เขาบรรจงสร้างขึ้นมาด้วยน้ำมือของเขาเอง
จากยอดรักที่ถูกทิ้ง สู่ราชินีมาเฟีย

จากยอดรักที่ถูกทิ้ง สู่ราชินีมาเฟีย

 มาเฟีย
5.0
ตอนฉันอายุแปดขวบ พี่ธาม มหรรณพ ดึงฉันออกมาจากกองเพลิงที่คร่าชีวิตครอบครัวของฉันไป สิบปีเต็มที่เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลคนนั้นเป็นทั้งผู้ปกป้องและโลกทั้งใบของฉัน แล้ววันหนึ่ง เขาก็ประกาศหมั้นกับผู้หญิงคนอื่นเพื่อผนึกสองอาณาจักรแห่งโลกมืด เขาพาหล่อนกลับมาบ้านและประกาศว่าหล่อนคือ ‘นายหญิง’ คนต่อไปของตระกูลมหรรณพ ต่อหน้าทุกคน คู่หมั้นของเขาสวมปลอกคอโลหะราคาถูกลงบนคอฉัน เรียกฉันว่าเป็น ‘สัตว์เลี้ยง’ ของพวกเขา พี่ธามรู้ว่าฉันแพ้ เขาก็แค่มองด้วยสายตาเย็นชา แล้วสั่งให้ฉันรับมันไว้ คืนนั้น ฉันนอนฟังเสียงเขากับหล่อนบนเตียงเดียวกันผ่านกำแพงห้อง ในที่สุดฉันก็เข้าใจว่าคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ตอนฉันยังเด็กเป็นแค่เรื่องโกหก ฉันไม่ใช่ครอบครัวของเขา ฉันเป็นแค่สมบัติของเขา หลังจากสิบปีแห่งความภักดี ความรักที่ฉันมีให้เขาก็แหลกสลายเป็นเถ้าถ่าน ดังนั้นในวันเกิดของเขา วันที่เขาเฉลิมฉลองอนาคตใหม่ของตัวเอง ฉันจึงเดินออกจากกรงทองของเขาไปตลอดกาล เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวลำหนึ่งกำลังรอรับฉันไปหาพ่อที่แท้จริงของฉัน...ศัตรูตัวฉกาจของเขา
การเสียสละของเธอ ความเกลียดชังอันมืดบอดของเขา

การเสียสละของเธอ ความเกลียดชังอันมืดบอดของเขา

 มหาเศรษฐี
5.0
เจ้านายของฉัน อคิน เตชะดำรงกุล บังคับให้ฉันบริจาคไขกระดูกให้คู่หมั้นของเขา เพราะเธอกลัวว่าการผ่าตัดจะทำให้เธอมีแผลเป็น เจ็ดปีเต็มที่ฉันทำหน้าที่ผู้ช่วยส่วนตัวให้กับเด็กหนุ่มที่ฉันเติบโตมาด้วยกัน ชายผู้ซึ่งบัดนี้เกลียดชังฉันเข้ากระดูกดำ แต่คู่หมั้นของเขา ฮาร์เปอร์ ต้องการมากกว่าไขกระดูกของฉัน... เธอต้องการให้ฉันหายไปจากชีวิตของเขา เธอจัดฉากใส่ร้ายว่าฉันทำของขวัญมูลค่าหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทแตก และอคินก็บังคับให้ฉันคุกเข่าลงบนเศษคริสตัลที่แหลกละเอียดจนเลือดอาบหัวเข่า เธอใส่ร้ายฉันอีกครั้งว่าพยายามทำร้ายร่างกายเธอในงานเลี้ยงกาลา เขาจึงสั่งจับฉันเข้าห้องขัง ที่ซึ่งฉันถูกซ้อมจนน่วมไปทั้งตัว จากนั้น เพื่อลงโทษฉันเรื่องคลิปหลุดที่ฉันไม่ได้เป็นคนปล่อย เขาก็ลักพาตัวพ่อแม่ของฉันไป เขาบังคับให้ฉันดูภาพที่ท่านทั้งสองถูกแขวนอยู่บนเครนของตึกระฟ้าที่ยังสร้างไม่เสร็จ สูงจากพื้นหลายสิบเมตร เขาโทรศัพท์หาฉัน เสียงของเขาเย็นชาและแฝงความสะใจ “ได้บทเรียนหรือยัง ขวัญข้าว พร้อมจะขอโทษรึยังล่ะ” ขณะที่เขาพูด เชือกก็ขาดสะบั้น พ่อกับแม่ร่วงหล่นลงไปในความมืดมิด ความสงบนิ่งอันน่าสะพรึงกลัวเข้าครอบงำฉัน รสคาวเลือดคละคลุ้งในปาก เป็นอาการของโรคร้ายที่เขาไม่เคยรู้ว่าฉันเป็น เขาหัวเราะร่วนอยู่ปลายสาย เสียงนั้นช่างโหดร้ายและน่ารังเกียจ “ถ้ามันเจ็บปวดมากนักก็กระโดดลงไปจากดาดฟ้านั่นซะสิ มันคงเป็นจุดจบที่เหมาะสมกับเธอดี” “ได้” ฉันกระซิบตอบ แล้วฉันก็ก้าวออกจากขอบตึก ทิ้งตัวลงสู่ความว่างเปล่า
งานวิวาห์ของฉัน ไม่ใช่กับเธอ

งานวิวาห์ของฉัน ไม่ใช่กับเธอ

 โรแมนติก
5.0
ห้าปีที่แล้ว ฉันช่วยชีวิตคู่หมั้นของฉันไว้บนภูเขาที่เชียงใหม่ อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้สายตาของฉันเสียหายอย่างถาวร—เป็นเหมือนเครื่องเตือนใจที่พร่าเลือนอยู่เสมอถึงวันที่ฉันเลือกเขาแทนที่จะเป็นดวงตาที่สมบูรณ์แบบของตัวเอง เขาตอบแทนฉันด้วยการแอบเปลี่ยนสถานที่จัดงานแต่งงานของเราจากเชียงใหม่ไปเป็นภูเก็ต เพราะแอนนี่ เพื่อนสนิทของเขาบ่นว่าที่นั่นหนาวเกินไป ฉันได้ยินเขากับหูตัวเองว่าเขาเรียกการเสียสละของฉันว่า “เรื่องดราม่าน้ำเน่า” และเห็นเขากับตาว่าเขาซื้อชุดราคาเกือบสองล้านบาทให้หล่อน ขณะที่ดูถูกชุดของฉัน ในวันแต่งงานของเรา เขาทิ้งให้ฉันรอที่แท่นพิธีเพื่อรีบไปอยู่ข้างๆ แอนนี่ที่เกิด “อาการแพนิค” ขึ้นมาได้ถูกจังหวะพอดิบพอดี เขามั่นใจเหลือเกินว่าฉันจะให้อภัยเขา เขามั่นใจแบบนั้นเสมอ เขาไม่ได้มองว่าการเสียสละของฉันคือของขวัญ แต่เป็นเหมือนสัญญาที่ผูกมัดให้ฉันต้องยอมจำนนต่อเขา ดังนั้น เมื่อในที่สุดเขาโทรเข้ามายังสถานที่จัดงานที่ว่างเปล่าในภูเก็ต ฉันจึงปล่อยให้เขาได้ยินเสียงลมภูเขาและเสียงระฆังโบสถ์ ก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากพูด “งานแต่งของฉันกำลังจะเริ่มแล้ว” ฉันบอกเขา “แต่ไม่ใช่กับคุณ”
คำสัญญาของเขา คุกของเธอ

คำสัญญาของเขา คุกของเธอ

 โรแมนติก
5.0
วันที่ฉันได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำ ดอน วรโชติ คู่หมั้นของฉัน กำลังยืนรออยู่ เขาบอกว่าชีวิตของเราจะได้เริ่มต้นกันเสียที เจ็ดปีที่แล้ว เขาและพ่อแม่ของฉันอ้อนวอนให้ฉันรับผิดแทนเคท น้องสาวบุญธรรมของฉัน เธอเมาแล้วขับรถชนคนแล้วหนี พวกเขาบอกว่าเคทเปราะบางเกินกว่าจะเข้าไปอยู่ในคุกได้ โทษจำคุกเจ็ดปีของฉันเป็นแค่การเสียสละเล็กๆ น้อยๆ แต่ทันทีที่เรามาถึงคฤหาสน์ของตระกูล โทรศัพท์ของดอนก็ดังขึ้น เคทมี ‘อาการกำเริบ’ อีกแล้ว เขาทิ้งฉันให้ยืนอยู่คนเดียวกลางโถงทางเข้าโอ่อ่า แล้วรีบวิ่งไปหาเธอ จากนั้นพ่อบ้านก็แจ้งว่าฉันต้องไปพักที่ห้องเก็บของฝุ่นเขรอะบนชั้นสาม เป็นคำสั่งของพ่อแม่ พวกเขาไม่อยากให้ฉันไปรบกวนจิตใจเคทตอนเธอกลับมา ทุกอย่างเป็นเพราะเคทเสมอ เธอคือเหตุผลที่พวกเขาเอาเงินทุนการศึกษาของฉันไป และเธอคือเหตุผลที่ฉันต้องเสียเวลาชีวิตไปเจ็ดปี ฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ แต่กลับเป็นได้แค่เครื่องมือที่ถูกใช้แล้วทิ้ง คืนนั้น ขณะที่ฉันอยู่คนเดียวในห้องแคบๆ โทรศัพท์มือถือราคาถูกที่ผู้คุมคนหนึ่งให้มาก็สั่นเพราะมีอีเมลเข้า เป็นข้อเสนอตำแหน่งงานลับที่ฉันเคยสมัครไว้เมื่อแปดปีที่แล้ว มาพร้อมกับตัวตนใหม่และแพ็กเกจย้ายที่อยู่ทันที มันคือทางรอด ฉันพิมพ์ตอบกลับด้วยนิ้วที่สั่นเทเทา “ฉันตกลง”
ภรรยาลับของเขา ความขายหน้าที่ถูกเปิดเผย

ภรรยาลับของเขา ความขายหน้าที่ถูกเปิดเผย

 มหาเศรษฐี
5.0
เจ้านายผลักฉันเข้าไปในห้องเพื่อรับมือกับคนไข้วีไอพีที่กำลังขู่จะฆ่าตัวตาย เธอคือเอวา เบญจรงค์ อินฟลูเอนเซอร์ด้านแฟชั่นชื่อดังที่กำลังคลุ้มคลั่งอาละวาดเพราะเรื่องคู่หมั้นของเธอ แต่เมื่อเธอโชว์รูปผู้ชายที่เธอรักให้ฉันดูทั้งน้ำตา โลกทั้งใบของฉันก็พังทลายลงในพริบตา มันคือเบน สามีของฉันที่แต่งงานกันมาสองปี เขาเป็นคนงานก่อสร้างใจดีที่ฉันเจอหลังจากอุบัติเหตุทำให้เขาสูญเสียความทรงจำ ทว่าในรูปนี้ เขาคือภากร โลหะกุล มหาเศรษฐีผู้เหี้ยมโหดที่ยืนอยู่หน้าตึกระฟ้าซึ่งมีชื่อของเขาปรากฏหราอยู่ และในตอนนั้นเอง ภากร โลหะกุลตัวจริงก็เดินเข้ามาในห้อง เขาสวมสูทที่ราคาแพงกว่ารถญี่ปุ่นคันเล็กๆ ของฉันทั้งคัน เขาก้าวผ่านฉันไปราวกับฉันไม่มีตัวตน แล้วโอบกอดเอวาไว้ในอ้อมแขน “ที่รัก ผมอยู่นี่แล้ว” เขากระซิบ น้ำเสียงทุ้มลึกและอ่อนโยนแบบเดียวกับที่เขาเคยใช้ปลอบฉันหลังจากเจอเรื่องแย่ๆ มาทั้งวัน “ผมจะไม่ทิ้งคุณไปไหนอีกแล้ว ผมสัญญา” เขาเคยให้สัญญาแบบเดียวกันเป๊ะๆ กับฉันมาแล้วนับร้อยครั้ง เขาจูบหน้าผากเธอ ประกาศก้องว่าเขารักเธอเพียงคนเดียว...เป็นการแสดงให้ผู้ชมเพียงคนเดียวดู นั่นก็คือฉัน เขากำลังแสดงให้ฉันเห็นว่าชีวิตแต่งงานของเรา ชีวิตที่เราร่วมสร้างกันมาตอนที่เขาสูญเสียความทรงจำ เป็นเพียงความลับที่ต้องถูกฝังกลบให้มิด ขณะที่เขาอุ้มเธอออกจากห้อง ดวงตาเย็นชาของเขาสบตากับฉันเป็นครั้งสุดท้าย ข้อความนั้นชัดเจน...แกคือตัวปัญหาที่ต้องถูกกำจัด
มลายสิ้น ด้วยคำลวง และรักของเขา

มลายสิ้น ด้วยคำลวง และรักของเขา

 โรแมนติก
5.0
สิบปีเต็มที่ฉันทุ่มเททุกอย่างให้เดชผู้เป็นสามี ฉันทำงานสามจ๊อบเพื่อให้เขาได้เรียนจบปริญญาโทบริหารธุรกิจ ฉันขายสร้อยล็อกเก็ตรูปคุณย่าซึ่งเป็นของดูต่างหน้าชิ้นเดียวเพื่อเอาเงินมาช่วยตั้งบริษัทสตาร์ทอัพให้เขา แต่ตอนนี้ ในวันที่บริษัทของเขากำลังจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ เขากลับบังคับให้ฉันเซ็นใบหย่าเป็นครั้งที่สิบเจ็ด โดยอ้างว่ามันเป็น “แค่เรื่องธุรกิจชั่วคราว” แล้วฉันก็ได้เห็นเขาในทีวี แขนของเขากำลังโอบรอบเอวผู้หญิงอีกคน... อรอินทร์ นักลงทุนหลักของเขา เขาเรียกเธอว่าผู้หญิงที่เขารักที่สุดในชีวิต ขอบคุณเธอที่ “เชื่อมั่นในตัวเขาในวันที่ไม่มีใครเลย” ประโยคเดียวของเขาลบตัวตนทั้งหมดของฉันให้หายไปในพริบตา ความเลือดเย็นอำมหิตของเขายังไม่จบแค่นั้น เขาปฏิเสธว่าไม่รู้จักฉันหลังจากที่การ์ดของเขากระทืบฉันจนสลบกลางห้างสรรพสินค้า เขาขังฉันไว้ในห้องใต้ดินมืดๆ ทั้งที่รู้ดีว่าฉันเป็นโรคกลัวที่แคบอย่างรุนแรง ปล่อยให้ฉันเผชิญกับอาการแพนิกกำเริบเพียงลำพัง แต่ฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ทุกอย่างขาดสะบั้นคือตอนที่ถูกลักพาตัว เมื่อคนร้ายบอกให้เขาเลือกว่าจะช่วยใครได้แค่คนเดียวระหว่างฉันกับอรอินทร์... เดชไม่ลังเลเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขาเลือกผู้หญิงคนนั้น เขาทิ้งให้ฉันถูกมัดติดกับเก้าอี้เพื่อรอรับการทรมาน ขณะที่เขาพาดิลล้ำค่าของเขาไป เมื่อฉันนอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลเป็นครั้งที่สอง ในสภาพใจสลายและถูกทอดทิ้ง ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจโทรหาเบอร์ที่ไม่ได้โทรมาห้าปีแล้ว “คุณป้าเอมอรคะ” ฉันพูดเสียงสะอื้น “เอวา... ขอไปอยู่ด้วยได้ไหมคะ” คำตอบจากทนายความที่น่าเกรงขามที่สุดในกรุงเทพฯ ดังขึ้นทันที “ได้สิจ๊ะหลานรัก เครื่องบินส่วนตัวของป้าพร้อมสแตนด์บายอยู่แล้ว แล้วก็นะเอวา... ไม่ว่าเรื่องอะไร เดี๋ยวเราจัดการเอง”
เขาหักหลัง แค้นมาเฟียของฉัน

เขาหักหลัง แค้นมาเฟียของฉัน

 โรแมนติก
5.0
วินาทีที่ฉันเห็นสามีตัวเองกำลังนวดเท้าให้เมียน้อยท้องแก่ของน้องชายเขาที่ตายไปแล้ว ฉันก็รู้ได้ทันทีว่าชีวิตแต่งงานของฉันมันจบสิ้นแล้ว เขาย้ายหล่อนเข้ามาอยู่ในบ้านของเราโดยอ้าง “หน้าที่ของครอบครัว” บังคับให้ฉันต้องทนดูเขาเอาใจใส่ดูแลความสุขสบายของหล่อนมากกว่าคำสาบานที่เคยให้ไว้กับฉัน แต่ฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ทุกอย่างขาดสะบั้น คือตอนที่หล่อนขโมยสร้อยคออันล้ำค่าของแม่ฉันไป แล้วจงใจทำลายมันจนแตกละเอียด เมื่อฉันตบหน้าหล่อนเพื่อสั่งสอนที่กล้ามาเหยียบย่ำของสำคัญของตระกูลฉัน สามีของฉันกลับตบหน้าฉันอย่างแรงเพื่อปกป้องหล่อน เขาได้ทำลายกฎเหล็กอันศักดิ์สิทธิ์ที่ห้ามแตะต้องลูกสาวของเจ้าพ่อตระกูลอื่น...ซึ่งมันคือการประกาศสงคราม ฉันจ้องลึกเข้าไปในตาเขาและสาบานต่อหน้าหลุมศพของแม่ว่า ฉันจะล้างแค้นตระกูลของเขาให้สิ้นซากอย่างสาสม จากนั้นฉันก็โทรศัพท์หาพ่อเพียงสายเดียว...และการล่มสลายของอาณาจักรของเขาก็ได้เริ่มต้นขึ้น
ทิ้งให้ตาย: บาปของเจ้าพ่อ

ทิ้งให้ตาย: บาปของเจ้าพ่อ

 มาเฟีย
5.0
สามีของฉัน เจ้าพ่อที่น่าเกรงขามที่สุดในกรุงเทพฯ บอกฉันว่ายังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมสำหรับการมีทายาท แต่แล้วฉันก็เจอการ์ดเชิญไปงานรับศีลล้างบาปของลูกชายลับๆ ของเขา—เด็กที่เขาไปมีกับผู้หญิงจากตระกูลคู่อริของเรา การทรยศของเขาพุ่งถึงขีดสุดเมื่อเขาผลักฉันอย่างแรงจนฉันแท้งลูก และเมียน้อยของเขาก็ทิ้งฉันให้รอความตายอยู่ที่ก้นเหว แต่ฉันรอดมาได้ และหลังจากที่เขาเห็นฉันรับรางวัลเกียรติยศสูงสุดระดับโลกด้านสถาปัตยกรรมผ่านทางทีวี ตอนนี้เขากลับมาคุกเข่าอยู่หน้าโรงแรมของฉัน อ้อนวอนวิญญาณที่เขาสร้างขึ้นมากับมือให้กลับบ้าน
บาปผัว แค้นหัวใจ

บาปผัว แค้นหัวใจ

 สยองขวัญ
5.0
ชีวิตแต่งงานของฉันเคยสมบูรณ์แบบ ฉันกำลังตั้งท้องลูกคนแรก และอาร์ม สามีของฉัน ก็เทิดทูนฉันยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด หรืออย่างน้อย ฉันก็เคยคิดแบบนั้น ความฝันพังทลายลง เมื่อเขาพร่ำเพ้อชื่อผู้หญิงคนอื่นออกมาในความมืด ชื่อนั้นคือเคท เด็กสาวจบใหม่จากบริษัทของฉันเอง คนที่ฉันรับเข้ามาดูแลด้วยตัวเอง เขาสาบานว่ามันเป็นความผิดพลาด แต่คำโกหกของเขาก็ยิ่งซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่แผนการของเคทก็ร้ายกาจขึ้นทุกที เขาวางยาฉัน ขังฉันไว้ในห้องทำงาน และเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันพลัดตกจนต้องเข้าโรงพยาบาล แต่การทรยศที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้นหลังจากที่เคทจัดฉากอุบัติเหตุรถชนแล้วโยนความผิดมาให้ฉัน อาร์มกระชากหัวฉันลากลงมาจากรถแล้วตบหน้าฉันอย่างแรง จากนั้นเขาก็บังคับให้พยาบาลเจาะเลือดของฉันไปให้เมียน้อยของเขา ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้ต้องการเลือดเลยด้วยซ้ำ เขาจับฉันกดไว้ในขณะที่ฉันเริ่มตกเลือด ทิ้งให้ฉันนอนรอความตายขณะที่เขารีบวิ่งไปอยู่ข้างๆ เธอ เขาเสียสละลูกของเรา ซึ่งตอนนี้สมองได้รับความเสียหายอย่างถาวรจากการตัดสินใจของเขา ผู้ชายที่ฉันเคยรักได้ตายไปแล้ว ถูกแทนที่ด้วยปีศาจที่ทิ้งให้ฉันตายอย่างเลือดเย็น ขณะที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ฉันโทรออกสองสาย สายแรกถึงทนายของฉัน “จัดการเรื่องข้อสัญญาการนอกใจในสัญญาก่อนสมรสของเราได้เลย ฉันต้องการให้เขาสิ้นเนื้อประดาตัว” สายที่สองถึงเจตน์ กิจเกษม ผู้ชายที่แอบรักฉันมาตลอดสิบปี “เจตน์” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบราวน้ำแข็ง “ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ... เพื่อทำลายสามีของฉัน”
เพลิงแค้นภรรยา ราชวงศ์เป็นเถ้าถ่าน

เพลิงแค้นภรรยา ราชวงศ์เป็นเถ้าถ่าน

 สยองขวัญ
5.0
ในวันครบรอบการตายของลูกชาย ฉันเจอสามีของฉันอยู่ในบ้านพักส่วนตัวของเรากับเมียน้อยที่กำลังตั้งท้องของเขา เขาส่งการ์ดเชิญงานแต่งงานของพวกเขาสองคนมาให้ฉัน พร้อมกับคลิปเสียงที่เขาเรียกฉันว่า ‘ผู้หญิงมีมลทิน’ จากเหตุการณ์เลวร้ายที่พรากชีวิตลูกชายของเราไป และเขายังสารภาพว่าแอบทำให้ฉันเป็นหมันเพื่อที่จะได้มีทายาทที่ ‘บริสุทธิ์’ เขาคิดว่าเขากำลังจะสร้างราชวงศ์ใหม่ แต่ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะไปร่วมงานแต่งงานของเขา และจะเผามันให้วอดวายไปกับตา
ค่า เมียน้อย วัยสิบเก้า ของเขา

ค่า เมียน้อย วัยสิบเก้า ของเขา

 โรแมนติก
5.0
คริสโตเฟอร์ อัศวโยธิน สามีของฉัน คือเพลย์บอยตัวพ่อที่ฉาวที่สุดในกรุงเทพฯ เขามีชื่อเสียงเรื่องการควงเด็กสาวอายุสิบเก้าเป็นฤดูกาล ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ฉันเชื่อมาตลอดว่าฉันคือข้อยกเว้นที่สามารถทำให้เขาหยุดได้ ภาพลวงตานั้นพังทลายลง เมื่อพ่อของฉันต้องการการปลูกถ่ายไขกระดูก ผู้บริจาคที่เข้ากันได้สมบูรณ์แบบคือเด็กสาวอายุสิบเก้าชื่อไอริน ในวันผ่าตัด พ่อของฉันเสียชีวิต เพราะคริสเลือกที่จะนอนอยู่บนเตียงกับเธอ แทนที่จะพาเธอไปโรงพยาบาล การหักหลังของเขายังไม่จบแค่นั้น ตอนที่ลิฟต์ร่วง เขาดึงเธอออกไปก่อนแล้วทิ้งให้ฉันร่วงลงไป ตอนที่โคมระย้าถล่มลงมา เขาใช้ตัวเองบังร่างเธอแล้วก้าวข้ามฉันที่นอนจมกองเลือดไป เขายังขโมยของขวัญชิ้นสุดท้ายที่พ่อผู้ล่วงลับทิ้งไว้ให้ฉันไปให้เธอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาเรียกฉันว่าคนเห็นแก่ตัวและไม่รู้จักบุญคุณ โดยไม่เคยรู้เลยว่าพ่อของฉันจากไปแล้ว ฉันจึงเซ็นใบหย่าเงียบๆ แล้วหายตัวไป วันที่ฉันจากมา เขาส่งข้อความมาหาฉัน "ข่าวดีนะ ผมหาผู้บริจาคคนใหม่ให้พ่อคุณได้แล้ว เราไปนัดวันผ่าตัดกันเถอะ"
คู่หมั้นที่ทิ้งเธอให้ตาย

คู่หมั้นที่ทิ้งเธอให้ตาย

 โรแมนติก
5.0
สัญญาณแรกที่บ่งบอกว่าฉันกำลังจะตาย ไม่ใช่พายุหิมะ ไม่ใช่ความหนาวเหน็บที่กัดกินลึกถึงกระดูก แต่มันคือแววตาของคู่หมั้นของฉัน ตอนที่เขาบอกว่าเขายกผลงานทั้งชีวิตของฉัน ซึ่งเป็นหลักประกันเดียวที่จะทำให้เรารอดชีวิตไปให้ผู้หญิงคนอื่น “เค้กหนาวจะตายอยู่แล้ว” เขาพูดเหมือนกับว่าฉันกำลังไร้เหตุผล “คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญนี่ คุณรับมือได้อยู่แล้ว” จากนั้นเขาก็เอาโทรศัพท์ดาวเทียมของฉันไป ผลักฉันลงไปในหลุมหิมะที่ขุดไว้อย่างลวกๆ แล้วทิ้งฉันไว้ให้ตายตรงนั้น เค้ก แฟนใหม่ของเขาปรากฏตัวขึ้น เธอห่มผ้าห่มอัจฉริยะผืนที่เป็นประกายของฉันไว้อย่างอบอุ่น เธอยิ้มขณะที่ใช้ขวานน้ำแข็งของฉันเอง กรีดทำลายชุดของฉัน ซึ่งเป็นเกราะป้องกันพายุชั้นสุดท้าย “เลิกดราม่าสักที” เขาพูดกับฉัน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรังเกียจขณะที่ฉันนอนรอความตายอย่างหนาวเหน็บ พวกเขาคิดว่าได้เอาทุกอย่างไปจากฉันแล้ว พวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายชนะ แต่พวกเขาไม่รู้เรื่องสัญญาณฉุกเฉินลับที่ฉันเย็บซ่อนไว้ในแขนเสื้อ และด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่มี ฉันได้เปิดใช้งานมัน
ไม่เป็นตัวแทนอีกแล้ว ราชินีกลับมา

ไม่เป็นตัวแทนอีกแล้ว ราชินีกลับมา

 โรแมนติก
5.0
ห้าปีเต็มที่ฉันเป็นคู่หมั้นของเจตน์พัฒน์ วงศ์วิริยะ ห้าปีที่ในที่สุดพี่ชายของฉันก็ปฏิบัติต่อฉันเหมือนน้องสาวที่พวกเขารัก แล้วฝาแฝดของฉัน หทัย—คนที่ทิ้งเขาไว้หน้าแท่นพิธี—ก็กลับมาพร้อมกับเรื่องโกหกว่าเป็นมะเร็ง แค่ห้านาที เขาก็แต่งงานกับเธอ พวกเขาเชื่อทุกคำโกหกของเธอ ตอนที่เธอพยายามจะฆ่าฉันด้วยแมงมุมพิษ พวกเขาก็หาว่าฉันดราม่า ตอนที่เธอใส่ร้ายว่าฉันทำลายงานเลี้ยงของเธอ พี่ชายก็เฆี่ยนฉันจนเลือดอาบ พวกเขาเรียกฉันว่าตัวแทนไร้ค่า เป็นแค่คนคั่นเวลาที่มีใบหน้าเหมือนเธอ ฟางเส้นสุดท้ายขาดลงตอนที่พวกเขาจับฉันมัดกับเชือกแล้วปล่อยให้ห้อยต่องแต่งอยู่ริมหน้าผา รอวันตาย แต่ฉันไม่ตาย ฉันปีนกลับขึ้นมา จัดฉากการตายของตัวเอง แล้วหายตัวไป พวกเขาอยากได้ผีนักใช่ไหม ฉันก็จะจัดให้
เจ็ดปี แห่งการหลอกลวงสี่ปี

เจ็ดปี แห่งการหลอกลวงสี่ปี

 โรแมนติก
5.0
เบาะแสแรกที่บ่งบอกว่าชีวิตฉันเป็นเรื่องหลอกลวงคือเสียงครางจากห้องนอนแขก สามีที่แต่งงานกันมาเจ็ดปีไม่ได้อยู่บนเตียงของเรา เขาอยู่กับเด็กฝึกงานของฉัน ฉันค้นพบว่าภัทร สามีของฉัน แอบคบชู้กับขวัญข้าวมาสี่ปีแล้ว เด็กสาวมากความสามารถที่ฉันคอยชี้แนะและจ่ายค่าเทอมให้ด้วยตัวเอง เช้าวันต่อมา เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเช้าของเราในเสื้อเชิ้ตของเขา ขณะที่เขากำลังทำแพนเค้กให้เรา เขายังโกหกฉันซึ่งๆ หน้า สัญญาว่าจะไม่มีวันรักใครอื่น ก่อนที่ฉันจะมารู้ว่าเธอท้องกับเขา—ลูกที่เขาปฏิเสธที่จะมีกับฉันมาตลอด คนสองคนที่ฉันไว้ใจที่สุดในโลกร่วมมือกันทำลายฉัน ความเจ็บปวดนี้มันเกินกว่าที่ฉันจะทนอยู่กับมันได้ มันคือการทำลายล้างโลกทั้งใบของฉัน ฉันจึงโทรหานักประสาทวิทยาเกี่ยวกับการทดลองของเขา ซึ่งเป็นกระบวนการที่ไม่อาจย้อนกลับได้ ฉันไม่ได้ต้องการแก้แค้น ฉันแค่อยากจะลบทุกความทรงจำเกี่ยวกับสามีของฉัน และเป็นผู้เข้ารับการทดลองคนแรกของเขา
เขาคิดว่า ฉันจะยอมทนเงียบๆ

เขาคิดว่า ฉันจะยอมทนเงียบๆ

 โรแมนติก
5.0
ในวันครบรอบแต่งงานปีที่ห้า ฉันเจอแฟลชไดรฟ์ลับของสามี รหัสผ่านไม่ใช่วันแต่งงานของเรา ไม่ใช่วันเกิดฉัน แต่เป็นวันเกิดของรักแรกของเขา ข้างในนั้นคือแท่นบูชาดิจิทัลที่สร้างขึ้นเพื่อผู้หญิงอีกคน เป็นคลังข้อมูลชีวิตที่เขามีมาก่อนฉันอย่างละเอียดลออ ฉันลองค้นหาชื่อตัวเอง...ไม่พบอะไรเลย ตลอดห้าปีที่แต่งงานกัน ฉันเป็นแค่ตัวแทนของใครบางคน แล้วเขาก็พาเธอกลับมา เขาจ้างเธอมาทำงานที่บริษัทของเรา มอบโปรเจกต์ที่ฉันรักสุดหัวใจ ที่ฉันทุ่มเททั้งชีวิตและจิตวิญญาณให้มาตลอดสองปีให้เธอไป ในงานเลี้ยงของบริษัท เขาประกาศต่อหน้าทุกคนว่าเธอคือหัวหน้าคนใหม่ของโปรเจกต์นั้น และเมื่อเธอแกล้งทำเป็นเกิดอุบัติเหตุ เขาก็รีบพุ่งเข้าไปหาเธอทันที พร้อมกับหันมาตวาดใส่ฉัน ในที่สุดฉันก็ได้เห็นความจริง เขาไม่ใช่แค่ละเลยฉัน แต่เขาคาดหวังให้ฉันยอมทนกับการที่เขาแสดงความรักต่อผู้หญิงคนอื่นอย่างเปิดเผยเงียบๆ เขาคิดว่าฉันจะแตกสลาย...เขาคิดผิด ฉันหยิบแก้วแชมเปญที่ยังไม่ได้แตะ เดินตรงเข้าไปหาเขาต่อหน้าเพื่อนร่วมงานทุกคน แล้วเทมันรดหัวเขาจนหมดแก้ว
คำขาดอันโหดร้ายของซีอีโอ สู่การผงาด

คำขาดอันโหดร้ายของซีอีโอ สู่การผงาด

 โรแมนติก
5.0
ฉันกับคราม คู่หมั้นของฉัน เรามีสัญญากันหนึ่งปี ฉันจะแฝงตัวเข้าไปทำงานเป็นนักพัฒนาซอฟต์แวร์ระดับจูเนียร์ในบริษัทที่เราก่อตั้งขึ้นมาด้วยกัน ส่วนเขาซึ่งเป็นซีอีโอ จะทำหน้าที่สร้างอาณาจักรของเราให้ยิ่งใหญ่ สัญญานั้นสิ้นสุดลงในวันที่เขาสั่งให้ฉันขอโทษผู้หญิงที่กำลังทำลายชีวิตฉันอย่างเป็นระบบ มันเกิดขึ้นระหว่างการนำเสนอแผนงานต่อนักลงทุนครั้งสำคัญที่สุดของเขา เขากำลังวิดีโอคอลอยู่ตอนที่เขาสั่งให้ฉันยอมอัปยศตัวเองต่อหน้าสาธารณชนเพื่อ "แขกคนพิเศษ" ของเขาที่ชื่อว่าเจด้า นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่หล่อนเอากาแฟร้อนๆ ราดมือฉันจนพุพอง แต่กลับไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลย เขาเลือกหล่อน ต่อหน้าทุกคน เขาเลือกผู้หญิงพาลที่ชอบบงการคนอื่น มากกว่าความซื่อตรงของบริษัทของเรา ศักดิ์ศรีของพนักงาน และตัวฉัน...คู่หมั้นของเขา สายตาของเขาที่มองผ่านหน้าจอเรียกร้องให้ฉันยอมจำนน "ขอโทษคุณเจด้า เดี๋ยวนี้" ฉันก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ชูมือที่ถูกน้ำร้อนลวกขึ้นให้กล้องเห็น แล้วตัดสินใจโทรออกไปหาคนของฉันเอง "คุณพ่อคะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นจนน่ากลัว "ถึงเวลาต้องยุติความเป็นหุ้นส่วนแล้วค่ะ"
ความลับที่ซ่อนอยู่ใน iPad ของครอบครัว

ความลับที่ซ่อนอยู่ใน iPad ของครอบครัว

 สมัยใหม่
5.0
ข้อความ iMessage สุดสยิวบน iPad ของครอบครัว คือรอยร้าวแรกในชีวิตที่สมบูรณ์แบบของฉัน ฉันคิดว่าลูกชายวัยรุ่นกำลังมีปัญหา แต่ผู้ใช้นิรนามใน Pantip กลับชี้ให้เห็นความจริงอันน่าขนลุก ข้อความนั้นไม่ได้ส่งถึงเขา แต่ส่งถึง ‘อาร์ม’ สามีของฉันที่อยู่กินกันมานานถึงยี่สิบปี การทรยศครั้งนี้กลายเป็นการสมรู้ร่วมคิด เมื่อฉันบังเอิญได้ยินพวกเขาคุยกัน พวกเขากำลังหัวเราะเรื่องที่อาร์มไปมีอะไรกับครูแนะแนวสาวสุด ‘คูล’ ที่โรงเรียนของลูกชาย “แม่น่าเบื่อจะตายไป พ่อ” ลูกชายฉันพูด “ทำไมพ่อไม่เลิกกับแม่ แล้วไปอยู่กับครูเขาซะล่ะครับ” ลูกชายของฉันไม่ใช่แค่รู้เห็น แต่เขากำลังเชียร์ให้คนใหม่มาแทนที่ฉัน ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบของฉันเป็นเรื่องโกหก และฉันก็เป็นแค่ตัวตลกในเรื่องนี้ แล้วข้อความจากทนายคนหนึ่งใน Pantip ก็จุดไฟขึ้นในซากปรักหักพังของหัวใจฉัน “รวบรวมหลักฐาน แล้วเผาโลกทั้งใบของมันให้เป็นจุล” นิ้วของฉันนิ่งสนิทขณะพิมพ์ตอบกลับ “บอกมาเลยว่าต้องทำยังไง”