Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
53.7K
ชม
62
บท

เธอทำให้เขารัก เธอทำให้เขาแค้น และก็เป็นเธอที่กลับมาวนเวียนอยู่ข้างกายเขา เขาที่พยายามลืมความรักของเธอกดความเจ็บแค้นเอาไว้ในส่วนลึกสุดของหัวใจ เธอทำให้เขารู้จักคำว่า "ทั้งรัก ทั้งแค้น" เป็นอย่างดี ในเมื่อเธอเลือกจะกลับมาเขาก็จะสาดความเจ็บแค้นคืนกลับไปให้เธอได้รู้สึก ให้เธอได้รู้สึกถึงความเจ็บช้ำที่ไม่มีวันลืมได้ลง

บทที่ 1 บทนำ

- Tun Bar & Restaurant –

ภายในห้องวีไอพีของบาร์หรูที่เป็นที่นิยมสำหรับคนที่มีเงินในบัญชีมากกว่าห้าแสนเท่านั้นถึงจะเข้าได้ หญิงสาวรูปร่างหน้าตาดีอีกทั้งทรงโตอยู่ในชุดเซ็กซี่ชนิดที่ว่ากระชากออกได้อย่างง่ายดายกำลังนั่งคุกเข่าร่ำไห้ต่อหน้ามาเฟียหนุ่มที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหรูสองแขนของเขากอดอกจ้องมองสภาพหน้าน่าสมเพชของหญิงสาวตรงหน้ามุมปากของเขาเหยียดยิ้มอย่างเย้ยหยัน

มาเฟียหนุ่มผู้นี้เป็นที่โด่งดังในธุรกิจด้านมืด และสว่างเขามีเรือนผมสีน้ำตาลสว่าง ที่ลำคอหนามีรอยสักรูปมือพร้อมกับข้อความ 'stay humble' ในที่นี้แปลว่าอยู่อย่างอ่อนน้อมถ่อมตน หญิงสาวที่นั่งคุกเข่าตัวสั่นอยู่ตรงหน้าเขายังรู้อีกว่า ภายในชุดสูทหรูที่เขาใส่ยังมีรอยสักรูปดวงตาเสือดุร้ายอยู่ที่ต้นแขนข้างขวาบอกตัวตนของเขาได้เป็นอย่างดี เขายังใช้น้ำหอมกลิ่นเดิม แต่แววตาของเขาที่มีต่อเธอมันเปลี่ยนไป มันไม่เหมือนเดิม

ดวงตาสีน้ำตาลสว่างของมาเฟียหนุ่มจ้องมองเธอนิ่งๆ เลยไปด้านหลังของเขามีอเล็กซ์มือขวา และลีวายมือซ้ายของเขายืนกอดอกเพื่อรักษาความปลอดภัยให้เขาอย่างเข้มงวด หญิงสาวตรงหน้าของเขาเรือนผมของเธอมีสีดำออกเทาปลายผมย้อมม่วงประกายสว่าง แต่ตอนนี้สภาพของเธออิดโรยอยู่ไม่น้อย ดวงตาคมลึกแพขนตางอนยาวเปียกโชกไปด้วยน้ำตา มือสองข้างกำชายกระโปรงแน่น มือไม้ของเธอสั่นและน้ำตาก็ไหลริน

"ไปไม่รอดเหรอ หรือไอ้ตัวผู้มันกลายเป็นหน้าตัวเมียไปแล้วถึงซมซานกลับมา"

"พี่ธัน"

"เธอสนิทกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ"

"พายขอโอกาสอีกครั้งได้ไหมคะ"

ธันวาสลับขาที่ไขว้อยู่ทำให้ปลายเท้าสัมผัสถูกแขนเธอนิดๆ ชั่วแวบหนึ่งแววตาของเขาวูบไหวแต่ก็ยังเก็บอาการจ้องมองดูเธอด้วยสายตาเหยียดหยามรังเกียจ

"ทำไมเธอไม่ตายๆ ไปซะ! จะกลับมาอีกทำไม"

"พาย อึก ... พายขอโทษ"

"ขอโทษเหรอ"

บาดแผลในหัวใจของเขาที่เธอเป็นฝ่ายสลักเอาไว้ให้เมื่อหนึ่งปีก่อนยังไม่จากหายไปเลยสักนิด เขาคิดว่ามันควรจะหายได้แล้ว แต่ไม่ใช่ มันไม่ได้หายไปเลยแม้แต่น้อย ทันทีที่เห็นใบหน้าของเธอหัวใจของเขามันก็สั่น สั่นจนต้องยกมือกดตำแหน่งหัวใจของตัวเองเอาไว้ ความรู้สึกเจ็บรื้นขึ้นที่ดวงตาคม รอบดวงตาของเขาแดงก่ำ พยายามจะลืม พยายามจะกดความเจ็บที่เธอยัดเยียดให้เอาไว้ให้ลึกสุดใจ

พรึ่บ

"อ่ะ! อายเอ็บอะ (พายเจ็บนะ) "

ทันทีที่ได้ยินคำว่าขอโทษออกมาจากปากของเธอ ธันวาลุกขึ้นจากโซฟามือสากบีบปากเธอแน่นจนคนตัวเล็กน้ำตาไหล เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ ฟันแข็งแรงขบกันแน่นกดความรู้สึกเจ็บในใจเอาไว้ เขาต้องใช้เวลาตั้งเท่าไหร่กว่าจะหาย เขาต้องใช้เวลาตั้งเท่าไหร่พยายามลืมเธอ พยายามลืมความรักที่เฝ้าทะนุถนอม ที่เฝ้าประคับประคอง ที่เฝ้าดูแล เขาต้องใช้เวลาตั้งเท่าไหร่

"เหอะ สิบเอ็ดปี ฉันใช้เวลาทั้งหมดในชีวิตฉันทุ่มเทความรักโง่ๆ ให้เธอไปสิบเอ็ดปี เธอกล้าพูดมาแค่ขอโทษคำเดียวเท่านั้นน่ะเหรอ สิบเอ็ดปีมันไม่มีความหมายเลยใช่ไหมห๊ะ!"

"อ่ะ!"

แขนแข็งแรงสั่นเทาอย่างพยายามควบคุม รอบดวงตาของเขาแดงก่ำ ดวงตาของเขาฉ่ำน้ำแต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมา เขาใช้เวลาแสดงความอ่อนแอมามากแล้ว เขาเสียผู้เสียคน เสียการเสียงาน จนเกือบจะเสียชีวิตเพราะความอ่อนแอ

คนที่ไว้ใจสุดท้ายร้ายที่สุด ...

คำนี้มันจริง …

"พาย พายขอโทษจริงๆ ค่ะพี่ธัน พายขอโทษ อึก ... ยกโทษได้พายได้ไหม พะ ... พายขอโทษจริงๆ อึก ..."

ธันวาหยัดกายลุกขึ้นเขายืนหันหลังให้เธอยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องทั้งสองออกไปก่อน สองมือสากล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงกำหมัดเอาไว้แน่นข่มความเจ็บที่หัวใจเอาไว้ วันนี้เขาใส่ชุดสูทสีน้ำเงินดูดีเชียวแหละ แต่ใครจะรู้ว่าหัวใจของเขาที่มันพังยับเยินไปเมื่อหนึ่งปีก่อนเพราะเธอ วันนี้เธอก็กลับมาทำให้หัวใจของเขาพังยับเยินอีกครั้ง

"พี่ธัน"

เธอต้องใช้ความกล้ามากแค่ไหน ที่จะเดินกลับมาให้เขาดูถูกเหยียบย้ำ ดวงตากลมโตของพายอาร์จ้องมองแผ่นหลังกว้างที่คุ้นเคยของเขา เธอสังเกตเห็นไหล่ของเขาไหวเล็กน้อยแต่ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากอะไรออกไปแผ่นหลังของเขา เคยเป็นที่ที่เธอชอบมากที่สุด แผ่นหลังของเขาเคยเป็นที่ที่อบอุ่นที่สุด แต่ทำไมวันนี้ยิ่งเธอมองแผ่นหลังของเขาหัวใจของเธอมันถึงยิ่งสั่น

"เธอต้องการเท่าไหร่" น้ำเสียงของเขาสั่นเล็กน้อย เสียงของเขาขึ้นจมูกนิดๆ เขาพูดโดยไม่หันหน้ากลับมา

"คะ?"

"เธอต้องการเท่าไหร่ ถึงจะออกไปจากชีวิตฉันแล้วไม่ต้องกลับมาเสนอหน้าให้ฉันเห็นอีก"

เปรี้ยงง!

เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ พี่ธันวาของเธอเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เขาไม่เคยเย็นชา ไม่เคยพูดจาแบบนี้ใส่เธอแม้แต่น้อย ปกติเขาสุภาพกับเธอมาก แต่วันนี้ มันเป็นเพราะเธอเอง ทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอเอง เธอทำให้ทุกอย่างมันพักแบบนี้เอง

"อึก ... พี่ธัน ... พี่ธัน พาย พายขอโทษ อึก ... พายขอโทษ"

"เธอรู้ไหมฉันรอเธอวันแล้ววันเล่า เธอก็ไม่กลับมา ในตอนนั้น ฉันพร้อมจะให้อภัยเธอ ไม่ว่าเธอจะพลาดพลั้งอะไรไป แต่เธอก็ไม่กลับมา แล้ววันนี้ วันที่ฉันไม่ต้องการเธอแล้ว เธอกลับมาทำไมพาย เธอกลับมาทำไม!"

"อึก ... พี่ธัน ... อึก ... พายไม่ได้ต้องการเงิน พาย คือ พาย ..."

"เธอต้องการอะไร จะให้ฉันนอนกับเธอเหรอ ผู้หญิงที่เป็นของคนอื่นไปแล้วฉันเอาไม่ลง"

"อึก ... พายมาของานทำค่ะ"

สองมือเรียวกำชายกระโปรงแน่น เธอยังคุกเข่าอยู่ที่เดิมส่วนเขาก็ยังยืนหันหลังให้เธอเหมือนเดิม ภายในห้องวีไอพีเกิดความเงียบขึ้นมา มีเพียงเสียงสะอึกสะอื้นของหญิงสาวด้านหลังที่ดังขึ้นเป็นระยะ

พายอาร์จ้องมองไปที่ธันวาน้ำตาเธอไหลเป็นสายพยายามปิดเปลือกตาลงพลางกล่าวขอโทษเขาในใจ เธอไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ เธอไม่ได้ต้องการให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอเป็นแบบนี้ ที่เธอทำไปทั้งหมด เธอทำเพื่อครอบครัวเธอ

"ออกไป"

น้ำเสียงของเขาราวกับคนที่กำลังจะหมดแรง มันทั้งแหบและแผ่วเบา พายอาร์เองที่ได้ยินยังตกใจ แน่นอนเธอคบกับเขามาถึงสิบเอ็ดปีทำไมเธอจะไม่รู้ว่าน้ำเสียงแบบนี้ของเขามันหมายถึงอะไร

เขากำลังอ่อนแอ ...

เขากำลังเสียใจ ...

เขาไม่ต้องการให้ใครเห็น ...

"เดี๋ยวพายมาหาใหม่นะคะ"

"ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ"

"เดี๋ยวพายมาค่ะ" เธอลุกขึ้นยืนมองเขา ปากอวบอิ่มของเธอเม้มแน่น มองเขาผ่านเงาสะท้อนของผนังกระจกที่สามารถมองออกไปเห็นพื้นที่บาร์ด้านล่างได้ แม้เธอจะปวดขาที่นั่งคุกเข่านาน แต่ไม่เป็นไร เธอเองยังอยากมองเขาให้นานขึ้นสักหน่อย

เมื่อได้มองหัวใจดวงน้อยก็สั่นไหว สั่นที่เห็นผู้ชายคนนี้กำลังยืนน้ำตาไหลเธอมองที่เขาทำเหมือนไม่เป็นอะไร แต่ความจริงเขากำลังเจ็บปวดเพราะเธอ พายอาร์เดินออกไปนอกห้องปล่อยในภายในห้องเหลือเพียงธันวาที่ยืนอยู่เงียบๆ คนเดียว เธอเดินออกมาเรื่อยๆ จนถึงป้ายรถเมย์ เสียงโทรศัพท์มือเธอของเธอก็ดังขึ้น

Line

Unknown : ส่งคลิป

นิ้วเรียวสั่นเทากดดูคลิปสั้นๆ ที่อีกฝั่งส่งมาเป็นคลิปเพียงฟ้าน้องสาวของเธอกำลังร้องไห้ฟูมฟาย เสื้อผ้ากำลังถูกชายหนุ่มคนหนึ่งที่เห็นหน้าไม่ชัดเจนฉีกขาดจนเห็นเนื้อแท้ที่หัวไหล่และเนินอก ปากของเพียงฟ้าพร่ำร้องหาแต่มารดากับพี่สาว

"อึก ... กรี๊ดดดดดด ... อึก ... พะ ... พี่พาย แม่ แม่จ๋า ช่วยฟ้าด้วย กรี๊ดดดดดดดดด~"

น้ำตาของคนเป็นพี่ไหลพราก ยกมือขึ้นปิดปากป้องกันเสียงร้องสะอื้นของตัวเองดังออกมา ไม่นานนักก็มีข้อความจากคนเดิมเด้งเข้ามาอีกครั้ง

Unknown : เธอต้องได้ทำงานกับมัน ไม่งั้นน้องเธอได้มีผัวหลายคนแน่

Unknown : เห็นแก่เมื่อหนึ่งปีก่อนเธอทำงานดี ครั้งนี้ถ้าได้งานจากมันฉันจะปล่อยน้องเธอ แต่จำเอาไว้ห้ามขอความช่วยเหลือจากใครทั้งนั้นไม่งั้นน้องเธอ แม่เธอ ได้ขึ้นไปวิ่งเล่นบนสวรรค์แน่ อ่อ แล้วก็ ฉันจับตาดูเธอตลอดอย่าตุกติกล่ะ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ นังหมูปีศาจ

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ซีไซต์
5.0

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้

พระชายาของข้าคนเดียว

พระชายาของข้าคนเดียว

Daryl Tudge
5.0

เดิมทีนางเป็นทายาทของตระกูลแพทย์เทพ แต่จู่ๆ นางก็กลายเป็นบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีที่พ่อไม่สนใจใยดีและแม่ก็เสียชีวิตตั้งแต่ยังนางยังเด็ก ในวันที่นางย้อนยุค นางถูกใส่ร้ายว่าเป็นผู้ร้ายตัวจริงที่สังหารฮูหยินจวนโหว นางพยายามพลิกผัน พลิกสถานการณ์ และพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนาง นางคิดว่าภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนั้นจบลงแล้ว แต่นางไม่รู้ว่าสิ่งที่นางจะต้องเผชิญคือเหวอันไม่มีที่สิ้นสุด เป็นถึงบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีกลับมีอันตรายอยู้รอบตัวมากมาย ทุกคนก็รังแกนางได้ พ่อไม่สนใจนางจะเป็นหรือจะตาย แม่เลี้ยงและน้องสาวต่างแม่สนุกกับการทรมานนาง คู่หมั้นชั่วร้ายของนางอยากจะใช้นางเป็นประโยชน์เพื่อขึ้นไปที่สูง และแม้แต่น้องชายแท้ๆ ของนางยังทรยศนาง นางจึงเริ่มต่อสู้กับคนเจ้าเล่ห์ ข่มเหงแม่เลี้ยงของนาง และดูแลน้องชายและน้องสาวของนาง ดังนั้นนางวางแผนที่จะเล่นงานผู้ชายชั่ว เอาคืนแม่เลี้ยง และแก้แค้นน้องๆ ระหว่างที่นางแก้แค้นนั้น นางมีชีวิตที่มีความสุข แต่กลับไม่รู้ว่าไปยั่วยุคนใหญคนหนึ่งเข้าเมื่อไร เมื่อนางจะทำเรื่องไม่ดีหรือฆ่าคน เขาก็ช่วยนางหมด ในที่สุดนางก็อดไม่ได้ที่ถามออกมาว่า "ท่าน แม้ว่าข้าจะทำลายโลกที่ไม่มความยุติธรรมนี้ ท่านก็จะช่วยข้าเช่นกันหรือ" เขาทำหน้าใจเย็น "ตราบใดที่เจ้าอยู่เคียงข้างข้า แม้ว่าจะเป็นโลกใบนี้ ข้าก็สามารถให้เจ้าได้"

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

Roana Javier
4.9

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ

ฉันนี่แหละเศรษฐี

ฉันนี่แหละเศรษฐี

Abelard Evans
5.0

ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

Tann Aronson
5.0

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
พิษรักแฟนเก่า
1

บทที่ 1 บทนำ

06/04/2024

2

บทที่ 2 เรื่องวันนั้น

06/04/2024

3

บทที่ 3 ของานทำ

06/04/2024

4

บทที่ 4 ขอทาน

06/04/2024

5

บทที่ 5 ลองสักตั้ง

06/04/2024

6

บทที่ 6 ลูกหมาลูกแมว

06/04/2024

7

บทที่ 7 ไปส่ง

06/04/2024

8

บทที่ 8 เผลอ

06/04/2024

9

บทที่ 9 ผ่านมา

06/04/2024

10

บทที่ 10 ใครเจ็บกว่า

06/04/2024

11

บทที่ 11 พี่สนิท

06/04/2024

12

บทที่ 12 คิดถึง

06/04/2024

13

บทที่ 13 เข้ากันได้ดี

06/04/2024

14

บทที่ 14 เตือน

06/04/2024

15

บทที่ 15 พี่ธนู

06/04/2024

16

บทที่ 16 หงุดหงิด

06/04/2024

17

บทที่ 17 จูบรสวานิลลา

06/04/2024

18

บทที่ 18 สานต่อ NC+++

06/04/2024

19

บทที่ 19 ชิมเธอทุกส่วน NC+++

06/04/2024

20

บทที่ 20 ยอมให้เธอทารุณ NC+++

06/04/2024

21

บทที่ 21 เกิดเรื่อง

06/04/2024

22

บทที่ 22 สงสัย

06/04/2024

23

บทที่ 23 สับสน

06/04/2024

24

บทที่ 24 เปลี่ยนไป

06/04/2024

25

บทที่ 25 แววตาที่เปลี่ยนไป

06/04/2024

26

บทที่ 26 ประตูสู่นรก NC+++

06/04/2024

27

บทที่ 27 ปลอกคอ

06/04/2024

28

บทที่ 28 เหยื่อล่อ

06/04/2024

29

บทที่ 29 ตะล่อมถาม

06/04/2024

30

บทที่ 30 ปากหนัก NC+++

06/04/2024

31

บทที่ 31 จับตาดู

06/04/2024

32

บทที่ 32 บอส

06/04/2024

33

บทที่ 33 อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

06/04/2024

34

บทที่ 34 พักผ่อน NC+++

06/04/2024

35

บทที่ 35 ทะเลาะ NC+++

06/04/2024

36

บทที่ 36 สั่นไหว

06/04/2024

37

บทที่ 37 ต้องไม่ใช่

06/04/2024

38

บทที่ 38 คลายเครียด NC+++

06/04/2024

39

บทที่ 39 หยอกล้อ

06/04/2024

40

บทที่ 40 ตะขิดตะขวง

06/04/2024