"เธอยังไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับฉันวันก่อนใช่ไหม" "สัญญาอะไร" "ก็เธอบอกว่าฉันสามารถพาผู้หญิงมาที่ห้องได้" "ไม่ลืมพี่อยากพามาก็พามาเลย แล้วถ้ากล้วยพามาบ้างพี่อย่าว่ากันนะ^^" "มันไม่ทุเรศเกินไปหน่อยเหรอวะ นี่มันห้องฉันนะเว้ยเธอจะพาผู้ชายมาเอาที่ห้องทั้งๆ ที่ห้องนี้มันไม่ใช่ห้องของเธอ" "ก็ไม่เป็นไรถ้าพี่ไม่โอเคให้กล้วยพาผู้ชายมา..เอาที่ห้องเดี๋ยวกล้วยไปหาห้องอยู่ใหม่ก็ได้เพราะถ้ากล้วยได้เล่นละครกล้วยก็จะมีเงินไปเช่าห้องใหม่อยู่หรือไม่แน่อาจจะซื้อคอนโดสักห้อง^^" "เหอะคงจะติดใจเซ็กส์ล่ะสิถึงอยากขนาดนั้น" "ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกกล้วยก็แค่อยากรู้ว่าเอากับพี่กับเอากับคนอื่นความรู้สึกมันจะต่างกันมั้ย ใครเอามันส์เอาฟินกว่ากันเพราะกล้วยคงไม่เอาแค่กับพี่คนเดียวหรอกเสียดายจิ๊มิอ่ะ เกิดมาทั้งทีมันต้องเอาให้คุ้มพี่ว่ามั้ย^^" "ยัยกล้วยเน่าเธอนี่มัน.." "มันอะไร มันแรดมันร่านอย่างนั้นใช่ไหมที่พี่จะพูด เหอะมันก็ไม่ต่างกับพี่เท่าไหร่หรอกมั้ง พี่ทำได้แล้วทำไมกล้วยจะทำไม่ได้ แล้วก็ไม่ต้องมาพูดว่าพี่เป็นผู้ชายกล้วยเป็นผู้หญิงเพราะเดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะชายหรือหญิงก็มีสิทธิเท่าเทียมกันหมดนั่นแล่ะ"
กล้วย....
"ทำไมแม่กับพ่อต้องให้กล้วยไปอยู่กับพี่ดินด้วย" ฉันถามพ่อกับแม่อย่างเซ็งๆขณะเก็บของใส่กระเป๋าเดินทางเพราะพรุ่งนี้ฉันต้องเข้ากรุงเทพไปอยู่กับพี่ดินผู้ชายที่ฉันเกลียดที่สุดในโลก
"เพราะพ่อกับแม่จะได้สบายใจไงลูก"
"สบายใจอะไรให้กล้วยไปอยู่กับผู้ชายสองต่อสอง><"
"พ่อเชื่อว่าแผ่นดินไม่ทำอะไรลูกสาวพ่ออย่างแน่นอน"
"แม่ก็คิดแบบพ่อ ที่ๆอันตรายที่สุดคือที่ๆปลอดภัยที่สุดนะลูก^^"
"พ่อกับแม่ก็รู้ว่ากล้วยเกลียดอิพี่ดินยิ่งกว่าอะไรกล้วยเกือบตายเพราะเขามาแล้วนะคะ"
"เรื่องมันก็นานมาเป็นสิบปีแล้วพี่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจกล้วยยังเก็บเอามาใส่ใจอยู่อีกเหรอลูก"
"กล้วยไม่มีวันลืมหรอกค่ะ" หึใครจะไปลืมได้ลงคนที่ทำให้ฉันเกือบกลายเป็นผีเฝ้าคลองหลังบ้าน
สิบปีก่อนตอนนั้นฉันอายุประมาณ8ขวบฉันกำลังหัดว่ายน้ำในคลองหลังบ้านกับเพื่อนๆ แล้วจู่ๆอิพี่ดินมันมาจากไหนก็ไม่รู้มาหลอกฉันว่าในน้ำมีงูฉันกับเพื่อนๆก็พากันตกใจรีบว่ายน้ำหนีขึ้นฝั่งแต่ที่นี้ด้วยความที่ฉันเพิ่งหัดว่ายน้ำแล้วก็ยังว่ายน้ำไม่แข็งเท่าไหร่ด้วยความตกใจทำให้ฉันเกิดความกลัวจนลืมวิธีการว่ายน้ำฉันก็เลยจมลงไป ตอนนั้นฉันคิดว่าฉันต้องตายแน่ๆแต่ก่อนที่สติฉันจะดับวูบไปเหมือนมีมือของใครมาฉุดฉันขึ้นมาจากน้ำ
แค่ก แค่ก แค่ก ฉันสำลักน้ำเพราะแรงกดตรงหน้าอก
"กล้วยเป็นไงบ้าง"
"พี่แดน" ฉันลืมตาขึ้นมาก็เจอพี่แดนไทยพี่ชายของพี่แผ่นดิน พี่แดนไทนเขาช่วยฉันงั้นเหรอ
"อื้มมพี่เอง"
"ขอบคุ..." ฉันกำลังจะขอบคุณพี่แดนที่เขาที่ช่วยฉันแต่ไม่ทันได้พูดแม่ก็วิ่งมากับเพื่อนๆของฉันสงสัยพวกมันคงไปตามแม่มาแน่ๆ
"กล้วย กล้วยเป็นยังไงบ้างลูก แม่บอกแล้วว่าอย่ามาเล่นน้ำก็ไม่เชื่อตัวเองก็ใช่ว่าจะว่ายน้ำแข็ง" ฉันรู้ว่าแม่ดุเพราะเป็นห่วง
"แม่ขา ฮือออ กล้วยนึกว่าตัวเองจะตายแล้วไม่ได้เจอแม่กับพ่ออีกแล้ว ฮือออ ฮืออออ"
"น้าขอบใจแดนมากเลยนะที่ช่วยลูกสาวน้า"
"เอ่อคือว่าคน..."
"ไม่มีใครตายงั้นกูกลับบ้านก่อนนะไอ้แดนน้าดาผมกลับก่อนนะครับ" อิพี่ดินพูดแทรกขึ้นมาฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาที่ทำให้ฉันเกือบตายอย่างโกรธๆ แทนที่เขาจะขอโทษฉันเขายังไม่พูดเลยคนอะไรนิสัยแย่ที่สุด
กลับมาที่ปัจจุบัน
"เอาล่ะเก็บของเสร็จแล้วก็เข้านอนเลยนะลูกพรุ่งนี้ต้องขึ้นเรื่องแต่เช้า"
"ค่ะ" ฉันตอบอย่างเซ็งๆ
วันต่อมา...
ตอนนี้ฉันกำลังยืนรออิพี่ดินอยู่ตรงประตูทางออก เขาบอกพ่อกับแม่ว่าจะมารับฉันที่สนามบินซึ่งตอนนี้ฉันก็นั่งรอเขาได้เกือบสองชั่วโมงแล้วเขาก็ยังไม่มารับฉันสักทีแล้วฉันก็ไม่มีเบอร์โทรเขาด้วย ไอ้จะโทรไปบอกพ่อกับแม่ให้โทรถามว่าเขาถึงไหนแล้วทำไมไม่มารับฉันสักทีฉันก็กลัวพ่อกับแม่จะเป็นห่วงอีกเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเข้ากรุงเทพ ฉันก็เลยทำได้แค่หยิบมือถือมานั่งดูซีรี่ส์รอฆ่าเวลาอยู่ตรงนี้แล่ะ
ปี๊นนน ปี๊นนนน ปี๊นนนน เสียงบีบแตรรถดังขึ้นสามทีตรงหน้าฉันเงยหน้าขึ้นมาจากหน้าจอมือถือก็เห็นรถสปอร์ตสีดำด้านจอดเปิดไฟเลี้ยววับๆอยู่ตรงหน้าแต่ไม่เห็นคนขับเพราะกระจกรถมันมืดมองไม่เห็นข้างใน ฉันคิดว่าถ้าเป็นรถอิพี่ดินเขาคงกดกระจกลงเพื่อให้ฉันเห็นว่าเป็นเขาแต่นี่ไม่มีท่าทีว่าคนบนรถจะเปิดระจกลงมา ฉันก็เลยไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าคงไม่ใช่เขา รถคันนี้คงมารับหรือมาส่งคนอื่นฉันก็เลยก้มหน้าดูซีรี่ส์ต่อ
ปี๊นนนนนนนนนนนนน เสียงแตรรถดังอีกรอบคราวนี้ดังยาวเลยฉันก็เลยเงยหน้าขึ้นมาอีกรอบ
"นี่ยัยกล้วยเน่าจะขึ้นไม่ขึ้น!!!" กระจกรถถูกเลื่อนลงพร้อมเสียงของใครบางคนที่ตะคอกใส่ฉันอย่างคนไม่มีมารยาทไม่ต้องถามว่าใครเพราะมีอยู่คนเดียวแล่ะที่นิสัยเสียแบบนี้
"แล้วทำไมไม่เปิดกระจกแต่แรกใครมันจะไปตรัสรู้ว่าเป็นรถพี่"
"อ่อฉันต้องเป็นคนลงไปเปิดประตูแล้วต้องเชิญให้เธอขึ้นรถใช่ไหม" ฉันขี้เกียจทะเลาะกับเขาเพราะต่อไปนี้ฉันต้องอยู่กับเขาถึงสี่ปีซึ่งไม่รู้ว่าฉันจะทนทำใจอยู่กับเขาได้นานขนาดนั้นไหม
บทที่ 1 ไม่เคยลืม
06/07/2023
บทที่ 2 NC
06/07/2023
บทที่ 3 ตัวปัญหา
06/07/2023
บทที่ 4 บ้านนอกเข้ากรุง
06/07/2023
บทที่ 5 คำสัญญา
06/07/2023
บทที่ 6 แผน NC
06/07/2023
บทที่ 7 ไอ้บ้ากาม
06/07/2023
บทที่ 8 3ปีก่อน
06/07/2023
บทที่ 9 อ่อย
06/07/2023
บทที่ 10 รอยดูด
06/07/2023
บทที่ 11 พี่ว๊าก
06/07/2023
บทที่ 12 ไม่อยากมีลูกมีเมีย
06/07/2023
บทที่ 13 ยั่วให้อยาก
06/07/2023
บทที่ 14 ข้อตกลง
06/07/2023
บทที่ 15 ช่วยที
06/07/2023
บทที่ 16 ช่วยก็ได้NC
06/07/2023
บทที่ 17 อยากเสร็จNC++
06/07/2023
บทที่ 18 ไม่ต้องรับผิดชอบ
06/07/2023
บทที่ 19 ข้อต่อลองNC++
06/07/2023
บทที่ 20 ยั่วโมโหNC++
11/07/2023
บทที่ 21 หึงหรือหวง
11/07/2023
บทที่ 22 เสียวบนรถNC++
11/07/2023
บทที่ 23 เราเป็นอะไรกันNC+
11/07/2023
บทที่ 24 พี่ขอโทษ
11/07/2023
บทที่ 25 ก็แค่ของเล่น
11/07/2023
บทที่ 26 ไม่แต่ง
11/07/2023
บทที่ 27 เล่นละคร
11/07/2023
บทที่ 28 โดนวางยา
11/07/2023
บทที่ 29 ทรมาน
11/07/2023
บทที่ 30 ช่วยเมียNC++
11/07/2023
บทที่ 31 แก้แค้น
11/07/2023
บทที่ 32 เลิกกันเถอะ
11/07/2023
บทที่ 33 รอเวลา
11/07/2023
บทที่ 34 ลาก่อน
11/07/2023
บทที่ 35 คิดถึงแต่ทำอะไรไม่ได้
11/07/2023
บทที่ 36 รู้ความจริง
11/07/2023
บทที่ 37 คู่หมั้น
11/07/2023
บทที่ 38 คิดถึงที่สุดNC++
11/07/2023
บทที่ 39 วางแผนNC++
11/07/2023
บทที่ 40 ถูกขัง
11/07/2023
หนังสืออื่นๆ ของ ดอกอ้อลู่ลม
ข้อมูลเพิ่มเติม