icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
อวบอยู่ไหนจ๊ะ

อวบอยู่ไหนจ๊ะ

Honey Orapim

5.0
ความคิดเห็น
5.2K
ชม
80
บท

อวบอยู่ไหนจ๊ะ ข้อความธรรมดาๆ ที่ส่งมาทางไลน์ ทำเอาอาทิตยายิ้มกริ่ม เขินจนตัวแทบบิด ไม่น่าเชื่อว่าแค่คำพูดเรียบง่ายของผู้ชายธรรมดาๆ จะทำให้โลกของเธอสว่างสดใสได้ขนาดนี้ เริ่มชอบคำว่าอวบขึ้นมาแล้วสิ อยากให้เขาเรียกแบบนี้ไปเรื่อยๆ แค่เขาคนเดียวก็พอ ---------- “ทำไมผอมลง!” เสียงเกรี้ยวกราดของเขา เธอไม่ชินเอาเสียเลย “เคยบอกแล้วใช่มั้ย ว่าไม่ให้ลดน้ำหนัก!” ใบหน้าถมึงทึงที่จ้องมองมาทำเอาสาวอวบน้ำตาคลอ ก็เธออยากดูดีดูผอมเพรียวบ้างนี่ มันผิดตรงไหน!! ---------- “กว่าจะเสร็จ เหนื่อยชะมัด” ปกติชายหนุ่มไม่ใช่คนขี้บ่นสักเท่าไหร่ แต่ปีนี้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมญาติพี่น้องและแขกกิตติมศักดิ์มากันเยอะแยะเหลือเกิน ที่จริงเขาก็คนธรรมดาไม่ได้มีหน้ามีตาในสังคมอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่บ้านฐานะดีและมีคุณพ่อคุณแม่เป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จก็เท่านั้นเอง “แล้วทำไมไม่พักผ่อนล่ะคะ ไม่ง่วงเหรอ” พอเธอพูดจบเขาก็เหลือบตามามองนิดหนึ่ง ก่อนจะบอกกล่าวในสิ่งที่ทำเอาอาทิตยาใจเต้นแรง “พอส่งแขกเสร็จ เดินไปหยิบกุญแจรถ แม่ถามเลยอะว่าจะไปไหน ปกติไม่เคยถาม” “หรอ...” “อืม ทุกทีต้องนอนบ้านไง นี่แจ้นออกมา เขาเลยงงว่าทำไมไม่นอนบ้าน” “แล้วทำไมไม่นอนบ้านล่ะคะ ดึกขนาดนี้” “ก็มาหานี่ไง ไม่มาแล้วจะได้อยู่ด้วยกันตอนไหน” เขาบอกเสียงเข้มนิดๆ หรี่ตามองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง สายตาของเขาเหมือนกำลังด่าเธอว่า ถามอะไรไม่เข้าหู ยังไงยังงั้นเลย “หรือไม่อยากให้มา” “เปล่านะคะ อุ๊บไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย” อ้อมแอ้มบอกเขา ----------- ฝากพี่คิงกับน้องอวบไว้ในอ้อมใจของทุกคนด้วยนะค้า ขอบคุณมากค่า ละมุนอบอุ่น น่ากอดจริงๆ น้า คิกๆ ขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะคะ

บทที่ 1 บทนำ แดกแม่งไปเหอะ ตายไปก็ไม่ได้กิน!

“พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้ว”

“ยังไม่ได้เตรียมชุดอะไรเลย”

“จะตื่นทันไหมนะ”

นั่นคือเสียงที่หลุดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อดูสุขภาพดี ไม่บ่อยครั้งนักที่เธอจะมานั่งรำพึงรำพันอะไรก่อนนอนแบบนี้

ปกติจะอยู่ง่าย กินง่าย นอนง่าย แต่ตายยาก ไม่ค่อยจะอะไรกับโลกมนุษย์ที่มันเปลี่ยนแปลงไปไวจนอัปเดตไม่ทัน

อาทิตยา ภาสกร หรืออุ๊บอิ๊บ รู้แค่เพียงว่าชีวิตต้องสู้ ไม่มีจะกินก็ต้องดิ้นรน กินให้อิ่ม นอนให้หลับ แล้วก็ตั้งใจเรียน

พอนึกมาถึงเรื่องเรียน ใบหน้ากลมป้อมแป้นแล้นที่มีลักยิ้มสองข้างกระจ่างใสก็หม่นเศร้าลงเล็กน้อย รู้สึกสงสารแม่ขึ้นมาจับใจ

ด้วยครอบครัวไม่ได้มีฐานะดีนัก ตั้งแต่เกิดมาลืมตาดูโลกและจำความได้ อาทิตยาก็รู้จักเพียงแม่ที่อยู่เคียงข้างกายในชีวิต พ่อเป็นใคร ญาติเป็นใครบ้าง เธอไม่เคยได้รับรู้เลย

“สงสารแม่จัง”

ริมฝีปากอิ่มพร่ำเพ้อออกมาคนเดียวอีก ด้วยรู้ดีว่าเงินที่แม่พยายามเก็บหอมรอมริบมาตลอดทั้งชีวิตก็เพื่อให้เธอมีวันนี้ วันที่สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก และมีโอกาสได้เข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา

และนี่ก็เป็นความฝันของเธอเช่นเดียวกัน แม้จะมีต้นทุนมาน้อยไม่ได้พร้อมอย่างใครๆ และต้องเหนื่อยมากกว่าคนอื่น แต่อาทิตยาก็บอกกับตัวเองเสมอว่าจะไม่ยอมแพ้ จะไม่ยอมท้อถอย จะไม่ยอมล้มเลิกอะไรก็ตามที่ตั้งใจไว้

เธอเห็นแม่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งชีวิต นับจากนี้เธอจะทำทุกอย่างให้แม่ได้อยู่อย่างสบายขึ้น หรือถ้าทำไม่ได้ เธอก็จะพยายามช่วยเหลือดูแล ไม่ให้แม่ต้องเหนื่อยมากขึ้นกว่าเดิม

เมื่อคุยกับตัวเองจบ ได้ทบทวนอะไรหลายๆ อย่าง รู้สึกว่าตัวเองได้เติบโตมากขึ้นไปอีกขั้น อาทิตยาก็ยิ้มกริ่มกับตัวเอง รู้สึกภาคภูมิใจว่า

เราก็มีความคิดดีๆ เหมือนกันนะเนี่ย ไม่ได้กินเก่งอย่างเดียวซะหน่อย

แต่ครั้นนึกถึงเรื่องที่คนชอบพูดแซวแล้วก็ได้แต่หน้ามุ่ย และก็ต้องหน้ามุ่ยยิ่งกว่าเดิม เมื่อก้มลงมองสัดส่วนของตัวเอง สามสิบแปด-ยี่สิบแปด-สามสิบแปด สูงร้อยห้าสิบแปด ใครจะชอบ!

ไม่ชอบก็ไม่ง้อหรอก อวบแล้วยังไง อ้วนแล้วผิดตรงไหน ไม่ได้ไปกินข้าวบ้านใคร ไม่ได้ไปแย่งข้าวแมวบ้านใครกินเสียหน่อย

ใครจะเข้าใจความทุกข์ของเธอบ้าง ผู้คนทั้งที่รู้จักและไม่รู้จักต่างพากันชอบที่จะล้อเธอ บ้างก็เรียกเธอว่าช้างน้ำ บ้างก็เรียกเธอว่าธิดาร้อยโล บางทีเธอก็โมโหจนอยากจะวิ่งไล่ชนให้มันท้องแตกตายกันไปให้หมด แต่เธอไม่ใช่ช้างตกมันนะ! แถมไม่ได้อ้วนขนาดนั้นซะหน่อย สาบานว่าหนักไม่ถึงร้อยกิโลกรัม แค่ประมาณห้าสิบปลายๆ ใกล้หกสิบเท่านั้นเอง

มันดูอวบระยะสุดท้ายจริงๆ นั่นแหละ แต่ก็มีเอวอยู่นะ หน้าอกก็มี ขาก็ไม่ได้โตเป็นโต๊ะสนุกเกอร์ขนาดนั้น แต่มันก็ถือว่าอ้วน แล้วก็เป็นเหยื่อให้คนปากมากแซวกันสนุกปาก ทั้งที่เธอไม่เคยไปทำอะไรให้คนเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย

อาทิตยาอยากจะบ้า! เทียบกันกับแม่แล้ว หุ่นของแม่บอบบางคนละเรื่องกับเธอเลย ทุกวันนี้ยังงงไม่หายว่าตอนที่แม่ท้อง แม่ต้องแบกรับน้ำหนักของเธอขนาดไหนนะ คงจะอุ้ยอ้ายน่าดู และตอนที่ท่านคลอดเธอนั่นก็อีก แม่เคยเล่าว่าเธอตัวใหญ่มากและก็ขาวอวบอย่างกับหยวกกล้วย

ก็คงจะจริง สิ่งที่พอจรรโลงใจให้อาทิตยารู้สึกดีทดแทนความอ้วนได้ ก็คงจะเป็นเรื่องผิวขาวๆ เนียนๆ นี่แหละ แต่ก็ยังมีคนปากเสีย บอกว่าเธอเหมือนแฝดผู้พี่ของเด็กสมบูรณ์ โอ๊ย! ต้องทำยังไง ทำยังไงถึงจะผอม!

หลายคนเคยบอกเคล็ดลับว่าให้กินแต่ผลไม้ ไม่กินแป้ง ดื่มน้ำเยอะๆ ออกกำลังกาย กินผักมากๆ งดอาหารมัน งดของหวาน งดน้ำอัดลม อาทิตยาอยากจะสวนกลับไปว่า...

ต่อให้กูแดกแต่ผักทั้งสวน กูก็อ้วนอยู่ดีค่ะ!

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ Honey Orapim

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
อวบอยู่ไหนจ๊ะ
1

บทที่ 1 บทนำ แดกแม่งไปเหอะ ตายไปก็ไม่ได้กิน!

17/03/2023

2

บทที่ 2 บทนำ แดกแม่งไปเหอะ ตายไปก็ไม่ได้กิน! (2)

17/03/2023

3

บทที่ 3 ปีหนึ่ง เพื่อนกัน

17/03/2023

4

บทที่ 4 ปีหนึ่ง เพื่อนกัน (2)

17/03/2023

5

บทที่ 5 ปีหนึ่ง เพื่อนกัน (3)

17/03/2023

6

บทที่ 6 ปีหนึ่ง เพื่อนกัน (4)

17/03/2023

7

บทที่ 7 ปีหนึ่ง เพื่อนกัน (5)

17/03/2023

8

บทที่ 8 พี่คิงไม่อ่อนโยน

17/03/2023

9

บทที่ 9 พี่คิงไม่อ่อนโยน (2)

28/03/2023

10

บทที่ 10 พี่คิงไม่อ่อนโยน (3)

28/03/2023

11

บทที่ 11 พี่คิงไม่อ่อนโยน (4)

28/03/2023

12

บทที่ 12 พี่คิงไม่อ่อนโยน (5)

28/03/2023

13

บทที่ 13 พี่คิงไม่อ่อนโยน (6)

28/03/2023

14

บทที่ 14 คือแคร์หรือแค่สงสาร

28/03/2023

15

บทที่ 15 คือแคร์หรือแค่สงสาร (2) ฟินนน

28/03/2023

16

บทที่ 16 คือแคร์หรือแค่สงสาร (3) ฟินนน

28/03/2023

17

บทที่ 17 ปีสอง ลองใจ

28/03/2023

18

บทที่ 18 ปีสอง ลองใจ (2)

28/03/2023

19

บทที่ 19 ปีสอง ลองใจ (3)

28/03/2023

20

บทที่ 20 ปีสอง ลองใจ (4)

28/03/2023