เพราะแอบรักจึงยอมทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งเป็นคนในความลับ อยู่เงียบๆ ในเงามืดชั่วนิรันดร์ กฎของเขาก็คือ มีอะไรกัน นอนด้วยกัน สนุกกัน แต่ห้ามบอกใคร ห้ามให้ใครรู้ว่ามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ในที่ทำงานเขาคือท่านประธาน และเธอก็คือพนักงานคนหนึ่งในบริษัทเท่านั้น เมื่อเจอกันก็ทักทายกันบ้างแบบเจ้านายกับลูกน้อง ห้ามแสดงท่าทางหรือแสดงความเป็นเจ้าของ ห้ามโพสต์สถานะในโซเชียล แม้จะไปเที่ยวด้วยกัน ไปถึงไหนต่อไหนด้วยกันก็แล้วแต่ห้ามเปิดเผยทั้งนั้น ซึ่งด้วยความรักที่มีต่อเขา ทำให้เธอตกลงยอมเป็น คนในความลับของเขาอย่างเต็มใจ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "มามี๊ขา..." วชิรวัฒน์มองเด็กหญิงตัวน้อยที่อายุน่าจะไม่ถึงสามขวบวิ่งเข้ามาสวมกอดฟาริดาด้วยความประหลาดใจและตกใจในเวลาเดียวกัน เขามองใบหน้ากลมๆ ของเด็กหญิงคนนั้น สลับกับใบหน้าของฟาริดา ซึ่งก็พบว่าหญิงสาวกำลังหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด "นี่มันอะไรกัน น้องฟาง... เด็กคนนี้... เป็น..." เขายังพูดไม่ทันจบ ฟาริดาก็ดันร่างของเด็กหญิงไปไว้ด้านหลัง ก่อนจะตอบเขาด้วยสุ่มเสียงดังฟังชัด "ลูกสาวของฟางเองค่ะ" วชิรวัฒน์ถึงกับอึ้ง เขาหันไปมองสบตากับอภิวัฒน์ ก็พบว่าเลขาฯ หนุ่มก็อึ้งไม่ต่างกัน หลังจากตั้งสติอยู่ชั่ววินาที เขาก็หันกลับมาจ้องหน้าฟาริดาเขม็ง "เด็กคนนี้เป็นลูกของใครครับ" เขาพยายามที่จะถามเสียงสุภาพ ทั้งๆ ที่ภายในในเต็มไปด้วยเพลิงไฟกัลป์ เพราะอย่างนี้เองเหรอ ฟาริดาถึงได้หนีจากเขาไป เพราะหล่อนท้อง... แล้วหล่อนท้องกับใครล่ะ นอกจากเขาแล้ว หล่อนยังแอบมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นอีกอย่างนั้นเหรอ บ้าชิบ! นี่หล่อนกำลังจะทำให้เขาโมโหจนเป็นบ้าอยู่แล้วนะ! "ลูกของใครก็ช่างเถอะค่ะ แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่โรมแน่นอน"
ภายในงานเลี้ยงรุ่นฯ ที่ถูกจัดขึ้นโดยบรรดาศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยรัฐบาลมีชื่อแห่งหนึ่งของประเทศไทย
บรรยากาศภายในงานเลี้ยงเต็มไปด้วยความอบอุ่น ครึกครื้น สนุกสนาน เพื่อนๆ พี่ๆ ที่เรียนจบและแยกย้ายกันไปทำงานตามชีวิตใครชีวิตมันได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากทุกคนดังกังวานสดใสอยู่ตลอดเวลา
มันคือช่วงเวลาแห่งความหลัง ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข และความหวัง
ใช่...
ความหวังของผู้หญิงคนหนึ่งที่เฝ้ารอวันนี้มาตลอดหลายปี
ฟาริดา เกษมชัย หรือที่เพื่อนๆ เรียกว่า ฟาง หล่อนก็เป็นหนึ่งในศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งนี้ด้วยเช่นกัน
ตอนนี้หล่อนนั่งอยู่ในมุมหนึ่งของห้อง ยกแก้วน้ำส้มคั้นขึ้นจิบเป็นครั้งคราว ริมฝีปากอิ่มเต็มสีแดงระเรื่อของหล่อนมักจะเผยอคลี่เป็นรอยยิ้มเสมอ เมื่อดวงตาโตๆ ของหล่อนเลื่อนไปหยุดที่ใบหน้าของรุ่นพี่คนนั้น
เขาก็คือรักแรกของหล่อน การแอบรักใครสักคนมานานหลายปี มันช่างเต็มไปด้วยความเศร้าและความหวังที่คละเคล้ากันจนแยกไม่ออก ว่าแท้จริงแล้วความรู้สึกเช่นนี้ มันใช่ความสุขที่โหยหาอยู่หรือเปล่า
วชิราวัฒน์ หรือ พี่โรม เขาคือเดือนของมหาวิทยาลัย เขาหล่อมาก หล่อชนิดที่เรียกได้ว่าผู้ชายในมหาวิทยาลัยในตอนนั้นไม่มีใครเทียบติดได้เลย
นักศึกษาผู้หญิงทั้งในมหาวิทยาลัยและนอกมหาวิทยาลัยต่างพากันคลั่งไคล้เขา ซึ่งหล่อนก็เป็นหนึ่งในผู้หญิงเหล่านั้น
หล่อนแอบรัก แอบมอง แอบส่งจดหมายและขนมมากมายให้กับเขา โดยที่ไม่ได้ลงชื่อ แต่ทุกครั้งก็เห็นเขาโยนทุกอย่างที่หล่อนทำจากใจ ทำแทบตลอดทั้งคืนทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ไยดี หรือบางครั้งก็ให้เพื่อนๆ ของเขาเอาไปกิน
ตอนนั้นหล่อนเจ็บปวดมาก เศร้าใจมาก แต่ก็นึกในแง่ดีกว่า วชิราวัฒน์ก็ทำแบบนี้กับของขวัญจำนวนมากที่ผู้หญิงให้มาเช่นกัน
หลังจากที่หล่อนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง เขาก็อยู่ปีสี่ ทำให้หล่อนได้มีโอกาสแอบรักแอบมองเขาเพียงแค่หนึ่งปีเท่านั้น
หลังจากเขาเรียนจบไปแล้ว หล่อนก็ได้ข่าวว่าเขาไปเรียนปริญญาโทควบปริญญาเอกอยู่ที่ประเทศอังกฤษ เพื่อเตรียมตัวมาสืบทอดธุรกิจของครอบครัวตัวเอง
และหลังจากนั้นการสืบข่าวคราวของ
วชิราวัฒน์ก็ทำได้ยากมาก จนในที่สุดหล่อนก็ทำได้แค่กดติดตามชายหนุ่มในเฟซบุ๊คเงียบๆ เท่านั้น
ความจริงแล้วงานเลี้ยงรุ่นฯ ถูกจัดขึ้นในทุกๆ ปี แต่ทุกครั้งที่ผ่านมาวชิรวัฒน์ไม่เคยมาเลย ในขณะที่หล่อนมาร่วมงานทุกครั้ง เพราะหวังเอาไว้ว่าจะได้เจอเขา
จนกระทั่งครั้งนี้...
ความหวังที่หล่อนไปขอพรกับพระแม่ลักษมีก็สัมฤทธิ์ผล หล่อนได้เจอกับวชิรวัฒน์อีกครั้ง แม้ตลอดเวลาหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา สายตาของเขาจะไม่เหลียวแลมาที่หล่อนเลยก็ตาม
แน่ล่ะ...
ผู้หญิงที่ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเช่นหล่อน ไม่มีทางสะดุดตา สะดุดใจของวชิรวัฒน์ได้อยู่แล้ว
ฟาริดายกแก้วน้ำส้มคั้นขึ้นจิบอีกครั้ง และก้มหน้าลงยิ้มเศร้าๆ ให้กับตัวเองอย่างเจียมตัวเจียมใจ
ไม่เป็นไร...
แค่เห็นเขาตัวเป็นๆ อีกครั้ง มันก็คือความสุขที่สุดของหล่อนแล้วล่ะ
หลังจากลับลอบแอบมองวชิรวัฒน์จนอิ่มเอมใจแล้ว ฟาริดาก็เอ่ยขอตัวกับเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“จะสี่ทุ่มแล้ว ฟางขอตัวกลับก่อนนะคะ”
คำพูดของหล่อนแม้จะไม่ได้ดัง แต่ก็เรียกสายตาของทุกคนที่นั่งรวมกันอยู่ภายในโต๊ะอาหารเดียวกันให้หันมามอง ไม่เว้นแม้แต่สายตาคมเข้มที่อ่านความรู้สึกไม่ออกของวชิรวัฒน์ด้วย
สายตาของเขาที่มองมานั้น มันทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนกำลังจะละลาย
แม้เขาจะแค่มองผ่านๆ ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่หล่อนกลับรู้สึกประหม่า คล้ายกับจะเป็นลมเป็นแล้งเสียให้ได้
“น้องฟางกลับไหวไหมครับ ให้พี่ไปส่งไหม”
“ขอบคุณค่ะ ฟางกลับได้ค่ะรุ่นพี่”
“แต่หน้าน้องฟางแดงๆ นะ น่าจะเมาแล้วล่ะ”
“อะไรกันไอ้เอ น้องฟางไม่ได้ดื่มสักหน่อย จิบแต่น้ำส้มมึงไม่เห็นหรือไง”
ใบหน้าของหล่อนเห่อร้อน และคงแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด เพราะมีรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยแซวขึ้นเสียงดัง
“เออ จริงด้วย แล้วทำไมแก้มน้องฟางแดงจังเลย เขินใครหรือเปล่าเนี่ย”
คำพูดของรุ่นพี่ ทำให้ฟาริดาถึงกับเบิกตากว้าง ก่อนจะรีบซ่อนทุกความรู้สึกเอาไว้ใต้รอยยิ้มเจื่อนๆ
บทที่ 1 ตอนที่ 1
10/01/2024
บทที่ 2 ตอนที่ 2
10/01/2024
บทที่ 3 ตอนที่ 3
10/01/2024
บทที่ 4 ตอนที่ 4
10/01/2024
บทที่ 5 ตอนที่ 5
10/01/2024
บทที่ 6 ตอนที่ 6
10/01/2024
บทที่ 7 ตอนที่ 7
10/01/2024
บทที่ 8 ตอนที่ 8
10/01/2024
บทที่ 9 ตอนที่ 9
10/01/2024
บทที่ 10 ตอนที่ 10
10/01/2024
บทที่ 11 ตอนที่ 11
10/01/2024
บทที่ 12 ตอนที่ 12
10/01/2024
บทที่ 13 ตอนที่ 13
10/01/2024
บทที่ 14 ตอนที่ 14
10/01/2024
บทที่ 15 ตอนที่ 15
10/01/2024
บทที่ 16 ตอนที่ 16
10/01/2024
บทที่ 17 ตอนที่ 17
10/01/2024
บทที่ 18 ตอนที่ 18
10/01/2024
บทที่ 19 ตอนที่ 19
10/01/2024
บทที่ 20 ตอนที่ 20
10/01/2024
บทที่ 21 ตอนที่ 21
10/01/2024
บทที่ 22 ตอนที่ 22
10/01/2024
บทที่ 23 ตอนที่ 23
10/01/2024
บทที่ 24 ตอนที่ 24
10/01/2024
บทที่ 25 ตอนที่ 25
10/01/2024
บทที่ 26 ตอนที่ 26
10/01/2024
บทที่ 27 ตอนที่ 27
10/01/2024
บทที่ 28 ตอนที่ 28
10/01/2024
บทที่ 29 ตอนที่ 29
10/01/2024
บทที่ 30 ตอนที่ 30
10/01/2024
บทที่ 31 ตอนที่ 31
10/01/2024
บทที่ 32 ตอนที่ 32
10/01/2024
บทที่ 33 ตอนที่ 33
10/01/2024
บทที่ 34 ตอนที่ 34
10/01/2024
บทที่ 35 ตอนที่ 35
10/01/2024
บทที่ 36 ตอนที่ 36
10/01/2024
บทที่ 37 ตอนที่ 37
10/01/2024
บทที่ 38 ตอนที่ 38
10/01/2024
บทที่ 39 ตอนที่ 39
10/01/2024
บทที่ 40 ตอนที่ 40
10/01/2024
หนังสืออื่นๆ ของ เนื้อนวล
ข้อมูลเพิ่มเติม