Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ประทับใจยัยขี้เมา

ประทับใจยัยขี้เมา

มะนาวสีชมพู

5.0
ความคิดเห็น
2.1K
ชม
30
บท

เรื่อง...ประทับใจยัยขี้เมา นิยายเรื่องนี้...เขียนต่อจากเรื่อง อลเวงวิญญาณพบรัก (รุ่นลูก) คำโปรย สัมผัสที่หกของเธอได้รับถ่ายทอดมาจากผู้เป็นแม่ ซึ่งมันจะหายไป ก็ต่อเมื่อเธอได้พบกับรักแท้เท่านั้น แนะนำตัวละคร ขุนเขา (พี่ขุน) อายุ 29 ปี งานแต่งที่กำลังจัดขึ้นอย่างใหญ่โตเกือบต้องยกเลิกเพราะเจ้าสาวของเขาหนีไป แต่อยู่ๆก็มีใครบางคนเสนอตัวอยากแต่งงานกับเขาในค่ำคืนนี้ เฟื่องฟ้า (ฟ้า) อายุ 25 ปี การที่เธอสามารถมองเห็นวิญญาณได้เป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ แต่อยู่ๆก็มีวิญญาณเด็กมาขออยู่ด้วยและเรียกเธอว่าแม่ แค่นั้นยังไม่พอ ยังมาขอร้องให้เธอหาพ่อให้อีกด้วย “แม่...หนูอยากเกิด” ตัวละครเรื่อง...ชาตินี้ชาติไหนพี่ก็รัก (แต่งแยกเรื่อง) เพลงพิณ (เพลง) อายุ 25 ปี เธอคือ...น้องสาวพี่ขุนและยังเป็นเพื่อนรักกับเฟื่องฟ้า ภูธเรศ (พี่ภู) อายุ 28 ปี เขาคือ...คนรักของเพลงพิณเมื่อชาติที่แล้ว (ชาติก่อน~เพลงพิณเป็นพญานาค ส่วนภูธเรศเป็นมนุษย์) @@@@@@ 🌼นิยายเซตนี้🌼 1.อลเวงวิญญาณพบรัก (รุ่นแม่) 2.ประทับใจยัยขี้เมา (รุ่นลูก) 3.ชาตินี้ชาติไหนพี่ก็รัก (2&3 เนื้อเรื่องต่อกัน แนะนำให้อ่านคู่ค่ะ)

บทที่ 1 ตอนที่ 1 ไม่ชอบในสิ่งที่ตัวเองเป็น (รุ่นลูก)

ตอนที่ 1 ไม่ชอบในสิ่งที่ตัวเองเป็น (รุ่นลูก)

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเฟื่องฟ้า หรือจะเรียกง่ายๆว่าฟ้าเฉยๆก็ได้ ตอนนี้ฉันอายุ 22 ปี กำลังจะเรียนจบแล้ว

ตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันก็สามารถมองเห็นวิญญาณได้ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ฉันไม่ชอบเอาเสียเลย

คุณแม่บอกกับฉันว่า สิ่งที่ฉันเป็น เมื่อก่อนท่านก็เคยเป็น แต่ตอนนี้ท่านไม่เห็นวิญญาณพวกนั้นแล้ว กลับกลายเป็นฉันที่เห็นแทนท่าน

คุณแม่เคยเล่าให้ฟังและบอกกับฉันว่า ความพิเศษนี้มันน่าจะถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นเพื่ออะไรบางอย่าง ซึ่งเรื่องนี้ไม่มีใครรู้

ในขณะที่ฉันกำลังแต่งตัวเตรียมที่จะออกไปมหาวิทยาลัย อยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนเรียก ซึ่งจากสัญชาตญาณของฉัน แน่นอนว่าฉันรู้ว่าต้องไม่ใช่คนแน่ๆ

"แม่..." ใครเรียกวะ...ฉันคิดในใจแอบขมวดคิ้วเล็กน้อย วันนี้มาแปลกเรียกแม่...มันชักจะไปกันใหญ่แล้ว ฉันพยายามไม่สนใจ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ฉันไม่ใช่คนกลัวผี คนต่างหากน่ากลัวกว่าผี

"แม่..." เรียกอีกและ ผัวยังไม่มีจะไปเอาลูกที่ไหนมา...

"แม่!!" อยู่ๆก็มีเด็กอ้วนคนหนึ่งปรากฏตัวให้ฉันเห็น

"เฮ้ย! ตกใจหมด มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง" ฉันหันไปด่า เห็นเป็นเด็กผู้ชายตัวอ้วนผิวขาว หน้าตาน่ารัก กำลังมองมาที่ฉันตาแป๋ว

"หนูส่งเสียงแล้วนี่ไง ถ้าไม่อย่างนั้นแม่จะได้ยินเหรอ" แม่...โอ๊ยอยากจะบ้า!

"หลงแม่หรือไง ไปๆ ไปที่ชอบๆ" ฉันไล่...ไม่มีเวลามาเล่นด้วยหรอกนะ แล้วเจ้าเด็กคนนี้เข้ามาในบ้านของฉันได้ยังไงเนี่ย ปู่เจ้าที่ไปไหน...ฉันแอบบ่นเจ้าที่ที่ปกปักรักษาอยู่ในบริเวณบ้านของฉัน

"หนูชอบที่นี่" แล้วยังไง!

"เอ๊ะ! ไอ้เด็กนี่...ฉันไม่มีเวลามานั่งเล่นด้วยหรอกนะ" ฉันยกมือทั้งสองข้างขึ้นเท้าเอวแล้วหันไปมองหน้าวิญญาณเด็ก ด้วยสายตาติดรำคาญ จากนั้นฉันก็หยิบหนังสือแล้วเดินออกจากห้องไป

"แม่จะไปไหน..." และแล้วเสียงนั้นก็เอ่ยถามฉันอีกครั้งพร้อมกับเดินตามมา

"ฉันจะไปโรงเรียน แล้วฉันก็ไม่ใช่แม่ของนาย...มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ"

"แม่ครับ...มีคนบอกให้หนูมาอยู่กับแม่"

"ใครบอก..." ฉันขมวดคิ้วถาม...

"หนูก็ไม่รู้...เขาให้หนูมาเกิดในท้องแม่" ห๊ะ!! ไร้สาระ!

"โอ๊ย...จะไปกันใหญ่แล้ว ฉันยังเรียนไม่จบเลย ไปหาแม่ใหม่ก่อนเถอะไป!" พูดด้วยน้ำเสียงติดรำคาญนิดหน่อย จากนั้นฉันจึงเดินลงชั้นล่างไป เห็นคุณพ่อกับคุณแม่นั่งรออยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหารก่อนแล้ว

"เป็นอะไรไปลูก อารมณ์ไม่ดีแต่เช้าเลย" เป็นเสียงของคุณแม่ ฉันจึงเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆท่าน

"มีผีเด็กมาขออยู่ด้วยค่ะ ฟ้ารำคาญ" เรื่องที่ฉันเห็นผี จะมีไม่กี่คนที่รู้และเชื่อฉันจริงๆ ส่วนคนไม่เชื่อเขาก็ว่าฉันบ้า...

"เอาน่าลูก...ถ้าเขาไม่ได้มาสร้างความเดือดร้อนให้เราก็ช่างเขาเถอะ"

"แล้วเมื่อไหร่ฟ้าจะเลิกเห็นสิ่งที่คนส่วนมากมองไม่เห็นสักทีล่ะคะ" ฉันรู้สึกว่ามันเป็นปัญหากับชีวิตประจำวันของฉันมาก

"เมื่อถึงเวลา...แม่เชื่อว่าการที่หนูได้สิ่งพิเศษนี้มาก็เพื่อต้องทำภารกิจบางอย่าง เหมือนเรื่องของแม่ไง" เมื่อก่อนคุณแม่ก็เห็นวิญญาณเหมือนกับฉัน ส่วนเรื่องราวของท่านกับคุณพ่อนั้นมันวิเศษมากๆ

"ภารกิจอะไร...แล้วทำไมต้องเป็นหนูด้วย ทำไมไม่เป็นคนอื่น" ฉันน้อยใจในโชคชะตานี้มาก ฉันเหมือนคนผิดปกติในสายตาของคนทั่วไป

"แม่ขอโทษนะลูก..." คุณแม่เขยิบเข้ามาหาฉัน ท่านยกมือขึ้นลูบศีรษะของฉันเบาๆ เป็นการปลอบ

"คุณแม่...ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ ฟ้าไม่ได้โทษคุณแม่ ฟ้าขอโทษ ฟ้าไม่ได้ตั้งใจ" ฉันไม่ได้โทษคุณแม่...ฉันโทษชะตาชีวิตของฉันเองต่างหากล่ะ

"ไม่เป็นไรลูก...แม่เข้าใจ เมื่อก่อนแม่เองก็เคยมีความรู้สึกเหมือนที่ฟ้ากำลังเป็นอยู่"

"คุณพ่อขา...ฟ้าขอไปเรียนต่อที่ต่างประเทศได้มั้ยคะ" ฉันคิดเรื่องนี้มาได้สักพักแล้ว...ฉันอยากหนีไปอยู่ในที่สงบๆสักพัก

"ไปไกลหูไกลตาแบบนั้นพ่อเป็นห่วง..."

"ฟ้าอยากหายไปจากสิ่งที่ฟ้าเป็นสักพัก...นะคะคุณพ่อ" น้ำเสียงออดอ้อนของฉันหวังว่าคุณพ่อจะยอมใจอ่อนให้ฉันไป

"คุณแม่ขา...ช่วยฟ้าพูดกับคุณพ่อให้หน่อยสิคะ"

"แม่อยากจะบอกฟ้าว่า...ฟ้าไม่มีวันหนีสิ่งที่ฟ้าต้องเผชิญพ้น แต่แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องนั้นมันคือเรื่องอะไร และเมื่อไหร่มันจะเกิดขึ้น"

"ฟ้าทราบค่ะ ฟ้าแค่อยากออกไปจากสังคมนี้สักพัก...นะคะคุณแม่" ทุกวันนี้ในสายตาของคนรอบข้างมองฉันเป็นตัวประหลาด...พวกเขาคิดว่าฉันพูดคนเดียวแต่ฉันไม่ได้พูดคนเดียว อธิบายไปก็ไม่มีใครเข้าใจ บ้างก็กลัวในสิ่งที่ฉันอธิบาย บ้างก็หาว่าฉันประสาท พักหลังๆมาฉันพยายามจะไม่สนใจไอ้ผีพวกนั้นที่มันชอบมาชวนฉันคุย...ขอหวยแม่งก็ไม่เคยให้!

"คุณคะ ให้ลูกไปเถอะนะคะ เมื่อก่อนฉันเองก็อึดอัดเหมือนแก ต้องออกมาอยู่คนเดียวจนได้เจอกับคุณนั่นแหละ"

"เอาล่ะ...ถ้าฟ้าอยากไป พ่อจะให้ลูกน้องของพ่อหาที่เรียนและที่พักใกล้ๆให้ หนูอยากไปประเทศไหนล่ะ" ในที่สุดคุณพ่อก็ยอม..เย่! ดีใจจังเลย

"ใกล้ๆก็พอ...อื้อ..." ฉันทำท่าคิด

"นิวซีแลนด์แล้วกันค่ะ บรรยากาศดี เหมาะแก่การพักผ่อน"

"ใกล้บ้านแกสิ...ก็ได้ เดี๋ยวพ่อให้ลูกน้องจัดการให้" ฉันยิ้มหวานแล้วรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้เข้าไปกอดคุณพ่อทันที

"ขอบคุณค่ะ ฟ้ารักคุณพ่อกับคุณแม่ที่สุดเลย"

"ไม่ต้องมาอ้อน ไปเรียนได้แล้วมั้งเดี๋ยวสาย"

"ค่า..." ฉันตักข้าวต้มเข้าปากอีกสองสามคำแล้วหยิบหนังสือเดินออกจากบ้านไป

@มหาวิทยาลัย

"ฟ้า..." เสียงไอ้เพลงเพื่อนรักของฉันดังขึ้น

"อ้าว...เพลง" ฉันหันไปตามเสียงเรียก แล้วส่งยิ้มให้เพื่อน

"เมื่อวานแกหายไปไหนมา ทำไมถึงไม่มาเรียน" ฉันถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง สำหรับฉันเพื่อนกันไม่จำเป็นที่จะต้องคุยกันทุกวันก็ได้ ถ้ามันไม่โทรมา ฉันจะคิดว่าเพื่อนไม่สะดวก ฉันก็จะให้พื้นที่ความเป็นส่วนตัว ซึ่งฉันเองก็เป็นคนชอบความสงบมากเช่นกัน และคิดว่าคนอื่นก็น่าจะต้องการพื้นที่ความเป็นส่วนตัวด้วยเช่นกัน

"โรคประหลาดฉันกำเริบน่ะ ฉันก็เลยไม่อยากมา...เมื่อไหร่เรื่องบ้าๆพวกนี้จะหายไปสักทีนะ ไม่รู้เวรกรรมอะไรของฉัน"

"เฮ่อ...ฉันก็ไม่รู้ เบื่อเหมือนกัน เออ...ปีหน้าฉันขอคุณพ่อไปเรียนต่อที่นิวซีแลนด์แหละ อยากไปจากที่นี่สักพัก"

"แล้วฉันล่ะ แกก็รู้ว่าฉันเพื่อนน้อย" อ้าว...

"ฉันเองก็มีแกเป็นเพื่อนคนเดียว...ไปด้วยกันมั้ยล่ะ ไปต่อโทที่โน่น เรียนจบแล้วค่อยกลับ" ถ้าไอ้เพลงมันยอมไปเรียนต่อด้วยกันกับฉันก็คงดี

"ต้องลองไปขอที่บ้านก่อน นิวซีแลนด์ใช่มั้ย"

"อือ...อากาศดีเหมาะแก่การไปพักผ่อนหรือแกว่าไง" ฉันหมายถึงว่าถ้ามันอยากเปลี่ยนประเทศก็ได้นะ

"ไม่ว่าอะไร...ฉันจะได้ไปบอกที่บ้านถูก"

"ป่ะ...ได้เวลาเข้าเรียนแล้วไปกัน" ฉันกับไอ้เพลงพากันเดินเข้าห้องเรียนตามปกติ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ มะนาวสีชมพู

ข้อมูลเพิ่มเติม
คุณหมอสะดุดรัก

คุณหมอสะดุดรัก

โรแมนติก

5.0

เรื่อง...คุณหมอสะดุดรัก คำโปรย พริ้งพราวเพื่อนลากให้ไปเที่ยวผับแต่เธอดันถูกยาปลุกเซ็กเข้า แล้วบังเอิญมาเจอกับเขา คุณหมอหนุ่มวัย35ปี แล้วคุณหมอจะมีวิธีช่วยเธออย่างไร... แนะนำตัวละคร วายุภักษ์ ภักดีวัฒนากุล (วายุ) อายุ 35 ปี เขาเป็นผู้ชาย ขี้เล่น อารมณ์ดี และที่สำคัญเขายิ้มเก่งมากๆ วายุเป็นผู้บริหารโรงพยาบาลสาขาที่เชียงใหม่และยังพ่วงด้วยตำแหน่งคุณหมอโรคหัวใจ เขาเป็นลูกชายคนโตของ เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่มีสาขาอยู่หลายแห่งของประเทศไทย วายุมีความจำเป็นต้องย้ายมาจากสาขาที่เชียงใหม่ เพราะน้องชายที่ประจำอยู่เกิดอุบัติเหตุ วายุเลยมาประจำอยู่สาขาที่กรุงเทพแทนเป็นการชั่วคราว กมลเนตร ธนพัฒน์ธาดา (พริ้งพราว) หญิงสาวบริสุทธิ์ อายุ 24 ปี ทำงานในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ และเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เธอกับเขาอยู่ด้วยกันและค่อยๆ สนิทกัน เหนือเมฆ ภักดีวัฒนากุล (เมฆ) น้องชายคนเดียวของวายุ ตั้งแต่เขาประสบอุบัติเหตุเดินไม่ได้ เขาก็กลายเป็นคนอารมณ์ร้อน พยาบาลพิเศษที่จ้างมาดูแล ไม่มีใครสามารถอยู่กับเขาได้ จนได้มาเจอกับ...ข้าวหอม ศศินาทิพย์ คงเจริญ (ข้าวหอม) พยาบาลจบใหม่ เธออยู่ในช่วงทดลองงาน ถูกทางโรงพยาบาลขอร้องให้ไปดูแลคนป่วยที่บ้านตลอด 24 ชั่วโมง โดยมีเงื่อนไข และเงื่อนไขนั้นทำให้เธอยอมตอบตกลงรับทำงานนี้ @@@@@@

พ่อม่ายกับยัยพี่เลี้ยง

พ่อม่ายกับยัยพี่เลี้ยง

โรแมนติก

5.0

เรื่อง...พ่อม่ายกับยัยพี่เลี้ยง คำโปรย...นักธุรกิจหนุ่มลูกติด มีปมชีวิตความใสซื่อและความดีของเธอทำให้เขาสนใจ ส่วนลูกชายที่ไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะโดนเพื่อนล้อว่าไม่มีแม่ อยากได้เธอมาเป็นแม่ซึ่งเขาก็เห็นด้วยกับลูกชายเช่นกัน แนะนำตัวละคร คุณอาทิตย์ เจริญเดชาพงษ์ (คุณอาทิตย์) หนุ่มหล่อรวย เป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้ากลางใจเมือง และยังมีธุรกิจ ผลิต นำเข้า และส่งออก เกี่ยวกับสิ่งอิเล็กทรอนิกส์ รายใหญ่ที่สุดในประเทศอีกด้วย แต่อาทิตย์เขามีลูกติดชื่อน้องเกียร์เป็นเด็กผู้ชายอายุสามขวบ แม่เสียชีวิตตอนคลอดน้องเกียร์ออกมาได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เพราะเธอเสียเลือดมาก นันทิชา มงคลสวัสดิ์ (มิรา) หญิงสาวที่พึ่งเรียนจบมาใหม่ๆ เธอตกงาน ที่บ้านกำลังลำบาก เธอออกหางานทำเพราะต้องส่งน้องเรียน น้องเธออยู่มัธยมต้น เป็นผู้หญิงชื่อลิลิน พ่อแม่เสียไปนานแล้ว เหลือกันอยู่แค่สองคนพี่น้อง โดยได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านถึงรอดมาถึงทุกวันนี้ได้

คุณหมออาสากับยัยเด็กบนดอย

คุณหมออาสากับยัยเด็กบนดอย

โรแมนติก

5.0

เรื่อง...คุณหมออาสากับยัยเด็กบนดอย โปรย...ความรักมันไม่ได้เกี่ยวกับอายุ...แต่มันเกี่ยวอยู่ที่ใจ เขาไม่อยากมีลูกเพราะฉะนั้นเขาก็เลยไม่คิดที่จะมีเมีย ความรักเป็นเรื่องตลกไม่มีเขาก็อยู่ได้ แนะนำตัวละคร แสงเหนือ หรือ หมอแสง อายุ 32 ปี นิสัย ปากร้าย อารมณ์ดี ขี้เล่น อบอุ่นและขี้หึงสุดๆ แต่เขาไม่อยากมีลูกเพราะฉะนั้นเขาก็เลยไม่คิดที่จะมีเมีย ความรักเป็นเรื่องตลกไม่มีเขาก็อยู่ได้ ปิ่นงาม หรือ ปิ่น อายุ 20 ปี เธอสวย เก่ง เธอใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่บนดอยสูง เธอมีความสุขตามอัตภาพของเธอ แต่แล้วชีวิตของเธอก็ได้เปลี่ยนไปเมื่อมีเขาเดินเข้ามา ************* (เรื่องนี้เขียนต่อจากเรื่อง...คุณหมอเจ้าแผนการ) ปล.นิยายเรื่องนี้ทุกเหตุการณ์เป็นการสมมุติขึ้นทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความเป็นอยู่ ศาสนา วัฒนธรรม หรืออะไรก็แล้วแต่ในเนื้อหาของเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งที่สมมุติขึ้นทั้งสิ้น

หนังสือที่คุณอาจชอบ

รอยรักรอยร้าว

รอยรักรอยร้าว

Del Goodman
5.0

เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"

ทัณฑ์สวาทเมียบำเรอ

ทัณฑ์สวาทเมียบำเรอ

เทียนธีรา
5.0

เมื่อเด็กที่อยู่ในอุปการคุณของผู้เป็นบิดาทำท่าว่าจะเลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นแม่เลี้ยงของเขา ภาคิม วัชรอาชา ผู้ชายที่แสนจะหยิ่งยโสจึงยอมไม่ได้ สู้ให้บิดามีนางบำเรอเป็นร้อยเหมือนกับนางในฮาเร็มของสุลต่านยังจะดีเสียกว่าให้เด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างนั้นมาร่วมสกุล เขาสลัดคู่ควงทุกคนทิ้งแทบจะทันทีแล้วหันมามุ่งมั่นกับการกำจัดว่าที่แม่เลี้ยงและจัดการลงทัณฑ์ผู้หญิงไม่เจียมตัวให้รู้สำนึกว่าอย่างมากเธอก็เป็นได้แค่ ‘นางบำเรอ’ เท่านั้น วิโรษณา ดุษยา เพื่อตอบแทนบุญคุณของผู้มีพระคุณ สาวน้อยไร้เดียงสาจึงต้องยอมตกเป็น ‘เมียบำเรอ’ ของผู้ชายกักขฬะไร้หัวใจโดยไม่ยอมปริปากบ่น และไม่แม้แต่จะเรียกร้องความสมเพชใดๆ จากเขา เพราะรู้ว่าในสายตาของซาตานร้าย ผู้หญิงข้างถนนอย่างเธอมีค่าไม่ต่างอะไรกับขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้น “คุณภาคิม ได้โปรดอย่าทำกับปุ้มแบบนี้” “ฉันมีสิทธิ์ลงโทษเธอตามวิธีของฉันวิโรษณา” เสียงเขาแหบกระเส่า วิโรษณาดิ้นอย่างกระสับกระส่าย ทำไมเขาไม่ลงโทษเธอด้วยการเฆี่ยนตี หรือให้อดข้าวอดน้ำ ขังไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันก็ได้ เขาไม่รู้หรือไงว่าทำแบบนี้ร่างกายของเธอปั่นป่วนและกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยความทรมานอันแสนวาบหวาม ลิ้นร้อนดั่งไฟนาบจุมพิตทั่วทุกอณูเนื้อของดอกไม้แสนฉ่ำหวาน ก่อนจะแทรกลิ้นชื้นเข้าไปรุกรานความอ่อนนุ่มที่นิ้วเรียวของเขาได้สัมผัสมาแล้วก่อนหน้านี้ สาวน้อยพยายามตั้งสติไม่ปล่อยการกระทำไปตามอารมณ์เร่าร้อนที่กำลังรู้สึกอยู่ แต่ลิ้นอุ่นจัดของคนแสนชำนาญก็แทรกลึกเข้าไปในความอ่อนนุ่มกลางกายด้วยจังหวะอันร้ายกาจอย่างไม่หยุดหย่อน ใบหน้าสวยแดงซ่านด้วยอารมณ์ร้อนแรง มือเล็กจิกลงบนที่นอนและขยุ้มจนยับย่นเพื่อระบายความซ่านสยิวที่กำลังโรมรันกายสาวอย่างหน่วงหนัก ร่างบางกระตุกไหว คิ้วสวยขมวดนิ่วด้วยอารมณ์สะท้านซ่าน หลงใหลไปกับสัมผัสของเขาจนเผลอยกสะโพกขยับไปมาเบาๆ ปลายลิ้นหนาลากถูไถขึ้นลงตามกลีบกุหลาบแสนสวยที่เปียกชุ่มไปด้วยความฉ่ำหวาน สองขาเรียวสั่นระริกๆ เมื่อชายหนุ่มเริ่มออกแรงกดปลายลิ้นแตะต้องแรงขึ้น

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ซีไซต์
5.0

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้

ก็เด็กมันยั่ว Naughty boy

ก็เด็กมันยั่ว Naughty boy

Xmaniac
5.0

" ผมใหญ่ครับ " " ใหญ่นี่ ชื่อหรือสรรพคุณคะ " " ก็... ทั้งสองอย่างครับ " +++++++++++++++++++++++++++ " ผมอยากเอาคุณเป็นบ้าเลย " ดวงตาของมิถุนาเบิกกว้างเมื่อได้ยินประโยคนั้น ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะพูดมันออกมาตรง ๆ อย่างไม่ให้เกียรติเธอแม้แต่นิด " ไอ้โรคจิต หยาบคาย ! " เธอผรุสวาทออกมาทั้งยังพยายามดิ้นรนผลักไสให้ตัวเองหลุดพ้นพันธนาการอันเป็นอ้อมแขนเหนียวแน่นนั้น และแน่นอนว่านอกจากไม่หลุดแล้วเขายังรัดเธอแน่นเข้าไปอีก " ปล่อยฉันนะ ! " " ก็คุณบอกให้ผมพูดเอง " " ใครจะไปรู้ว่าความคิดคุณจะทุเรศลามกขนาดนั้น " " มันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ธรรมชาติสร้างให้สัตว์เพศผู้เพศเมียสมสู่กันเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ ความต้องการทางเพศมันเป็นเรื่องปกติ หรือว่าคุณไม่เคยมีมัน " " ฉันมีคู่หมั้นแล้วและไม่ได้อยากดำรงเผ่าพันธุ์อะไรกับคนแบบคุณ ! " เขาหัวเราะเบา ๆ ต่างกับเธอที่ตาเขียวปั้ด อยากจะยกมือขึ้นตะกายหน้าหล่อ ๆ นั่นแทบบ้า ไอ้คนไร้มารยาท ! " เราไม่ต้องดำรงเผ่าพันธุ์อะไรทั้งนั้น " เขาเริ่มบทสนทนาต่อก่อนโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหูเธอเบา ๆ " แค่เอากันก็พอ " ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ " ...แค่อยากจะมาทักทายคนคุ้นเคยเป็นการส่วนตัว " " ฉันไม่ใช่คนคุ้นเคยของนาย " " งั้นคุณเป็นคนคุ้นเคยของผมฝ่ายเดียวก็ได้ " " อย่ามากวนนะ ระวังจะโดนเอาคืน " " ก็เอาสิ จะเอาคืน เอาวัน หรือเอาทั้งวันทั้งคืนเลยก็ได้นะ ผมไม่ติด "

ขอโอกาสอีกครั้ง

ขอโอกาสอีกครั้ง

Arny Gallucio
5.0

หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ" เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ประทับใจยัยขี้เมา
1

บทที่ 1 ตอนที่ 1 ไม่ชอบในสิ่งที่ตัวเองเป็น (รุ่นลูก)

30/10/2023

2

บทที่ 2 ตอนที่ 2 หนูอยากเกิด (รุ่นลูก)

30/10/2023

3

บทที่ 3 ตอนที่ 3 เมา (รุ่นลูก)

30/10/2023

4

บทที่ 4 ตอนที่ 4 กลับไทย (รุ่นลูก)

30/10/2023

5

บทที่ 5 ตอนที่ 5 เกิดเรื่อง (รุ่นลูก)

30/10/2023

6

บทที่ 6 ตอนที่ 6 จากแขกรับเชิญกลายเป็นเจ้าสาว (รุ่นลูก)

30/10/2023

7

บทที่ 7 ตอนที่ 7 คืนวิวาห์ (รุ่นลูก)

30/10/2023

8

บทที่ 8 ตอนที่ 8 นอนคุย (รุ่นลูก)

30/10/2023

9

บทที่ 9 ตอนที่ 9 น้อยใจ (รุ่นลูก)

30/10/2023

10

บทที่ 10 ตอนที่ 10 งอน (รุ่นลูก)

30/10/2023

11

บทที่ 11 ตอนที่ 11 ง้อ (รุ่นลูก)

30/10/2023

12

บทที่ 12 ตอนที่ 12 พาเที่ยว (รุ่นลูก)

30/10/2023

13

บทที่ 13 ตอนที่ 13 เพราะรัก... (รุ่นลูก)

30/10/2023

14

บทที่ 14 ตอนที่ 14 คิรินรอเกิด (รุ่นลูก)

30/10/2023

15

บทที่ 15 ตอนที่ 15 บังเอิญเจอ (รุ่นลูก)

30/10/2023

16

บทที่ 16 ตอนที่ 16 เสียใจ (รุ่นลูก)

30/10/2023

17

บทที่ 17 ตอนที่ 17 ไม่ใช่แค่เสียใจ (รุ่นลูก)

30/10/2023

18

บทที่ 18 ตอนที่ 18 ตามง้อ (รุ่นลูก)

30/10/2023

19

บทที่ 19 ตอนที่ 19 ปรับความเข้าใจ (รุ่นลูก)

30/10/2023

20

บทที่ 20 ตอนที่ 20 ครั้งแรก Nc+ (รุ่นลูก)

30/10/2023

21

บทที่ 21 ตอนที่ 21 ไหนบอกว่าซ้อม Nc+ (รุ่นลูก)

30/10/2023

22

บทที่ 22 ตอนที่ 22 คิรินหายไปไหน (รุ่นลูก)

30/10/2023

23

บทที่ 23 ตอนที่ 23 สัมผัสที่หกหายไป (รุ่นลูก)

30/10/2023

24

บทที่ 24 ตอนที่ 24 ทำไมต้องเว้น Nc (รุ่นลูก)

30/10/2023

25

บทที่ 25 ตอนที่ 25 แสดงตัว (รุ่นลูก)

30/10/2023

26

บทที่ 26 ตอนที่ 26 แพ้ท้องแทนเมีย Nc+ (รุ่นลูก)

30/10/2023

27

บทที่ 27 ตอนที่ 27 ครอบครัวเดียวกัน (รุ่นลูก)

30/10/2023

28

บทที่ 28 ตอนที่ 28 ตอนพิเศษ 1 (รุ่นลูก)

30/10/2023

29

บทที่ 29 ตอนที่ 29 ตอนพิเศษ 2 (รุ่นลูก)

30/10/2023

30

บทที่ 30 ตอนที่ 30 ตอนพิเศษ 3 (รุ่นลูก)

30/10/2023