เจ้าสาวมาเฟีย : เกิดใหม่อีกครั้งในความอัปยศ

เจ้าสาวมาเฟีย : เกิดใหม่อีกครั้งในความอัปยศ

Echo Sable

5.0
ความคิดเห็น
5
ชม
23
บท

“เซ็นมันซะ แล้วไปขอโทษโซเฟีย” ไดอาน่า พี่สาวของฉัน เพราะเผลอเข้าไปในเหตุการซื้อขายของแก๊งมาเฟีย ถูกโซเฟีย วิสคอนติฆ่าอย่างโหดเหี้ยม แต่วินเซนโซ รอสซี สามีของฉัน ไม่เพียงช่วยโซเฟียสร้างหลักฐานเท็จ กล่าวหาว่าไดอาน่าป่วยทางจิต และยังบังคับให้ฉันเซ็นคำแถลงขอโทษอีก เพื่อรักษาสิ่งของที่ไดอาน่าทิ้งไว้ ฉันต้องยอมเซ็นด้วยความอัปยศ แต่ฉันสาบานว่าจะใช้เลือดของพวกเขามาล้างแค้นให้กับพี่สาว

บทที่ 1

“เซ็นแล้วไปขอโทษโซเฟียเถอะ”

พี่สาวของฉัน ไดแอนน่า ถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมโดยโซเฟีย วิสคอนติ หลังจากเธอเข้าไปในที่เกิดเหตุการซื้อขายของมาเฟียโดยไม่ได้ตั้งใจ

และสามีของฉัน วินเซนโซ รอสซี่ ไม่เพียงแต่ช่วยโซเฟียสร้างหลักฐานเท็จ กล่าวหาไดแอนน่าว่ามีอาการทางจิต แต่ยังบังคับให้ฉันเซ็นเอกสารขอโทษ

เพื่อรักษาสิ่งที่ไดแอนน่าทิ้งไว้ ฉันเซ็นชื่อด้วยความอับอาย

แต่ฉันสาบานว่าจะใช้ความยุติธรรมเป็นเครื่องบรรณาการให้พี่สาวของฉัน

น้ำฝนผสมกับกลิ่นคาวของน้ำทะเล ตีเข้ากับตู้คอนเทนเนอร์ที่ขึ้นสนิมที่ท่าเรือบรู๊คลิน นิวยอร์ก

ฉันซ่อนตัวอยู่หลังแหจับปลา กดเล็บลงในฝ่ามือพยายามหยุดการสั่นของร่างกาย

ไม่ไกลนัก ร่างของพี่สาวฉัน ไดแอนน่า นอนล้มอยู่ในแอ่งเลือดเหมือนตุ๊กตาผ้า

และคนที่ยืนอยู่ข้างเธอคือทายาทตระกูลวิสคอนติ

โซเฟีย วิสคอนติ

“ยุ่งจริง ๆ” โซเฟียเตะข้อมือของพี่สาวฉันด้วยปลายรองเท้าหนังสั่งทำพิเศษ

ข้อมือนั้นบิดเบี้ยวในมุมแปลกประหลาด

“เห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นก็ต้องรับผลที่ตามมา ”

ชุดชาแนลที่โซเฟียใส่มีจุดเลือดสีแดงเข้มกระเซ็นอยู่ ทำให้ดูสะดุดตาอย่างยิ่ง

พี่สาวของฉันเป็นเจ้าของร้านดอกไม้ธรรมดา วันนี้แค่ไปส่งดอกไม้ให้ลูกค้าเก่าที่ท่าเรือ

แต่กลับไปเห็นการซื้อขายปืนที่ไม่รู้แหล่งที่มาโดยบังเอิญระหว่างโซเฟียกับลูกน้องของเธอ

เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของไดแอนน่าดึงดูดความสนใจของโซเฟีย แล้วปืนที่มีด้ามจับประดับด้วยมุกก็เล็งไปที่เธอ

“โซเฟีย!” ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไป ออกมาจากหลังแหจับปลา “เธอฆ่าเธอ! เธอเป็นปีศาจ!”

โซเฟียหันมา ยิ้มเย็นชาด้วยความไม่พอใจ

“อ๋อ ดูสิว่าใครมา เป็นเมียเล็กของวินเซนโซ รอสซี่ อะไรนะ อยากแก้แค้นให้พี่สาวที่ต่ำต้อยของเธอ?”

เธอโบกมือให้บอดี้การ์ดสองคนที่สูงใหญ่เข้ามาขวางทางฉัน

“ปล่อยฉัน!” ฉันดิ้นรนสุดชีวิต น้ำตาเบลอภาพ

“ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ! ฉันจะทำให้เธอชดใช้!”

“แจ้งตำรวจ?” โซเฟียเหมือนฟังเรื่องตลก

“ที่ท่าเรือนี้ คำพูดฉันถือเป็นคำสั่ง สำหรับราคาที่ต้องจ่าย…”

เธอเดินมาหาฉัน จับคางฉัน

“เธอควรดีใจที่เธอเป็นเมียของวินเซนโซ ไม่งั้นตอนนี้เธอก็คงเหมือนพี่สาวเธอแล้ว”

ในขณะนั้น เสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังเข้ามาใกล้

รถสีดำจอดที่ริมท่าเรือ ประตูเปิดออก คนที่ลงมาคือสามีของฉัน

วินเซนโซ รอสซี่ ทายาทของตระกูลมาเฟียที่แข็งแกร่งที่สุดในนิวยอร์ก

“วินเซนโซ!” ฉันร้องเรียกชื่อเขาเหมือนเจอผู้ช่วยชีวิต “เธอฆ่าไดแอนน่า! โซเฟียฆ่าพี่สาวฉัน!”

วินเซนโซเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว สายตาของเขาผ่านร่างของไดแอนน่าแล้วหยุดชั่วขณะ แต่ก็ถูกปกคลุมด้วยอารมณ์ที่ฉันอ่านไม่ออกอย่างรวดเร็ว

เขาไม่มองฉัน แต่หันไปหาโซเฟีย เสียงของเขาต่ำ “เกิดอะไรขึ้น?”

โซเฟียเปลี่ยนเป็นท่าทางน่าสงสารทันที เดินไปข้างวินเซนโซ จับแขนของเขาเบา ๆ

“วินเซนโซ ในที่สุดคุณก็มา ผู้หญิงคนนี้วิ่งออกมาแล้วพยายามจะขโมยของของเรา ฉันแค่ป้องกันตัว”

น้ำเสียงของเธออ่อนโยนจนหยดน้ำได้ “ฉันกลัวเหลือเกิน”

“เธอโกหก!” ฉันกรีดร้อง “พี่สาวฉันเป็นแค่คนธรรมดา! เธอไม่ได้ทำอะไรเลย!”

วินเซนโซมองมาที่ฉัน สายตาของเขาเย็นชาและมีความห่างเหินที่ทำให้ฉันเสียใจ “ไอลีนา หุบปาก”

“คุณพูดอะไร?” ฉันไม่เชื่อหูตัวเอง “นั่นคือพี่สาวฉัน! เธอถูกฆ่า!”

“ฉันรู้” เสียงของวินเซนโซไม่มีความรู้สึกใด ๆ

“ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะตามเรื่องนี้ ตระกูลวิสคอนติกับเรากำลังทำธุรกิจสำคัญ พี่สาวของเธอทำผิดจริง ๆ”

“ธุรกิจ?” ฉันแทบจะระเบิดด้วยความโกรธ

“ในสายตาคุณ ธุรกิจสำคัญกว่าชีวิตพี่สาวฉันเหรอ ?”

วินเซนโซขมวดคิ้ว เดินเข้ามาใกล้ จับแขนฉันด้วยแรงที่ทำให้ฉันเจ็บ

“อย่าดื้อรั้น ไอลีนา กลับไปกับฉัน”

“ฉันไม่กลับ!” ฉันดิ้นรนสุดแรง “ฉันต้องการความยุติธรรมให้ไดแอนน่า!”

โซเฟียแสร้งทำเป็นพูดอย่างใจดี “วินเซนโซ หรือจะปล่อยเธอไป ฉันรู้ว่าไอลีนาเสียใจที่เสียพี่สาว ให้เธอ…”

“หุบปาก” วินเซนโซตัดบทเธอ แล้วก้มมองฉัน สายตาเต็มไปด้วยคำเตือน

“ไอลีนา ฉันบอกอีกครั้ง กลับไปกับฉัน ไม่งั้นเธอจะรับผิดชอบผลที่ตามมาเอง”

ฉันมองชายที่คุ้นเคยแต่แปลกหน้า

เขาเคยเป็นคนที่ต่อสู้กับทั้งครอบครัวเพื่อฉัน

แต่ตอนนี้ ในสายตาเขา ฉันเห็นแค่ผลประโยชน์ของครอบครัวและการยอมโซเฟีย?

ฝนยังคงตกลงมา ล้างคราบเลือดที่ท่าเรือ และเหมือนล้างความหวังสุดท้ายในใจฉัน

ร่างของไดแอนน่าเริ่มเย็นลง และสามีของฉันเลือกที่จะยืนข้างฆาตกร

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ข้าโหด ทว่าข้าคือสุดที่รักของท่านอ๋อง

ข้าโหด ทว่าข้าคือสุดที่รักของท่านอ๋อง

Samuel Wren
5.0

เสิ่นสุยยินถูกบังคับให้ดำรงชีวิตในสถานะที่ด้อยกว่าตั้งแต่เด็ก การถูกกดขี่มาอย่างยาวนานไม่ได้ทำให้เธอสูญเสียความภาคภูมิใจในตัวเองแม้แต่น้อย การตกต่ำของตระกูลเสิ่นในสายตาของคนภายนอกดูเหมือนจะเป็นความเสื่อมของตระกูลสูงศักดิ์ แต่แท้จริงแล้วนี่เป็นโอกาสเดียวของเสิ่นสุยยินที่จะกลับคืนสู่ชีวิตใหม่ นางต่อสู้กับคนอื่นเพื่อแก้แค้นให้ท่านแม่ทว่ากลับไม่รู้ว่าทุกแผนการของนาง เขากำลังจ้องตามองอยู่ ลู่จินหวยให้นางหลอกใช้ตนเองเป็นประโยชน์ได้ตามอำเภอใจของนาง แต่ไม่เคยให้นางต้องเปื้อนเลือดแม้แต่นิด สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงตัวนางเท่านั้น “เสิ่นสุยยิน ทางที่ดีเจ้าจะแกล้งทำไปตลอดชีวิต”

หงส์ขย่มมังกร(นิยายรักสำหรับผู้ใหญ่)

หงส์ขย่มมังกร(นิยายรักสำหรับผู้ใหญ่)

ซีไซต์
5.0

รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน

วิวาห์ครั้งใหม่กับพ่อหนุ่มเศรษฐีแสนร้ายกาจ

วิวาห์ครั้งใหม่กับพ่อหนุ่มเศรษฐีแสนร้ายกาจ

Rabbit
5.0

[นักธุรกิจหนุ่มระดับต้นแสนร้ายกาจ VS นักปรุงน้ำหอมสาวพิการเลอโฉม บริสุทธิ์ทั้งคู่] บุคคลลึกลับส่งคลิปวิดีโอสามีนอกใจมาให้ ทำลายชีวิตที่ดูสงบของยูหยุนหนิง ทำให้เธอเข้าใจเรื่องหนึ่ง คนรักที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กจะหลอกเรา เพื่อนที่เติบโตมาด้วยกันจะหลอกเรา แต่นายแบบไหล่กว้างเอวคอดขายาวไม่มีทางหลอกเรา เพียงแต่ชายหนุ่มรูปหล่อขายตัวเพื่อเลี้ยงสุนัขคนนี้ กลิ่นน้ำหอมบนตัวของคุณ ทำไมถึงเหมือนกับนักธุรกิจหนุ่มระดับต้นของตระกูลเสี่ยวเลย? * ตอนที่เธอเปล่งประกายเจิดจรัส เขาเป็นลูกที่ถูกทอดทิ้งของตระกูล กล้าแค่ขโมยจูบแรกของเธอในความมืด เมื่อเธอตกจากที่สูง เขาทิ้งทุกอย่างกลับประเทศ แต่กลับเห็นเธอตอบตกลงคำขอแต่งงานของคนอื่นทั้งน้ำตา ตอนเธอถูกหักหลังอย่างเจ็บปวด เขามีอำนาจอยู่ในมือ เขาคือคนที่สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง เป็นคนที่ช่วยชีวิตตอนที่เธอเสี่ยงอันตราย เป็นกำลังใจที่มั่นคงที่สุดของเธอ เมื่อเธอลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขาคุกเข่าข้างหนึ่ง จริงใจเป็นอย่างมาก “ได้โปรดแต่งงานกับผม” * “อยากรู้ไหมว่า ตอนที่เธอตอบตกลงคำขอแต่งงานของผู้ชายสารเลวคนนั้น ผมกำลังคิดอะไรอยู่? ” “คิดอะไรอยู่เหรอคะ? ” “อย่าให้ผมมีโอกาสนะ” “แล้วถ้าไม่มีโอกาสละคะ? ” “ถ้าอย่างนั้นก็สร้างโอกาสขึ้นมา” เพราะในโลกนี้ ไม่มีใครรักยูหยุนหนิงได้มากกว่าเสี่ยวฉืออีกแล้ว

จวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง

จวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง

pailinnaka591
5.0

ซ่งจื่อเหยียนถูกน้องสาววางแผนร้าย ในงานวันเกิดองค์หญิงหกกลับพบว่านอนกอดก่ายอยู่กับเว่ยเซียวหยาง แต่เขารังเกียจสตรี แต่งกับนางหรือฝันเฟื่องหรือไง นางจึงถูกไล่ไปอยู่จวนร้างไกลเมืองหลวงถึงห้าสิบลี้ หลี่จื่อเหยียนมาถึงทั้งทีก็สวมบทคุณแม่เลย  ซ่งจื่อเหยียนเจ้าของร่างเดิมจากไปขณะคลอดลูก  แล้วฉันทำไมต้องมาเบ่งแทนวะ ให้ไปแม่น้ำเหลืองเลยไม่ได้หรือไง มันเจ็บนะโว้ย ฮือๆๆๆ สาวใช้ของนางพยายามช่วย ป้าหูอายุห้าสิบแล้ว เป็นชาวบ้านครอบครัวเดียวที่อยู่แถวนั้น "คุณหนูเบ่งอีกนิดเจ้าค่ะ  ฮือๆที่นี่อยู่ไกลนักไม่มีหมอตำแยสักคน" "เอาน่าแม่นางเย่วเล่อ ข้าไม่เคยทำคลอดแต่ข้าก็เคยคลอดลูกแหละน่า นี่ๆอาซ้อซ่งเจ้าเบ่งอีกหน่อย แล้วอย่าสลบไปแบบเมื่อกี้เล่า อดทนหน่อย "อ๊ายย  โอ๊ยเจ็บโอ๊ยเวรกรรมฉิบหายยังไม่ทันมีผัว  ไม่ทันได้รู้รสชาติการป๊าบๆกับผู้ชายเลย  ก็ต้องมาเบ่งลูก  อื้อเจ็บ  อ๊ะ อ๊ายยย" "คุณหนู  ท่านเบ่งอีกนิด  น้ำร้อนเตรียมแล้ว  เย่วหลีกำลังไปเอาเจ้าค่ะ  เหตุใดท่านอ๋องพระทัยร้ายนักฮือๆๆ" "พอแล้ว ไอ้อ๋องสุนัขนั่นสมควรไปตายซะ อ๊าย ข้าเจ็บจะตายเจ้าจะมารำพึงรำพันอะไรเย่วเล่อ  ออกแล้วข้าคลอดแล้ว  อ๊ะ อ๊ายยย" หลี่จื่อเหยียนคลอดบุตรชายของร่างเดิมออกมาหนึ่งคน  จากนั้นนางก็เพลียจนหลับไป

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ