อ้ายหลานสาวน้อยจอมพลัง

กระท่อมเชิงเขา

เสียงของเด็กแรกเกิดร้องลั่นในยามรุ่งอรุณของวันใหม่ จางหย่งหยุดนิ่งฟังเสียงอันไพเราะสดใสที่อยู่ด้านในของกระท่อมหลังจากที่ภรรยาเขาปวดท้องจะคลอดไม่นาน โชคดีที่เขาพาท่านหมอมาได้ทันเวลา

“คลอดแล้วๆ ท่านได้ลูกสาวนะ แข็งแรงดีมาก"

ท่านหมออุ้มเด็กทารกออกมาหลังจากที่ทำความสะอาดและห่อตัวให้เสร็จเรียบร้อยแล้วอุ้มออกมาส่งให้จางหย่ง

“ภรรยาข้าเล่าท่านหมอ”

จางหย่งยื่นมือสั่นๆ ไปรับลูกสาวมาอุ้มไว้ เขาไม่กล้ากอดแรงกลัวว่าลูกน้อยเขาจะหายใจไม่ออก ท่าทางเขาดูเก้ๆ กังๆ มากจนทำให้ท่านหมออดขำมิได้ จางหย่งยิ้มเขิลอายเล็กน้อยแล้วถามถึงภรรยา

“นางปลอดภัยดีนางแค่อ่อนเพลียเล็กน้อยท่านดูแลนางให้ดี ต้มน้ำร้อนให้ดื่มมากๆ ระวังอย่าให้ถูกลมเย็น”

“ข้าเข้าใจแล้วขอบคุณท่านหมอมาก”

เขายื่นถุงเงินที่มีอยู่ทั้งหมดให้ท่านหมอเป็นค่าคลอด ถุงเงินนี้เขาเก็บมาไว้ให้เป็นค่าคลอดบุตรของภรรยาเขาโดยเฉพาะ จะเป็นลูกสาวหรือลูกชายเขาก็เอาทั้งนั้น ท่านหมอก็รับมาอย่างยินดีแม้ว่าจางหย่งจะไม่มีให้เขาก็ไม่ว่าอะไร เขารู้จักกับจางหย่งผู้นี้เมื่อสองเดือนก่อน จางหย่งพาภรรยาท้องแก่เดินทางมาจากไหนไม่รู้ทั้งคู่นอนหมดสติอยู่ชายป่าที่เขาไปเก็บสมุนไพรเขาจึงได้ช่วยเหลือไว้ และให้มาสร้างที่พักที่นี่เป็นที่ดินว่างเปล่าและรกร้างมานาน

จากที่เขารู้จักจางหย่งมาในระยะสองเดือนนี้จางหย่งนั้นเป็นคนซื่อสัตย์ขยันขันแข็ง เขาเล่ามาเพียงคร่าวๆ ว่าเขาถูกตัดชื่อออกจากตระกูล และไม่ให้ใช้แซ่ของตระกูลด้วยแต่เขาก็ไม่ได้บอกว่าแซ่อะไร บอกแต่เพียงว่าขอให้มั่นใจว่าเขามิได้เป็นผู้ร้ายหนีคดี

เดิมเขาไม่ได้ชื่อจางหย่งตั้งแต่ถูกไล่ออกจากตระกูลพร้อมภรรยาและไม่ให้ใช้แซ่เดิมด้วยเขาก็ทิ้งทุกสิ่งอย่างไว้ที่นั่นทั้งหมดทั้งชื่อและแซ่ เขามาตั้งชื่อตัวเองว่าจางหย่งภรรยาชื่อจางลี่ไม่มีแซ่ออกเดินทางเรื่อยมาอย่างไร้จุดหมายเขาเดินทางมาสองเดือนเต็มจนสมบัติติดตัวมาหมด เขาและภรรยาตกลงกันว่าหากจะตายก็ตายด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก จนกระทั่งมาหมดสติที่ชายป่าและได้รับการช่วยเหลือจากหมอจู

หมอจูช่วยเหลือเขาและสอนเขาหาสมุนไพรไปขาย เขาเป็นคุณชายใหญ่ในตระกูลสมุนไพรก็เคยเห็นเคยซื้อแต่ไม่เคยเก็บ เขาก็ต้องใช่เวลาปรับตัวหลายวันกว่าจะรู้จักว่าสมุนไพรชนิดไหนขึ้นที่ใด บางอย่างขึ้นตามซอกหิน บางอย่างขึ้นตามไม้แห้งผุ บางอย่างขึ้นในที่ชื้น และอีกอย่างต้นแห้งที่เขาเคยเห็นก็ไม่เหมือนต้นสดที่อยู่ในดิน สมุนไพรที่เขาหามาได้ก็นำไปขายบ้างเก็บไว้ต้มให้ภรรยาดื่มบ้าง เขาพบโสมต้นอ้วนใหญ่หลายต้นเขาดีใจมากเขาขุดมาเก็บไว้ทั้งหมดรอให้ภรรยาเขาแข็งแรงก่อนค่อยนำไปขาย ป่านี้มีสมุนไพรมากมายและอุดมสมบูรณ์มาก เขาเก็บสมุนไพรมาหลายชนิดแม้แต่เห็ดหลินจือเขาก็มีและเลือกขายแต่สมุนไพรที่ราคาพอประมาณ สมุนไพรที่ราคาแพงเขาเก็บเอาไว้ก่อน เขาขายสมุนไพรพอได้เงินซื้อข้าวและเก็บไว้เป็นค่าคลอดภรรยาเท่านั้นที่เหลือเก็บไว้ทีหลัง

กระท่อมหลังนี้เขาก็ตัดต้นไผ่ในป่ามาสร้างพอได้หลบฝนหลบหนาวบ้าง เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าจะตั้งรกรากที่นี่ แม้ที่นี่จะห่างไกลเมืองมากแต่ก็เป็นเรื่องดี ไม่ใครมาสร้างความวุ่นวายให้เขาและภรรยาอีก เขาหนีมาหลายพันลี้ขนาดนี้คนเหล่านั้นคงไม่ตามมาถึงที่นี่หรอก เขาเป็นทายาทสายตรงแต่ต้องถูกขับไล่ออกจากจวน ไม่พอยังถูกขับออกจากตระกูลอีกหลังจากที่ท่านพ่อเขาสิ้นลมโดยไม่ทราบสาเหตุ ท่านย่าของเขาก็ให้บุตรชายคนรองขึ้นเป็นเจ้าบ้านแทนเขา เขาถูกคนผู้เป็นอาสะใภ้ไล่ออกจากจวน หลังจากวันนั้นและถูกไล่ตามฆ่า เขาก็ไม่รู้ว่าท่านย่าและท่านอาของเขาสมรู้เรื่องนี้หรือไม่ แต่เขาก็ไม่อาจจะเสี่ยงทิ้งภรรยาท้องแก่ไปสืบข่าวได้เขาจึงตัดใจจากมาแต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะไม่กลับไปที่นั่นอีกแล้ว ใครอยากได้สมบัติเหล่านั้นก็ให้เขาไปขอเพียงอย่ามายุ่งกับครอบครัวเขาเป็นพอ

ครั้งนี้คงต้องเอาไปขายเสียแล้ว เขาจะซื้อที่ตรงนี้และสร้างบ้านที่แข็งแรงเพื่อให้ภรรยาและลูกน้อยอยู่อย่างสุขสบาย เขาจะหาพืชกินได้มาปลูกไว้ เขาไปเรียนรู้วิธีปลูกพืชมาจากชาวบ้าน ชาวบ้านแถวนี้ให้ความเคารพหมอจูมากจึงเอ็นดูเขาและภรรยา บางทีก็เอาผักมาให้บ้างก็เอาไข่เป็ดไข่ไก่มาให้ เขาเก็บไข่ไว้ให้ภรรยากินเพราะท่านหมอบอกว่าอาหารเหล่านี้ดีต่อลูกในท้องมาก

จางหย่งดูแลบุตรสาวอย่างเก้ๆ กังๆ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี เขาจะต้องเรียนรู้อีกมากกับการใช้ชีวิตด้วยตัวเอง เกิดมาก็มีแต่คนทำให้ทุกอย่าง แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยทุกอย่างมีแต่สาวใช้ทำให้ ระหว่างเดินทางเขาก็หัดซักเสื้อผ้าทั้งของตนเองและภรรยา อาหารก็ฝึกจากภรรยาแรกๆ ก็เป็นลูกมือหลังๆ มาก็ทำเป็นบ้างแล้ว เขาดูแลบุตรสาวรอในระหว่างที่ภรรยาหลับพักผ่อนอยู่ ไม่นานภรรยาก็ตื่น และเติมถ่านใส่ในเตาให้ความอบอุ่น

“ท่านพี่ลูกล่ะ”

“ลูกอยู่นี่อย่างไรล่ะลี่เอ๋อร์เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง เจ็บมากหรือไม่”

จางหย่งวางให้บุตรสาวนอนลงข้าง ๆ ภรรยาไว้สักพักแล้ว เขาเอาผ้ามาซับเหงื่อให้ภรรยาเบาๆ

“ท่านพี่เสียใจหรือไม่ที่ลูกเราไม่ใช่ลูกชาย”

จางหย่งส่ายหน้าเอื้อมมือสัมผัสแก้มลูกเบา ๆ เขาไม่กล้าจับแรงกลัวแก้มลูกช้ำ

“เจ้าอย่าคิดมากน้องหญิง ลูกจะเป็นหญิงหรือชายเขาก็คือลูกของพี่"

“ข้าดีใจที่ท่านพูดแบบนี้ ท่านพี่ดูสินางแข็งแรงยิ่งนัก”

เด็กน้อยหลับตายิ้มเล็กน้อยหลังจากที่ได้ดื่มนมแสนอร่อยจากอกแม่จนอิ่มแล้ว

“ลี่เอ๋อร์เราสร้างบ้านอยู่ที่นี่ดีหรือไม่”

“ดีเจ้าค่ะ ที่นี่ดีมาก ๆ ข้าชอบชาวบ้านที่นี่ก็ดีกับพวกเรามาก”

"เช่นนั้นเจ้าอยู่กับลูกก่อนนะพี่จะเอาโสมไปขายที่ตลาด เพื่อขอซื้อที่ตรงนี้และสร้างบ้านสักหลัง”

“ท่านพี่ไปเถอะไม่ต้องเป็นห่วงข้าอยู่ได้”

จางหย่งเอาเอาถ่านมาใส่เตาเพิ่มและเอาถ่านใส่โถมาวางไว้ใกล้ๆ เพื่อให้ภรรยาเอาใส่เตาได้สะดวก ถ่านนี้เขาเผาเองโดยมาชาวบ้านสอนเขาอีกเช่นกัน เขาเอาโสมไปเพียงสามต้นเท่านั้นไม่กล้าเอาไปมาก โสมนี้น่าจะอายุมากกว่าร้อยปีแน่นอนเขามั่นใจ คำนวนราคาแล้วน่าจะพอซื้อที่และสร้างบ้านสร้างรั้วบ้านได้อีกด้วย