ซีรีส์คุณหนู

Name: ซีรีส์คุณหนู
Rating: 5.0 (1 reviews)

B.J.BEN

โรแมนติก | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

ชม

บท

การแก้แค้นที่แท้จริง เหมือนประโยคที่ว่า... "สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหาร"

โรแมนติก ดราม่า

บทที่ 19 19

วันนี้12:24

บทที่ 1 1

เรือนพักคนงานที่ซ่อนอยู่หลังคฤหาสน์ใหญ่ในค่ำคืนนั้น มืดสลัวด้วยแสงไฟเพียงดวงเดียว เสียงหัวเราะต่ำ ๆ ของชายหนุ่มหลายคนขับกล่อมบรรยากาศอย่างน่าหวาดหวั่น คุณหนูในชุดนอนบางเบาถูกประคองลากเข้ามาในห้อง สองขาเรียวแทบไร้เรี่ยวแรง ขนตาสั่นระริก ดวงตาเหม่อมึนงงเหมือนถูกคลื่นพิศวาสกลืนกิน

แม่เลี้ยงยืนพิงกรอบประตู สายตาเต็มไปด้วยความสะใจ

“ในที่สุด…ก็ไม่มีใครเรียกแกว่าคุณหนูอีกต่อไปแล้ว” เธอพึมพำ แววตาแหลมคมมองดูภาพลูกเลี้ยงกำลังถูกห้อมล้อมด้วยคนงานชายหุ่นล่ำกว่าเจ็ดแปดคน

มือหยาบกร้านของชายคนหนึ่งเลื่อนไปสัมผัสเรือนกายบอบบาง ขณะที่อีกคนไม่รอช้าโอบรัดเอวเธอเอาไว้แน่น ร่างหญิงสาวถูกผลัดกันชักนำเข้าสู่วงล้อม เพลิงพิศวาสลุกโชนระคนเสียงหอบกระเส่า

กล้ามเนื้อแข็งแรงบีบรัดเธอจากทุกทิศ มือหนาแต่ละคู่ไม่เคยว่างเว้น ปลุกเร้าความรู้สึกอย่างหิวกระหาย ใบหน้าหวานสะบัดไปมาด้วยความมึนงงแต่กลับเผยเสียงครางแผ่วพร่า เรียกร้องให้ชายหนุ่มแต่ละคนรุกล้ำมากกว่าขึ้นกว่าเดิม

หนึ่งคนกดจูบหนักหน่วงที่ต้นคอ อีกคนซุกไซร้ที่อกอิ่ม สลับกับเสียงหัวเราะต่ำที่เต็มไปด้วยความกระหาย ทั้งห้องอบอวลไปด้วยไอร้อนของกายและกลิ่นเหงื่อของชายหนุ่มล่ำบึก ร่างของคุณหนูถูกโยนไปมาระหว่างวงแขน ไม่ซ้ำหน้าสักคน

ความเร่าร้อนดำเนินอย่างต่อเนื่อง คนงานแต่ละคนผลัดกันครอบครองอย่างไม่รู้จักพอ จนกระทั่งเสียงครางแผ่วเบาลง ร่างสาวหมดแรงอ่อนระทวย ลมหายใจถี่รัวแผ่วเบาลงช้า ๆ ก่อนจะซบหน้าลงบนอกแกร่งของชายคนหนึ่ง หลับใหลไปด้วยความอ่อนล้า

แม่เลี้ยงที่ยืนมองอยู่ ถอนหายใจยาวด้วยความพอใจ สายตาสะใจฉายแววแห่งชัยชนะ นี่คือจุดเริ่มต้นของการล่มสลายที่เธอรอคอย

ค่ำคืนถัดมา แสงไฟในเรือนคนงานยังคงสลัวและร้อนระอุเหมือนเดิม ร่างบอบบางในชุดนอนหลวม ๆ ถูกพามาอีกครั้ง คราวนี้เธอไม่ได้ต่อต้านหรือสั่นไหวด้วยความมึนงงเหมือนก่อน แต่กลับก้าวเข้าไปในห้องอย่างยินยอม ริมฝีปากแดงเรื่อเผยอหอบหายใจราวกับร่างกายกำลังโหยหาความร้อนแรงนั้นอีกครั้ง

แม่เลี้ยงยืนซ่อนตัวอยู่ด้านนอก ดวงตาเต็มไปด้วยความสะใจ

“ดี… แกกำลังจะเสียคนลงทุกวัน ยิ่งถ้าแกท้องขึ้นมาเมื่อไหร่ สมบัติทุกอย่างก็จะตกเป็นของฉันแน่”

ในห้อง... คนงานหุ่นล่ำมากกว่าครึ่งโหลกรูกันเข้ามา ร่างชายแต่ละคนโอบรัด ลูบไล้ และผลัดกันครอบครองความงามตรงหน้าไม่หยุดหย่อน เสียงครางของคุณหนูแว่วดังไปทั่วเรือนเล็ก

ร่างหญิงสาวถูกจับให้นั่งทับแผ่นอกกว้างของชายคนหนึ่ง ขณะที่อีกสองคนเข้าประชิดด้านข้าง มือหยาบกร้านเล้าโลมทุกสัดส่วนอย่างหิวกระหาย ก่อนที่อีกคนจะฉวยโอกาสจากด้านหลัง กดเอวเธอให้งอรับแรงกระแทกอย่างรุนแรง

เสียงครางสอดประสานกับเสียงหัวเราะต่ำ ๆ ความเร่าร้อนพุ่งขึ้นทวีคูณ เมื่อคนงานบางคนผลัดกันจับเธอพลิกไปมาบนฟูกเก่า ๆ ท่าที่ไม่เคยลองทำให้ร่างกายอ่อนแรง แต่กลับสั่นสะท้านด้วยความสุขที่มากเกินทน

ร่างเปลือยเปล่าถูกกดให้อยู่กลางห้อง คนงานแต่ละคนต่างไม่ปล่อยให้ว่างเว้นสักเสี้ยววินาที ทุกท่วงท่าร้อนแรงบีบเค้นจนเสียงหวานขาดห้วง เธอสะท้านไหวราวกับจะหลอมละลายไปกับความเร่าร้อนที่ถาโถม

เวลาผ่านไปจนร่างหญิงสาวชุ่มเหงื่อ อกกระเพื่อมแรง เส้นผมเปียกแนบแก้ม ดวงตาพร่าเลือนแต่เต็มไปด้วยความสุขล้น ก่อนที่เธอจะหมดแรงซบหน้าลงกับอกแกร่งเปียกชุ่มของอีกคน

แม่เลี้ยงยกยิ้มมุมปาก....

“ดี… ดีมาก… อีกไม่นานหรอก แกจะไม่เหลืออะไรเลย แม้กระทั่งศักดิ์ศรี”

ตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา คฤหาสน์ใหญ่เหมือนซ่อนกลิ่นไอสวาทไว้ในเงามืดทุกคืน แม่เลี้ยงไม่เคยปล่อยให้โอกาสหลุดมือ ยามใดที่แสงไฟในห้องคุณหนูดับลง คือสัญญาณให้คนสนิทของเธอนำแก้วน้ำหรืออาหารที่แฝงกลิ่นบางอย่างมาส่งให้

เธอยังสาวยังสวย ในเมื่อสามีแก่ ซึ่งก็คือพ่อของพิณลดาสิ้นแล้ว เธอก็ยังมีชีวิตอีกยาวนาน เรื่องอะไรทรัพย์สมบัติจะยกให้ลูกเลี้ยง เธอต้องฮุบมาเป็นของตัวเองสิ แล้วก็เสวยสุขบนกองเงินกองทอง รวมถึงมีผัวใหม่ที่เร้าใจกว่า เธอไม่มีลูกกับบิดาของพิณลดา แต่มีใบทะเบียนสมรส แค่พิณลดาเสียผู้เสียคน หายไปจากโลกใบนี้ หรือเป็นบ้าไปก็ดี เธอจะได้ดูแลทรัพย์สมบัติมหาศาลและคฤหาสน์นี่

แม้คฤหาสน์จะอยู่ชานเมือง แต่การหาความสุขไม่ได้ยากอย่างที่คิด ขอแค่มีเงินก็เพียงพอแล้ว

ไม่นาน... ร่างบอบบางก็จะก้าวออกจากห้องด้วยแววตาพร่าเคลิ้ม แล้วถูกนำพาไปยังเรือนพักหลังเก่าของเหล่าคนงาน

ทุกค่ำคืนจึงกลายเป็นการร่วมรักอันเร่าร้อน

เสียงประตูปิดลงตามด้วยเสียงหัวเราะต่ำ ๆ ของชายหนุ่มนับสิบร่างที่รายล้อม แสงไฟสลัวเผยให้เห็นร่างคุณหนูที่ยินยอมเอนกายลงบนฟูกเก่า ๆ รอรับแรงปรารถนาที่กรูกันเข้ามา

เธอแทบไม่เคยได้พักหายใจ เมื่อชายแต่ละคนผลัดกันรุกล้ำ ทั้งกอดรัด บดเบียด พลิกเธอไปตามท่วงท่าที่คิดได้ใหม่ทุกคืน เสียงครางสะท้านเรือนเล็กคละคลุ้งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้ออย่างดิบเถื่อน

บางคืนเธอถูกจับให้นั่งคร่อมบนอกกว้าง ขณะที่อีกหลายคู่มือหยาบยังเล้าโลมไม่หยุด

บางครั้งร่างนั้นถูกกดคว่ำจนแผ่นหลังโค้งงอ รับแรงปรารถนาหนักหน่วงจากหลายทิศทาง

และบางค่ำคืน…เธอถูกยกขึ้นกลางอากาศ ผลัดกันช้อนรับในวงแขนแกร่งอย่างหิวกระหาย

ยิ่งซ้ำ ยิ่งเร่าร้อน ร่างหญิงสาวยิ่งตอบสนองด้วยเสียงหวานพร่าอย่างยินยอม จนคนงานทั้งเรือนต่างหัวเราะพอใจเหมือนได้ครอบครองสมบัติร่วมกัน

ด้านนอก แม่เลี้ยงยืนฟังเสียงสะท้อนออกมาจากเรือนเก่า ใบหน้ายกยิ้มสะใจ

“ดี… ปล่อยให้แกชุ่มฉ่ำอยู่ในนั้นทุกคืนเถอะ สักวันแกจะไม่เหลือแม้แต่ศักดิ์ศรี แล้วสมบัติทั้งหมดก็จะเป็นของฉัน มีความสุขเสียจริง”

คฤหาสน์หลังใหญ่ซ่อนความลับเร่าร้อนเอาไว้ในทุกมุม แม่เลี้ยงผู้ชั่วร้ายไม่เพียงแต่พอใจกับค่ำคืนในเรือนคนงาน เธอจัดฉากใหม่ทุกวัน จนคุณหนูผู้แสนบอบบางกลายเป็นดั่งของเล่นที่ต้องบำเรอความหิวกระหายของชายล้วนทั้งคฤหาสน์

ยามสาย... พิณลดาถูกพาออกไปยังสวนกว้าง เขียวชอุ่มแต่กลับกลายเป็นเวทีอันดิบเถื่อน ร่างของเธอถูกกดลงบนม้านั่งหินท่ามกลางแสงแดด มือหยาบกร้านของชายหนุ่ม ผลัดกันลูบไล้และบีบเค้น ด้านหลังยังมีเสียงหัวเราะต่ำ ๆ ของอีกหลายคนที่รอคิว ขณะที่เสียงหวานของเธอสะท้านก้องไปทั่วพุ่มไม้

อ่านต่อ