คู่หมั้นวัยกระเตาะ

คู่หมั้นวัยกระเตาะ

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
191
ชม
11
บท

เธอเป็นคู่หมั้นตัวน้อยที่เขาเอ็นดูและรักใคร่สุดหัวใจ เธอทั้งซน ทั้งอยากรู้อยากเห็น จนเขาตบะแตกก่อนเธอเรียนจบ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน เปรมนั่งเกร็งตัวขณะคุยกับหัวหน้าคนงานในไร่ ก่อนจะรีบบอกสั่งงานอีกฝ่ายแล้วไล่ให้ออกไป "ไปได้แล้ว เอาตามนี้แหละ" เปรมเอ่ยตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำ "คุณเปรมเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" "เปล่า ไม่มีอะไร รีบไปได้แล้ว ฉันจะทำงานต่อ" เปรมไล่เสียงดุ "ครับ" คมรับคำ รีบออกไปจากบ้านพักของเจ้านายอย่างงงๆ ทำไมเจ้านายของเขาดูลนๆ รีบๆ พิกล "อ๊า... อย่าซนครับ หนูพิ้งค์ทำอะไรนี่ ถ้าเกิดมีใครจับได้จะทำยังไง" เปรมเอ่ยดุคู่หมั้นตัวน้อยของตน ที่คุกเข่าอยู่ใต้โต๊ะกำลังลูบไล้แก่นกายของเขาอยู่ จนตอนนี้มันแข็งเป็นลำเรียบร้อยแล้ว เขากับเธออายุห่างกันมาก แต่พ่อแม่หมั้นหมายกันเอาไว้ตั้งแต่ยังไม่เกิด พอเธอเกิดมาเขาเลยต้องเป็นคู่หมั้นของเธอไปโดยปริยาย ทั้ง ๆ ที่ตัวเองอายุสามสิบเข้าไปแล้ว แต่พิยดาเพิ่งจะสิบแปด เรียนจบมัธยมปลายมาหมาดๆ เธอชอบมาเล่นที่ไร่ของเขา แล้วพิยดาก็สวยน่ารัก เย้ายวนใจนักหนา ทำให้เขาได้เสียกับเธอในช่วงปิดเทอมเมื่อเดือนก่อน เลยเป็นที่มาของความซุกซนถึงเนื้อถึงตัวในตอนนี้ ถ้าพ่อแม่เธอกับเขารู้ โดนแพ่นกบาลแน่ ๆ เปรมคิดแล้วเสียวสันหลัง เขาโตแล้วแต่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ ฟาดเด็กก่อนเรียนจบ แค่คิดก็รู้สึกผิด "พี่เปรมขา... เอาแบบวันนั้นอีกได้ไหมคะ" พิยดาเอ่ยถามอย่างเขินอาย ใบหน้าสวยน่ารักแดงก่ำไปหมด เปรมพยายามระงับอารมณ์ เขาสงบสติอารมณ์อย่างเต็มที่ แต่แก่นกายของเขากำลังปวดร้าวไปหมด

บทที่ 1 1

1

เปรมนั่งเกร็งตัวขณะคุยกับหัวหน้าคนงานในไร่ ก่อนจะรีบบอกสั่งงานอีกฝ่ายแล้วไล่ให้ออกไป

“ไปได้แล้ว เอาตามนี้แหละ” เปรมเอ่ยตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำ

“คุณเปรมเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

“เปล่า ไม่มีอะไร รีบไปได้แล้ว ฉันจะทำงานต่อ” เปรมไล่เสียงดุ

“ครับ” คมรับคำ รีบออกไปจากบ้านพักของเจ้านายอย่างงงๆ ทำไมเจ้านายของเขาดูลนๆ รีบๆ พิกล

“อย่าซนครับ หนูพิ้งค์ทำอะไรนี่ ถ้าเกิดมีใครจับได้จะทำยังไง” เปรมเอ่ยดุคู่หมั้นตัวน้อยของตน ที่คุกเข่าอยู่ใต้โต๊ะของเขา

เขากับเธออายุห่างกันมาก แต่พ่อแม่หมั้นหมายกันเอาไว้ตั้งแต่ยังไม่เกิด พอเธอเกิดมาเขาเลยต้องเป็นคู่หมั้นของเธอไปโดยปริยาย ทั้ง ๆ ที่ตัวเองอายุสามสิบเข้าไปแล้ว แต่พิยดาเพิ่งจะสิบแปด เรียนจบมัธยมปลายมาหมาดๆ

เธอชอบมาเล่นที่ไร่ของเขา แล้วพิยดาก็สวยน่ารัก เย้ายวนใจนักหนา ทำให้เขาได้เสียกับเธอในช่วงปิดเทอมเมื่อเดือนก่อน เลยเป็นที่มาของความซุกซนถึงเนื้อถึงตัวในตอนนี้

ถ้าพ่อแม่เธอกับเขารู้ โดนแพ่นกบาลแน่ ๆ เปรมคิดแล้วเสียวสันหลัง เขาโตแล้วแต่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ ฟาดเธอก่อนเรียนจบ แค่คิดก็รู้สึกผิด

“พี่เปรมขา... เอาแบบวันนั้นอีกได้ไหมคะ” พิยดาเอ่ยถามอย่างเขินอาย ใบหน้าสวยน่ารักแดงก่ำไปหมด

เปรมพยายามระงับอารมณ์ เขาสงบสติอารมณ์อย่างเต็มที่ แต่ร่างกายของเขากำลังปวดร้าวไปหมด

“หนูพิ้งค์อยากโดนเหมือนวันก่อนค่ะ” เธอพูดตรงแสนตรงจนเขาร้อนผ่าวไปทั้งร่าง

“หนูพิ้งค์ เด็กน้อยของพี่เปรม” เขาครางออกมายินยอมตามคำที่เธอร้องขอ

ก่อนจะปลดกางเกงให้เธอเสียเอง เธออยากดูดอยากเล้าโลมเขาพร้อม

พิยดารูดมือไปมากับแก่นกายชายอย่างแสนซน เธอทั้งดูดทั้งรูดจนเขาทนไม่ไหว

“อ๊า... พี่ไม่ไหวแล้วหนูพิ้งค์ ให้พี่เสียบร่องเถอะนะ” เขาจับเธอช้อนสะโพกผายอุ้มไปวางบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ก่อนจะถลกกระโปรงขึ้นไปเหนือเอวแล้วแหวกกางเกงในตัวบางไปด้านข้าง เขาเห็นร่องแดงฉ่ำก็ก้มลงเลีย กระหน่ำลิ้นเข้าหาอย่างหิวกระหาย

“อ๊า... พี่เปรมหนูพิ้งค์ชอบจังค่ะ ชอบให้พี่เปรมเลียแบบนี้มันเสียว มันร่องจังค่ะ” เธอพูดตรงจนเปรมอารมณ์ขึ้น สาวน้อยใสซื่อไร้เดียงสาของเขาโตเป็นสาวแล้วจริงๆ เขาเฝ้ารักเฝ้าหวงห่วงมานานหลายปี เพื่อรอคอยให้เธอพรั่งพร้อมสำหรับเขา

เปรมฝากฝังแก่นกายเข้าหาร่องเยิ้มที่อ้ารับอยู่เบื้องหน้า ความแดงฉ่ำถูกความเข้มแข็งฝากฝังลงไปหาจนมิดโคน

“อ๊า... พี่เปรม มิดเลยค่ะ” พิยดาชะโงกมาดู ขณะใช้มือกดไปทางด้านหลัง เธอเห็นแก่นกายของเขาที่เสียบเข้ามาจนมิดโคน ก็อ้าปากร้องครางเสียงสั่นๆ

“พี่เสียวมากเลยครับ มันแน่น พิ้งค์ตอดพี่แรงจัง”

“ตอดอะไรคะ ตอบก่อน” เธอเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มซุกซน

“ตอดดุ้นครับ ตอดจนแทบหักใน” เขาก้มลงไปหาพลางกระซิบตอบที่ริมหู

“ดุ้นพี่เปรมก็คับร่องหนูพิ้งค์จนอึดอัดไปหมดแล้วค่ะ ขอหนูพิ้งค์ขยับได้ไหมคะ” เธอขยับสะโพกเบาๆ เพื่อให้คลายจากความอึดอัด แต่นั่นเป็นการยั่วเขา กระตุ้นให้เขาเริ่มโยกคลอนในร่องเสียวที่กำลังหยาดเยิ้ม

“อ๊า... พี่เปรม เสียวค่ะ สะ... เสียว” พอเขาเริ่มโยกเธอก็ร่อนสะโพกให้เขาแทงเข้ามาลึกๆ เปรมรับรู้ความต้องการของหญิงสาว เขาก็โยกขยับ เสียบแทงเข้าออกทั้งลึกทั้งแรงจนเธอร้องครางไม่เป็นส่ำ

“ลึกไหม”

“ลึกค่ะ พี่เปรมเอามันจัง”

“มันอะไร”

“มันร่องค่ะ หนูพิ้งค์อยากมาให้พี่เปรมเอาทุกวันได้ไหมคะ” เธอร้องบอกเสียงสั่น

“เดี๋ยวหนูพิ้งค์ก็ต้องไปเรียนในเมือง พี่เปรมคงคิดถึงแย่”

“หนูพิ้งค์เรียนแค่มหาวิทยาลัยใกล้บ้านค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ให้คนไปรับไปส่ง หนูพิ้งค์กลับมาจากเรียน ก็อยู่บ้านเหมือนเดิมค่ะ พี่เปรมคิดถึงก็ไปหาหนูพิ้งค์ได้นะคะ” เธอหยัดสะโพกให้เขากระแทกเข้ามาหาซ้ำๆ ปากน้อยร้องครางด้วยความเสียวซ่าน ซี้ดปากเหมือนกินพริกเผ็ดๆ เข้าไปกำมือใหญ่

“พี่เปรมขา หนูพิ้งค์กำลังจะเสร็จแล้วค่ะ” พิยดาร้องครางเสียงสั่นๆ ตัวสั่นระริก ตอดรัดท่อนเนื้ออวบใหญ่อย่างรุนแรงก่อนที่จะเสร็จสมน้ำแตกเต็มร่อง

“พี่ก็ใกล้แล้ว พิ้งค์ตอดพี่ขนาดนี้ พี่ทนไม่ไหวแล้วครับ” เปรมกระแทกเข้าหาร่างน้อยจนสั่นคลอน จนขาโต๊ะทำงานลั่นเอี๊ยดอ๊าดเสียดสีกับพื้นหินอ่อนอย่างรุนแรงก่อนที่เขาจะเสร็จสมรุนแรงไม่ต่างจากเธอ

“อ๊า... แตกแล้วครับหนูพิ้งค์” เขาอัดสะโพกสอบเข้าหาถี่ ๆ ก่อนจะฉีดน้ำรักใส่ร่องเยิ้มจนหมดแม็กซ์

เขาฝังตัวอยู่ในร่องอุ่นพักใหญ่ กอดรัดร่างชื้นเหงื่อเอาไว้แนบแน่น พลางจุมพิตกลีบปากหวานฉ่ำอย่างดูดดื่ม

“ร่องอุ่นจังครับ อยากซุกไว้แบบนี้ทั้งคืน”

“พี่เปรมถอยออกไปก่อนค่ะ หนูพิ้งค์เมื่อยก้น”

“พี่ขอโทษครับ” เขาช้อนสะโพกเธอลงมาจากโต๊ะทำงานตัวใหญ่ เธอก็ถึงกับเซ เขาจึงช่วยประคองเอาไว้

“พี่เปรมจะเอากางเกงในของหนูพิ้งค์ไปไหนคะ” เธอเอ่ยถามเมื่อเห็นเขาเอากางเกงในไปถือเอาไว้ ไม่ยอมคืนให้เธอ

“เอามาดมครับ ดมไปทำงานไปได้ไหม มันหอม”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
วิวาห์คลั่งรัก

วิวาห์คลั่งรัก

สมัยใหม่

5.0

เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน

คู่หมั้นไร้เสน่หา

คู่หมั้นไร้เสน่หา

โรแมนติก

5.0

เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

คุณสามีเป็นผู้พิการ

คุณสามีเป็นผู้พิการ

Devocean
4.9

"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"

รอรักกลับมา

รอรักกลับมา

เนย
5.0

แต่งงานกับมู่หนานจือมาเป็นเวลาสามปี ซูป้านเซี่ยคอยดูแลและเอาใจเขามาโดยตลอด แต่สุดท้ายสิ่งที่ได้รับจากเขาคือความเย็นชาและความรังเกียจ เมื่อคนรักของมู่หนานจือกลับมา เธอก็รู้สึกว่าสามีของเธอยิ่งห่างเหินจากเธอ ในที่สุด เธอไม่สามารถทนต่ออีกต่อไปและเป็นฝ่ายเสนอให้หย่ากัน มู่หนานจือมองตามหลังซูป้านเซี่ยที่กำลังลากกระเป๋าเดินทางออกจากบ้าน ก็พนันกับเพื่อนว่า "ดูเอาเถอะ สักวันหนึ่งเธอจะต้องเสียใจและกลับมาอ้อนวอนแน่ ๆ " ซูป้านเซี่ยได้ยินก็ยิ้มอย่างเย็นชา"มู่หนานจือ ฝันไปเถอะ" ผ่านไปหลายวัน มู่หนานจือบังเอิญพบว่าอดีตภรรยาของตนฉลองการหย่าร้างในบาร์ และจากนี้ไปอีกไม่นาน เธอก็มีแฟนหนุ่มใหม่แล้วด้วย เวลานี้เอง มู่หนานจือถึงเริ่มกระวนกระวายใจขึ้นมา เพราะเขาพบว่าผู้หญิงที่เคยรักเขาอย่างเอาเป็นเอาตายนั้น ตอนนี้ดูเหมือนไม่ได้สนใจเขาอีกต่อไปแล้ว แล้วเขาควรจะทำอย่างไร

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ