อย่าพูดคำว่าไม่เคย

อย่าพูดคำว่าไม่เคย

Gilbert Soysal

5.0
ความคิดเห็น
2M
ชม
300
บท

"เราหย่ากันเถอะ"หนึ่งประโยคนี้ ทำให้ชีวิตการแต่งงานสี่ปีของฉินซูเหนียนกลายเป็นเรื่องตลก ในขณะนี้ ฉินซูเหนียนถึงตระหนักว่าสามีของเธอไม่เคยมีใจให้เธอ น้ำเสียงของเขาเย็นชา: "ตั้งแต่ต้นจนจบ ฉันมีเพียงหว่านหว่านอยู่ในใจ และคุณเป็นเพียงแผนชั่วคราวในการจัดการกับการแต่งงานในครอบครัวที่กำหนด" ด้วยความสิ้นหวัง ฉินซูเหนียนลงนามในใบหย่าอย่างไม่ลังเล ถอดผ้ากันเปื้อนของภรรยาที่ดีออก สวมมงกุฎของราชินีขึ้นมา และกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ กลับมาอีกครั้ง เธอไม่ใช่คุณนายลี่ที่สวยแต่เปลือกอีกต่อไป แต่เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่น่าทึ่งใจ เธอแสดงความสามารถต่อหน้าคนอื่นๆ และอดีตสามีที่หยิ่งก็ถามเธอว่า: "ฉินซูเหนียน นี่เป็นเคล็ดลับใหม่ของเธอในการดึงดูดฉันงั้นเหรอ" ก่อนที่เธอจะพูดอะไร ประธานลึกลับก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาและประกาศไปว่า "ดูให้ชัดเจน นี่คือคุณนายฟู่ คนอื่นห้ามเข้าใกล้เธอ" ฉินซูเหนียนถึงกับพูดไม่ออก อดีตสามีก็ตกตะลึงไปด้วย

บทที่ 1 หย่ากันเถอะ

“หย่ากันเถอะ”

กระดาษบาง ๆ สองแผ่น ได้ตัดสินให้ชีวิตแต่งงานสี่ปีถึงจุดจบลงอย่างง่ายดาย

นิ้วสีขาวเรียวเล็กของฉินซูเนียนจับอยู่ที่ลายเซ็นต์ของฝ่ายชายบนหนังสือสัญญา ในขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองลี่ อี้เฉินนั้น นัยน์ตาก็มีน้ำเอ่อขึ้นจนยากจะปิดบัง

“ไม่มีโอกาสจะหันกลับแล้วใช่ไหมคะ?”

เสียงของเธอแหบเล็กน้อย เหงื่อบนขมับของเธอที่ทำงานบ้านเพิ่งเสร็จยังไม่จางหาย มันเปื้อนติดอยู่ที่กรอบแว่นสีดำหนาของเธอ ทำให้เธอดูเฉิ่มเชยมากยิ่งขึ้น

เป็นเพราะเขาบอกว่าคืนนี้จะกลับมา เป็นเพราะเขาบอกว่าอยากคุยกับตัวเอง...

เธอตื่นแต่เช้าด้วยความคาดหวัง ไปซื้อวัตถุดิบมาทำอาหารเอง ทำความสะอาดบ้านทั้งหลังจนสะอาดสะอ้าน แม้แต่เวลาจะพักสักนาทีก็ไม่มี สิ่งที่รอคือข่าวที่ทำให้คนยากที่จะหายใจข่าวนี้

“เดิมทีมันก็เป็นแค่ข้อแลกเปลี่ยน” หลี่อี้เฉินเคาะขึ้บุหรี่ของเขาอย่างรำคาญ “จะว่าไป หวานหวานใกล้จะกลับมาแล้ว”

ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง

ซงหวานหวาน คนรักที่อยู่ในใจไม่เคยลืมของลี่อี้เฉิน

ปลายลิ้นแตะเพดานปาก ความรู้สึกพ่ายแพ้เหมือนดังเช่นสี่ปีก่อน ฉินซูเนียนก้มศีรษะลงเหมือนกระจ่างในทันที เพียงแค่ซงหวานหวานปรากฏตัว ลี่ อี้เฉินก็สามารถละทิ้งผลประโยชน์และหลักการทั้งหมดเพื่อเธอได้

ไม่ว่าจะเป็นในปีนั้นที่เขาถูกบังคับให้แต่งงานกับตัวเอง หรือเวลาสี่ปีแล้วเขายังเก็บตัวเองไว้ให้ซงหวานหวานราวกับหยกที่บริสุทธิ์ที่ไร้ที่ติ

หลังจากที่รอคำตอบอยู่นาน ลี่อี้เฉินก็ขมวดคิ้ว มองไปยังหญิงสาวที่ทำตาละห้อยอยู่ตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า

รูปร่างหน้าตาของฉินซูเนียนนั้นไม่มีที่ติ มีผิวงดงามราวกับหยก จมูกเล็ก ๆ รูปปากราวกลีบกุหลาบ แม้แต่ดวงตาที่ซ่อนอยู่หลังแว่นตากรอบดำนั้น ก็ยังสามารถมองเห็นความสุกสกาวแวววาวจากแสงสะท้อนของหลอดไฟได้

เพียงแต่ว่า มันไม่น่าสนใจเลย อาจจะถึงขั้นน่าเบื่อเลยด้วยซ้ำ

น้ำเสียงอ่อนโยนที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง เป็นภรรยาที่เพียบพร้อมมาหลายปี เป็นคนใส ๆ มองแวบเดียวก็ทะลุปรุโปร่ง

เธอเหมาะสมที่จะเป็นคุณนายลี่ แต่ไม่เหมาะที่จะเป็นผู้หญิงของเขา

นิ้วที่คีบบุหรี่ของเขาขยี้บุหรี่ในที่เขี่ย ลี่อี้เฉินพูดอย่างสบาย ๆ “ก่อนหน้านี้คุณ...”

เขานิ่งไป แล้วกวาดตามองแววตาของฉินซูเนียนโดยไม่รู้ตัว หญิงสาวยังคงก้มหน้า ทำให้ลี่อี้เฉินรู้สึกละอายใจขึ้นมาอย่างแปลก ๆ

เขาเปลี่ยนวิธีการพูด น้ำเสียงเย็นชาเจือไปด้วยความเบื่อหน่าย และไม่แยแส “เมื่อพิจารณาถึงประสบการณ์ของคุณ ต่อไปคงหางานยาก นอกจากสินทรัพย์ที่ผ่านการรับรองแล้ว ผมจะมอบวิลล่าให้คุณเพิ่มอีกสามหลัง เฟอร์รารี่รุ่นลิมิเต็ดคันนั้นก็เป็นของคุณ บัญชีเงินสดก็จะใช้ชื่อส่วนตัวผมชดเชยให้คุณอีกสองร้อยล้าน”

ตอนที่ซงหวานหวานไปต่างประเทศ ลี่อี้เฉินเดินทางหลายหมื่นลี้เพื่อความรัก ทำให้คุณปู่ตระกูลลี่โกรธมากจนจะไล่เขาออกจากตระกูล ถ้าไม่เป็นเพราะแม่บังเกิดเกล้าของลี่อี้เฉินใช้ชั้นเชิง เอาความตายมาหลอกบังคับให้ลี่อี้เฉินกลับมา เกรงว่าหลานชายคนโตแห่งตระกูลลี่ผู้มีเกียรติจะต้องชดใช้ทั้งขึ้นทั้งล่อง

เพื่อได้กลับคืนสู่ตำแหน่งกุมอำนาจในตระกูลลี่ ลี่อี้เฉินไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับข้อตกลงของคุณปู่ลี่อย่างไม่เต็มใจและแต่งงานกับฉินซูเนียนผู้ซึ่งกล่าวกันในตอนนั้นว่าเพิ่งออกมาจากคุก

แม้ว่าเขาไม่มีความรู้สึกต่อผู้หญิงคนนี้เลย แต่สี่ปีมานี้เธอได้อดทนทำหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี ไม่เคยสร้างความลำบากใจให้แก่ตระกูลลี่สักนิด การปรนนิบัติต่อเขาก็นับว่าสบายใจได้ ลี่อี้เฉินไม่รังเกียจที่จะชดเชยเงินให้เธอมากขึ้นอีกสักหน่อย

เช่นเดียวกับการเลี้ยงม้าเพื่อให้เขามีความสุข มันก็มีราคาต้องจ่ายเช่นกัน

นิ้วชี้เรียวยาวของฝ่ายชายแตะหนังสือสัญญา สี่ปีมานี้เขาไม่เคยถอดแหวนที่มีความหมายพิเศษวงนั้นออกจากนิ้วชี้ของเขาเลยซึ่งได้สะดุดตาฉินซูเนียนเข้า

“ผมให้เวลาคุณพิจารณาสามวัน แต่อย่าให้นานเกินไป ความอดทนของผมมีจำกัด...”

“ไม่ต้องแล้ว”

ฉินซูเนียนหยิบปากกาสีดำที่วางอยู่ด้านข้าง กรอกลายเซ็นต์ลงไปในช่องว่างด้วยความมั่นใจ

“ฉันรู้ตัวเองดี และจะย้ายออกไปวันนี้ จะไม่รบกวนพวกคุณ”

ลี่อี้เฉินพยักหน้าโดยไม่ลังเล “โอเค”

ต้องยอมรับว่าแม้ในขณะที่ต้องพบเจอกับสถานการณ์ดั่งเช่นวันนี้ ฉินซูเนียนยังคงมีไหวพริบ และมีเหตุผลเช่นเคย ไม่เคยทำให้เขากังวลใจเรื่องอื่น ๆ นอกจากเรื่องงานของเขา

พูดตามตรง ในฐานะที่เป็นคุณนายลี่ เธอแทบจะเป็นคุณนายที่ดีที่สุดในบรรดาคุณนายของคนมีหน้ามีตาในสังคม

น่าเสียดายที่เรื่องความรู้สึกนั้นไม่สามารถฝืนใจกันได้

ลี่อี้เฉินหันหนังสือสัญญากลับ และกำลังจะเอ่ยปากพูด จู่ ๆ ประตูก็ถูกผลักออกด้วยเสียงดังปัง ลี่เวินฮั่นปรี่เข้ามาโดยไม่เกรงใจพร้อมตะโกนเสียงดัง “พี่ ได้ยินมาว่าวันนี้พี่จะทิ้งนังคนขี้คุกแล้ว รถเฟอร์รารี่รุ่นลิมิเต็ดคันนั้นของมันยกให้ฉันได้ไหม?”

ทันใดนั้นเธอก็เผชิญหน้าอย่างจังเข้ากับฉินซูเนียนที่หันกลับมาพอดี ลี่เวินฮั่นค้อนขวับกลอกตามอง

ลี่อี้เฉินขมวดคิ้ว และพูดว่า “พี่พูดกี่ครั้งแล้วว่าตอนที่พี่กำลังคุยงานในห้องหนังสือ ให้เคาะประตูก่อนแล้วค่อยเข้ามา ไม่รู้จักกฏระเบียดเอาซะเลย แล้วยังดูไม่เหมือนสาวสังคมชั้นสูงสักนิด”

ลี่เวินฮั่นจับโต๊ะทำท่าทางออดอ้อน “โอ้ย รู้แล้วน่า รีบเอากุญแจรถมาให้ฉันเร็ว ๆ วันนี้ฉันนัดกับเพื่อนไปนั่งรถเล่น!”

ลี่อี้เฉินให้ท้ายน้องสาวผู้เย่อหยิ่งของเขามาโดยตลอด เขามองไปทางฉินซูเนียน ทำท่าพยักพเยิดแล้วพูดว่า “ให้เวินฮั่น”

ฉินซูเนียนหลบตาลง และพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณบอกไม่ใช่เหรอว่ารถคันนี้เป็นของฉัน?”

น้ำเสียงของเธอยังคงเบา และอ่อนโยนเช่นเคย แต่ลี่อี้เฉินกลับสัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่ไม่คุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ถูก

ลี่เวินฮั่นรู้สึกโกรธ เธอก้าวไปข้างหน้าและตรงเข้าไปผลักฉินซูเนียนอย่างแรง “อะไรของเธออะไรของฉัน บ้านหลังนี้เป็นของพี่ชายฉันทั้งหมด มันเกี่ยวอะไรกับเธอ? รีบเอากุญแจมา!”

แต่งงานเข้าตระกูลลี่หลายปีมานี้ ฉินซูเนียนฉินซูเนียนบอกได้ว่าได้ทำดีต่อน้องสามีคนนี้มาเป็นอย่างดี

ลี่เวินฮั่นชอบสร้างปัญหาเป็นประจำเวลาเกิดเรื่องเมื่อไหร่ก็กลายเป็นคนขี้กลัวได้แต่ร้องห่มร้องไห้โทรให้แม่จัดการให้

ตอนนั้นไปมีเรื่องกับคุณหนูห้า ของเซินอวี่ จนถูกผู้นำตระกูลเซินอวี่ คุณชายสามฟู่ถิงฉินจับไปไว้ที่หอคอยที่สูงของเมือง ถ้าไม่เป็นเพราะเธอไปทำข้อตกลงกับฟู่ถิงฉินตามลำพัง เกรงว่าลี่เวินฮั่นอาจจะถูกผลักตกหอคอยมาตั้งนานแล้ว และอาจกลายเป็นคนพิการไปแล้ว

น่าเสียดายความเอาใจใส่ของเธอ สุดท้ายกลับได้มาแค่คำว่า “นังขี้คุก” เท่านั้น

“ไม่ให้”

ฉินซูเนียนปฏิเสธคำขาด และมองไปยังลี่อี้เฉิน “รถคันนี้ฉันจะเอา! คุณชายลี่พูดคำไหนคำนั้น คงไม่ถึงขนาดว่าแค่รถคันเดียวก็ให้ไม่ได้กระมัง?”

เธอยังคงมีท่าทางนิ่ง แม้แต่เสียงของเธอก็นุ่มนวลไม่มีความก้าวร้าวแม้แต่น้อย ทันใดนั้นลี่อี้เฉินกลับรู้สึกว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาแตกต่างกับฉินซูเนียนคนที่เคยถูกคนอื่นกลั่นแกล้งมาอย่างสิ้นเชิง

เขานิ่ง และพูดกับลี่เวินฮั่นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “รถสปอร์ตที่บ้านสิบกว่าคัน เธอไปเลือกที่โรงรถของพี่เองไป”

แต่แล้วลี่เวินฮั่นก็เอาแต่ใจขึ้นมา เธอถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก ยกเว้นตอนที่เธอทำให้ฟู่ถิงฉินไม่พอใจครั้งนั้น แต่ไหนแต่ไรมาไม่มีใครกล้าทำให้เธอโกรธ ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงตรงหน้าเธอที่เคยมีประวัติอาชญากรรมมาก่อนเลย

เธอโกรธมากจนยกนิ้วชี้ไปที่ฉินซูเนียน “ฉันถามอีกครั้งหนึ่ง เธอจะให้หรือไม่ให้”

“ไม่…”

“ป้าบ!“

ฝ่ามือกวาดแรงลมมาปะทะหน้าด้านขวาของฉินซูเนียนอย่างแรง!

“อย่ามาหน้าด้านให้มันมากนัก กล้าดีอะไรมางัดข้อกับฉัน แม้แต่ถือรองเท้าให้ฉันยังไม่คู่ควรเลย!”

ดวงตาของลี่อี้เฉินเปลี่ยนไปแวบนึง จากนั้นก็กลับมาเป็นปกติ เขาพูดโดยไม่เจ็บปวด หรือรู้สึกระคายใด ๆ “ลี่เวินฮั่นระวังคำพูดของเธอด้วย”

ฉินซูเนียนเอามือกุมหน้าของเธอ แล้วมองไปยังลี่เวินฮั่น “ดูแล้วเธอนี่ขาดการอบรมสั่งสอนจริง ๆ...”

หลี่เหวินหานรู้สึกได้ใจมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอเชิดคางขึ้นเพื่อยั่วยุฉินซู่เหนียน

“แล้วจะทำไม…… ห่ะ ! ”

ฉินซูเนียนพลิกมือไปหยิบแจกันดอกไม้ข้างหน้าต่างที่มีดอกไม้ และน้ำเต็มขวด แล้วคว่ำใส่หัวของลี่เวินฮั่นทันที!

“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็จะสอนเธอแทนพ่อแม่เธอเอง”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

รอยรักรอยร้าว

รอยรักรอยร้าว

Del Goodman
5.0

เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้

ข้าเก็บสามีได้กลางป่า

ข้าเก็บสามีได้กลางป่า

ต้ายวี่
5.0

ไม่คิดว่าการช่วยชีวิตบุรุษแปลกหน้ากลางป่าในวันนั้น จะย้อนกลับมาช่วยชีวิตนางในวันนี้ "บุญคุณช่วยชีวิต วันหน้าข้าจะชดใช้ให้" "เช่นนั้นก็ชดใช้เสียวันนี้... มาเป็นสามีของข้าเถิด" ------ เยี่ยนหลิง : หญิงสาวชาวบ้าน นางเกือบถูก บังคับให้แต่งงานกับบุตรชายหัวหน้าหมู่บ้าน เพื่อแลกกับยารักษาร่างกายให้พี่ใหญ่ แต่แล้วที่นางเก็บบุรุษแปลกหน้าได้ที่กลางป่า ชีวิตนางก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เซียวชินหย่วน : ซื่อจื่อจวนเซียวกั๋วกง ขึ้นเขามาเก็บสมุนไพร แต่ถูกลอบทำร้ายจนพลัดตกเขา โชคดีที่ได้เยี่ยนหลิงช่วยชีวิตเอาไว้

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

มาชาวีร์
4.7

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย +++ 1 : มารดาโง่ จนถูกไล่ออกจากตระกูล จวนตระกูลหลี่เจ้าเมืองถัง สตรีสองนางถูกสาวใช้จับคุกเข่าลง ตรงหน้าของหลี่หงซวนเจ้าเมืองถัง ทั้งยังเป็นพ่อสามีของทั้งคู่อีกด้วย ท่านกำลังสอบสวนเรื่องของสะใภ้ใหญ่ของบ้านสาม ถูกฮูหยินรองกับอนุรวมหัวกันลอบทำร้าย ด้วยการวางยาขับเลือดในถ้วยน้ำแกงบำรุงครรภ์ ทำให้นางต้องสูญเสียทารกในครรภ์ไป “ท่านพ่อข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านั่นเป็นยาขับเลือด ฮูหยินรองบอกว่าเป็นน้ำแกงบำรุงครรภ์ ให้ข้าเป็นคนนำไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ เป็นนางนั่นเอง นางหลอกข้า !” เฉาซูหลิ่งชี้นิ้วไปทางสตรีด้านข้าง ร้อนรนเอ่ยออกมาเหมือนคนไม่ได้รับความเป็นธรรม “อนุเฉาเจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้านะ เจ้าทำคนเดียวทั้งนั้นไม่เกี่ยวกับข้าเลย” ฮูหยินรอง ถูซวงอี้ ชี้นิ้วใส่หน้าเฉาซูหลิ่งกลับคืน ต่างคนต่างโยนความผิดให้กัน ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวเยี่ยนหนานโบกมือให้คนเข้ามา “ข้าให้โอกาสพวกเจ้าสองคนพูดความจริง แต่กลับไม่มีใครยอมรับความผิดแม้แต่คนเดียว มันน่าจับส่งทางการให้รู้แล้วรู้รอด” พ่อบ้านหลัวให้คนลากสาวใช้คนหนึ่งเข้ามา สภาพของนางถูกทรมานจนเนื้อตัวบวมช้ำไปหมด “เรียนนายท่านข้าให้คนไปค้นห้องสาวใช้ทุกคนในจวน พบเทียบยาซ่อนไว้ใต้หมอน จากห้องของสาวใช้คนนี้ขอรับ” ถูซวงอี้ถึงกับคุกเข่าต่อไปไม่ไหว ทิ้งตัวลงไปนั่งอยู่บนพื้น สาวใช้ที่ถูกทรมานจนสภาพน่าเวทนานั่น เป็นเสี่ยวอิงสาวใช้สินเดิมของนางเอง “ฮูหยินรอง ข้าขอโทษ ข้าทนต่อไปไม่ไหวจริง ๆ ข้าขอโทษ !” เสี่ยวอิงโขกศีรษะลงตรงหน้าของถูซวงอี้แรง ๆ น้ำตาไหลนองหน้าจน แทบไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่แล้ว พ่อบ้านหลัวเอ่ย “ข้าให้คนไปถามที่หอโอสถแล้วขอรับนายท่าน เป็นเทียบยาขับเลือดจริง ๆ” หลี่หงซวนมองไปทางบุตรชายคนที่สามของตน พบว่าเขามีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก สตรีที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าคือฮูหยินรอง กับอนุภรรยาที่เขารักใคร่ไม่ต่างกัน เหตุใดถึงได้คิดร้ายต่อฮูหยินใหญ่ของเขาได้ เป็นเหตุให้เขาต้องสูญเสียลูกที่อยู่ในท้องของนางไป เดิมทีฮูหยินใหญ่ของเขาก็ตั้งท้องยากอยู่แล้ว เขารอมาตั้งนานกว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่คิดมาก่อนว่าจะต้องสูญเสียไปเช่นนี้ “หย่วนเจ๋อนี่เป็นเรื่องในเรือนของเจ้า เจ้าอยากตัดสินเรื่องนี้ด้วยตัวเองหรือไม่” ผู้เป็นบิดาเอ่ยถามบุตรชาย “ไม่ ข้าไม่อยากเห็นหน้าพวกนางอีกต่อไป แล้วแต่ท่านพ่อเถอะขอรับ ข้าขอตัวไปดูฮูหยินใหญ่ก่อน” หลี่หย่วนเจ๋อคำนับบิดา สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปในทันที หางตายังไม่แม้แต่จะมองสตรีทั้งสองนาง เฉาซูหลิ่งลนลานตามเขาไป “ท่านพี่ช่วยข้าด้วย ข้าไม่ผิดนะเจ้าคะ ท่านพี่ !” แต่ถูกบ่าวรับใช้ขวางทางเอาไว้ หลี่หงซวน “หยุดโวยวายได้แล้วอนุเฉา เจ้าเป็นคนถือถ้วยน้ำแกงใส่ยาขับเลือด ไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ด้วยตัวเอง ยังคิดจะหนีความผิดนี้ไปได้อีกรึ” “ท่านพ่อขะข้าข้า...ไม่ผิด” เฉาซูหลิ่งทิ้งตัวไปด้านหลังอย่างหมดเรี่ยวแรง เดิมทีนางก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของพ่อแม่สามีอยู่แล้ว เพราะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรชายได้ ครั้นได้บุตรสาวก็นิสัยขี้ขลาดขี้กลัว ไหนเลยจะเชิดหน้าชูตาให้ตระกูลหลี่ได้ เฉาซูหลิ่งนั่งเหม่อลอย คล้ายคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขณะที่หลี่หงซวนกำลังประกาศโทษทัณฑ์ของพวกนาง ถูซวงอี้กับคนของนาง ถูกขายออกจากจวน ไปอยู่หอนางโลมอย่างเงียบ ๆ ชาตินี้อย่าได้ก้าวเท้า กลับมาเหยียบที่จวนตระกูลหลี่อีก ส่วนเฉาซูหลิ่งถูกขับไล่ออกจากจวน ไปพร้อมกับบุตรสาว ให้ไปอยู่เรือนร้างของตระกูลหลี่ที่เมืองฉาง ห้ามกลับมาที่ตระกูลหลี่อีกชั่วชีวิต “ท่านพ่อท่านขับไล่ข้าไป ข้ายังพอรับได้ เหตุใดต้องขับไล่เหยาเอ๋อร์ไปด้วย นางเพิ่งจะสิบสองปีเองนะเจ้าคะ” เฉาซูหลิ่งนึกถึงบุตรสาวร่างกายผ่ายผอม นอนซมเพราะพิษไข้อยู่ เกิดนึกสงสารนางขึ้นมาจับใจ ฮูหยินผู้เฒ่าหันไปมองสามีเล็กน้อย นางเห็นเด็กสาวคนนั้นมาตั้งแต่เกิด แม้ไม่ได้เอ็นดูแต่ก็นับว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน “ฮูหยินเรื่องนี้ข้าตัดสินใจไปแล้ว ไม่อาจคืนคำได้” คำพูดของประมุขของตระกูล มีหรือใครจะกล้าขัด เฉาซูหลิ่งปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาดัง ๆ นางโง่งมจนทำให้บุตรสาว ต้องมารับเคราะห์กรรมตามไปด้วย “ลากตัวอนุเฉาออกไป หารถม้าสักคันให้คนส่งนาง ไปที่เรือนร้างเมืองฉาง” คำสั่งของหลี่หงซวนเป็นคำขาด บ่าวไพร่รีบทำตามในทันที ครั้นได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังกับฮูหยินผู้เฒ่า หลี่หงซวนถึงได้บอกเหตุผล ที่ต้องตัดสินใจทำเช่นนี้ นั่นเพราะตระกูลจี้ได้ยื่นคำขาดมา ให้ขับไล่พวกเขาออกไปให้หมด อย่าให้เหลืออยู่แม้แต่ตนเดียว ไม่ต้องการให้คนที่ทำร้ายบุตรสาวของพวกเขา อยู่ระคายสายตาของจี้ชิวหรงอีกต่อไป ฮูหยินผู้เฒ่าแค่นออกมาหนึ่งคำ “อ้างเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ความจริงแล้วต้องการกำจัดอนุในเรือนบุตรสาวทิ้งให้หมด นี่กระทั่งเด็กคนหนึ่งก็ไม่เว้น แต่ก็เอาเถอะ เหยาเอ๋อร์อยู่ที่นี่ ก็ใช่จะมีประโยชน์อันใด นางไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเราด้วยซ้ำ ให้นางไปกับแม่ของนางนั่นแหละดีแล้ว” หลี่หงซวนนั้นเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็ก ๆ มีตำแหน่งเป็นขุนนางขั้นที่ห้า ฝั่งตระกูลจี้บ้านเดิมของจี้ชิวหรงนั้น อยู่ในเมืองหลวงมีตำแหน่งใหญ่โตกว่าหนึ่งขั้น เรื่องนี้เขาจึงต้องขบคิด ถึงผลได้ผลเสียในอนาคตอีกด้วย การเสียสละอนุกับหลานสาวคนหนึ่ง เพื่อชดเชยให้แก่คนตระกูลจี้ นับว่าเป็นเรื่องสมควรทำแล้ว “ข้าก็คิดเช่นฮูหยินนั่นแหละ เพียงแต่สะใภ้สามแท้งคราวนี้ ไม่รู้จะยังสามารถตั้งท้องได้อีกหรือไม่ พวกเรารอดูไปก่อนดีกว่า หากนางไม่สามารถตั้งท้องได้จริง ๆ เราค่อยหาอนุมาให้หย่วนเจ๋อภายหลังก็ยังได้ ยามนั้นคนตระกูลจี้จะเอาอะไรมาง้างกับเราได้อีก” “จริงดังท่านว่าเจ้าค่ะ” ฝ่ายเฉาซูหลิ่งที่ถูกคนใช้ ลากตัวออกมาให้เก็บของในเรือน นางส่งเสียงเอะอะโวยวายตลอดทาง พร่ำบอกต้องการพบหลี่หย่วนเจ๋อให้ได้ แต่ถูกสาวใช้ขวางไว้ไม่ให้ไป นางจำใจกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง รีบเก็บของสำคัญใส่ห่อผ้าเพื่อออกเดินทาง

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
อย่าพูดคำว่าไม่เคย
1

บทที่ 1 หย่ากันเถอะ

27/11/2023

2

บทที่ 2 ก่อกวน

27/11/2023

3

บทที่ 3 เพียงพอที่จะชดเชยการบาดเจ็บของนายได้ไหม?

27/11/2023

4

บทที่ 4 เดิมพัน

27/11/2023

5

บทที่ 5 ฉันเอง ฉันไม่ชอบ

27/11/2023

6

บทที่ 6 การกลับมา

27/11/2023

7

บทที่ 7 เลิกคิดเข้าข้างตัวเอง

27/11/2023

8

บทที่ 8 คุณแพ้แล้ว

27/11/2023

9

บทที่ 9 ฉันจำเป็นต้องอธิบายให้คุณฟังด้วยเหรอ อดีตสามี

27/11/2023

10

บทที่ 10 เรียกแท็กซี่

27/11/2023

11

บทที่ 11 ความต้องการ

27/11/2023

12

บทที่ 12 เป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น

27/11/2023

13

บทที่ 13 ชอบหลังไหนก็อยู่หลังนั้น

27/11/2023

14

บทที่ 14 จู่ ๆ เขาก็ปรากฏตัวขึ้นมา

27/11/2023

15

บทที่ 15 เข้ามาอาศัยในบ้านของฟู่ถิงเชิน

28/11/2023

16

บทที่ 16 ความคิดของเขา

29/11/2023

17

บทที่ 17 กินอาหารเผ็ดไม่ได้เลย

30/11/2023

18

บทที่ 18 บล็อก

01/12/2023

19

บทที่ 19 ทับทิม

02/12/2023

20

บทที่ 20 โลกกลม

03/12/2023

21

บทที่ 21 ตบหน้าเสียงดังเพี๊ยะ

04/12/2023

22

บทที่ 22 หาเรื่อง

05/12/2023

23

บทที่ 23 แม้แต่หมายังรู้จักขอโทษเลย

06/12/2023

24

บทที่ 24 ไม่ยอมแพ้เด็ดขาด

07/12/2023

25

บทที่ 25 ถูกจับตามอง

08/12/2023

26

บทที่ 26 ทำให้คุณลำบากเลย

09/12/2023

27

บทที่ 27 งานใหม่ที่นำมาซึ่งปัญหา

10/12/2023

28

บทที่ 28 ถูกหักคะแนน

11/12/2023

29

บทที่ 29 คุณย่าป่วย

12/12/2023

30

บทที่ 30 การแบ่งทรัพย์สินเท่าเทียมกัน

13/12/2023

31

บทที่ 31 อยากให้เธอดูดี

14/12/2023

32

บทที่ 32 อยู่ดีไม่ว่าดี

14/12/2023

33

บทที่ 33 หน้าแหก

14/12/2023

34

บทที่ 34 ใครอยากได้ของบริจาคจากคุณกัน

14/12/2023

35

บทที่ 35 เป็นกระแส

14/12/2023

36

บทที่ 36 การค้นหายอดนิยม

14/12/2023

37

บทที่ 37 ใส่ร้าย

14/12/2023

38

บทที่ 38 ล่าแม่มดตามกระแส

14/12/2023

39

บทที่ 39 เผยความน่าขยะแขยงออกมา

14/12/2023

40

บทที่ 40 สมควรได้รับการลงโทษ

14/12/2023