5.0
ความคิดเห็น
90.7K
ชม
62
บท

เธอทำให้เขารัก เธอทำให้เขาแค้น และก็เป็นเธอที่กลับมาวนเวียนอยู่ข้างกายเขา เขาที่พยายามลืมความรักของเธอกดความเจ็บแค้นเอาไว้ในส่วนลึกสุดของหัวใจ เธอทำให้เขารู้จักคำว่า "ทั้งรัก ทั้งแค้น" เป็นอย่างดี ในเมื่อเธอเลือกจะกลับมาเขาก็จะสาดความเจ็บแค้นคืนกลับไปให้เธอได้รู้สึก ให้เธอได้รู้สึกถึงความเจ็บช้ำที่ไม่มีวันลืมได้ลง

บทที่ 1 บทนำ

- Tun Bar & Restaurant –

ภายในห้องวีไอพีของบาร์หรูที่เป็นที่นิยมสำหรับคนที่มีเงินในบัญชีมากกว่าห้าแสนเท่านั้นถึงจะเข้าได้ หญิงสาวรูปร่างหน้าตาดีอีกทั้งทรงโตอยู่ในชุดเซ็กซี่ชนิดที่ว่ากระชากออกได้อย่างง่ายดายกำลังนั่งคุกเข่าร่ำไห้ต่อหน้ามาเฟียหนุ่มที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหรูสองแขนของเขากอดอกจ้องมองสภาพหน้าน่าสมเพชของหญิงสาวตรงหน้ามุมปากของเขาเหยียดยิ้มอย่างเย้ยหยัน

มาเฟียหนุ่มผู้นี้เป็นที่โด่งดังในธุรกิจด้านมืด และสว่างเขามีเรือนผมสีน้ำตาลสว่าง ที่ลำคอหนามีรอยสักรูปมือพร้อมกับข้อความ 'stay humble' ในที่นี้แปลว่าอยู่อย่างอ่อนน้อมถ่อมตน หญิงสาวที่นั่งคุกเข่าตัวสั่นอยู่ตรงหน้าเขายังรู้อีกว่า ภายในชุดสูทหรูที่เขาใส่ยังมีรอยสักรูปดวงตาเสือดุร้ายอยู่ที่ต้นแขนข้างขวาบอกตัวตนของเขาได้เป็นอย่างดี เขายังใช้น้ำหอมกลิ่นเดิม แต่แววตาของเขาที่มีต่อเธอมันเปลี่ยนไป มันไม่เหมือนเดิม

ดวงตาสีน้ำตาลสว่างของมาเฟียหนุ่มจ้องมองเธอนิ่งๆ เลยไปด้านหลังของเขามีอเล็กซ์มือขวา และลีวายมือซ้ายของเขายืนกอดอกเพื่อรักษาความปลอดภัยให้เขาอย่างเข้มงวด หญิงสาวตรงหน้าของเขาเรือนผมของเธอมีสีดำออกเทาปลายผมย้อมม่วงประกายสว่าง แต่ตอนนี้สภาพของเธออิดโรยอยู่ไม่น้อย ดวงตาคมลึกแพขนตางอนยาวเปียกโชกไปด้วยน้ำตา มือสองข้างกำชายกระโปรงแน่น มือไม้ของเธอสั่นและน้ำตาก็ไหลริน

"ไปไม่รอดเหรอ หรือไอ้ตัวผู้มันกลายเป็นหน้าตัวเมียไปแล้วถึงซมซานกลับมา"

"พี่ธัน"

"เธอสนิทกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ"

"พายขอโอกาสอีกครั้งได้ไหมคะ"

ธันวาสลับขาที่ไขว้อยู่ทำให้ปลายเท้าสัมผัสถูกแขนเธอนิดๆ ชั่วแวบหนึ่งแววตาของเขาวูบไหวแต่ก็ยังเก็บอาการจ้องมองดูเธอด้วยสายตาเหยียดหยามรังเกียจ

"ทำไมเธอไม่ตายๆ ไปซะ! จะกลับมาอีกทำไม"

"พาย อึก ... พายขอโทษ"

"ขอโทษเหรอ"

บาดแผลในหัวใจของเขาที่เธอเป็นฝ่ายสลักเอาไว้ให้เมื่อหนึ่งปีก่อนยังไม่จากหายไปเลยสักนิด เขาคิดว่ามันควรจะหายได้แล้ว แต่ไม่ใช่ มันไม่ได้หายไปเลยแม้แต่น้อย ทันทีที่เห็นใบหน้าของเธอหัวใจของเขามันก็สั่น สั่นจนต้องยกมือกดตำแหน่งหัวใจของตัวเองเอาไว้ ความรู้สึกเจ็บรื้นขึ้นที่ดวงตาคม รอบดวงตาของเขาแดงก่ำ พยายามจะลืม พยายามจะกดความเจ็บที่เธอยัดเยียดให้เอาไว้ให้ลึกสุดใจ

พรึ่บ

"อ่ะ! อายเอ็บอะ (พายเจ็บนะ) "

ทันทีที่ได้ยินคำว่าขอโทษออกมาจากปากของเธอ ธันวาลุกขึ้นจากโซฟามือสากบีบปากเธอแน่นจนคนตัวเล็กน้ำตาไหล เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ ฟันแข็งแรงขบกันแน่นกดความรู้สึกเจ็บในใจเอาไว้ เขาต้องใช้เวลาตั้งเท่าไหร่กว่าจะหาย เขาต้องใช้เวลาตั้งเท่าไหร่พยายามลืมเธอ พยายามลืมความรักที่เฝ้าทะนุถนอม ที่เฝ้าประคับประคอง ที่เฝ้าดูแล เขาต้องใช้เวลาตั้งเท่าไหร่

"เหอะ สิบเอ็ดปี ฉันใช้เวลาทั้งหมดในชีวิตฉันทุ่มเทความรักโง่ๆ ให้เธอไปสิบเอ็ดปี เธอกล้าพูดมาแค่ขอโทษคำเดียวเท่านั้นน่ะเหรอ สิบเอ็ดปีมันไม่มีความหมายเลยใช่ไหมห๊ะ!"

"อ่ะ!"

แขนแข็งแรงสั่นเทาอย่างพยายามควบคุม รอบดวงตาของเขาแดงก่ำ ดวงตาของเขาฉ่ำน้ำแต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมา เขาใช้เวลาแสดงความอ่อนแอมามากแล้ว เขาเสียผู้เสียคน เสียการเสียงาน จนเกือบจะเสียชีวิตเพราะความอ่อนแอ

คนที่ไว้ใจสุดท้ายร้ายที่สุด ...

คำนี้มันจริง …

"พาย พายขอโทษจริงๆ ค่ะพี่ธัน พายขอโทษ อึก ... ยกโทษได้พายได้ไหม พะ ... พายขอโทษจริงๆ อึก ..."

ธันวาหยัดกายลุกขึ้นเขายืนหันหลังให้เธอยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องทั้งสองออกไปก่อน สองมือสากล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงกำหมัดเอาไว้แน่นข่มความเจ็บที่หัวใจเอาไว้ วันนี้เขาใส่ชุดสูทสีน้ำเงินดูดีเชียวแหละ แต่ใครจะรู้ว่าหัวใจของเขาที่มันพังยับเยินไปเมื่อหนึ่งปีก่อนเพราะเธอ วันนี้เธอก็กลับมาทำให้หัวใจของเขาพังยับเยินอีกครั้ง

"พี่ธัน"

เธอต้องใช้ความกล้ามากแค่ไหน ที่จะเดินกลับมาให้เขาดูถูกเหยียบย้ำ ดวงตากลมโตของพายอาร์จ้องมองแผ่นหลังกว้างที่คุ้นเคยของเขา เธอสังเกตเห็นไหล่ของเขาไหวเล็กน้อยแต่ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากอะไรออกไปแผ่นหลังของเขา เคยเป็นที่ที่เธอชอบมากที่สุด แผ่นหลังของเขาเคยเป็นที่ที่อบอุ่นที่สุด แต่ทำไมวันนี้ยิ่งเธอมองแผ่นหลังของเขาหัวใจของเธอมันถึงยิ่งสั่น

"เธอต้องการเท่าไหร่" น้ำเสียงของเขาสั่นเล็กน้อย เสียงของเขาขึ้นจมูกนิดๆ เขาพูดโดยไม่หันหน้ากลับมา

"คะ?"

"เธอต้องการเท่าไหร่ ถึงจะออกไปจากชีวิตฉันแล้วไม่ต้องกลับมาเสนอหน้าให้ฉันเห็นอีก"

เปรี้ยงง!

เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ พี่ธันวาของเธอเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เขาไม่เคยเย็นชา ไม่เคยพูดจาแบบนี้ใส่เธอแม้แต่น้อย ปกติเขาสุภาพกับเธอมาก แต่วันนี้ มันเป็นเพราะเธอเอง ทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอเอง เธอทำให้ทุกอย่างมันพักแบบนี้เอง

"อึก ... พี่ธัน ... พี่ธัน พาย พายขอโทษ อึก ... พายขอโทษ"

"เธอรู้ไหมฉันรอเธอวันแล้ววันเล่า เธอก็ไม่กลับมา ในตอนนั้น ฉันพร้อมจะให้อภัยเธอ ไม่ว่าเธอจะพลาดพลั้งอะไรไป แต่เธอก็ไม่กลับมา แล้ววันนี้ วันที่ฉันไม่ต้องการเธอแล้ว เธอกลับมาทำไมพาย เธอกลับมาทำไม!"

"อึก ... พี่ธัน ... อึก ... พายไม่ได้ต้องการเงิน พาย คือ พาย ..."

"เธอต้องการอะไร จะให้ฉันนอนกับเธอเหรอ ผู้หญิงที่เป็นของคนอื่นไปแล้วฉันเอาไม่ลง"

"อึก ... พายมาของานทำค่ะ"

สองมือเรียวกำชายกระโปรงแน่น เธอยังคุกเข่าอยู่ที่เดิมส่วนเขาก็ยังยืนหันหลังให้เธอเหมือนเดิม ภายในห้องวีไอพีเกิดความเงียบขึ้นมา มีเพียงเสียงสะอึกสะอื้นของหญิงสาวด้านหลังที่ดังขึ้นเป็นระยะ

พายอาร์จ้องมองไปที่ธันวาน้ำตาเธอไหลเป็นสายพยายามปิดเปลือกตาลงพลางกล่าวขอโทษเขาในใจ เธอไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ เธอไม่ได้ต้องการให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอเป็นแบบนี้ ที่เธอทำไปทั้งหมด เธอทำเพื่อครอบครัวเธอ

"ออกไป"

น้ำเสียงของเขาราวกับคนที่กำลังจะหมดแรง มันทั้งแหบและแผ่วเบา พายอาร์เองที่ได้ยินยังตกใจ แน่นอนเธอคบกับเขามาถึงสิบเอ็ดปีทำไมเธอจะไม่รู้ว่าน้ำเสียงแบบนี้ของเขามันหมายถึงอะไร

เขากำลังอ่อนแอ ...

เขากำลังเสียใจ ...

เขาไม่ต้องการให้ใครเห็น ...

"เดี๋ยวพายมาหาใหม่นะคะ"

"ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ"

"เดี๋ยวพายมาค่ะ" เธอลุกขึ้นยืนมองเขา ปากอวบอิ่มของเธอเม้มแน่น มองเขาผ่านเงาสะท้อนของผนังกระจกที่สามารถมองออกไปเห็นพื้นที่บาร์ด้านล่างได้ แม้เธอจะปวดขาที่นั่งคุกเข่านาน แต่ไม่เป็นไร เธอเองยังอยากมองเขาให้นานขึ้นสักหน่อย

เมื่อได้มองหัวใจดวงน้อยก็สั่นไหว สั่นที่เห็นผู้ชายคนนี้กำลังยืนน้ำตาไหลเธอมองที่เขาทำเหมือนไม่เป็นอะไร แต่ความจริงเขากำลังเจ็บปวดเพราะเธอ พายอาร์เดินออกไปนอกห้องปล่อยในภายในห้องเหลือเพียงธันวาที่ยืนอยู่เงียบๆ คนเดียว เธอเดินออกมาเรื่อยๆ จนถึงป้ายรถเมย์ เสียงโทรศัพท์มือเธอของเธอก็ดังขึ้น

Line

Unknown : ส่งคลิป

นิ้วเรียวสั่นเทากดดูคลิปสั้นๆ ที่อีกฝั่งส่งมาเป็นคลิปเพียงฟ้าน้องสาวของเธอกำลังร้องไห้ฟูมฟาย เสื้อผ้ากำลังถูกชายหนุ่มคนหนึ่งที่เห็นหน้าไม่ชัดเจนฉีกขาดจนเห็นเนื้อแท้ที่หัวไหล่และเนินอก ปากของเพียงฟ้าพร่ำร้องหาแต่มารดากับพี่สาว

"อึก ... กรี๊ดดดดดด ... อึก ... พะ ... พี่พาย แม่ แม่จ๋า ช่วยฟ้าด้วย กรี๊ดดดดดดดดด~"

น้ำตาของคนเป็นพี่ไหลพราก ยกมือขึ้นปิดปากป้องกันเสียงร้องสะอื้นของตัวเองดังออกมา ไม่นานนักก็มีข้อความจากคนเดิมเด้งเข้ามาอีกครั้ง

Unknown : เธอต้องได้ทำงานกับมัน ไม่งั้นน้องเธอได้มีผัวหลายคนแน่

Unknown : เห็นแก่เมื่อหนึ่งปีก่อนเธอทำงานดี ครั้งนี้ถ้าได้งานจากมันฉันจะปล่อยน้องเธอ แต่จำเอาไว้ห้ามขอความช่วยเหลือจากใครทั้งนั้นไม่งั้นน้องเธอ แม่เธอ ได้ขึ้นไปวิ่งเล่นบนสวรรค์แน่ อ่อ แล้วก็ ฉันจับตาดูเธอตลอดอย่าตุกติกล่ะ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ นังหมูปีศาจ

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

แม่ทูนหัวโคตรเลิศ

แม่ทูนหัวโคตรเลิศ

Isolde Marsh
5.0

ในฐานะที่เธอมีทรัพย์สินนับพันล้านและเป็นลูกสาวที่ได้รับการฝึกฝนอย่างลับๆ โดยรัฐบาล เฉียววานก็ถูกจัดสรรพ่อแม่ให้ในที่สุด แต่ไม่คาดคิด เธอถูกขับออกจากครอบครัวถึงสามครอบครัว การฝึกฝนความสัมพันธ์เป็นญาติพี่น้องก็ล้มเหลวซ้ำๆ จนกระทั่งเธอถูกตระกูลฮั่วรับอุปการะ เฉียววานที่น่าสงสารถูกพ่อแม่บุญธรรมทุ่มเงินให้ตามใจ แสดงความรักอย่างสุดโต่งจนดูเหนือจริง ทำให้บางคนอิจฉาจนบ้าคลั่ง ปล่อยข่าวลือว่า "เฉียววานไม่มีความสามารถใดๆ เลย ต้องอาศัยการทำตัวน่าสนสารเพื่อเรียกร้องความสนใจจากตระกูลฮั่ว!" แต่วันถัดมา อธิการบดีมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศยืนต้อนรับด้วยตัวเอง “ศาสตราจารย์เฉียว ห้องแล็บของคุณเตรียมพร้อมแล้ว” มหาเศรษฐียื่นสัญญาให้ “บอส รายงานการเงินปีนี้กำไรเพิ่มขึ้น 300%!” องค์กรแฮกเกอร์นานาชาติก็เกิดความวุ่นวาย “พี่ใหญ่ ถ้าคุณไม่ออนไลน์ ระบบการเงินจะล่มแล้ว” เมื่อความลับของเฉียววานถูกเปิดเผยทีละอย่าง ทั้งโลกออนไลน์ก็เดือดดาล กู้ซือหาน ผู้ทรงอำนาจและเย็นชาแห่งเมืองจิง จู่ๆ ก็จับเธอไว้ที่มุมกำแพง นิ้วของเขาลูบไล้ริมฝีปากของเธอเบาๆ “คุณนายกู้ เล่นสนุกมากพอหรือยัง? ถึงเวลากลับบ้านไปมีลูกได้แล้ว” เฉียววานหน้าแดงก่ำ “ใคร ใครจะไปมีลูกกับคุณล่ะ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ และหยิบบัตรดำวงเงินไม่จำกัดใส่มือเธอ “มีลูกคนหนึ่ง จะมอบเกาะส่วนตัวให้ให้หนึ่งเกาะ”

เรือนนี้ผีไม่หลอก

เรือนนี้ผีไม่หลอก

ฺBorbee
5.0

เรือนนี้ผีไม่หลอก : นามปากกา บ.บี อู่หลิงเยว่หญิงสาววัย 17 ปี ตายเพราะแผ่นดินไหวในศตวรรษที่ 21 แต่ยังไม่ทันได้ผุดได้เกิด กลับตื่นขึ้นในร่างหญิงโบราณที่ชื่อแซ่เดียวกันท่ามกลางภาวะสงคราม โลกใหม่ที่นางมาเยือนคือแคว้นเหยียน ดินแดนที่เพิ่งถูกตีแตกและกำลังจะล่มสลาย นางไม่มีบ้าน ไม่มีเงิน ไม่มีครอบครัวหลงเหลือ มีเพียง “ห้างสรรพสินค้าส่วนตัว” พร้อมระบบแลกแต้มที่ยังไม่เสถียร และกฎเหล็กข้อเดียว: จะใช้ของในห้างสรรพสินค้าได้ ต้องทำความดีเพื่อสะสมแต้ม! แต่ในยุคที่ผู้คนกำลังอดอยากและถูกไล่ล่าจากศัตรู หากนางเผลอหยิบเอาอาหารออกมาจากอากาศแล้วมีคนพบเห็นเข้า นางคงถูกตีตราว่าเป็นแม่มดนอกรีตเป็นแน่ เพื่อเอาตัวรอด อู่หลิงเยว่หนีเข้าเรือนร้างเก่าแก่ของตระกูลเกา เรือนที่คนทั้งหมู่บ้านร่ำลือว่ามีผีเฮี้ยน เพราะเจ้าของเรือนกับบ่าวไพร่สิบสองชีวิต เคยถูกฆ่าตายยกหลังในคืนเดียว นางจึง "แกล้งเป็นผี" แจกจ่ายข้าวของกลับไปเป็นข้าว ยา และของใช้ ชาวบ้านได้ของกินนางได้แต้ม ระบบได้ทำงาน วิน วิน!!! แต่เรื่องกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด... แม่ทัพเซี่ยโม่เหวิน นำทหารสามร้อยนายเข้ามาตั้งค่ายในหมู่บ้านหานเฉิง เพื่อดูแลชาวบ้านและทหารหนีตายจากทั่วสารทิศ เมื่อเขาค้นพบว่าองค์ชายแห่งแคว้นยังมีชีวิตอยู่พร้อมกองกำลังขนาดใหญ่ที่อาจเป็นกุญแจสำคัญในการกอบกู้บ้านเมือง เขาจึงวางแผนพาชาวบ้านและทหารที่เหลือทั้งหมดไปรวมกำลังกับองค์ชาย ทว่า..ชาวบ้านกลับปฏิเสธ พวกเขาไม่เชื่อในกองทัพ แต่กลับเชื่อมั่นใน "ผีเรือนร้าง" ผีที่ไม่เคยหลอกใคร แต่แจกข้าว แจกยา และความหวัง เมื่อทางเลือกหมดลง..เซี่ยโม่เหวินจึงตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่มีแม่ทัพคนใดเคยคิดจะทำมาก่อน เขาจะไปเชิญ “ผี” ร่วมเดินทางไปด้วย และสิ่งที่เขาได้พบในเรือนร้าง จะเปลี่ยนทุกอย่างที่เขาเคยเชื่อไปตลอดกาล

วิวาห์ครั้งใหม่กับพ่อหนุ่มเศรษฐีแสนร้ายกาจ

วิวาห์ครั้งใหม่กับพ่อหนุ่มเศรษฐีแสนร้ายกาจ

Rabbit
5.0

[นักธุรกิจหนุ่มระดับต้นแสนร้ายกาจ VS นักปรุงน้ำหอมสาวพิการเลอโฉม บริสุทธิ์ทั้งคู่] บุคคลลึกลับส่งคลิปวิดีโอสามีนอกใจมาให้ ทำลายชีวิตที่ดูสงบของยูหยุนหนิง ทำให้เธอเข้าใจเรื่องหนึ่ง คนรักที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กจะหลอกเรา เพื่อนที่เติบโตมาด้วยกันจะหลอกเรา แต่นายแบบไหล่กว้างเอวคอดขายาวไม่มีทางหลอกเรา เพียงแต่ชายหนุ่มรูปหล่อขายตัวเพื่อเลี้ยงสุนัขคนนี้ กลิ่นน้ำหอมบนตัวของคุณ ทำไมถึงเหมือนกับนักธุรกิจหนุ่มระดับต้นของตระกูลเสี่ยวเลย? * ตอนที่เธอเปล่งประกายเจิดจรัส เขาเป็นลูกที่ถูกทอดทิ้งของตระกูล กล้าแค่ขโมยจูบแรกของเธอในความมืด เมื่อเธอตกจากที่สูง เขาทิ้งทุกอย่างกลับประเทศ แต่กลับเห็นเธอตอบตกลงคำขอแต่งงานของคนอื่นทั้งน้ำตา ตอนเธอถูกหักหลังอย่างเจ็บปวด เขามีอำนาจอยู่ในมือ เขาคือคนที่สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง เป็นคนที่ช่วยชีวิตตอนที่เธอเสี่ยงอันตราย เป็นกำลังใจที่มั่นคงที่สุดของเธอ เมื่อเธอลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขาคุกเข่าข้างหนึ่ง จริงใจเป็นอย่างมาก “ได้โปรดแต่งงานกับผม” * “อยากรู้ไหมว่า ตอนที่เธอตอบตกลงคำขอแต่งงานของผู้ชายสารเลวคนนั้น ผมกำลังคิดอะไรอยู่? ” “คิดอะไรอยู่เหรอคะ? ” “อย่าให้ผมมีโอกาสนะ” “แล้วถ้าไม่มีโอกาสละคะ? ” “ถ้าอย่างนั้นก็สร้างโอกาสขึ้นมา” เพราะในโลกนี้ ไม่มีใครรักยูหยุนหนิงได้มากกว่าเสี่ยวฉืออีกแล้ว

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
พิษรักแฟนเก่า
1

บทที่ 1 บทนำ

06/04/2024

2

บทที่ 2 เรื่องวันนั้น

06/04/2024

3

บทที่ 3 ของานทำ

06/04/2024

4

บทที่ 4 ขอทาน

06/04/2024

5

บทที่ 5 ลองสักตั้ง

06/04/2024

6

บทที่ 6 ลูกหมาลูกแมว

06/04/2024

7

บทที่ 7 ไปส่ง

06/04/2024

8

บทที่ 8 เผลอ

06/04/2024

9

บทที่ 9 ผ่านมา

06/04/2024

10

บทที่ 10 ใครเจ็บกว่า

06/04/2024

11

บทที่ 11 พี่สนิท

06/04/2024

12

บทที่ 12 คิดถึง

06/04/2024

13

บทที่ 13 เข้ากันได้ดี

06/04/2024

14

บทที่ 14 เตือน

06/04/2024

15

บทที่ 15 พี่ธนู

06/04/2024

16

บทที่ 16 หงุดหงิด

06/04/2024

17

บทที่ 17 จูบรสวานิลลา

06/04/2024

18

บทที่ 18 สานต่อ NC+++

06/04/2024

19

บทที่ 19 ชิมเธอทุกส่วน NC+++

06/04/2024

20

บทที่ 20 ยอมให้เธอทารุณ NC+++

06/04/2024

21

บทที่ 21 เกิดเรื่อง

06/04/2024

22

บทที่ 22 สงสัย

06/04/2024

23

บทที่ 23 สับสน

06/04/2024

24

บทที่ 24 เปลี่ยนไป

06/04/2024

25

บทที่ 25 แววตาที่เปลี่ยนไป

06/04/2024

26

บทที่ 26 ประตูสู่นรก NC+++

06/04/2024

27

บทที่ 27 ปลอกคอ

06/04/2024

28

บทที่ 28 เหยื่อล่อ

06/04/2024

29

บทที่ 29 ตะล่อมถาม

06/04/2024

30

บทที่ 30 ปากหนัก NC+++

06/04/2024

31

บทที่ 31 จับตาดู

06/04/2024

32

บทที่ 32 บอส

06/04/2024

33

บทที่ 33 อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

06/04/2024

34

บทที่ 34 พักผ่อน NC+++

06/04/2024

35

บทที่ 35 ทะเลาะ NC+++

06/04/2024

36

บทที่ 36 สั่นไหว

06/04/2024

37

บทที่ 37 ต้องไม่ใช่

06/04/2024

38

บทที่ 38 คลายเครียด NC+++

06/04/2024

39

บทที่ 39 หยอกล้อ

06/04/2024

40

บทที่ 40 ตะขิดตะขวง

06/04/2024