Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

Hyatt Bamberg

5.0
ความคิดเห็น
310.4K
ชม
257
บท

อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน

บทที่ 1 เกิดใหม่

ณ ทวีปฟ้ากว้าง แผ่นดินที่กว้างใหญ่ไพศาล

สายลมโหมกระหน่ำอย่างแรง ความมืดยามราตรีปกคลุมไปทั่วท้องพิภพ

ที่ริมหน้าผาของหุบเขาผานหลง จู่ ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมา ทำให้สิงสาราสัตว์ที่อาศัยอยู่ตามต้นไม้ และป่าเขาต่างก็ตกใจหนีเตลิดบินว่อนไปทั่ว

“อร๊าย——!”

หญิงสาวรูปร่างผอมบางคนหนึ่งกำลังนอนฟุ๊บอยู่บนพื้น ท้องน้อยของนางถูกแทงด้วยดาบคม มันแทงทะลุเข้าไปลึกกว่าสามนิ้ว ทำให้นางไม่สามารถทำอันใดได้

“เสิ่นยู่เหยา......”

สีหน้าของหญิงสาวคนนั้นซีดเผือด เนื่องจากเสียเลือดมากนางวิงเวียนจนแทบจะมองไม่เห็นคนตรงหน้า “ทำไม..... ต้อง…… ฆ่าข้าด้วย..…”

เสิ่นยู่เหยายกมุมปากขึ้น เผยรอยยิ้มที่เย็นชาออกมา แล้วก็เหยียบหัวของอวิ๋นหลานพร้อมกับพูดว่า “นังสารเลว ฟุบแล้วสินะ!”

“มีสองวิญญาณแล้วไง? มันก็โดนข้าเหยียบอยู่ใต้เท้าเหมือนหมาตัวหนึ่งไม่ใช่หรือไร?”

“ไอ้พวกบำเพ็ญวิชาไม่ได้อย่างเจ้ามันไร้ค่าสิ้นดี เจ้ายังจะคิดอยากได้รับความรักจากพี่เหยียนอีกรึ? ช่างไม่รู้จักเจียมตัวเอาซะเลย!”

อวิ๋นหลานกัดริมฝีปากแน่น มีเลือดไหลออกมาจากริมฝีปาก และฟันของนาง ความเจ็บปวดได้แพร่กระจายไปยังทุกส่วนของร่างกายของนางเรียบร้อยแล้ว!

นางเชื่อใจในตัวเสิ่นยู่เหยามาก อีกทั้งยังมองว่าเสิ่นยู่เหยาเป็นเพื่อนรักคนหนึ่งของนางด้วย

ทว่า ‘เพื่อนรัก’ ของนาง ในเวลานี้กลับกำลังข่มเหงนางอยู่ อีกทั้งยังใช้ดาบทำลายจิตวิญญาณของนางด้วย!

ตอนนี้นางรู้สึกเสียใจมาก นิ้วมือบนพื้นของอวิ๋นหลานแตะรอยเลือดสีแดงรอยนึง บาดตาบาดใจยิ่งนัก

เสิ่นยู่เหยาโน้มตัวลงมา ใช้มือข้างหนึ่งรวบผมที่กระเซอะกระเซิงของอวิ๋นหลานไว้ นางจ้องมองไปที่เลือดบนใบหน้าของอวิ๋นหลาน แล้วก็พูดด้วยรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมว่า “ถึงเวลาไปลงนรกแล้ว อวิ๋นหลาน”

“การถูกพี่เยี่ยนที่เป็นดั่งโอรสคนโปรดของสวรรค์ถอนหมั้น นับเป็นเกียรติในชีวิตนี้ของเจ้าแล้ว เจ้าไปอยู่ในนรกแล้วก็อย่าลืมอวยพรให้ข้ากับพี่เยี่ยนด้วยล่ะ!”

สติสัมปชัญญะของอวิ๋นหลานเริ่มพร่ามัว นางไม่มีแรงแม้แต่จะยกเปลือกตาขึ้น “เจ้า.....”

“เพี๊ยะ!”

ก่อนที่นางจะทันได้พูดจนจบ อวิ๋นหลานก็ถูกเสิ่นยู่เหยาเตะลงหน้าผาไปอย่างโหดเหี้ยมเสียแล้ว

เมื่อเห็นกับตาตัวเองแล้วว่าอวิ๋นหลานตกลงไปในเหวลึก เสิ่นยู่เหยาที่ยืนอยู่ตรงริมหน้าผาก็หัวเราะขึ้นมาเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากกำจัดอวิ๋นหลานที่เป็นเสี้ยนหนามทิ่มแทงใจออกไปได้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นยอดอัจฉริยะ หรือพี่เยี่ยน ต่างก็ตกอยู่ในกำมือของนางแล้ว!

ช่างมีความสุขเหลือเกิน ทำไมถึงได้มีความสุขเช่นนี้เนี่ย!

……

ร่างของหญิงสาวตกลงไปที่ก้นหน้าผาอย่างแรง ไร้ซึ่งวี่แววใด ๆ

ฟึ่บ——

แสงสีแดงทองเปล่งประกายออกมาจากหน้าอกของนาง ห่อหุ้มร่างกายของนางเอาไว้

ภายใต้แสงที่ส่องประกาย สามารถมองเห็นได้ว่าบริเวณท้องน้อยที่ถูกแทงของหญิงสาว และบาดแผลต่าง ๆ หายไปเป็นปริทิ้ง

“แค่ก ๆ!”

แสงหายไป อวิ๋นหลานที่เดิมทีตายไปแล้วในตอนแรกจู่ ๆ ก็ลืมตาขึ้นมา!

นี่มัน…… ที่ไหนกัน?

อวิ๋นหลานลุกขึ้นนั่ง และมองไปรอบ ๆ ขณะนี้ ความทรงจำจำนวนนับไม่ถ้วนที่ไม่ได้เป็นของเธอผุดขึ้นมาในสมองของเธอราวกับกระแสน้ำไหล

ปรากฎว่า เธอได้มาเกิดใหม่แล้ว!

เธอคืออวิ๋นหลานนักฆ่าหมายเลขหนึ่งในศตวรรษที่ยี่สิบห้า เธอเสียชีวิตเนื่องจากเพื่อนร่วมทีมลอบทำร้ายเธอระหว่างปฏิบัติภารกิจ

เดิมทีเธอคิดว่าเธอคงต้องตายเป็นแน่ แต่แล้วโดยไม่คาดคิดวิญญาณของเธอกลับได้กลับมาเกิดใหม่ในร่างหญิงสาวที่มีชื่อเดียวกันในอีกโลกหนึ่ง

ในขณะที่อวิ๋นหลานลุกขึ้นยืน เธอก็ทำการรับรู้ความทรงจำในหัวไปด้วย

ทันทีที่เงยหน้าขึ้น เธอก็พบว่าตัวเองอยู่ข้างสระน้ำพุร้อนที่ซ่อนอยู่ในหมอกสีขาว

ท่ามกลางเมฆหมอกที่ลอยวนเวียน อวิ๋นหลานค่อย ๆ สูดอากาศโดยรอบเข้าไปเบา ๆ นี่มัน..... กลิ่นสมุนไพรงั้นเหรอ?

ก่อนที่เธอจะทันได้ทำการวิเคราะห์อย่างละเอียด จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าตัวเองถูกขังด้วยกระแสลมที่พัดโหมกระหน่ำ

ภาพตรงหน้าเบลอไปหมด ตัวของอวิ๋นหลานเหมือนกับถูกอะไรบางอย่างดูดและพุ่งออกไปในอากาศ เพียงชั่ววินาทีก็ตกลงไปในบ่อน้ำพุ

คอของเธอถูกมือข้างหนึ่งบีบเอาไว้อย่างแรง!

“ใครส่งเจ้ามา?”

เสียงของอีกฝ่ายเย็นยะเยือกไปถึงกระดูก แรงบีบที่คอของเธอค่อย ๆ เพิ่มมากขึ้น

อวิ๋นหลานถูกบีบคอแรงมากจนแทบจะหายใจไม่ออก เธอตระหนักได้ถึงเจตนาฆ่า ทำให้เธอตกใจมาก แล้วก็พยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีเพื่อที่จะดิ้นให้หลุดจากมือของฝ่ายตรงข้าม

หมอกที่อยู่ตรงหน้าเขาค่อย ๆ จางหายไป แล้วก็สิ่งที่ปรากฏเข้ามาในม่านตาของอวิ๋นหลานก็คือผู้ชายคนหนึ่ง

ผมสีดำที่เปียกไปครึ่งหนึ่งพาดอยู่ตรงไหล่ ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า ที่คอมีลูกประคำกลม ๆ ลูกประคำกลม ๆ นั้นค่อย ๆ ส่องแสงสีแดงสดออกมา

ใบหน้าของเขาหล่อเหลาดูสง่างาม และมีความลึกลับ ดวงตาที่ดูสุขุมลึกและน่าหวาดกลัวคู่นั้นของเขาจ้องมองมาที่นางแบบไม่กระพริบตา รังสีที่ปล่อยออกมารอบ ๆ ตัวเขาดูอันตรายมาก

หลังจากกลับมาได้สติ หญิงสาวก็ยกขาขึ้น เตะไปที่หน้าท้องของชายคนนั้นอย่างแรง!

เย่อู๋หมิงหรี่ตาที่แสนเย็นชาลงเล็กน้อย แล้วก็เอียงตัวหลบขาที่เตะมาของนาง

อวิ๋นหลานได้ใช้ประโยชน์จากช่องว่างของจังหวะนั้นในการปัดมือของเขาที่บีบคอนางอยู่ออก แล้วก็รีบขึ้นฝั่งไปอย่างรวดเร็ว

ตอนที่กำลังหลบหนี อวิ๋นหลานก็ยังไม่ลืมที่จะหยิบใบไม้หลายใบจากริมฝั่งมา แล้วก็ใช้ปลายนิ้วลูบให้เรียบ จากนั้นก็โยนไปทางเย่อู๋หมิงที่อยู่ในบ่อน้ำพุ

ใบไม้ที่อ่อนโยนพอไปอยู่ในมือของสาวน้อยแล้วก็กลายเป็นอาวุธลับที่แหลมคมไปโดยปริยาย ปลายใบไม้นั้นมีอานุภาพที่รุนแรงเหนือสิ่งอื่นใด มันแทงเข้าไปที่หน้าอกของเย่อู๋หมิงอย่างจัง!

มีคำกล่าวที่ว่า ให้ฉวยโอกาสลงมือตอนที่อีกฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ

กล้าบีบคอข้างั้นรึ?

ข้าจะแทงเจ้าให้ตายไปเลย!

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

กู๊ดบาย นายสุดที่รัก

กู๊ดบาย นายสุดที่รัก

Glad Rarus
5.0

หลังจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ เจียงหว่านฉือตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด ทีแรกเธอยังคิดว่าสามีของเธอที่แต่งงานกันมาเป็นเวลาสามปีนั้นมาที่นี่เพื่อดูอาการของเธอ แต่ไม่คิดเลยว่า ชายคนนั้นกลับเดินไปที่ห้องผู้ป่วยข้างๆ เพื่อดูแลผู้หญิงอีกคนหนึ่ง และเพื่อผู้หญิงคนนั้นแล้ว เขายังต้องการส่งเธอเข้าคุกด้วย "2500 ล้าน เพื่อแลกกับการตบผู้หญิงของคุณหนึ่งฉาด"เจียงหว่านฉือมองไปที่เขาอย่างเย็นชา "เราหย่ากันเถอะ"" เธอรับใช้เขาอย่างอดทนมาเป็นเวลาตั้งสามปี ตอนนี้ เธอขอไม่ทำเรื่องโง่ ๆ แบบนั้นอีกต่อไปแล้ว เธอจะกลับไปสืบทอดมรดกมหาศาลของตระกูล

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

มาชาวีร์
4.7

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย +++ 1 : มารดาโง่ จนถูกไล่ออกจากตระกูล จวนตระกูลหลี่เจ้าเมืองถัง สตรีสองนางถูกสาวใช้จับคุกเข่าลง ตรงหน้าของหลี่หงซวนเจ้าเมืองถัง ทั้งยังเป็นพ่อสามีของทั้งคู่อีกด้วย ท่านกำลังสอบสวนเรื่องของสะใภ้ใหญ่ของบ้านสาม ถูกฮูหยินรองกับอนุรวมหัวกันลอบทำร้าย ด้วยการวางยาขับเลือดในถ้วยน้ำแกงบำรุงครรภ์ ทำให้นางต้องสูญเสียทารกในครรภ์ไป “ท่านพ่อข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านั่นเป็นยาขับเลือด ฮูหยินรองบอกว่าเป็นน้ำแกงบำรุงครรภ์ ให้ข้าเป็นคนนำไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ เป็นนางนั่นเอง นางหลอกข้า !” เฉาซูหลิ่งชี้นิ้วไปทางสตรีด้านข้าง ร้อนรนเอ่ยออกมาเหมือนคนไม่ได้รับความเป็นธรรม “อนุเฉาเจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้านะ เจ้าทำคนเดียวทั้งนั้นไม่เกี่ยวกับข้าเลย” ฮูหยินรอง ถูซวงอี้ ชี้นิ้วใส่หน้าเฉาซูหลิ่งกลับคืน ต่างคนต่างโยนความผิดให้กัน ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวเยี่ยนหนานโบกมือให้คนเข้ามา “ข้าให้โอกาสพวกเจ้าสองคนพูดความจริง แต่กลับไม่มีใครยอมรับความผิดแม้แต่คนเดียว มันน่าจับส่งทางการให้รู้แล้วรู้รอด” พ่อบ้านหลัวให้คนลากสาวใช้คนหนึ่งเข้ามา สภาพของนางถูกทรมานจนเนื้อตัวบวมช้ำไปหมด “เรียนนายท่านข้าให้คนไปค้นห้องสาวใช้ทุกคนในจวน พบเทียบยาซ่อนไว้ใต้หมอน จากห้องของสาวใช้คนนี้ขอรับ” ถูซวงอี้ถึงกับคุกเข่าต่อไปไม่ไหว ทิ้งตัวลงไปนั่งอยู่บนพื้น สาวใช้ที่ถูกทรมานจนสภาพน่าเวทนานั่น เป็นเสี่ยวอิงสาวใช้สินเดิมของนางเอง “ฮูหยินรอง ข้าขอโทษ ข้าทนต่อไปไม่ไหวจริง ๆ ข้าขอโทษ !” เสี่ยวอิงโขกศีรษะลงตรงหน้าของถูซวงอี้แรง ๆ น้ำตาไหลนองหน้าจน แทบไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่แล้ว พ่อบ้านหลัวเอ่ย “ข้าให้คนไปถามที่หอโอสถแล้วขอรับนายท่าน เป็นเทียบยาขับเลือดจริง ๆ” หลี่หงซวนมองไปทางบุตรชายคนที่สามของตน พบว่าเขามีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก สตรีที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าคือฮูหยินรอง กับอนุภรรยาที่เขารักใคร่ไม่ต่างกัน เหตุใดถึงได้คิดร้ายต่อฮูหยินใหญ่ของเขาได้ เป็นเหตุให้เขาต้องสูญเสียลูกที่อยู่ในท้องของนางไป เดิมทีฮูหยินใหญ่ของเขาก็ตั้งท้องยากอยู่แล้ว เขารอมาตั้งนานกว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่คิดมาก่อนว่าจะต้องสูญเสียไปเช่นนี้ “หย่วนเจ๋อนี่เป็นเรื่องในเรือนของเจ้า เจ้าอยากตัดสินเรื่องนี้ด้วยตัวเองหรือไม่” ผู้เป็นบิดาเอ่ยถามบุตรชาย “ไม่ ข้าไม่อยากเห็นหน้าพวกนางอีกต่อไป แล้วแต่ท่านพ่อเถอะขอรับ ข้าขอตัวไปดูฮูหยินใหญ่ก่อน” หลี่หย่วนเจ๋อคำนับบิดา สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปในทันที หางตายังไม่แม้แต่จะมองสตรีทั้งสองนาง เฉาซูหลิ่งลนลานตามเขาไป “ท่านพี่ช่วยข้าด้วย ข้าไม่ผิดนะเจ้าคะ ท่านพี่ !” แต่ถูกบ่าวรับใช้ขวางทางเอาไว้ หลี่หงซวน “หยุดโวยวายได้แล้วอนุเฉา เจ้าเป็นคนถือถ้วยน้ำแกงใส่ยาขับเลือด ไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ด้วยตัวเอง ยังคิดจะหนีความผิดนี้ไปได้อีกรึ” “ท่านพ่อขะข้าข้า...ไม่ผิด” เฉาซูหลิ่งทิ้งตัวไปด้านหลังอย่างหมดเรี่ยวแรง เดิมทีนางก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของพ่อแม่สามีอยู่แล้ว เพราะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรชายได้ ครั้นได้บุตรสาวก็นิสัยขี้ขลาดขี้กลัว ไหนเลยจะเชิดหน้าชูตาให้ตระกูลหลี่ได้ เฉาซูหลิ่งนั่งเหม่อลอย คล้ายคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขณะที่หลี่หงซวนกำลังประกาศโทษทัณฑ์ของพวกนาง ถูซวงอี้กับคนของนาง ถูกขายออกจากจวน ไปอยู่หอนางโลมอย่างเงียบ ๆ ชาตินี้อย่าได้ก้าวเท้า กลับมาเหยียบที่จวนตระกูลหลี่อีก ส่วนเฉาซูหลิ่งถูกขับไล่ออกจากจวน ไปพร้อมกับบุตรสาว ให้ไปอยู่เรือนร้างของตระกูลหลี่ที่เมืองฉาง ห้ามกลับมาที่ตระกูลหลี่อีกชั่วชีวิต “ท่านพ่อท่านขับไล่ข้าไป ข้ายังพอรับได้ เหตุใดต้องขับไล่เหยาเอ๋อร์ไปด้วย นางเพิ่งจะสิบสองปีเองนะเจ้าคะ” เฉาซูหลิ่งนึกถึงบุตรสาวร่างกายผ่ายผอม นอนซมเพราะพิษไข้อยู่ เกิดนึกสงสารนางขึ้นมาจับใจ ฮูหยินผู้เฒ่าหันไปมองสามีเล็กน้อย นางเห็นเด็กสาวคนนั้นมาตั้งแต่เกิด แม้ไม่ได้เอ็นดูแต่ก็นับว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน “ฮูหยินเรื่องนี้ข้าตัดสินใจไปแล้ว ไม่อาจคืนคำได้” คำพูดของประมุขของตระกูล มีหรือใครจะกล้าขัด เฉาซูหลิ่งปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาดัง ๆ นางโง่งมจนทำให้บุตรสาว ต้องมารับเคราะห์กรรมตามไปด้วย “ลากตัวอนุเฉาออกไป หารถม้าสักคันให้คนส่งนาง ไปที่เรือนร้างเมืองฉาง” คำสั่งของหลี่หงซวนเป็นคำขาด บ่าวไพร่รีบทำตามในทันที ครั้นได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังกับฮูหยินผู้เฒ่า หลี่หงซวนถึงได้บอกเหตุผล ที่ต้องตัดสินใจทำเช่นนี้ นั่นเพราะตระกูลจี้ได้ยื่นคำขาดมา ให้ขับไล่พวกเขาออกไปให้หมด อย่าให้เหลืออยู่แม้แต่ตนเดียว ไม่ต้องการให้คนที่ทำร้ายบุตรสาวของพวกเขา อยู่ระคายสายตาของจี้ชิวหรงอีกต่อไป ฮูหยินผู้เฒ่าแค่นออกมาหนึ่งคำ “อ้างเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ความจริงแล้วต้องการกำจัดอนุในเรือนบุตรสาวทิ้งให้หมด นี่กระทั่งเด็กคนหนึ่งก็ไม่เว้น แต่ก็เอาเถอะ เหยาเอ๋อร์อยู่ที่นี่ ก็ใช่จะมีประโยชน์อันใด นางไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเราด้วยซ้ำ ให้นางไปกับแม่ของนางนั่นแหละดีแล้ว” หลี่หงซวนนั้นเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็ก ๆ มีตำแหน่งเป็นขุนนางขั้นที่ห้า ฝั่งตระกูลจี้บ้านเดิมของจี้ชิวหรงนั้น อยู่ในเมืองหลวงมีตำแหน่งใหญ่โตกว่าหนึ่งขั้น เรื่องนี้เขาจึงต้องขบคิด ถึงผลได้ผลเสียในอนาคตอีกด้วย การเสียสละอนุกับหลานสาวคนหนึ่ง เพื่อชดเชยให้แก่คนตระกูลจี้ นับว่าเป็นเรื่องสมควรทำแล้ว “ข้าก็คิดเช่นฮูหยินนั่นแหละ เพียงแต่สะใภ้สามแท้งคราวนี้ ไม่รู้จะยังสามารถตั้งท้องได้อีกหรือไม่ พวกเรารอดูไปก่อนดีกว่า หากนางไม่สามารถตั้งท้องได้จริง ๆ เราค่อยหาอนุมาให้หย่วนเจ๋อภายหลังก็ยังได้ ยามนั้นคนตระกูลจี้จะเอาอะไรมาง้างกับเราได้อีก” “จริงดังท่านว่าเจ้าค่ะ” ฝ่ายเฉาซูหลิ่งที่ถูกคนใช้ ลากตัวออกมาให้เก็บของในเรือน นางส่งเสียงเอะอะโวยวายตลอดทาง พร่ำบอกต้องการพบหลี่หย่วนเจ๋อให้ได้ แต่ถูกสาวใช้ขวางไว้ไม่ให้ไป นางจำใจกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง รีบเก็บของสำคัญใส่ห่อผ้าเพื่อออกเดินทาง

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
จิตวิญญาณข้าถูกผนึก
1

บทที่ 1 เกิดใหม่

10/10/2024

2

บทที่ 2 ชายลึกลับ

10/10/2024

3

บทที่ 3 หลอมรวม

10/10/2024

4

บทที่ 4 การจุติของสัตว์ในตำนาน

10/10/2024

5

บทที่ 5 พันธสัญญา

10/10/2024

6

บทที่ 6 ชะตาถูกผนึก

10/10/2024

7

บทที่ 7 จ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ

10/10/2024

8

บทที่ 8 เทพเจ้าแห่งสงครามจุนฟู่หวง

10/10/2024

9

บทที่ 9 นางมีอันใดเทียบเท่าข้าได้บ้าง (ภาค 1)

10/10/2024

10

บทที่ 10 นางมีอันใดเทียบเท่าข้าได้บ้าง (ภาค 2)

10/10/2024

11

บทที่ 11 เลื่อนขั้น

10/10/2024

12

บทที่ 12 โลกกลม

10/10/2024

13

บทที่ 13 อกตัญญู

10/10/2024

14

บทที่ 14 ช่างไม่เจียมตัวเอาเสียเลย

10/10/2024

15

บทที่ 15 สถาบันชิงฉาง

10/10/2024

16

บทที่ 16 อวดอ้างอำนาจ

10/10/2024

17

บทที่ 17 นางเหิมเกริมเกินไป

10/10/2024

18

บทที่ 18 ใส่ร้าย

10/10/2024

19

บทที่ 19 วิญญาณปีศาจ

10/10/2024

20

บทที่ 20 ชนะการประลอง

10/10/2024

21

บทที่ 21 สอบคัดเลือก

10/10/2024

22

บทที่ 22 ผิดหวัง

10/10/2024

23

บทที่ 23 สร้างความตกตะลึงในคราวเดียว

10/10/2024

24

บทที่ 24 ความพากเพียร

10/10/2024

25

บทที่ 25 แม่ผู้ให้กำเนิดอวิ๋นชิง

10/10/2024

26

บทที่ 26 เจ้าคิดจะกลับคำอย่างนั้นรึ

10/10/2024

27

บทที่ 27 ลอบสังหาร

10/10/2024

28

บทที่ 28 เต่าในกระดอง

10/10/2024

29

บทที่ 29 บุกเข้าไปในคลังสมบัติ

10/10/2024

30

บทที่ 30 เปลวไฟดอกบัวแดง

10/10/2024

31

บทที่ 31 ตาข่ายด้ายแดง

10/10/2024

32

บทที่ 32 ยึดคืน

10/10/2024

33

บทที่ 33 ข้าไม่ได้ขอให้เจ้ายกมันให้ข้าเสียหน่อย

10/10/2024

34

บทที่ 34 ทำตัวดี ๆ ใส่

10/10/2024

35

บทที่ 35 เข้าเรียน

10/10/2024

36

บทที่ 36 ท้าประลอง

11/10/2024

37

บทที่ 37 เดิมพัน

11/10/2024

38

บทที่ 38 มันจะน่าอับอายขนาดไหนกัน

12/10/2024

39

บทที่ 39 ข้าไม่ยอม

12/10/2024

40

บทที่ 40 เจ้าไม่มีสิทธิ์ทำตามอำเภอใจ

12/10/2024