1. เมื่อคุณหนูกลายเป็นนางร้าย เมื่อคุณหนูผู้แสนอ่อนหวานถูกตราหน้าว่าเป็น "นางร้าย" ทั้งที่ไม่เคยทำผิด เมื่อพี่ชายบุญธรรมที่เธอรักสุดใจกลับเลือกเชื่อคนอื่น เมื่อหัวใจที่เคยมอบให้หมดทั้งดวง ถูกเหยียบซ้ำซากจนแตกสลาย แต่โชคชะตากลับพาให้เธอ "ตายแล้วฟื้น" พร้อมตาสว่างว่าคนที่รักเธอที่สุด ไม่ใช่พี่ชายบุญธรรมที่เธอเฝ้ามองมาตลอดชีวิต แต่เป็นคู่หมั้นข้างบ้านจอมกวนที่รักเธอจนแทบบ้า และยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อเธอโดยไม่ลังเล เมื่อฟื้นขึ้นมา เธอจึงเลือกเส้นทางใหม่ เลือกคนที่รักจริง เลือกที่จะทวงคืนศักดิ์ศรี และกระชากหน้ากากปีศาจแอ๊บแบ๊วให้สังคมได้เห็น จากนางเอกผู้แสนดี เธอจะกลายเป็นนางร้ายที่ "ร้ายอย่างมีเหตุผล" และจะไม่มีใครทำร้ายเธอได้อีกต่อไป ความรักหวานปนฮา ความแค้นปนสะใจ และการกลับมาของคุณหนูผู้ไม่ยอมเป็นเหยื่ออีกต่อไป 2. ลูกสาวมาเฟีย เมื่อ อลิชา ลูกสาวมาเฟียแห่งแก๊ง “มังกรดำ” ถูกลอบสังหาร วิญญาณของเธอกลับตื่นขึ้นมาในร่างของ พชรดา หญิงสาวอ่อนหวานที่ต้องแต่งงานกับนักธุรกิจหน้านิ่งลูกติดสองอย่าง ภาคย์ จากทายาทหัวหน้าแก๊งมาเฟียผู้เคยสั่งการนับร้อย ต้องกลายเป็นแม่เลี้ยงที่ต้องรับมือลูกเลี้ยงจอมแสบ และสามีบ้างาน แต่ยิ่งอยู่ใกล้ ภาคย์ยิ่งพบว่า “พชรดา” ในวันนี้ ไม่เหมือนผู้หญิงที่เขาเคยรู้จักเลยสักนิด เก่งขึ้น…แกร่งขึ้น…และน่าหลงใหลจนหัวใจเขาสั่นไหว ขณะที่อดีตลูกสาวมาเฟียอย่างเธอ ต้องสืบคดีฆาตกรรมของตัวเอง จัดการศัตรูที่แฝงตัวอยู่ในเงามืด และปกป้องครอบครัวใหม่ที่เธอเริ่มรักมากกว่าชีวิต เส้นทางความลับของหัวใจ และของการเริ่มต้นใหม่ เมื่อผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุด อยากใช้ชีวิตอย่างผู้หญิงธรรมดา
นิยายชุด เล่ม 1 เมื่อคุณหนูกลายเป็นนางร้าย
สายลมยามเย็นพัดผ่านผิวน้ำ สะท้อนแสงแดดอ่อน ๆ ที่สระว่ายน้ำหลังบ้าน พิรดาเดินทอดน่องไปเรื่อย ๆ อย่างใช้ความคิด
เธอพยายามปลอบใจตัวเองว่าทำดีต้องได้ดีสิ เธอจะต้องใช้ความดีเอาชนะทุกอย่าง
ความอึดอัดในหัวใจที่เกิดขึ้นทำให้เธอรู้สึกอัดอั้นเป็นอันมาก แต่ยังไม่ทันได้พักใจนาน ช่อพิกุลก็เดินเข้ามาหา เธอยิ้มบาง ๆ แต่แฝงความเย้ยหยันเอาไว้
“พี่กรเขาจะช่วยใครก่อนนะ ถ้าเราตกน้ำพร้อมกัน” ช่อพิกุลถามเสียงหวาน แต่ดวงตาเจ้าเล่ห์กลับจ้องมองเจ้านายสาวด้วยความท้าทาย
พิรดาชะงัก หัวใจเหมือนโดนบีบรัดในทันที เธอไม่ทันได้ตอบหรือแม้แต่จะขยับหนี อีกฝ่ายก็พุ่งเข้ามาในทันที เพียงเสี้ยววินาที ร่างของเธอก็ถูกผลักเต็มแรง
ตูม! น้ำเย็นจัดห่อหุ้มร่าง เธอจมลงไปในทันที ตะคริวแล่นจากน่องขึ้นขาอย่างรวดเร็ว พิรดาดิ้นทุรนทุราย พยายามตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำ แต่ร่างกลับหนักอึ้ง
อีกด้านหนึ่ง ช่อพิกุลทำเสียงตกใจดังลั่น
“ช่วยด้วยค่ะ คุณพิผลักกุลตกน้ำ”
พิรดาสำลักน้ำ รีบเงยหน้าขึ้นร้องเสียงสั่น
“ชะ…ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วย”
เธอมองเห็นเงาคนวิ่งมาใกล้สระ พร้อมเสียงตะโกนของคนในบ้าน แต่ในสายตาเธอมีเพียงคนเดียวนั่นคือศิวกร
หัวใจเธอเต้นแรงเมื่อเห็นเขาวิ่งเข้ามา แต่เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา เขากลับโผเข้าหาช่อพิกุลที่ตกน้ำอยู่อีกด้าน
“กุลเป็นอะไรหรือเปล่า” ศิวกรประคองร่างของช่อพิกุลอย่างห่วงใย
พิรดาเห็นภาพนั้นชัดเจนราวกับถูกฉีกหัวใจทิ้ง น้ำตาเธอไหลผสมกับน้ำในสระ มือที่พยายามโผล่พ้นน้ำเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ
เธอคิดเพียงอย่างเดียว หลายปีที่ผ่านมา ความผูกพันทั้งหมดที่มีอยู่ มันไม่มีความหมายเลยใช่ไหม
ในวินาทีสุดท้ายก่อนจมลงไป ความเศร้าแน่นอึดอัดในอกก็เอ่อล้น
พี่กรพี่ชายบุญธรรมที่เธอรัก เลือกช่วยคนอื่น ไม่ใช่เธอเลย เสียงของสายใช้แตกตื่น ดังระงมทั่วสวนหลังบ้าน แต่เสียงที่ดังกว่าทุกอย่างคือเสียงน้ำกระเซ็นดัง
“ตูม!” อีกครั้ง เมื่อคิรันกระโดดลงมาทันทีที่เห็นร่างของพิรดาจมหายไปใต้ผิวน้ำ
เขาว่ายเข้าไปหาด้วยความเร็วที่ไม่เคยมีมาก่อน
“พิ พิ” เสียงของเขาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
เมื่อคว้าตัวเธอขึ้นมาได้ เขาอุ้มเธอขึ้นจากน้ำอย่างทุลักทุเล ก่อนจะรีบวางร่างไร้สติของเธอลงข้างสระ น้ำเย็นไหลเป็นทางจากเส้นผมและปลายมือของเธอ
“พิ ได้ยินฉันไหม ลืมตาสิ”
คิรันตะโกนลั่น มือสั่นจนมองเห็นได้ชัด
เขารีบกดลงบนอกของเธอ เพื่อปั๊มหัวใจ คิรันกลัวเสียจนลมหายใจขาดห้วง
“หายใจสิ ได้ยินไหม หายใจ ฟื้นสิพิ เธอห้ามเป็นอะไรไปนะ ห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด” แต่ร่างของพิรดากลับนิ่งสนิท
คิรันกัดฟันแน่น ก่อนก้มลงผายปอด เสียงลมหายใจของเขาดังแข่งกับเสียงร้องไห้สะอื้นของสาวใช้รอบข้าง
“พิอย่าเป็นอะไรนะ ได้โปรด” เสียงเขาแผ่วลงเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะตะโกนขึ้นมาอีกครั้งอย่างสิ้นหวัง
“ฟื้นสิพิ ได้โปรดฟื้นขึ้นมาที ถ้าเธอฟื้นขึ้นมา ฉันจะยอมเธอทุกอย่าง ไม่แกล้งเธออีกต่อไปแล้ว”
เขาทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า มือสั่นขณะช่วยผายปอดให้เธอ ไม่ยอมหยุด แม้ร่างกายจะสั่นจนแทบควบคุมไม่ได้ น้ำตาไหลลงมาผสมกับหยดน้ำที่ติดอยู่บนแก้มของพิรดา
ในเวลาเดียวกัน ธีรศักดิ์กับพิมภัทรบิดามารดาของพิรดาวิ่งมาถึงสวนพอดี
“พิ!” เสียงของพิมภัทรแผดร้องอย่างตกใจ ส่วนธีรศักดิ์หน้าซีดเผือด รีบย่อตัวลงข้างลูกสาวในทันที
“เกิดอะไรขึ้น” เขาถามทั้งที่เสียงสั่น แต่คิรันไม่ละมือจากตัวพิรดาแม้แต่วินาทีเดียว
“ผม…ผมจะพาเธอไปโรงพยาบาล พิมจมน้ำแต่ช่วยขึ้นมาแล้วยังไม่ฟื้น” คิรันอุ้มร่างพิรดาขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ไป ไปโรงพยาบาลเร็ว ๆ ยายพิ อย่าเป็นอะไรไปนะลูก” พิมภัทรพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก
“ฉันจะไม่ให้เธอเป็นอะไรเด็ดขาดพิ ได้ยินไหมพิ”
ในขณะที่เขาวิ่งออกไป น้ำตาไหลพราก ความร้อนรนฉายชัดอยู่ในทุกลมหายใจ
พิรดาในสภาพวิญญาณที่หลุดออกจากร่างจ้องมองภาพนั้นด้วยความตะลึง ผู้ชายที่เธอคิดว่าเกลียดเธอมาตลอด กลับร้องเรียกชื่อเธอด้วยเสียงแตกพร่าแบบนั้น
เขากลับกอดเธอเหมือนกลัวจะสูญเสียเธอไป เขาช่วยเหลือเธอเป็นคนแรกโดยการกระโดดน้ำลงไปในสระแบบไม่คิดชีวิต เขาพยายามช่วยเหลือเธอจนแทบคลั่งและขณะเดียวกัน ภาพของศิวกรที่ประคองช่อพิกุลยังฝังอยู่ในหัวใจของเธอ
คนที่เธอรักมาตลอด กลับไม่มองมาที่เธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว ความจริงทำให้เธอเจ็บแปลบจนหัวใจสั่นไหว
ปกติคิรันขอบแกล้งเธอตั้งแต่เด็ก ชอบแหย่ ชอบยั่วโมโหให้โกรธ แต่ไม่นึกเลยจริงๆ ว่าท่าทีของเขาจะเป็นห่วงเธอขนาดนี้ นั่นทำให้เธอเพิ่งรับรู้ความในใจของคู่หมั้นที่เธอเกลียดแสนเกลียด
เสียงล้อรถเข็นดังลากยาวไปตามโถงโรงพยาบาล แสงไฟสีขาวซีดทำให้ทุกอย่างดูเย็นชาและห่างไกลจากความจริง คิรันวิ่งตามร่างของพิรดาที่ถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินไปจนสุดหน้าประตู ก่อนจะถูกพยาบาลกันออกมา เขายืนหอบหายใจ อกกว้างกระเพื่อมเหมือนจะขาดใจตามคนที่อยู่ข้างในนั้น
ไม่กี่นาทีให้หลังแต่มันกลับยาวนานเหมือนชั่วนิรันดร์ประตูห้องถูกเปิดออก หมอก้าวออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“เราพยายามเต็มที่แล้ว แต่ไม่สามารถยื้อชีวิตคุณพิรดาเอาไว้ได้ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ” โลกทั้งใบเงียบลงจนไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก คิรันเบิกตากว้าง ใบหน้าซีดราวกับเลือดถูกสูบออกจากร่าง
“ไม่…ไม่นะ หมอ ช่วยเธออีกทีได้ไหม ทำไมถึง ทำไมถึงเป็นแบบนี้”
เขากะพริบตาช้า ๆ ราวกับไม่เชื่อคำพูดนั้น แต่เมื่อพยาบาลเข็นร่างพิรดาออกมา วางบนเตียงข้างผนังขาวซีด ไร้ลมหายใจเข่าของคิรันก็ทรุดลงทันที ธีรศักดิ์เองก็ช็อกที่ลูกสาวจากไปแล้ว พิมภัทรถึงกับเป็นลมไปในทันที พยาบาลต้องเข้ามาช่วยปฐมพยาบาล
“พิ” เสียงเขาขาดห้วง ก่อนจะรวบร่างเธอเข้ามากอดไว้แน่น
“อย่าทิ้งฉันนะ ได้โปรดลืมตาสิ ลืมตาหน่อยเถอะ ฉันรักเธอ ฉันรักเธอมาตลอด” เขาซบหน้าลงที่ไหล่ของเธอ สะอื้นอย่างไม่อายใคร
ข้างกันนั้น ธีรศักดิ์มองลูกสาวที่รักเหมือนแก้วตาดวงใจด้วยสายตาที่แตกสลาย
“เป็น…เป็นความผิดของกุลเองค่ะคุณหนูคงไม่พอใจอีกแล้ว กุลทำให้เธอโกรธเธอเลยผลักกุลตกน้ำ แต่คุณหนูก็พลาดตกน้ำไปด้วย”
บทที่ 1 1
26/11/2025
บทที่ 2 2
26/11/2025
บทที่ 3 3
26/11/2025
บทที่ 4 4
26/11/2025
บทที่ 5 5
26/11/2025
บทที่ 6 6
26/11/2025
บทที่ 7 7
26/11/2025
บทที่ 8 8
26/11/2025
บทที่ 9 9
26/11/2025
บทที่ 10 10
26/11/2025
บทที่ 11 11
26/11/2025
บทที่ 12 12
26/11/2025
บทที่ 13 13
26/11/2025
บทที่ 14 14
26/11/2025
บทที่ 15 15
26/11/2025
บทที่ 16 16
26/11/2025
บทที่ 17 17
26/11/2025
บทที่ 18 18
26/11/2025
บทที่ 19 19
26/11/2025
บทที่ 20 20
26/11/2025
บทที่ 21 21
26/11/2025
บทที่ 22 22
26/11/2025
บทที่ 23 23
26/11/2025
บทที่ 24 24
26/11/2025
บทที่ 25 25
26/11/2025
บทที่ 26 26
26/11/2025
บทที่ 27 27
26/11/2025
บทที่ 28 28
26/11/2025
บทที่ 29 29
26/11/2025
บทที่ 30 30
26/11/2025
บทที่ 31 31
26/11/2025
บทที่ 32 32
26/11/2025
หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN
ข้อมูลเพิ่มเติม