เธอเป็นคู่หมั้นคู่หมายกับเขามานานหลายปี แต่เขาไม่อยากหมั้นและแต่งงานกับเธอ เขามีคนที่รักอยู่แล้ว เธอจึงกลายเป็นส่วนเกิน บิดามารดามาเสียชีวิตกะทันหัน ทำให้เธอไร้ที่พึ่งพิง ในเมื่อเขาไม่รักใคร่ไยดี เธอก็พร้อมถอยห่าง แต่เขากลับตามติดไม่ยอมให้เธอออกไปจากชีวิตของเขา
ควันจากปล่องเมรุสีดำทะมึนทำให้ผกามณีน้ำตาซึม บิดามารดาจากไปแล้ว เธอรู้สึกเหมือนตัวคนเดียวเพราะไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนอีก
“ไม่เป็นไรนะจ๊ะ ไปอยู่กับลุงกับป้านะ”
“หนูเกรงใจน่ะค่ะ” ผกามณีเอ่ยอย่างเกรงใจ
“ผิงจะอยู่คนเดียวได้ยังไงลูก ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยแล้วยิ่งอยู่คนเดียวไม่ได้ ในสวนก็ไกลผู้ไกลคน” ธาริณีลูบหลังลูบไหล่ สีหน้าท่าทีเป็นห่วงเป็นใยไม่น้อย
“จริงด้วย พ่อกับแม่ของเราน่ะฝากเราเอาไว้กับลุงกับป้า ถ้าลุงกับป้าต้องปล่อยให้หนูอยู่คนเดียว คงไม่ดีแน่” ศุภกรเองก็ไม่อยากให้ผกามณีอยู่เพียงลำพังที่บ้านสวนห่างไกลเช่นนี้
“เขาไม่อยากไปอยู่กับเรา แล้วเราจะไปบังคับเขาทำไมกันครับ” ประโยคของตะวัน ทำให้ผกามณีต้องเม้มปากเข้าหากัน
ตะวันเป็นคู่หมั้นของเธอ และเป็นลูกชายคนเดียวของศุภกรและธาริณี เพื่อนรักของบิดามารดา แต่เขาไม่ได้ยินดีกับการหมั้นในครั้งนี้ มีแค่เธอเท่านั้นที่แอบรักเขาข้างเดียว
“ปากเราเหรอนั่น ถ้าพูดแล้วฟังไม่เข้าหูแบบนี้เงียบไปเสียดีกว่า” ธาริณีหันไปบ่นกับลูกชาย ทำให้ตะวันต้องขอตัวไปรอที่รถ
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวจะพูดไม่เข้าหูหลานสาวสุดที่รักของคุณแม่อีก”
“อย่าไปถือสาเฮียเขาเลยนะลูก ลุงกับป้าจะดูแลหนูเอง”
“หนูขอนอนที่บ้านสวนสักสองสามคืนได้ไหมคะ” เพราะคิดถึงบิดามารดามาก ๆ บ้านหลังนี้มีแต่ความทรงจำดี ๆ ระหว่างเธอกับบิดามารดา
“เอางั้นเหรอจ๊ะ ให้ป้านอนเป็นเพื่อนไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ ที่นี่หนูนอนมาตั้งแต่เด็ก ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
“ให้สาวใช้ที่บ้านของป้ามานอนเป็นเพื่อนดีกว่าจ้ะ”
“เกรงใจคุณป้าจังเลยค่ะ”
“เกรงใจอีกแล้ว ไม่ต้องเกรงใจหรอกจ้ะ ต่อไปหนูก็จะกลายมาเป็นลูกสาวป้าอีกคน” ท่านหมายถึงเธอต้องแต่งงานกับลูกชายของท่าน กลายไปเป็นสะใภ้ ก็เหมือนเป็นลูกสาวอีกคนของท่านนั่นเอง
“หนูขอบคุณคุณลุงคุณป้ามากนะคะที่เอ็นดูหนูถึงขนาดนี้”
“เรื่องเรียนของหนูว่ายังไงจ๊ะ” ขณะเดินไปขึ้นรถ ธาริณีก็สอบถามไปด้วย
“หนูสอบได้หลายที่ค่ะ กำลังตัดสินใจอยู่น่ะค่ะว่าจะเลือกที่ไหน” ตอนนี้ยังสามารถเลือกได้ว่าจะเรียนมหาวิทยาลัยไหน
“อันดับหนึ่งได้มหาวิทยาลัยที่ไหนจ๊ะ”
“ที่กรุงเทพฯ ค่ะ” เธอบอกชื่อมหาวิทยาลัยให้ท่านทั้งสองได้รับรู้
“เรียนเก่งเสียด้วย สอบติดที่นี่ถือว่าเก่งมากเลยจ้ะ เกรดเฉลี่ยของหนูได้สี่จุดศูนย์ศูนย์ใช่ไหม พ่อกับแม่ของหนูคงภูมิใจที่ลูกสาวขยันเรียนแบบนี้”
“หนูอยากเรียนเกษตรน่ะค่ะ เพราะชอบปลูกต้นไม้เหมือนคุณพ่อกับคุณแม่ คิดว่าเรียนจบจะกลับมาพัฒนาที่ดินน่ะค่ะ”
“ดีแล้วจ้ะ เลือกเรียนที่ตัวเองชอบ” ธาริณีพูดแล้วยิ้มกว้าง ครอบครัวของนางก็ทำไร่ทำสวน มีที่ดินมากมาย ถ้าลูกชายและลูกสะใภ้มุ่งมั่นไปกับการพัฒนาที่ดินก็ถือว่าดีมาก ๆ จะได้มีคนดูแลทรัพย์สินที่พ่อแม่ทิ้งเอาไว้ให้
“ตะวันไปส่งน้องที่บ้านสวนก่อนนะลูก” ธาริณีเอ่ยบอกลูกชายเมื่อขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว
“หลานสาวคนดีของคุณแม่ ไม่ไปอยู่กับคุณแม่เหรอครับ” ตะวันเอ่ยถาม
“น้องอยากนอนค้างที่บ้านน่ะจ้ะ คงจะคิดถึงพ่อกับแม่ อีกอย่างพรุ่งนี้ก็ต้องเก็บกระดูกด้วย”
“ครับ”
“ป้าไม่ยอมให้หนูนอนคนเดียวหรอกนะ” ธาริณีพูดขึ้นเมื่อลูกชายออกรถ
“คุณป้าจะนอนค้างที่บ้านหนูด้วยเหรอคะ”
“ใช่จ้ะ คุณลุงด้วย เฮียเขาด้วย” ใครจะให้เด็กสาวแสนสวยนอนบ้านสวนคนเดียวกันล่ะ แต่ในความคิดของผกามณี เธออยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็ก จึงไม่คิดว่าที่นี่น่ากลัวหรืออันตรายอะไร เพราะไม่เคยมีขโมยขโจรเข้ามาขโมยของหรือมาปล้นจี้ทำร้าย เธออยู่ที่นี่กับพ่อแม่อย่างสงบสุขมาตลอด
“ค่ะ” ผกามณีรับคำ
“ผมด้วยเหรอครับคุณแม่” คนขับรถเอ่ยถาม
“เราต้องขับรถให้พ่อกับแม่แล้วก็น้อง เราไม่นอนใครจะขับรถให้ พ่อเราน่ะหูตาไม่ค่อยดีแล้วนะ” ธาริณีค้อนลูกชาย
“เดี๋ยวหนูขับให้ก็ได้ค่ะ” บิดาสอนให้เธอหัดขับรถ ซึ่งเธอก็ขับรถเป็นและคล่องด้วย
“ขืนให้เธอขับ ได้พาพ่อกับแม่ฉันลงคูข้างทาง” ตะวันทำเสียงดุใส่
“อย่ามาดูถูกกันนะคะ ผิงขับรถคล่องแล้ว”
“อย่างนั้นเหรอ” เขายั่วแหย่ ทำเอาเธอต้องค้อนเขาเสียวงใหญ่
“ให้เฮียเขาขับน่ะดีแล้วจ้ะ” ธาริณีเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
ว่าที่ลูกสะใภ้ของนางไม่รู้จักทำตัวให้ผู้ชายอยากช่วยเหลือเลย พูดออกไปว่าขับรถเก่ง จะเปิดช่องให้ผู้ชาย
มาช่วยขับรถมาดูแล พาไปโน่นไปนี่ก็หมดโอกาสน่ะสิ นางไม่มีทางยอมแน่นอน
ลูกสะใภ้ของนางจะต้องเป็นผกามณีเท่านั้น คนอื่นนางไม่ต้องการ
บ้านเรือนไทยหลังใหญ่อันร่มรื่นด้านหลังบ้านมีคลอง ซึ่งที่นี่ค่อนข้างเงียบสงบ ถ้าต้องการอาศัยกันอยู่เป็นครอบครัวและต้องการความสันโดษถือว่าโอเคทีเดียว แต่ถ้าต้องอยู่คนเดียวเป็นผู้ชายไม่เป็นไร แต่ถ้าเป็นผู้หญิงก็ดูจะอันตรายเกินไปในสังคมสมัยนี้
บ้านช่องของผกามณีสะอาดสะอ้าน รอบบ้านเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้นานาพันธุ์ บ่งบอกว่าเจ้าของบ้านดูแลเอาใจใส่บ้านช่องเป็นอย่างดี จึงทำให้น่าอยู่เช่นนี้
บทที่ 1 1
19/05/2025
บทที่ 2 2
19/05/2025
บทที่ 3 3
19/05/2025
บทที่ 4 4
19/05/2025
บทที่ 5 5
19/05/2025
บทที่ 6 6
19/05/2025
บทที่ 7 7
19/05/2025
บทที่ 8 8
19/05/2025
บทที่ 9 9
19/05/2025
บทที่ 10 10
19/05/2025
บทที่ 11 11
19/05/2025
บทที่ 12 12
19/05/2025
บทที่ 13 13
19/05/2025
บทที่ 14 14
19/05/2025
หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN
ข้อมูลเพิ่มเติม