คำโปรย หลังจากเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ หลัวเซียงเซียง ถูกดูดเข้ามาอยู่ในนิยายจีนโบราณที่ตัวเองกำลังอ่าน ชีวิตในนิยายไม่ได้ง่ายเลยเมื่อต้องมาอยู่ในร่างของนางร้ายที่ใคร ๆ ก็ขนานนามว่าเป็นอสรพิษและสุดท้ายต้องสังเวยชีวิตเพราะความชั่วร้ายของตัวเอง วิธีการเดียวที่จะออกไปจากนิยายเรื่องนี้ได้ก็คือต้องเอาตัวรอดจนกระทั่งบทสุดท้ายในนิยายเรื่องนี้ หลัวเซียงเซียงจึงพยายามแสดงความร้ายกาจออกมาให้เป็นที่รังเกียจที่สุด ทำให้ชื่อเสียงมัวหมอง เพื่อไม่ให้ฝ่าบาทมอบสมรสพระราชทาน ถูกจับเข้าตำหนักฉินอ๋องหลงเฟยเยี่ยเพื่อเอาชีวิตรอดและออกไปจากนิยายน้ำเน่าเรื่องนี้เสียที 'เชิญรักกันตามสบาย นางร้ายอย่างฉันไม่ขอยุ่งเกี่ยวโดยเด็ดขาด' ชินอ๋องหลงเฟยเยี่ย มีสตรีที่อยู่ในใจ ทว่าฝ่าบาทกลับบังคับฝืนใจให้เขาแต่งกับคุณหนูรองจากจวนแม่ทัพหลัวเพื่อผูกใจของคนผู้นั้นเอาไว้ นิสัยของคุณหนูรองผู้นี้เขาย่อมรู้ดี ต่อหน้าทำเป็นแสนดีลับหลังกลับร้ายกาจ หลอกลวงฝ่าบาทจนพระองค์คิดว่านางคือคนดี จึงทำให้เขาไม่คิดย่างกรายเข้าไปเหยียบตำหนักหวางเฟยของนางโดยเด็ดขาด ทว่าเกิดเรื่องไม่คาดฝันทำให้จำใจต้องใกล้ชิด ทำให้เขาได้รู้ว่าทุกสิ่งที่เขาได้ยินมานั้นและรู้มานั้นมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ผิดแผกจากที่เคยรู้ ทำให้หลงเฟยเยี่ยบังเกิดความประหลาดใจ 'แท้จริงแล้วสตรีผู้นี้เป็นคนเช่นไรกันแน่' มู่ลี่เอ๋อร์ ผู้เป็นที่รักของหลงเฟยเยี่ย ในเนื้อหานิยายเรื่องนี้ เดิมนางผู้นี้จะถูกหลัวเซียงเซียงแอบลอบสังหารเพราะเป็นหนามตำใจ ทว่าเรื่องกลับไม่เป็นเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว เมื่อหลัวเซียนเซียนผู้เคยร้ายกาจกลับคิดญาติดีกับนาง 'ทำให้มู่ลี่เอ๋อร์งวยงงยิ่งนัก'
หลัวเซียงเซียงเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา นอกจากอาการมึนงงสับสนและปวดศีรษะอย่างแรงแล้วเธอยังถูกความจริงตรงหน้าทำให้ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อพบว่าตัวเองได้เข้ามาอยู่ในนิยายออนไลน์ที่กำลังอ่านค้างอยู่ก่อนที่จะเกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงจนร่างกายถูกทับด้วยแผ่นปูนขนาดใหญ่ที่ถล่มลงมาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
ตอนนั้นหลัวเซียงเซียงกำลังนั่งกินบะหมี่รสหมาล่าของโปรดในหอพักนักศึกษาปีสี่ที่มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของปักกิ่ง พร้อมกับนั่งอ่านนิยายอย่างเอาเป็นเอาตาย ยังก่นด่าตัวร้ายที่โง่เง่าวัน ๆ เอาแต่ตามพระเอกจนน่ารำคาญไม่ทันขาดคำตัวเองก็ถูกของแข็งหล่นลงมาทับร่างกายส่วนล่างหลังจากนั้นไม่กี่นาทีที่หลัวเซียงเซียงตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้นเธอก็สติดับวูบไปเสียแล้ว
ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ในที่สุดหลัวเซียงเซียงก็ตื่นขึ้นมา เธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดและตอนนี้ยังอยู่ในความมืดมิดกระทั่งหลังมือของตัวเองยังมองไม่เห็น หลัวเซียงเซียงคิดว่าตัวเองอาจจะตายไปแล้ว จนกระทั่งได้ยินเสียงหนึ่งในหัวดังขึ้นมา
'หลัวเซียงเซียงยังอยู่หรือไม่'
ในความมืดมิดนั้นเธอไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงของใครกันแน่ ชีวิตนี้ถึงบุญกุศลไม่ค่อยได้สร้าง แต่ก็ไม่เคยทำร้ายใครนอกจากนินทาดาราไปวัน ๆ ด้วยเรื่องชั่วช้าเล็ก ๆ นี้คงไม่ถึงขนาดให้เธอตกนรกกระมัง
'ฉันอยู่นี่ คุณเป็นใครเหรอ ฉันตายแล้วใช่หรือเปล่า'
ในที่สุดเธอก็ตอบกลับออกไปด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว
'ยัง ยังไม่ถึงเวลาตาย นายท่านต้องการให้เธอเล่นเกมสักเกมก่อน เธอโชคดีมากที่ต่อไปจะเป็นคนกำหนดชะตาชีวิตของตัวเอง'
'เกมอะไร นายท่านคือใคร แล้วคุณคือใคร ทำไมฉันต้องเล่นเกมด้วย'
เจ้าของน้ำเสียงประหลาดกระแอมเล็กน้อยก่อนจะบอกเธอว่า
'ฉันคือระบบระหว่างจักรวาล มาเป็นไกด์นำทางของเธอ ช่วงนี้นายท่านรู้สึกเบื่อเธอเลยเป็นผู้โชคดีที่ถูกเลือกมาทำให้นายท่านสนุกเสียหน่อย หลัวเซียงเซียงหากเธอสามารถเอาชนะเกมนี้ได้เธอจะมีชีวิตรอดกลับไปเป็นหลัวเซียงเซียงคนเดิม เธอจะได้กลับไปหาเพื่อน กลับไปหาครอบครัวของเธอ แต่หากเธอไม่สามารถพลิกชะตาได้แน่นอนว่าความตายกำลังรอเธออยู่'
หลัวเซียงเซียงยิ่งสงสัย
'คุณหมายความว่ายังไง ฉันไม่เข้าใจอะไรที่คุณพูดสักอย่าง'
เธอมองไปรอบ ๆ ยังพบแต่ความมืดเช่นเคย ดูเหมือนว่าเสียงนี้จะกระจายไปทุกทิศ เขายังพยายามอธิบายเธออย่างใจเย็น
'ตอนนี้เธอถูกดูดมายังอีกจักรวาลหนึ่ง ถ้าเธออยากเอาชีวิตรอดกลับไปเป็นหลัวเซียงเซียงคนเดิม เธอก็แค่เอาตัวรอดให้จนถึงตอนสุดท้าย อย่าให้ถูกฆ่าตายซะก่อน'
หลัวเซียงเซียงยืนงง
'ฉันไม่เข้าใจ อะไรคือเอาชีวิตรอดจนถึงตอนสุดท้าย ใครจะฆ่าฉัน ฉันโดนตึกถล่มลงมาทับ ทำไมยังไม่ตาย แล้วฉันจะต้องเอาชีวิตรอดยังไง'
เสียงคนที่บอกว่าตัวเองเป็นระบบดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
'เรื่องนี้เธอต้องหาทางรอดด้วยตัวเอง จำไว้แค่ว่า หากอยากกลับไปยังโลกเดิมก็ต้องเอาตัวรอดจนถึงตอนสุดท้าย ลาก่อนหลัวเซียงเซียงฉันหวังว่าจะได้พบเธออีกครั้ง และส่งเธอกลับไปยังโลกเดิมด้วยตัวของฉันเอง'
หลัวเซียงเซียงเห็นเงาลางเลือนปรากฎขึ้นตรงหน้า เหมือนเป็นรูปปั้นผู้หญิงใส่ชุดโบราณทาลิปสติกสีแดง ใบหน้ากลมเหมือนแผ่นแป้งจากนั้นสติของเธอก็ดับลงไปอีกครั้ง และเมื่อรู้สึกตัวขึ้นมาหลัวเซียงเซียงยังคิดถึงเรื่องที่ตัวเองพบเจอมา เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมองฝ้าเพดานที่ทำจากไม้ด้วยความรู้สึกประหลาดใจ
หลัวเซียงเซียงรู้สึกราวกับศีรษะกำลังจะระเบิด เธอลูบใบหน้าตนเองและหลับตาลง คำพูดที่ยังก้องอยู่ในหัวพวกนั้น คงเป็นแค่ความฝันสินะ ทั้งแผ่นดินถล่มและเสียงประหลาดทั้งหมดคงเป็นแค่ความฝัน ตอนนี้เธอยังอยู่ตรงนี้ และยังมีชีวิต
กระทั่งเสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้หลัวเซียงเซียงต้องลืมตาขึ้นทันใด
"อยากได้ข้าเป็นสามีจนตัวสั่น จนกล้าทำเรื่องหยาบช้าเช่นนี้เลยหรือหลัวเซียงเซียง"
บทที่ 1 บทนำ
08/08/2023
บทที่ 2 คณะงิ้ว
08/08/2023
บทที่ 3 เส้นเรื่องเดิมกลับมาแล้ว
08/08/2023
บทที่ 4 นางร้ายอาละวาด
08/08/2023
บทที่ 5 เต่าชรา
08/08/2023
บทที่ 6 มู่ลี่เอ๋อร์ผู้น่าสงสาร
08/08/2023
บทที่ 7 คุณหนูตัวร้าย
08/08/2023
บทที่ 8 เพราะนาง
08/08/2023
บทที่ 9 กามเทพโดนเสียเอง
08/08/2023
บทที่ 10 ไม่ยอมให้นางสมหวัง
08/08/2023
บทที่ 11 จับตาดูนางเอาไว้
08/08/2023
บทที่ 12 มาทำไม
08/08/2023
บทที่ 13 จูบทางอ้อม
08/08/2023
บทที่ 14 วัยทอง
08/08/2023
บทที่ 15 พวกเราไม่อาจเป็นเช่นเดิม
08/08/2023
บทที่ 16 หาทางปรองดอง
08/08/2023
บทที่ 17 ไม่อยากเสียหน้า
08/08/2023
บทที่ 18 ขัดขืนสิ
08/08/2023
บทที่ 19 แย่แล้ว
08/08/2023
บทที่ 20 ได้เห็นดีกันแน่
08/08/2023
บทที่ 21 ตามหาระบบ
08/08/2023
บทที่ 22 นางผู้ทำให้ข้าสับสน
08/08/2023
บทที่ 23 สตรีไร้สมอง
08/08/2023
บทที่ 24 วันที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น
08/08/2023
บทที่ 25 สตรีที่ทำให้อารมณ์เดือดดาล
08/08/2023
บทที่ 26 ข้าแค้นยิ่งนัก
08/08/2023
บทที่ 27 เป็นเขาที่ต้องปรนนิบัติ
08/08/2023
บทที่ 28 ตบตาคน
08/08/2023
บทที่ 29 หัวใจที่อ่อนแอ
08/08/2023
บทที่ 30 จีบ
08/08/2023
บทที่ 31 แพ้แล้ว
08/08/2023
บทที่ 32 ลักพาตัว
08/08/2023
บทที่ 33 เป็นแผนการของเจ้าหรือ
08/08/2023
บทที่ 34 ข้าไม่ได้เป็นคนจับนาง
08/08/2023
บทที่ 35 ข้าตายไปแล้วจริง ๆ
08/08/2023
บทที่ 36 การอ้อนวอนของหลงเฟยเยี่ย
08/08/2023
บทที่ 37 คนบนสวรรค์ผู้ใจดี
08/08/2023
บทที่ 38 ข่าวว่าเขาจะแต่งงาน
08/08/2023
บทที่ 39 หนังสือหย่า มอบให้ท่าน
08/08/2023
บทที่ 40 ความคิดถึงช่างทรมานยิ่งนัก
08/08/2023
หนังสืออื่นๆ ของ ซีไซต์
ข้อมูลเพิ่มเติม