องค์หญิงใหญ่รั่วเสียน ต้องปกป้องบัลลังก์ของน้องชายที่ขึ้นครองราชย์ในวัยเพียงแค่ 4 ขวบ ดังนั้นนางจึงต้องหาทางมัดใจเสนาบดีกัวผู้กุมอำนาจราชสำนักเอาไว้ให้ได้ ทว่าบุรุษผู้นี้กลับไม่ต้องการแต่งงานกับนาง เขายังทำตัวดั่งบิดาหาบุรุษไว้ให้นางอีก รั่วเสียนจึงต้องฝึกฝนการยั่วยวนเขาเพื่อหาวิธีมัดใจบุรุษผู้นี้เอาไว้ให้ได้ และนางก็ต้องตกใจเมื่อเสนาบดีกัวกลับมีถึงสองคน! +++ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายจีนโบราณประเภทนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เป็นเรื่องแต่งขึ้นจากจินตนาการไม่ได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ใด ๆ ดังนั้นภายในจะมีฉาก เนื้อหา เน้นหนักที่เรื่องเพศระหว่างชายหญิง มีการร่วมรักกันตั้งแต่ 3 คนขึ้นไป (3P) และอาจมีความไม่สมเหตุสมผลบ้าง ขอให้ผู้อ่านใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
"องค์หญิงกระหม่อมหิวนมพ่ะย่ะค่ะ"
เสียงกระซิบทุ้มต่ำที่ดังขึ้นเบา ๆ ริมใบหูทำให้องค์หญิงรั่วเสียนที่กำลังต้อนรับคณะราชทูตจากแคว้นเฝยต้องหันมามองบุรุษร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาผู้หนึ่งด้วยใบหน้าแดงก่ำ นางกัดปากอิ่มเบา ๆ โดยไม่รู้ว่ากิริยานั้นช่างยั่วยวนคนยิ่งนัก กระทั่งกัวเหวยต้องกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่
เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบา
"ท่านจะดื่มนมกับสุราได้อย่างไร คืนนี้ท่านเองก็ดื่มไปเยอะไม่ใช่หรือ หากดื่มร่วมกันจะทำให้ท่านปวดหัวได้"
แม่ทัพใหญ่กัวเหวยกลับขยับเข้าใกล้นางอย่างแนบเนียน ท่ามกลางเสียงจอแจของคนที่พูดคุยกันและเสียงของดนตรีประสานพร้อมกับเสียงร้องขับขานอันแสนหวานของนางขับร้องที่ดังขึ้นเซ็งแซ่
"องค์หญิงก็รู้ว่ากระหม่อม หมายถึงสิ่งใด" พร้อมกับสายตาที่พุ่งมองต่ำลงมาแบบผ่าน ๆ ที่เห็นเนินเนื้อหน้าอกขาว ๆ อวบ ๆ ขององค์หญิงใหญ่ผู้งดงามหลอกล่อดวงตาล้นออกมาจากอาภรณ์ที่นางสวมอยู่
เสียงของนางสั่นเล็กน้อยยามเมื่อกล่าวว่า
"พวกเราอยู่ในงานเลี้ยงต้อนรับราชทูตต่างแคว้นท่านจะเอาแต่ใจไม่ได้"
คนผู้นั้นกลับลอบจับมือของนางแล้วบีบเบา ๆ ยังดึงมือนางเข้าไปใกล้ตักของตนเองเพื่อสัมผัสถึงความใหญ่โตของมังกรตัวใหญ่ที่กำลังเหยียดขยายอยู่ใต้อาภรณ์และเสื้อคลุมสีแดงประจำตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ตัวยาว
"องค์หญิง ตรงนี้ของกระหม่อมแข็งจนปวดแล้ว ท่านเห็นหรือไม่ มันทั้งแข็งทั้งหนาวอยากเข้าไปพักในร่องหวาน ๆ ที่แสนอบอุ่น"
รั่วเสียนรีบดึงมือของตนเองออกอย่างลนลาน เขาทำให้นางตกใจจริง ๆ แล้ว แม้ว่าตรงนี้ที่นางนั่งร่วมโต๊ะจะมีแสงสลัว และการกระทำของเขาก็รวดเร็วจนไม่มีผู้ใดมองเห็นแต่นางก็ตื่นเต้นจนระงับสีหน้าไม่อยู่
"ท่านแม่ทัพ ได้โปรดสำรวมด้วย"
"กระหม่อมไม่อยากสำรวม กระหม่อมหิวนม อยากกินนมใจจะขาดแล้วพ่ะย่ะค่ะ"
แม่ทัพหนุ่มเอ่ยน้ำเสียงเอาแต่ใจยิ่งนัก ที่มีเพียงนางเท่านั้นที่ได้ยิน รั่วเสียนส่ายหน้าให้เขาจากนั้นจึงหันไปยิ้มให้กับหัวหน้าราชทูตที่เอาแต่จ้องมองนางไม่วางตาด้วยสายตาหวานเชื่อมในคืนนี้
"ท่านเอาแต่ใจยิ่งกว่าพี่ชายท่านจริง ๆ รอจบงานเลี้ยงก่อนได้หรือไม่"
"กระหม่อมมิใช่บัณฑิตหน้าอ่อนเหมือนกัวกง องค์หญิงไม่ทรงเห็นใจกระหม่อมหรือ กระหม่อมหิวมากจนจะอดใจไม่ไหวแล้ว"
ใช่กัวเหวยรู้สึกร่างกายร้อนเหลือเกินแล้ว ยิ่งเห็นสายตาของบุรุษหลายคนที่มององค์หญิงใหญ่รั่วเสียนของเขาด้วยสายตาร้อนแรงเช่นนั้น ไม่รู้ด้วยเหตุใดเขาจึงคึกคักขึ้นมาจนทนไม่ไหวเช่นนี้
รั่วเสียนถอนหายใจยาว พยายามไม่ทำท่าทางเผยพิรุธอันใด นางเอ่ยคำตำหนิเขาเสียงหวานที่ไม่น่ากลัวแม้แต่น้อยด้วยหัวใจสั่นระรัวใบหน้าแดงซ่าน
"ท่านอย่าล้อเล่น! หากเห็นว่าข้าคือองค์หญิงของท่านอยู่ก็เชื่อฟังหน่อยได้หรือไม่!"
"มิได้ล้อเล่น หากว่าทรงไม่ป้อนนมกระหม่อม คนในงานวันนี้ก็คงรู้ว่าแท้จริงแล้วกระหม่อมคือผู้ใด กระหม่อมคือ..."
รั่วเสียนรีบเอ่ยขัดขึ้นทันใดเมื่อเสียงของแม่ทัพใหญ่ผู้นี้กำลังดังขึ้นว่าแท้จริงแล้วเขาคือสามีลับ ๆ ของตนเอง
"ท่านแม่ทัพ ท่านจะทำให้ข้าขายหน้าให้ได้ใช่หรือไม่"
น้ำเสียงของรั่วเสียนเต็มไปอาการอ่อนอกอ่อนใจในความดื้อรั้นจะกินของเขา นางมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าบัดนี้ยังมีคนที่กำลังมองมาทางนางหลายคน นางจึงส่งยิ้มให้ด้วยท่าทางเป็นปกติที่สุด
เพราะนางคือแม่งานในครานี้ อีกทั้งคนที่อยู่ในงานเลี้ยงล้วนเป็นคนสำคัญนางจะปลีกตัวไปได้อย่างไรกัน คนผู้นี้ช่างเอาแต่ใจยิ่งนัก
ทว่าสายตาที่แม่ทัพใหญ่กัวเหวยมองนางนั้นยังทำให้นางรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ หากว่าเขาเอาจริงขึ้นมาเช่นนี้นางจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด คงหลีกเลี่ยงไม่พ้นคำครหาและเสียงนินทาว่าร้ายที่ตัวนางทำให้เกียรติของราชวงศ์ต้องเสื่อมเสีย
กัวเหวยขยับมุมปากเล็กน้อย จากนั้นเขาจึงลุกขึ้นขยับจอกสุราดื่มจนหมดแล้วมองไปที่ซู่กงกงขันทีสนองพระโอษฐ์ของฮ่องเต้น้อยที่อยู่ร่วมงานเลี้ยง
ซู่กงกงได้รับสัญญาณก็รู้ความยิ่งเขากระแอมสองสามครั้งแล้วให้คนส่งสัญญาณจากระฆังหลวง ซึ่งสัญญาณนี้จะตีขึ้นสามครั้งเมื่อเกิดเรื่องสำคัญเร่งด่วนขึ้น
รั่วเสียนหันไปมองซู่กงกงด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย ในขณะที่ซู่กงกงมีสีหน้าเคร่งขรึมเอ่ยอย่างเป็นงานเป็นการว่า
"ฝ่าบาทมีรับสั่งให้องค์หญิงใหญ่เข้าเฝ้าด่วน เนื่องจากว่าพระองค์ทรงบรรทมฝันร้ายไม่อาจนอนหลับได้ ขอทุกท่านเชิญสำราญในงานเลี้ยงต่อไป"
เสียงหัวเราะดังขึ้นเบา ๆ ข้างกายนางด้วยความพึงพอใจ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นประสานมือนำขุนนางผู้อื่น
"น้อมส่งองค์หญิง เพื่อความปลอดภัยกระหม่อมจะอารักขาองค์หญิงไปที่ตำหนักเฉียนชิงของฝ่าบาทเองพ่ะย่ะค่ะ"
รั่วเสียนจำเป็นต้องลุกขึ้นยืนรับการคารวะจากคนในงานเลี้ยงทั้งหมดกล่าวติดขัดเล็กน้อยว่า
"ฝ่าบาทยังทรงพระเยาว์ ทั้งยังติดพี่หญิงคนนี้มากต้องขอโทษทุกท่านแล้ว นับจากนี้มอบหมายให้ท่านเสนาบดีกิจการวังหลวงดูแลทุกท่านแทนข้าด้วย เชิญตามสบายเถิดไม่ต้องมากพิธี"
แน่นอนว่าด้วยอายุเพียงห้าขวบของฝ่าบาทน้อยนั้นย่อมทำให้เหล่าราชทูตเข้าใจได้ ดังนั้นจึงไม่มีผู้ใดตำหนิองค์หญิงนอกจากสายตาที่มองมาคล้ายจะเสียดายที่องค์หญิงผู้เลอโฉมผู้นี้จะไม่นั่งอยู่ในงานเลี้ยงแห่งนี้แล้ว
บทที่ 1 บทนำ
27/12/2024
บทที่ 2 ตกอยู่ใต้อำนาจ NC
27/12/2024
บทที่ 3 ความคับแค้นใจ
27/12/2024
บทที่ 4 ฝ่าบาทน้อยหายไป
27/12/2024
บทที่ 5 พบหน้า
27/12/2024
บทที่ 6 ไม่ควรเลย
27/12/2024
บทที่ 7 แต่งไม่ได้เด็ดขาด
27/12/2024
บทที่ 8 ถูกพิษ
27/12/2024
บทที่ 9 ช่วยนางรีดพิษ
27/12/2024
บทที่ 10 ช่วยแรง ๆ
27/12/2024
บทที่ 11 แปลกไป
27/12/2024
บทที่ 12 ฝันแสนหวาน
27/12/2024
บทที่ 13 หน้าตาดีที่สุด
27/12/2024
บทที่ 14 ท่านจะทำเช่นไร
27/12/2024
บทที่ 15 นางคือคนของเขา
27/12/2024
บทที่ 16 มองหาราชบุตรเขย
27/12/2024
บทที่ 17 พานางกลับไป
27/12/2024
บทที่ 18 ไปพบด้วยเหตุใด
27/12/2024
บทที่ 19 ข้อตกลงแลกเปลี่ยน
27/12/2024
บทที่ 20 ท่านสนใจหรือไม่
27/12/2024
บทที่ 21 ตัดสินใจ NC
27/12/2024
บทที่ 22 อยากรู้ว่าหากทำทั้งสองคนเช่นกันจะเป็นเช่นใด
27/12/2024
บทที่ 23 สองแรงร่วมใจ
27/12/2024
บทที่ 24 คนที่อยู่เบื้องหลัง
27/12/2024
บทที่ 25 คลื่นใต้น้ำที่กำลังก่อตัว
27/12/2024
บทที่ 26 ชุดนี้เสียวมาก
27/12/2024
บทที่ 27 ขย่มรุนแรง
27/12/2024
บทที่ 28 ขัดจังหวะ
27/12/2024
บทที่ 29 ไยเสด็จย่าต้องทำเช่นนี้
27/12/2024
บทที่ 30 หลังงานเลี้ยง
27/12/2024
บทที่ 31 ตอนจบ
27/12/2024
หนังสืออื่นๆ ของ ซีไซต์
ข้อมูลเพิ่มเติม