Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
225
ชม
60
บท

ดันรัก (เจ้จ๋า+ไอ้เป๊ก) “ผมชอบแบบนี้ ชอบสาวอวบ” “เค้าอ้วนหรอ” รอยยิ้มที่มีบนใบหน้าสวยจางลงไป เมื่อได้ยินแบบนั้น ทำให้กังวลขึ้นมาอีกว่าตัวเองอ้วนเผละขึ้นมาแล้วหรืออย่างไร “เปล่า ไม่ได้อ้วนเลย แต่อวบตรงนี้” เขาขยำมือลงไปตรงจุดที่ว่า อวบตรงนี้ ทำเอาคนโดนกระทำต้องบิดกายหลบน้อยๆ ด้วยความเขินอาย “อวบเป็นส่วนๆ อะ” “คนบ้า ปล่อยเลยนะ” จารุณาพยายามดึงมือเขาออกจากจุดอันตรายช่วงบน แต่ดูเหมือนคนที่เด็กกว่าจะไม่นำพาแรงขัดขืนเท่ามดนั้น -------------------- ดันรัก 2 (พิกเจอร์+ป๊อกจี้) “งั้นสัญญากับพี่ได้ไหมคะ ว่าต่อไปนี้จีจี้จะไม่เอาแต่ใจ แล้วจากนี้และตลอดไปก็จะให้พี่เอาแต่เรา” เปรมยุดายกมือขึ้นปิดปากหยักทันทีเมื่อเขาเอ่ยจบ เกรงว่าจะได้ฟังคำพูดห่ามๆ อย่างอื่นอีก นี่มันคืนแต่งงานบ้านไหนเนี่ย เธอต้องมานอนตัวแดงหน้าแดงฟังเขารำพันอะไรเสี่ยวๆ “อายอะไร พูดความจริง ตอบมา สัญญา” รัตนทัตไม่ยอมให้แม่เมียตัวน้อยปฏิเสธ และระหว่างที่เธอเม้มปากแน่นไม่ยอมเอื้อมเอ่ย มือหนาก็ลูบไล้ไล่สัมผัสไปถึงไหนต่อไป คนที่ตั้งใจว่าจะไม่คุยกับเขาแล้วเพราะกลัวเขาจะพูดทะลึ่งตึงตังเลยจำต้องอ้าปาก “พี่พิก พอแล้วค่ะ” ประท้วงเขาเบาๆ เมื่อเห็นว่าสิ่งที่เขากำลังจะทำนั้นตรงข้ามกับคำที่บอกเธอว่าเหนื่อยและไม่มีแรงไปมากโข “พออะไรครับ หืม” ยังจะมาย้อนถามอีกนะคนบ้ากามนี่! ก็รู้ว่าเขามีสิทธิ์ ไม่ได้คิดจะปฏิเสธความต้องการของเขาหรอก แต่เปรมยุดาอยากรู้จริงๆ ว่าผู้ชายเป็นแบบนี้กันทุกคนหรือเปล่า หรือเฉพาะพี่พิกเท่านั้น เลยอดถามเขาไม่ได้ว่า “ทำไมพี่พิกถึงได้หมกมุ่นกับเรื่องบนเตียงจังคะ” “งั้นเปลี่ยนไปที่ระเบียงไหมล่ะ”

บทที่ 1 บทนำ

“ดีเจ้”

เสียงทักทายจากไอ้เด็กเปรต ตะโกนมาแต่ไกล ทันทีที่เห็นเจ้จ๋า หรือจารุณา เพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ เดินเข้ามาในออฟฟิศด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ซึ่งสาเหตุก็มาจากการจราจรที่ติดขัด ไหนจะเส้นทางที่ใช้ดันมีอุบัติเหตุรถชนกัน ทำให้เธอต้องมาถึงสำนักงานช้ากว่าใครเพื่อน

“เออ” จารุณาตอบกลับห้วนๆ

“โห เจ้ หน้าตาดูอารมณ์ดี แต่พูดจาไม่เพราะเลย”

“อารมณ์ดีบ้านแกสิ”

“เป็นอะไรอะเจ้ หน้าบูดมากๆ เดี๋ยวแก่ไวนะครับผม”

อุดมศักดิ์ว่ายิ้มๆ ก่อนจะนั่งเท้าคางมองคนที่เดินมายืนเท้าสะเอว มองหน้า (อก) ของอีกฝ่ายนัยน์ตาเยิ้ม

“แกมองอะไรไอ้เด็กเปรต คิดอกุศลกะฉันอยู่ใช่มะ” จารุณาตวาดแว้ด

“เปล่าาาาาาาา” คนตอบลากเสียงยาว

“เปล่าอะไร ยังจะมาเถียงอีก”

“ไม่ได้คิดอกุศลจริงๆ เจ้ แค่คิดอยากจะกราบเฉยๆ”

ไอ้เด็กเปรตมันว่าหน้าตาเฉย แถมยังทำตาพริ้มกว่าเดิมอีกต่างหาก

“กราบอะไรวะ”

“กราบสวัสดีที่อกอะเจ้”

“อ๊ายยยย ไอ้เปรตเป๊ก แกตาย!”

จารุณากรีดร้องลั่น ทั้งเจ็บใจทั้งอายเสียงหัวเราะที่ดังครึกครื้นกันทั้งสำนักงาน แต่ไอ้เด็กปากมอมมันดันรู้ตัว กระโจนหนีออกไปไกล วิ่งตามไปได้หน่อยเดียวเธอก็หอบแฮกด้วยเพราะแก่กว่ามันหลายปี ไอ้บ้านั่นก็ไวปานลิง

ฝากไว้ก่อนเถอะ เผลอเมื่อไหร่จะเอาคืนให้กระอักเลย

จารุณาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโมโห ก่อนจะสะบัดหน้าหนีไอ้คนทะลึ่งที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่วิ่งไปอยู่เสียห่างไกลเพราะกลัวจะโดนตบกบาล

----------------

แนะนำตัวละคร

เจ้จ๋า จารุณา เทียมสิริน

สาวใหญ่หัวใจสะดิ้ง อายุ 32 ปี ดีกรีปริญญาโท จากมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียง ซ้ำยังเซ็กซี่ รูปร่างหน้าตาขยี้ใจชาย เดินไปทางไหนก็โดดเด่นมาแต่ไกล เพราะขนาดของหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่มหึมา แต่น่าเสียดาย ที่เกิดมาจนสามสิบกว่าก็ยังหาผัวไม่ได้สักที เฮ้อ

ไอ้เป๊ก อุดมศักดิ์ วรดิษฐานันท์กุล

เด็กหนุ่มจบใหม่หัวใจซิ่ง อายุ 23 ปี หนุ่มหน้ามนคนยิ้มง่าย เป็นขวัญใจของทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ แต่ยกเว้นเจ้จ๋าที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้ามัน (ในบางเวลา) แต่แปลกที่ไอ้เด็กเป๊ก หรือฉายาไอ้เด็กเปรตที่เจ้จ๋าชอบเรียก มันกลับชอบมาป้วนเปี้ยนให้รำคาญใจ จนแทบจะอยู่ไม่สุข หรือสาวใหญ่จะแพ้ใจให้หนุ่มหน้าใสวัยละอ่อนกันนะ

ชายอื่นมีตั้งมากมาย แต่เราดันมารักไอ้บ้านี่!!!!

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ Honey Orapim

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ