เติมเงิน

ประวัติการอ่าน

ออกจากระบบ

ดาวน์โหลดแอป

พ่อเลี้ยงธนา

Name: พ่อเลี้ยงธนา
Rating: 5.0 (1 reviews)

สนิมสร้อย

โรแมนติก | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

1.4K

ชม

บท

ธนานักธุรกิจหนุ่มใหญ่ที่แต่งงานกับภรรยาแต่ไม่สามารถมีลูกได้ด้วยเหตุผลหลายประการ กระทั่งตัดสินใจรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม แต่โชคชะตากลับพลัดพรากภรรยาที่อยู่กินกันมาหลายปีไปด้วยอุบัติหตุุ เป็นเหตุให้ธนาต้องเลี้ยงบุญธรรมมาโดยลำพัง จนเติบโตเป็นสาว เพราะความไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขมาตั้งแต่แรก ทำให้ความหวั่นไหวเกินขึ้นและเกินเลยจนเปลี่ยนสถานมาเป็นผัวเมีย

การอยู่กินด้วยกัน การมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก

บทที่ 24 ตอนที่ 24 ความสมบูรณ์ (จบ)

01-15 15:58

บทที่ 1 ตอนที่ 1 ความจริงที่ได้รู้

อาคารขนาดใหญ่เป็นตึก 10 ชั้น ทีทีเอ็น (กรุป) เอนเตอร์เทนเมนท์ บริษัทผลิตสื่อทางโทรทัศน์ สื่อออนไลน์และรับจัดงานออแกไนซ์ทั่วไทยมีผู้ถือหุ้น 5 รายเป็นชาวไทย 4 และชาวต่างชาติหนึ่ง ทีทีเอ็น (กรุป) มีกำไรต่อปีมากกว่า 80 ล้าน ทั้งยังเป็นเบอร์ต้นๆที่รับผลิตสื่อให้กับช่องดังๆที่มีอยู่ตอนนี้

เสียงเคาะประตูของห้องผู้บริหาร ธนา ชายหนุ่มพ่อหม้ายเมียตายวัย 43 ปี เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ในทีทีเอ็นก็ว่าได้

"เข้ามาได้เลยครับ" เจ้าของห้องตะโกนตอบเป็นการอนุญาต

"ธนาค่ะ" พิมพ์ดาวหญิงสาววัย 35 ปี เดินหอบแฟ้มเอกสารเข้าห้องของธนาผู้มีตำแหน่งเป็นเจ้านายในเวลาทำงาน ทว่านอกเวลางานเขาคือคนรู้ใจที่คบหากันมานานหลายปี

“เอางานเข้ามาให้ผมเหรอ

"ใช่ค่ะ แฟ้มงานออแกไนซ์ของลูกค้าจากทีมบี" พิม์ดาวเอ่ยถึงธุระพลางยิ้มให้อย่างออดอ้อน ก่อนจะขยับตัวเข้าใกล้ทั้งมีท่าทีเหมือนจะอยากนั่งตักของชายหนุ่ม

"ขอบคุณครับ" เขาก้มหน้าก้มตาดูเอกสารอย่างไม่ลดละ ทั้งงานที่ยุ่งตั้งแต่เช้าพลันทำให้ไม่สนใจคนด้านข้างมากนัก เมื่อเห็นว่าธนายังเพิกเฉย พิมพ์ดาวลากเก้าอี้แขกที่วางไว้มุมด้านข้างมานั่งตรงข้ามกับโต๊ะทำงานของเขา

"ธนา เราก็ศึกษาดูใจกันมาเป็นสิบๆปีแล้วนะ คุณไม่คิดที่จะ..."

เวลาก็ผ่านมาเนินที่เขาและเธอศึกษากันมา แม้ทุกอย่างจะรับรู้กันเพียงสองคนแต่ทว่าทุกอย่างมันไม่ต่างจากการคบหาดูใจ

"คุณก็รู้ว่าน้ำหนึ่ง......"

"ถ้าลูกสาวคุณไม่ยอมรับในตัวพิมพ์

“หมายความว่าเราก็จะคบกันแบบไม่มีสถานะนะเหรอ"

เพราะการคบหาดูใจระหว่างเธอกับพ่อหม้ายเมียตายล่วงเลยมานานนับสิบปี สถานะทั้งคู่เป็นไม่เชิงว่าเป็นความลับ แต่ไม่เคยประกาศให้ใครรู้จริงจังว่าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง อีกทั้งฝ่ายชายยังมีลูกหนึ่งคนที่กำลังโตเป็นสาวและเข้าเรียนมหาวิทยาลัย

"พิชิตใจลูกสาวผมให้ได้สิ"

การจะมีใครเข้ามาใหม่สักคนไม่ใช่เขาเพียงคนเดียวที่ตัดสินใจได้ แต่ทว่ามีลูกสาวที่กำลังเติบโตเป็นหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวพลันทำให้ธนานึกถึงมาเป็นอันดับแรก

"คุณก็รู้ว่าลูกสาวคุณไม่เคยจะเปิดใจรับพิมพ์เลย ถ้ามัวรอให้น้ำหนึ่งยอมรับ พิมพ์จะไปตายไปก่อนเหรอ"

เธอกำลังตัดเพ้อเมื่อน้ำหนึ่งลูกสาวของธนาหวงพ่ออย่างกับอะไร กีดกันทุกคนที่เข้าใกล้พ่อเพราะไม่อยากมีแม่ใหม่และคงไม่แปลกที่ชายหนุ่มจะไม่ยอมเปิดตัวเธอเพราะเกรงใจลูกสาว

“ถ้าผมจะตกลงใช้ชีวิตจริงจังกับคุณ ก็ต้องเข้ากันกับลูกผมให้ได้”

มันเป็นข้อตกลงกับตั้งแต่แรก พลันคนรออย่างพิมพ์ดาวทนไม่ไหว

"แค่ลูกเลี้ยง คุณจะให้ความสำคัญอะไรขนาดนั้น"

"คุณอย่าไปพูดให้ใครได้ยิน โดยเฉพาะน้ำหนึ่ง"

คราวนี้ปากกาที่อยู่ในมือวางกระแทกลงโต๊ะเสียงดัง พิมพ์ดาวตกใจเล็กน้อยครั้นเห็นอาการไม่พอใจของอีกฝ่าย แม้น้ำหนึ่งจะเป็นเพียงลูกเลี้ยงทว่าธนาก็รักมากราวกับลูก(ในไส้) อีกทั้งไม่เคยมีใครรับรู้ถึงเบื้องลึกว่าแท้จริงแล้ว น้ำหนึ่งคือเด็กที่รับมาเลี้ยงจากสถานสงเคราะห์ แต่เขากลับไว้ใจเธอและเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง เพียงเพราะอยากแสดงความจริงใจตลอดเวลาที่คบกันว่าไม่มีอะไรปิดบัง

"ธนา ~ พิมพ์ขอโทษ" รีบลุกจากเก้าอี้ตรงปรี่เข้านั่งตักชายตัวโต

“….”

"พิมพ์ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น พิมพ์แค่จะบอกว่า คุณโตพอที่จะทำอะไรก็ได้ ยัยหนึ่งแกยังเด็ก แกอาจจะกลัวว่าพิมพ์จะไปแทนที่แม่แก แต่ถ้าคุณยอมเปิดตัวและให้พิมพ์ได้เข้าไปอยู่ในบ้าน มันอาจจะง่ายกว่าการให้ลูกสาวคุณยอมรับพิมพ์ก็ได้"

“…..”

“พิมพ์สัญญาจะค่อยๆคุยกับแกให้เข้าใจ ขอแค่ให้พิมพ์ได้เข้าไปอยู่ในบ้านอย่างเปิดเผย”

เป็นเพียงความคิดของพิมพ์ดาวครั้นอยากจะเข้าไปอยู่ในบ้านของธนาในฐานะเมีย ความสัมพันธ์ในตอนนี้คือไปได้ดีมากๆ มันติดแค่อย่างเดียวคือการยอมรับของน้ำหนึ่ง

“…..”

"พิมพ์รักคุณมากนะธนา"

ยกเรียวแขนโอบกระชับต้นคอคนอายุมากกว่า ครั้นเห็นอีกฝ่ายยังมีสีหน้าบึ้งตึงเกิดจากความไม่พอใจก็ประกบริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงไซร้เข้าต้นคอของชายหนุ่ม

“พิมพ์..”

"ขอโทษนะคะ ถ้าทำให้คุณไม่สบายใจ"

เลื่อนเรียวปากหยักสัมผัสเข้าริมฝีปากหนาของธนา หวังจะมอบความซาบซ่านเป็นการขอโทษกับความพลั้งปาก ในขณะที่ชายหนุ่มไม่มีทีท่าปฏิเสธปล่อยให้บนตักได้บดขยี้ทั้งสอดต้อนลิ้นอ่อนเข้ามาสัมผัส ความเคลิบเคลิ้มกำลังเกิดขึ้น ธนายกมือลูบแผ่นหลังของพิมพ์ดาวที่ยังมีเสื้อคาบนร่างทั้งนัวเนียแลกรสความหวานให้กันอย่างดูดดื่ม

ทว่าความหวานนี้ยังไม่ไปถึงไหน พิมพ์ดาวพลันกลิ้งตกลงกับพื้นกะทันหันเมื่อเธอถูกกำคอเสื้อทางด้านหลังแล้วกระชากลงอย่างรุนแรงจนก้นกระแทกลงพื้นดังปัก!

"โอ๊ย!! "

“หนึ่ง” บุคคลมาใหม่คือน้ำหนึ่ง ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน เธอเข้ามาในสถานการณ์ที่ธนากำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม

"ป๊าทำอะไร"

"หนึ่ง!! ลูก" ธนาตกใจ เมื่อลูกสาวเข้ามาในห้องทำงานแบบไม่ทันตั้งตัว ทั้งยังกำคอเสื้อพิมพ์ดาวผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าเธอหลายสิบปีกระชากตกลงพื้นแข็งๆอย่างไร้การเคารพ

"น้ำหนึ่ง ทำไมทำแบบนี้กับน้า"

พิมพ์ดาวกลิ้งลงไม่ท่า ก้นกบกระแทกลงพื้นขนลุกยืนแทบไม่ไหว พลางเบะหน้าสูดปากแม้จะไม่เจ็บมากแค่ก็เรียกร้องความสงสารจากผู้ชายที่เธอรัก

“โอ๊ย!! เจ็บ”

"ป๊า ให้น้าพิมพ์ออกไปเดี๋ยวนี้"

น้ำหนึ่งจ้องตาเขียวเขม่งอย่างไม่พอใจ เธอไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับคนเป็นพ่อ

"หนึ่งแต่หนูทำเกินไปแล้วนะ กระชากน้าพิมพ์แบบนั้นได้ยังไง" เขาตำหนิลูกสาวที่ทำเกินไปอย่างมากและยังสียมารยาทหลายอย่างทั้งที่อบรมมาอย่างดี

"ขอโทษน้าพิมพ์"

"ไม่” คนอายุน้อยไม่ยอมทำตาม ซ้ำยังเอ่ยปฏิเสธเสียงแข็ง

"อย่าให้ป๊าต้องดุ" สายตาดุดันมองมายังลูกสาว เมื่อน้ำหนึ่งไม่ยอมทำตาม พฤติกรรมในตอนนี้ไม่ต่างจากเด็กก้าวร้าว

“….”

"ป๊าไม่เคยสอนให้หนูเป็นเด็กไร้มารยาทแบบนี้"

คราวนี้ธนาเพิ่มน้ำเสียงดุดันขึ้นจนน่ากลัว เป็นผลให้คนฟังน้ำตาคลอหน่วยเพราะเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำที่ถูกปะป๊าดุด้วยน้ำเสียงเช่นนี้

"ป๊าไม่เคยดุหนูแบบนี้เหมือนกัน"

น้ำหนึ่งตอบทั้งน้ำเสียงสั่นอย่างหนัก มองผู้ใหญ่ตรงหน้าสองคนที่ยืนใกล้ชิดกันจ้องมาที่เธอ

"น้ำหนึ่ง" ธนายังคงใช้น้ำเสียงดุลูกสาวไม่ต่างจากแววตาและสีหน้าที่ส่งให้คนตัวเล็ก

"ป๊ากำลังหลงน้าพิมพ์หรือเพราะหนูไม่ใช่ลูกแท้ๆของป๊า"

ครั้นลูกสาวเปล่งออกมาธนาถึงกับอ้าปากเหวอหมายความว่าน้ำหนึ่งได้ยินที่เขาคุยกันกับพิมพ์ดาวเมื่อสักครู่ทั้งหมด

“….”

"หนูไม่ใช่ลูกป๊าใช่ไหม มิน่าล่ะไปไหนมาไหนคนอื่นก็ทักว่าหนูไม่เหมือนป๊ากับหม่ามี้เลย"

คนตัวเล็กสะอื้นขึ้นความในใจที่สงสัยมาตลอดในวันนี้ถูกเฉลยทั้งหยาดน้ำตาไหลอาบแก้มต่อหน้าของพ่อ(ที่ไม่ใช่พ่อแท้ๆ)

"ไม่ใช่แบบนั้นนะลูก ป๊ารักหนูที่สุด ถึงหนูจะไม่ใช่ลูกแท้ๆของป๊า แต่ป๊าก็รักหนูสุดหัวใจ"

"น้ำหนึ่ง ถ้าหนูรู้ความจริง......" พิมพ์ดาวเสนอหน้าอยากจะพูดเมื่ออีกฝ่ายดันเข้ามาได้ยิน

"ไม่ต้องพูด ผมจะคุยกับลูก คุณออกไปก่อน" ธนาพูดแทรก

"แต่ว่า..."

"ออกไป" น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ดุดันทำให้สาวใหญ่ต้องจำยอมเดินออกไปทั้งไป ทั้งที่ในใจอยากจะอยู่ฟังพ่อลูกคุยกันต่อ

"อึก อึก" คนตัวเล็กสะอื้น

"หนูเข้ามาขัดขวางความสุขของป๊าใช่ไหม หนูคิดมาตลอดมาหนูคือลูกจริงๆของป๊ากับหม่ามี้ แต่ในเมื่อความจริงมันเป็นแบบนี้ หนูก็ไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายถ้าป๊าจะมีใครสักคนมาแทนที่หม่ามี้"

"หนึ่ง" ต่อให้เธอจะเป็นแค่ลูกเลี้ยง เขารักก็เป็นห่วงความรู้สึกไม่แพ้ลูกในไส้

"หนูขอโทษ ที่หนูเกิดมาไม่มีพ่อไม่มีแม่ หนูขอโทษที่ต้องทำให้ป๊าไม่มีความสุข"

น้ำหนึ่งละอายใจที่ถือวิสาสะห่วงธนา หลายต่อหลายครั้งที่ชายหนุ่มจะมีผู้หญิงคนใหม่ ลูกสาวตัวน้อยก็ขัดขวางมาตลอด แต่เมื่อธนาเป็นพ่อ(เลี้ยง)ของเธอ ก็คงไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของผู้เป็นพ่อได้อีกแล้ว

อ่านต่อ