คุณกู่ เลิกด่าผมได้แล้ว เมียผมเสียแล้ว

คุณกู่ เลิกด่าผมได้แล้ว เมียผมเสียแล้ว

Sophia

5.0
ความคิดเห็น
174
ชม
25
บท

ห้าปีก่อน, หร่วนชิงเซี่ยไม่สนใจคำทัดทานของคนรอบข้างและแต่งงานกับกู้ชิงซู เธอไม่ได้รักอะไรเลยนอกจากหน้าตาของกู้ชิงซู โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น รักจนยอมให้เขานอกใจ รักพอที่จะทนเค้านอกใจได้ แม้กระทั่งเมื่อรู้ว่าเขาพาผู้หญิงอื่นมาอยู่ที่บ้านสามวันสามคืน หร่วนชิงเซี่ยก็ไม่โกรธ “กู้ชิงซูทำเกินไปหน่อยแล้ว!” “ชิงเซี่ย, เธอจะหลงรักเขาจริงๆ หรือเปล่า?” หร่วนชิงเซี่ยมองดูเพื่อนที่โกรธเคืองตรงหน้าและตอบอย่างจริงจัง “ตราบใดที่เขายังมีใบหน้านั้นอยู่, ฉันก็จะให้อภัยเขาได้เสมอ และจะรักเขาตลอดไป ” “ฉันยังติดค้างเขา” วันหนึ่งต่อมา กู้ชิงซูและผู้หญิงคนนั้นประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ มีรอยแผลเป็นที่ไม่สามารถหายได้บนใบหน้า หร่วนชิงเซี่ยจากไปอย่างไร้เยื่อใยและหายไปจากโลกของเขาโดยสิ้นเชิง ต่อมา เขาคุกเข่าต่อหน้าเธอและถามว่าทำไม เธอลูบรอยแผลเป็นใกล้ดวงตาของเขา ความเจ็บปวดในใจของเธอทวีคูณขึ้น “กู้ชิงซู, เพราะคุณ เขาต้องตายซ้ำสอง”

บทที่ 1

ห้าปีก่อน, หร่วนชิงเซี่ยไม่สนใจคำคัดค้านของทุกคนและแต่งงานกับกู้ชิงโจว

เธอไม่ได้รักอะไรเลยนอกจากใบหน้าของกู้ชิงโจว โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น รักจนยอมทนที่กู้ชิงโจวนอกใจ

แม้กระทั่งเมื่อรู้ว่าเขาพาผู้หญิงคนนั้นมาบ้านอยู่ถึงสามวันสามคืน หร่วนชิงเซี่ยก็ไม่โกรธ

"กู้ชิงโจวทำเกินไปหน่อยแล้ว!"

"ชิงเซี่ย, เธอคงไม่รักเขาจริงๆ ใช่ไหม ?"

หร่วนชิงเซี่ยจ้องมองเพื่อนที่โกรธเคืองตรงหน้าแล้วตอบอย่างจริงจัง

"ตราบใดที่เขายังมีใบหน้าที่ฉันหลงใหล ฉันก็จะให้อภัยเขาตลอดไป และจะรักเขาตลอดไป"

"นี่คือสิ่งที่ฉันเป็นหนี้เขา"

วันต่อมา กู้ชิงโจวและผู้หญิงคนนั้นประสบอุบัติเหตุขณะเที่ยวเล่น

ใบหน้าของเขามีแผลเป็นที่ยากจะหาย หร่วนชิงเซี่ยจากไปอย่างเยือกเย็นและหายไปจากโลกของเขาโดยสิ้นเชิง ต่อมาเขาคุกเข่าต่อหน้าเธอและถามว่าทำไม

เธอลูบไล้แผลเป็นที่อยู่ใกล้ดวงตาของเขา ความเจ็บปวดที่บาดลึกในหัวใจเพิ่มขึ้นทีละน้อย

"กู้ชิงโจว, เพราะเธอ เขาเหมือนตายไปอีกครั้ง"

...

หร่วนชิงเซี่ยชอบที่สุดเมื่อกู้ชิงโจวเคลื่อนไหวบนตัวเธอ เหมือนตอนนี้ เธอหลงใหลลูบดวงตากู้ชิงโจวที่มีรอยยิ้ม "สวยจริงๆ

..." คำชมตามสัญชาตญาณทำให้ชายหนุ่มขยับตัวอย่างแข็งขัน

หร่วนชิงเซี่ยเริ่มไม่ไหวแล้ว "กู้ชิงโจว พอเถอะ...อืม..."

เธอรู้สึกว่าเขาเข้าลึกขึ้นอีก น้ำตาแทบไหล ตาแดงช้ำ "กู้ชิงโจว, หนึ่งชั่วโมงแล้วนะ!"

กู้ชิงโจวเอานิ้วแตะริมฝีปากเธอ "ชู่ เรียกฉันว่าอาจู" หร่วนชิงเซี่ยตัวเกร็งทันที ไม่อยากเรียกชื่อนั้น "ทำไมเธอไม่อยากเรียกฉันอย่างนั้น

?" ชายหนุ่มขยับเร็วขึ้น แต่หร่วนชิงเซี่ยหมดอารมณ์

แม้ถึงจุดสุดยอดก็ยังกัดฟันไม่ยอมส่งเสียง กู้ชิงโจวไม่สนใจ

เขาสั่นสะท้านทั้งตัวแล้วถอนตัวออกจากหร่วนชิงเซี่ย

ร่างกายของหร่วนชิงเซี่ยเข้ากับกู้ชิงโจวได้อย่างดี

แม้กู้ชิงโจวจะมีคนรักมากมาย แต่เขาก็ยังต้องกลับบ้านทุกวันเพื่ออยู่กับหร่วนชิงเซี่ย

แต่วันนี้ต่างออกไป เพียงหนึ่งชั่วโมงกู้ชิงโจวก็หยุดแล้วเดินเข้าห้องน้ำ

หร่วนชิงเซี่ยไม่ได้รอเขา จัดการเช็ดเลือดจากริมฝีปากที่กัดและไปอาบน้ำที่ห้องนอนแขก

เมื่อออกมาเจอกู้ชิงโจวที่แต่งตัวเรียบร้อยกำลังออกไป

"มีเพื่อนสนิทกลับมาจากต่างประเทศ ฉันจะไปรับเขา เธอเข้านอนเลย ไม่ต้องรอฉัน" ฟังคำอธิบายของกู้ชิงโจว หร่วนชิงเซี่ยตอบสั้นๆ "ฉันมีประชุม" กู้ชิงโจวหยุดใส่รองเท้า

หันมามองเธอด้วยสายตาไม่เชื่อ "ตอนนี้เธอยังมีแรงไปประชุมอีกเหรอ?" "ดูเหมือนว่าฉันทำให้เธอไม่พอใจ ?"

คำสุดท้ายพูดด้วยความเคียดแค้น หร่วนชิงเซี่ยไม่ตอบ กลับเข้าห้อง สีแดงบนใบหน้าหายไปอย่างรวดเร็ว

เหลือเพียงความว่างเปล่า เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นผู้ช่วยของกู้ชิงโจว ฉินผู้ช่วยพูดอย่างลำบากใจ "พี่เซี่ย

วันนี้ข้อมูลโครงการยังให้ไม่ได้ กู้หัวหน้ายังไม่มาบริษัทเลย" ฟังรายงานของเขา หร่วนชิงเซี่ยขมวดคิ้ว

การประชุมสำคัญช่วงสิ้นปีจัดขึ้นมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว แต่ยังไม่คืบหน้า

เพราะข้อมูลโครงการที่กู้ชิงโจวรับผิดชอบยังไม่ได้สรุป ไม่สามารถล่าช้าได้อีกแล้ว

หร่วนชิงเซี่ยไม่มีทางเลือก ต้องโทรหากู้ชิงโจวเอง "เธอจะกลับมาเมื่อไหร่ มีเอกสารต้องเซ็น"

กู้ชิงโจวน่าจะเชื่อมต่อบลูทูธในรถ เสียงลมหวีดหวิวได้ยินชัด "ฉันจะกลับพรุ่งนี้" "แต่ฉันต้องใช้ในการประชุมวันนี้..." "อาจู ฉันทำให้เธอเสียงานหรือเปล่า

?" เสียงผู้หญิงอ่อนหวานดังขึ้น "เธอปล่อยฉันลงข้างทางก็ได้ ฉันไปเองได้ รีบกลับไปทำงานเถอะ"

กู้ชิงโจวตัดการเชื่อมต่อบลูทูธทันที "หร่วนชิงเซี่ย ฉันจะกลับพรุ่งนี้ อย่าโทรมาอีก" "เธอไม่เคยบอกว่ารังเกียจผู้หญิงที่ตามหาผู้ชายหรอกเหรอ? เธอก็เป็นแบบนี้แล้ว" ไม่รู้ฟังผิดหรือเปล่า

คำพูดของเขาแฝงความคาดหวังเหมือนอยากได้คำตอบยืนยันจากหร่วนชิงเซี่ย

แต่หร่วนชิงเซี่ยกดวางสายทันที

จนกระทั่งวางสาย หัวใจของเธอก็เต้นดังเหมือนเสียงกลองในหู

เธอไม่รู้ว่าคนที่นั่งข้างกู้ชิงโจวคือใคร

แต่ดูเหมือนว่าเธอเคยได้ยินเสียงหวานนั้นมาก่อน

เมื่อเดือนที่แล้วที่บริษัทไปต่างประเทศ เธอได้ยินเสียงโทรศัพท์ของกู้ชิงโจวดังตอนกลางคืน "อาจู ที่นี่สวยมาก ถ่ายรูปให้ฉันหน่อย!" "อาจู ฉันชอบอาหารจานนี้ สั่งเพิ่มได้ไหม

?" ความเจ็บปวดที่บาดลึกในหัวใจ

หร่วนชิงเซี่ยหายใจถี่ หยิบรูปถ่ายของกู้ชิงโจวข้างๆ ลูบดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักของเขา "เธอจะหักหลังฉันไหม อาจู?" น้ำตาไหลลงตามแก้ม

หร่วนชิงเซี่ยพยายามกลั้นมือที่สั่น "เธอไม่มีทางทรยศฉันได้!"

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Sophia

ข้อมูลเพิ่มเติม
ฉันเลิกกับแฟนเพราะเขาลืมเปลี่ยนธนบัตร

ฉันเลิกกับแฟนเพราะเขาลืมเปลี่ยนธนบัตร

โรแมนติก

5.0

ฉันตามจีบสวี่อี้มานานแปดปี แต่เมื่อเห็นว่าเขาตั้งชื่อเล่นแฟนเก่าว่า “ที่รัก” ฉันก็ขอเลิก “ก็แค่ลืมเปลี่ยนชื่อเล่นเองเหรอ?” ฉันจ้องมองมุมปากของสวี่อี้ที่มีรอยยิ้มเยาะเย้ย แล้วพยักหน้า เพื่อนของเขาด่าฉันว่าเล่นไม่เป็น ฉันแค่จ้องมองสวี่อี้โดยไม่พูดอะไร ดวงตาของสวี่อี้เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็แค่นหัวเราะแล้วพูดว่า “เลิกก็เลิกเถอะ แต่อย่าร้องไห้ขอคืนดีแล้วกัน” ทั้งกลุ่มหัวเราะกันครื้นเครง ฉันเปิดประตูออกไป พร้อมกับบีบเอกสารผลการตรวจสุขภาพในเสื้อคลุมแน่น เดินเข้าสู่ความมืดของกลางคืน เดิมทีฉันอยากจะสร้างความฝันที่สวยงามให้กับช่วงสุดท้ายของชีวิต แต่การฝืนทำให้เป็นไปตามที่หวังมันขมขื่นเหลือเกิน มันขมยิ่งกว่ายาที่ฉันเคยกินอีก ในชาติหน้าฉันจะไม่กินอีกแล้ว

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คลื่นรักอสูร

คลื่นรักอสูร

มาชาวีร์
4.8

(คลื่นรักอสูร) ...เพราะเธอขึ้นเรือผิดลำ คลื่นร้ายจึงซัดแทบกระเจิง... “เธอมันก็แค่ผู้หญิงขายตัว จะมาทำเล่นตัวเรื่องมากไม่ได้รู้ไหม ต่อให้เป็นสินค้าด้อยคุณภาพยังไงก็เถอะ ก็ต้องหัดรู้จักตามใจแขกบ้าง แต่นี่อะไรหาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ คนสอนไม่บอกหรือยังไงว่าไอ้ละครเล่นตัวนี่มันน่ารำคาญไม่ได้ดึงดูดลูกค้าเลย” บารเมษฐ์ต่อว่าพร้อมกวาดสายตามองเหยียดหยามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนคลายมือออกจากปลายคางอย่างช้า ๆ “ฉันไม่ได้มาขายตัวสักหน่อย” คนได้รับอิสรภาพรีบบอกเขา “หืม” เขาทำหน้าไม่เชื่อ “ฉันแค่ขึ้นเรือผิดลำ ฉันไม่ได้มาขายตัวจริง ๆ คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะคะคุณบารเมษฐ์” วินาทีนี้เธอกลัวเขามากกว่าใครบนเรือลำนี้เสียอีก เลยเลือกที่จะบอกความจริงกับเขาไป “ขึ้นเรือผิดลำ?” คนพูดหรี่ตาลงอย่างสงสัย “ใช่ค่ะ ฉันขึ้นเรือผิดลำจริง ๆ” “แบบนี้นี่เอง มิน่าล่ะสองคนในห้องเครื่องนั่นถึงได้ลุกลี้ลุกลนนัก” บารเมษฐ์นึกไปถึงท่าทางของอนุชิตกับธาวิน ซึ่งดูเหมือนมีเรื่องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา “คุณรู้แบบนี้แล้วก็ปล่อยฉันไปเถอะคุณบารเมษฐ์ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ” นีนนาราขอความเห็นใจจากเขา แต่สายตาที่เขามองกลับมานั้นมันว่างเปล่าชอบกล “รู้อะไรไหมนีนเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของฉันเลย เธอเป็นคนอยู่ผิดที่ผิดทางเอง เพราะงั้นเธอก็ต้องรับสภาพที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้เองเหมือนกัน” “ห้ะ คุณ นี่คุณ คุณทำไมเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนี้” หญิงสาวต่อว่าเขา ก่อนจะหน้าซีดหน้าเซียวลง เพราะเสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอของเขาบ่งชัดว่าคืนนี้เธอไม่รอดแน่ “ปล่อยฉันนะ! ปล่อย!” นีนนาราดิ้นหนีเขาก็จับกดลงที่เดิม “งานก็คืองานนะคนสวย มาขายตัวก็คือมาขายตัว อย่าทำเสียเรื่องสินีน” บารเมษฐ์ย่อมเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งอยู่แล้ว เขาอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะมาไม้ไหนอีกแน่ “ก็บอกว่าไม่ใช่ยังไงล่ะ ว้าย!”

จากเมียส้มหล่นสู่หญิงแกร่ง

จากเมียส้มหล่นสู่หญิงแกร่ง

Arvin Bikoff
5.0

หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”

สามีเป็นถึงเศรษฐีพันล้าน

สามีเป็นถึงเศรษฐีพันล้าน

Davin Howson
5.0

ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ