เทพนิยายของฉันพังทลาย ด้วยการหักหลังอันโหดร้ายของเขา

เทพนิยายของฉันพังทลาย ด้วยการหักหลังอันโหดร้ายของเขา

Gavin

5.0
ความคิดเห็น
357
ชม
23
บท

เก้าปีที่ผ่านมา ชีวิตแต่งงานของฉันกับจุลจักร วรโชติ เจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี ก็เหมือนเทพนิยาย เขาคือมหาเศรษฐีผู้ทรงอิทธิพลที่รักและเทิดทูนฉัน ส่วนฉันคือสถาปนิกสาวผู้เฉลียวฉลาดที่เป็นโลกทั้งใบของเขา ความรักของเราเป็นสิ่งที่ใครๆ ต่างก็ซุบซิบนินทาด้วยความอิจฉา แล้วอุบัติเหตุรถชนก็พรากทุกอย่างไป เขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำเก้าปีล่าสุดที่หายไปหมดสิ้น เขาจำฉันไม่ได้ จำชีวิตของเราไม่ได้ และจำความรักของเราไม่ได้ ผู้ชายที่ฉันรักได้จากไปแล้ว ถูกแทนที่ด้วยปีศาจที่มองฉันเป็นศัตรู ภายใต้อิทธิพลของเฮเลน เพื่อนสมัยเด็กจอมบงการของเขา เขาสั่งฆ่าน้องชายของฉันเพียงเพราะหนี้สินเล็กๆ น้อยๆ เขายังไม่หยุดแค่นั้น ในงานศพของน้องชายฉัน เขาสั่งให้ลูกน้องหักขาทั้งสองข้างของฉัน และการกระทำที่โหดร้ายที่สุดของเขาคือการขโมยเสียงของฉันไป... เขาสั่งให้ผ่าตัดย้ายเส้นเสียงของฉันไปให้กับเฮเลน ทิ้งให้ฉันกลายเป็นใบ้และแตกสลาย ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะปกป้องฉันได้กลายเป็นผู้ทรมานฉันเสียเอง เขาพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน ความรักที่ฉันเคยมีให้เขาอย่างท่วมท้น ในที่สุดก็แปรเปลี่ยนเป็นความเกลียดชังที่บริสุทธิ์และสมบูรณ์แบบ เขาคิดว่าเขาทำลายฉันได้แล้ว แต่เขาคิดผิด ฉันแกล้งตาย ปล่อยหลักฐานที่จะเผาอาณาจักรทั้งหมดของเขาให้ราบเป็นหน้ากลอง แล้วก็หายตัวไป ผู้ชายที่ฉันแต่งงานด้วยได้ตายไปแล้ว ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะทำให้ปีศาจที่สวมหน้ากากของเขา ชดใช้ทุกอย่าง

บทที่ 1

เก้าปีที่ผ่านมา ชีวิตแต่งงานของฉันกับจุลจักร วรโชติ เจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี ก็เหมือนเทพนิยาย

เขาคือมหาเศรษฐีผู้ทรงอิทธิพลที่รักและเทิดทูนฉัน ส่วนฉันคือสถาปนิกสาวผู้เฉลียวฉลาดที่เป็นโลกทั้งใบของเขา

ความรักของเราเป็นสิ่งที่ใครๆ ต่างก็ซุบซิบนินทาด้วยความอิจฉา

แล้วอุบัติเหตุรถชนก็พรากทุกอย่างไป

เขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำเก้าปีล่าสุดที่หายไปหมดสิ้น

เขาจำฉันไม่ได้ จำชีวิตของเราไม่ได้ และจำความรักของเราไม่ได้

ผู้ชายที่ฉันรักได้จากไปแล้ว ถูกแทนที่ด้วยปีศาจที่มองฉันเป็นศัตรู

ภายใต้อิทธิพลของเฮเลน เพื่อนสมัยเด็กจอมบงการของเขา เขาสั่งฆ่าน้องชายของฉันเพียงเพราะหนี้สินเล็กๆ น้อยๆ

เขายังไม่หยุดแค่นั้น

ในงานศพของน้องชายฉัน เขาสั่งให้ลูกน้องหักขาทั้งสองข้างของฉัน

และการกระทำที่โหดร้ายที่สุดของเขาคือการขโมยเสียงของฉันไป... เขาสั่งให้ผ่าตัดย้ายเส้นเสียงของฉันไปให้กับเฮเลน ทิ้งให้ฉันกลายเป็นใบ้และแตกสลาย

ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะปกป้องฉันได้กลายเป็นผู้ทรมานฉันเสียเอง

เขาพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน

ความรักที่ฉันเคยมีให้เขาอย่างท่วมท้น ในที่สุดก็แปรเปลี่ยนเป็นความเกลียดชังที่บริสุทธิ์และสมบูรณ์แบบ

เขาคิดว่าเขาทำลายฉันได้แล้ว แต่เขาคิดผิด

ฉันแกล้งตาย ปล่อยหลักฐานที่จะเผาอาณาจักรทั้งหมดของเขาให้ราบเป็นหน้ากลอง แล้วก็หายตัวไป

ผู้ชายที่ฉันแต่งงานด้วยได้ตายไปแล้ว

ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะทำให้ปีศาจที่สวมหน้ากากของเขา ชดใช้ทุกอย่าง

บทที่ 1

มุมมองของเขมิกา โรจน์สกุล:

สิ่งแรกที่ฉันได้ยินเมื่อฟื้นขึ้นมาคือเสียงบี๊บถี่ๆ ของเครื่องวัดหัวใจและกลิ่นยาฆ่าเชื้อที่ฉุนกึกจนน่าคลื่นไส้

หัวของฉันปวดตุบๆ รุนแรงราวกับกะโหลกถูกผ่าออกแล้วแปะกลับเข้าไปอย่างลวกๆ

แต่ทั้งหมดนั้นไม่สำคัญเลย

สิ่งที่ฉันคิดถึงมีเพียงเสียงยางบดถนน เสียงโลหะบดขยี้ที่น่าสะพรึงกลัว และภาพสุดท้ายที่ฉันเห็นก่อนที่โลกจะดับวูบไป... จุลจักร สามีของฉัน... โถมตัวเข้ามาบังฉันไว้ในขณะที่รถของเราหมุนคว้างสู่ความมืดมิด

พยาบาลคนหนึ่งที่มีแววตาใจดีและใบหน้าเหนื่อยล้าปรากฏตัวขึ้นข้างเตียง

“คุณฟื้นแล้วนะคะ ตอนนี้คุณอยู่ที่โรงพยาบาลกรุงเทพ คุณสมองกระทบกระเทือนรุนแรงและซี่โครงหักสองสามซี่ แต่คุณจะปลอดภัยค่ะ”

คำพูดของเธอควรจะปลอบโยน แต่สำหรับฉันมันเป็นแค่เสียงรบกวน

“สามีของฉัน” ฉันเค้นเสียงแหบพร่าออกมา ลำคอระคายเคือง “จุลจักร วรโชติ เขาอยู่ในรถกับฉันใช่ไหมคะ เขา... เขายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า”

สีหน้าของพยาบาลอ่อนลงด้วยความสงสารที่ทำให้ท้องไส้ของฉันปั่นป่วน

“เขายังมีชีวิตอยู่ค่ะ” เธอบอกเบาๆ “ตอนนี้เขาอยู่ห้องไอซียู เขารับแรงกระแทกไปเต็มๆ ปาฏิหาริย์มากที่คุณทั้งคู่รอดมาได้”

ความโล่งใจถาโถมเข้าใส่ฉันรุนแรงราวกับถูกกระแทกอีกครั้ง มันทำให้ฉันอ่อนแรงและหายใจไม่ออก

จุลจักรยังมีชีวิตอยู่

ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านี้อีกแล้ว

โลกภายนอกรู้จักจุลจักร วรโชติ ในฐานะเจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี ซีอีโอผู้เหี้ยมโหดที่สร้างอาณาจักรขึ้นมาจากศูนย์ พวกเขาเห็นอัจฉริยะเจ้าเสน่ห์บนปกนิตยสาร

แต่ฉันรู้จักผู้ชายที่ฮัมเพลงเพี้ยนๆ ตอนทำแพนเค้กในเช้าวันอาทิตย์ ผู้ชายที่กอดฉันไว้เมื่อฝันร้ายมันดังเกินไป ผู้ชายที่รักฉันด้วยความรุนแรงที่เป็นทั้งสมอและพายุของฉัน

เก้าปีที่ผ่านมา ความรักของเราเป็นดั่งตำนาน เป็นเทพนิยายที่ถูกซุบซิบในแวดวงสังคมชั้นสูงด้วยความอิจฉา เขาคือมหาเศรษฐีผู้ทรงอิทธิพล และฉันคือสถาปนิกสาวผู้เฉลียวฉลาดที่เขาเทิดทูน

หมอให้ฉันนอนดูอาการ แต่ทุกวินาทีที่ตื่นอยู่คือการต่อสู้เพื่อไปหาเขา

ในที่สุด หลังจากที่รู้สึกเหมือนผ่านไปชั่วนิรันดร์ พวกเขาก็อนุญาตให้ฉันไปเยี่ยมเขาได้

ซี่โครงของฉันกรีดร้องประท้วงทุกย่างก้าว แต่ฉันแทบไม่รู้สึก

ฉันวิ่งไปตามทางเดินสู่ห้องไอซียู หัวใจเต้นระรัวอยู่ในอกที่บอบช้ำ

ฉันผลักประตูห้องของเขาเข้าไป

เขานั่งอยู่บนเตียง มีผ้าพันแผลรอบศีรษะ ใบหน้าหล่อเหลาซีดเซียว แต่ดวงตาของเขาเปิดอยู่

มันเป็นดวงตาสีเทาเข้มดุจพายุคู่เดิมที่ฉันตกหลุมรัก

“จุลจักร” ฉันพึมพำ น้ำตาเอ่อคลอจนภาพพร่ามัว “โอ้ ขอบคุณพระเจ้า”

ฉันรีบเข้าไปข้างๆ เขา ยื่นมือไปจับมือเขา แต่เขากลับสะดุ้งถอยราวกับสัมผัสของฉันเป็นกรด

ดวงตาของเขา... ดวงตาคู่สวยที่เคยมองฉันด้วยความรักมากมาย ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความสับสนที่เย็นชาและน่าหวาดหวั่น

เขามองฉัน กวาดสายตาไปทั่วใบหน้าของฉันโดยไม่มีแววของการจดจำแม้แต่น้อย

“คุณเป็นใคร?” เขาถาม เสียงเรียบเฉยไร้อารมณ์

คำพูดนั้นกระแทกฉันเหมือนถูกตบหน้า ฉันเซถอยหลัง มือยกขึ้นปิดปาก

“อะไรนะคะ? จุลจักร นี่ฉันเอง เขมิกาไงคะ ภรรยาของคุณ”

รอยยิ้มที่โหดร้ายและไร้ความขบขันบิดเบี้ยวบนริมฝีปากของเขา มันเป็นภาพล้อเลียนที่น่าสยดสยองของรอยยิ้มที่ฉันรัก

“ภรรยาของผม? ตลกดีนะ ผมจำไม่ได้ว่าเคยมีภรรยา”

เขาเอนตัวมาข้างหน้าเล็กน้อย ดวงตาหรี่ลงเป็นเส้นน้ำแข็ง

“แต่ผมจำคุณได้นะ เขมิกา โรจน์สกุล ผมจำได้ว่าคุณคือสาเหตุที่ทำให้ครอบครัวของผมพังพินาศ”

ลมหายใจของฉันขาดห้วง

เขากำลังพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน โศกนาฏกรรมของครอบครัวที่เขาเคยโทษฉันอย่างผิดๆ ก่อนที่เราจะตกหลุมรักกันเสียอีก เป็นความเข้าใจผิดที่เราได้ปรับความเข้าใจและก้าวข้ามมันไปเมื่อเก้าปีที่แล้ว

ความทรงจำของเขา... มันไม่ได้แค่เสียหาย แต่มันย้อนกลับไป มันลบฉันออกไป มันลบเราออกไป

“ไม่นะคะ จุลจักร นั่นมัน... นั่นมันนานมาแล้ว เราแก้ไขมันแล้ว เราตกหลุมรักกัน เราแต่งงานกันมาเก้าปีแล้วนะคะ”

ฉันหยิบมือถือออกมา มือสั่นจนแทบจะปลดล็อกไม่ได้ ฉันเลื่อนไปที่รูปวันแต่งงานของเรา รูปที่เขากำลังยิ้ม ดวงตาเปล่งประกายด้วยความสุขขณะที่เขากอดฉันไว้ในอ้อมแขน

“ดูสิคะ นี่คือเรา”

เขาเหลือบมองรูปถ่ายด้วยแววตารังเกียจอย่างที่สุด แล้วสายตาก็กลับมาที่ฉัน

“ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังเล่นเกมบ้าอะไรอยู่ แต่มันจบแล้ว ออกไป”

“จุลจักร ได้โปรดเถอะค่ะ” ฉันอ้อนวอน น้ำตาไหลอาบแก้ม “คุณกำลังบาดเจ็บ คุณกำลังสับสน ให้ฉันช่วยคุณจำนะคะ”

สีหน้าของเขาแข็งกร้าวขึ้นเป็นบางอย่างที่น่ากลัวอย่างแท้จริง

“ผมบอกให้ออกไป”

เขาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองบนโต๊ะข้างเตียง แตะหน้าจอสองสามครั้ง แล้วหันหน้าจอมาทางฉัน

เลือดในกายฉันเย็นเฉียบ

มันเป็นวิดีโอสด น้องชายของฉัน เลโอ ถูกมัดติดกับเก้าอี้ในห้องที่มืดและดูชื้นแฉะ ใบหน้าของเขาฟกช้ำ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว

“รู้ไหม” จุลจักรพูด เสียงกระซิบที่ต่ำและอันตรายถึงชีวิต “น้องชายของคุณยังติดการพนันงอมแงมเหมือนเดิม แค่โทรไปไม่กี่สาย เจ้าหนี้ของมันก็ยินดีส่งตัวมันมาให้ผม ตอนนี้ เป็นครั้งสุดท้าย ออกไปให้พ้นหน้าผม ก่อนที่ผมจะตัดสินใจปล่อยให้พวกมันทวงหนี้เป็นชิ้นๆ”

ฉันจ้องมองหน้าจอ มองน้องชายที่อ่อนแอของฉัน แล้วกลับมามองคนแปลกหน้าที่สวมใบหน้าของสามีฉัน

นี่ไม่ใช่แค่อาการความจำเสื่อ-อม มันคือปีศาจ

“คุณไม่ทำหรอก” ฉันกระซิบ ความสยดสยองจุกอยู่ที่คอ

เขาไม่ตอบ เขาแค่จ้องมองฉัน ดวงตาท้าทายให้ฉันลองดี

ความตื่นตระหนกข่วนอยู่ที่ลำคอของฉัน ฉันพุ่งเข้าไปจะคว้าโทรศัพท์ของเขา ความต้องการที่จะช่วยน้องชายอย่างสิ้นหวังมันอยู่เหนือทุกสิ่ง

ปฏิกิริยาของเขารวดเร็วดุจสายฟ้า

เขาคว้าข้อมือฉันไว้ กำแน่นราวกับคีมเหล็ก เขาบิดแขนฉันไปด้านหลัง กระแทกร่างฉันเข้ากับกำแพงเย็นเฉียบของห้องพักในโรงพยาบาล ความเจ็บปวดที่ซี่โครงระเบิดออกมาจนฉันหายใจไม่ออก

“อย่าแตะต้องตัวฉันอีก” เขาคำราม ใบหน้าอยู่ห่างจากฉันไม่กี่นิ้ว ฉันรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆ ที่โกรธเกรี้ยวของเขาบนผิวหนัง

เขาเน้นย้ำคำพูดด้วยการกระแทกร่างฉันเข้ากับกำแพงอีกครั้ง และอีกครั้ง

แรงกระแทกที่โหดร้ายเป็นจังหวะส่งคลื่นความเจ็บปวดไปทั่วร่างฉัน แต่ละครั้งคือเครื่องหมายวรรคตอนของคำประกาศความเกลียดชัง

ฉันห้อยตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างหมดแรง ความเจ็บปวดทางกายเทียบไม่ได้เลยกับการแตกสลายของหัวใจ

ทันใดนั้น ประตูก็เปิดออก

ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมสีบลอนด์จัดทรงอย่างสมบูรณ์แบบและรอยยิ้มหวานหยดย้อยจอมปลอมเดินเข้ามา

เฮเลน วัฒนากุล เพื่อนสมัยเด็กของจุลจักรและสาวสังคมจอมบงการที่ฉันรู้มาตลอดว่าอิจฉาชีวิตแต่งงานของเรา

“จุลส์ ที่รัก” เธอส่งเสียงหวาน ดวงตาเป็นประกายเมื่อเห็นเขา

แล้วสายตาของเธอก็มาหยุดที่ฉัน ซึ่งถูกตรึงอยู่กับกำแ-พง แววตาแห่งชัยชนะที่โหดร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอก่อนที่เธอจะซ่อนมันไว้ภายใต้ความกังวลจอมปลอม

“โอ้พระเจ้า เกิดอะไรขึ้นที่นี่คะ”

จุลจักรปล่อยฉันทันที ฉันทรุดลงไปกองกับพื้น หอบหายใจ

เขาไม่แม้แต่จะชายตามองลงมา

เขาเดินตรงไปหาเฮเลน ท่าทีทั้งหมดของเขาอ่อนลงขณะที่เขาจับมือเธอ

“เฮเลน ขอบคุณพระเจ้าที่คุณมา จัดการผู้หญิงคนนี้ออกจากห้องผมที”

เขาลืมความรักเก้าปี ลืมชีวิตแต่งงานเก้าปี ลืมชีวิตที่เราสร้างร่วมกันมาเก้าปี

แต่เขาจำเธอได้

ในจิตใจที่แตกสลายของเขา ความหลงใหลในอดีตที่มีต่อผู้หญิงใจร้ายคนนี้ได้กลายเป็นความจริงในปัจจุบันของเขาไปแล้ว

เฮเลนมองลงมาที่ฉัน รอยยิ้มของเธอคือหน้ากากของยาพิษบริสุทธิ์

“ไม่ต้องห่วงนะจุลส์ ฉันจะจัดการเอง”

เธอโน้มตัวลงมา เสียงของเธอเป็นเสียงกระซิบที่ฉันได้ยินเพียงคนเดียว

“ตอนนี้เขาเป็นของฉันแล้ว เขาสมควรจะเป็นของฉันมาตลอด”

ขณะที่เธอและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพาฉันออกไป ฉันมองย้อนกลับไป

จุลจักรกำลังมองเฮเลนด้วยความรักที่ฉันไม่ได้เห็นในดวงตาของเขาตั้งแต่... ตั้งแต่ที่เขามองฉันแบบนั้นเมื่อวานนี้

ก่อนเกิดอุบัติเหตุ ก่อนที่โลกของฉันจะจบสิ้น

เขาเริ่มกระบวนการหย่าร้างจากเตียงในโรงพยาบาล

ฉันพยายามทุกวิถีทางเพื่อเข้าถึงเขา เพื่อทำให้เขาจำได้

ฉันเอาอัลบั้มรูปไปให้ เปิดวิดีโองานแต่งงานของเรา หรือแม้กระทั่งพาสุนัขตัวโปรดของเขาไป ซึ่งตอนนี้เขาก็ปฏิบัติต่อมันเหมือนคนแปลกหน้า

ทุกความพยายามถูกปฏิเสธอย่างเย็นชายิ่งขึ้น ความโหดร้ายของจุลจักรทวีความรุนแรงขึ้นภายใต้อิทธิพลที่น่าพึงพอใจของเฮเลน

เธอเติมเชื้อไฟให้กับความหวาดระแวงของเขา บิดเบือนช่องว่างความทรงจำเก้าปีให้กลายเป็นเรื่องเล่าที่น่ากลัวว่าฉันเป็นนางร้ายนักขุดทองที่วางกับดักเขา

การโจมตีครั้งสุดท้ายที่ไม่อาจให้อภัยได้เกิดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนต่อมา

เขาใช้หนี้การพนันของเลโอเป็นอาวุธ เขาไม่ได้แค่ขู่ แต่เขาลงมือทำ

เขาส่งอันธพาลไป "สั่งสอน" น้องชายฉัน

ฉันกำลังคุยโทรศัพท์กับเลโอ ได้ยินเสียงเขาร้องขอชีวิต แล้วสายก็ตัดไป

ฉันพบเขาในซอยเปลี่ยว ร่างกายแหลกเหลวและอาบเลือด เขายังมีสติอยู่เล็กน้อย

“เขม...” เขากระซิบ ลมหายใจแผ่วเบา “เขาบอกว่า... เขาบอกว่านี่สำหรับเธอ...”

เขาเสียชีวิตในรถพยาบาลระหว่างทางไปโรงพยาบาล

ฉันไม่ร้องไห้ที่ห้องเก็บศพ

ฉันยืนอยู่เหนือร่างที่เย็นชืดและไม่ไหวติงของน้องชาย และความสงบที่แปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัวก็เข้ามาแทนที่

ความรักที่ฉันเคยมีให้จุลจักร วรโชติ อย่างท่วมท้น ได้แปรเปลี่ยนเป็นความเกลียดชังที่ดำมืดและแข็งกระด้างในอกของฉัน

มันคือความเกลียดชังที่บริสุทธิ์ ไม่เจือปน และสมบูรณ์แบบ

เขาพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน ความรักของฉัน สามีของฉัน น้องชายของฉัน

คืนนั้น ฉันโทรหาเบอร์โทรศัพท์ที่เคยได้รับเมื่อหลายปีก่อนจากอดีตพนักงานที่ไม่พอใจของบริษัทจุลจักร คนที่เคยเป็นผู้เปิดโปงข้อมูลที่ถูกปิดปากและทำลายชีวิต

“คุณเคยบอกฉันว่าคุณมีหลักฐานที่สามารถทำลายจุลจักร วรโชติ ได้” ฉันพูด เสียงนิ่ง “ฉันต้องการมัน ทั้งหมด”

ข้อตกลงได้เกิดขึ้น

ฉันยืนอยู่หน้าร่างของเลโอเป็นครั้งสุดท้าย วางมือบนหน้าผากที่เย็นชืดของเขา

“พี่ขอโทษนะเลโอ” ฉันกระซิบ “พี่ขอโทษจริงๆ ที่นำปีศาจตนนั้นเข้ามาในชีวิตของเรา แต่พี่สัญญา เขาจะต้องชดใช้ พี่จะเผาอาณาจักรทั้งหมดของเขาให้ราบเป็นหน้ากลอง”

แผนของฉันเรียบง่าย

ฉันจะจัดฉากการตายของตัวเอง

ฉันจะปล่อยหลักฐานการฉ้อโกงครั้งใหญ่ของบริษัทเขา

แล้วฉันจะหายตัวไป

ฉันจะสร้างชีวิตใหม่ ตัวตนใหม่ ในที่ที่เขาจะไม่มีวันหาฉันเจอ

บางคนอาจเรียกมันว่าการแก้แค้น

ฉันเรียกมันว่าความยุติธรรม

ผู้ชายที่ฉันแต่งงานด้วยได้ตายไปแล้ว

ผู้ชายที่สวมใบหน้าของเขาคือปีศาจที่สมควรจะให้ทุกสิ่งที่เขารักกลายเป็นเถ้าถ่านในมือของเขา เหมือนกับที่เขาทำกับฉัน

ฉันจะกลายเป็นวิญญาณ และวิญญาณไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Gavin

ข้อมูลเพิ่มเติม
รักต้องห้าม  โทสะของผู้ปกครอง

รักต้องห้าม โทสะของผู้ปกครอง

วัยรุ่น

5.0

สิบปีเต็มที่ฉันแอบรักภาคิน วงศ์วรานนท์ ผู้ปกครองของฉัน หลังจากครอบครัวของฉันล้มละลาย เขาก็รับฉันไปดูแลและเลี้ยงดูฉันจนโต เขาคือโลกทั้งใบของฉัน ในวันเกิดอายุสิบแปดปี ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อสารภาพรักกับเขา แต่ปฏิกิริยาของเขากลับเป็นความเกรี้ยวกราดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาปัดเค้กวันเกิดของฉันตกพื้นแล้วคำรามลั่น “สติแตกไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นผู้ปกครองเธอนะ!” จากนั้นเขาก็ฉีกภาพวาดที่ฉันใช้เวลาวาดเป็นปีเพื่อเป็นคำสารภาพรักของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็พาโคลอี้ คู่หมั้นของเขากลับมาบ้าน ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะรอฉันโต ที่เคยเรียกฉันว่าดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดของเขา ได้หายไปแล้ว ความรักที่ร้อนแรงและสิ้นหวังตลอดสิบปีของฉันทำได้เพียงแผดเผาตัวเอง คนที่ควรจะปกป้องฉันกลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายฉันเจ็บปวดที่สุด ฉันก้มมองจดหมายตอบรับจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในมือ ฉันต้องไปจากที่นี่ ฉันต้องถอนรากถอนโคนเขาออกจากหัวใจ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพ่อ “พ่อคะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เอวาตัดสินใจแล้ว เอวาอยากไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพฯ ค่ะ”

การจากลาครั้งที่เก้าสิบเก้า

การจากลาครั้งที่เก้าสิบเก้า

วัยรุ่น

5.0

ครั้งที่เก้าสิบเก้าที่ ‘เจต’ ทำให้ฉันใจสลาย คือครั้งสุดท้ายของเรา เราสองคนเคยเป็นคู่รักดาวเด่นของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ รัชดา อนาคตของเราถูกวางแผนไว้อย่างสวยหรูว่าจะเข้าเรียนที่จุฬาฯ ด้วยกัน แต่แล้วในช่วงปีสุดท้ายของม.ปลาย เขากลับไปหลงรักผู้หญิงคนใหม่ที่ชื่อ ‘แคท’ เรื่องราวความรักของเรากลายเป็นละครน้ำเน่าราคาถูกที่น่าเบื่อหน่าย เต็มไปด้วยการทรยศของเขาและการขู่ว่าจะเลิกอย่างไร้ความหมายของฉัน ในงานเลี้ยงจบการศึกษา แคท ‘บังเอิญ’ ดึงฉันตกลงไปในสระว่ายน้ำกับเธอ เจตกระโดดลงไปช่วยโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เขากลับว่ายผ่านฉันที่กำลังตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดไปอย่างไม่ใยดี แล้วโอบแขนรอบตัวแคทก่อนจะพาเธอขึ้นจากสระอย่างปลอดภัย ขณะที่เขาช่วยพยุงเธอขึ้นจากสระ ท่ามกลางเสียงเชียร์ของเพื่อนๆ เขาหันกลับมามองฉันที่ตัวสั่นเทา มาสคาร่าไหลเป็นทางสีดำอาบแก้ม “ชีวิตเธอ ไม่ใช่ปัญหาของฉันอีกต่อไป” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนน้ำในสระที่ฉันกำลังจะจมดิ่งลงไป คืนนั้นเอง บางสิ่งในตัวฉันก็แตกสลายลงอย่างสมบูรณ์ ฉันกลับบ้าน เปิดโน้ตบุ๊ก และคลิกปุ่มยืนยันสิทธิ์เข้าศึกษาต่อ ไม่ใช่ที่จุฬาฯ กับเขา แต่เป็นมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ คนละฟากฝั่งของกรุงเทพฯ

คำสัญญาของเขา คุกของเธอ

คำสัญญาของเขา คุกของเธอ

โรแมนติก

5.0

วันที่ฉันได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำ ดอน วรโชติ คู่หมั้นของฉัน กำลังยืนรออยู่ เขาบอกว่าชีวิตของเราจะได้เริ่มต้นกันเสียที เจ็ดปีที่แล้ว เขาและพ่อแม่ของฉันอ้อนวอนให้ฉันรับผิดแทนเคท น้องสาวบุญธรรมของฉัน เธอเมาแล้วขับรถชนคนแล้วหนี พวกเขาบอกว่าเคทเปราะบางเกินกว่าจะเข้าไปอยู่ในคุกได้ โทษจำคุกเจ็ดปีของฉันเป็นแค่การเสียสละเล็กๆ น้อยๆ แต่ทันทีที่เรามาถึงคฤหาสน์ของตระกูล โทรศัพท์ของดอนก็ดังขึ้น เคทมี ‘อาการกำเริบ’ อีกแล้ว เขาทิ้งฉันให้ยืนอยู่คนเดียวกลางโถงทางเข้าโอ่อ่า แล้วรีบวิ่งไปหาเธอ จากนั้นพ่อบ้านก็แจ้งว่าฉันต้องไปพักที่ห้องเก็บของฝุ่นเขรอะบนชั้นสาม เป็นคำสั่งของพ่อแม่ พวกเขาไม่อยากให้ฉันไปรบกวนจิตใจเคทตอนเธอกลับมา ทุกอย่างเป็นเพราะเคทเสมอ เธอคือเหตุผลที่พวกเขาเอาเงินทุนการศึกษาของฉันไป และเธอคือเหตุผลที่ฉันต้องเสียเวลาชีวิตไปเจ็ดปี ฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ แต่กลับเป็นได้แค่เครื่องมือที่ถูกใช้แล้วทิ้ง คืนนั้น ขณะที่ฉันอยู่คนเดียวในห้องแคบๆ โทรศัพท์มือถือราคาถูกที่ผู้คุมคนหนึ่งให้มาก็สั่นเพราะมีอีเมลเข้า เป็นข้อเสนอตำแหน่งงานลับที่ฉันเคยสมัครไว้เมื่อแปดปีที่แล้ว มาพร้อมกับตัวตนใหม่และแพ็กเกจย้ายที่อยู่ทันที มันคือทางรอด ฉันพิมพ์ตอบกลับด้วยนิ้วที่สั่นเทเทา “ฉันตกลง”

ความรัก คำโกหก และ การทำหมันชาย

ความรัก คำโกหก และ การทำหมันชาย

โรแมนติก

5.0

ตอนที่ฉันตั้งท้องได้แปดเดือน ฉันเคยคิดว่าชีวิตของฉันกับธีร์ สามีของฉัน มันสมบูรณ์แบบไปหมดแล้ว เรามีบ้านที่แสนอบอุ่น ชีวิตคู่ที่เต็มไปด้วยความรัก และลูกชายคนแรกที่กำลังจะลืมตาดูโลก แต่แล้ว ในขณะที่ฉันกำลังจัดห้องทำงานของเขา ฉันก็ไปเจอใบรับรองการทำหมันของเขาเข้า มันลงวันที่เมื่อหนึ่งปีที่แล้ว... นานมากก่อนที่เราจะเริ่มพยายามมีลูกกันด้วยซ้ำ ฉันสับสนและตื่นตระหนกสุดขีด ฉันรีบตรงไปยังที่ทำงานของเขาทันที แต่สิ่งที่ได้ยินกลับเป็นเสียงหัวเราะที่ดังออกมาจากหลังประตูบานนั้น มันคือเสียงของธีร์กับเอกภพ เพื่อนสนิทของเขา “กูไม่อยากจะเชื่อเลยว่าป่านนี้มันยังไม่รู้อีก” เอกภพหัวเราะร่วน “เดินอุ้มท้องโตไปทั่ว ทำหน้าตาเป็นนางฟ้านางสวรรค์” น้ำเสียงของสามีฉัน... เสียงที่เคยกระซิบคำรักข้างหูฉันทุกคืน ตอนนี้มันกลับเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “ใจเย็นๆ เพื่อน ยิ่งท้องมันใหญ่เท่าไหร่ เวลาล้มมันก็จะยิ่งเจ็บหนักเท่านั้น และเงินก้อนโตของกูก็จะยิ่งใหญ่ขึ้น” เขาบอกว่าชีวิตแต่งงานทั้งหมดของเราเป็นแค่เกมโหดๆ ที่เขาสร้างขึ้นเพื่อทำลายฉัน ทั้งหมดก็เพื่อเอมิกา น้องสาวบุญธรรมสุดที่รักของเขา พวกเขายังพนันกันด้วยซ้ำว่าใครคือพ่อที่แท้จริงของเด็กในท้องฉัน “แล้วเรื่องพนันยังอยู่ไหมวะ?” เอกภพถาม “เงินกูยังลงที่กูเหมือนเดิมนะ” ลูกของฉันเป็นแค่ของรางวัลในเกมวิปริตของพวกเขา โลกทั้งใบของฉันราวกับจะพังทลายลงมา ความรักที่ฉันเคยรู้สึก ครอบครัวที่ฉันเฝ้าสร้าง... ทั้งหมดเป็นแค่เรื่องหลอกลวง ในวินาทีนั้น ท่ามกลางซากปรักหักพังของหัวใจ... การตัดสินใจที่เยียบเย็นและชัดเจนก็ก่อตัวขึ้น ฉันหยิบมือถือขึ้นมา เสียงของฉันนิ่งสงบอย่างน่าประหลาดใจตอนที่โทรออกไปยังคลินิกเอกชนแห่งหนึ่ง “สวัสดีค่ะ” ฉันพูด “ฉันต้องการนัดหมาย... เพื่อยุติการตั้งครรภ์ค่ะ”

ภรรยาที่พวกเขาบดขยี้

ภรรยาที่พวกเขาบดขยี้

โรแมนติก

5.0

ภาคินกับอาร์ตี้ สามีและลูกชายของฉัน หมกมุ่นในตัวฉันอย่างป่วยจิต พวกเขาทดสอบความรักของฉันอยู่เสมอ ด้วยการหันไปทุ่มเทความสนใจให้ผู้หญิงอีกคน...แก้วใส ความหึงหวงและความทุกข์ทรมานของฉัน คือเครื่องพิสูจน์ความภักดีในสายตาของพวกเขา แล้วอุบัติเหตุรถยนต์ก็เกิดขึ้น มือของฉัน...มือที่ใช้ประพันธ์เพลงประกอบภาพยนตร์จนได้รับรางวัลมากมาย...ถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด แต่ภาคินกับอาร์ตี้กลับเลือกที่จะให้ความสำคัญกับแผลเล็กน้อยที่ศีรษะของแก้วใสก่อน ทิ้งให้อาชีพการงานของฉันพังทลายลงต่อหน้าต่อตา พวกเขามองฉัน รอคอยน้ำตา ความโกรธเกรี้ยว ความหึงหวง แต่กลับไม่ได้อะไรเลย ฉันนิ่งเหมือนรูปปั้น ใบหน้าเรียบเฉยราวกับสวมหน้ากาก ความเงียบของฉันทำให้พวกเขาไม่สบายใจ พวกเขายังคงเล่นเกมอันโหดร้ายต่อไป จัดงานวันเกิดให้แก้วใสอย่างหรูหราฟุ่มเฟือย ขณะที่ฉันได้แต่นั่งมองอยู่ในมุมหนึ่ง ภาคินถึงกับกระชากสร้อยล็อกเก็ตทองคำของแม่ที่เสียไปแล้วออกจากคอฉันเพื่อเอาไปให้แก้วใส ซึ่งเธอก็ตั้งใจกระทืบมันจนแหลกละเอียดคาส้นสูง นี่ไม่ใช่ความรัก มันคือกรงขัง ความเจ็บปวดของฉันคือกีฬาของพวกเขา และความเสียสละของฉันคือถ้วยรางวัลของพวกเขา ขณะที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ที่เย็นเฉียบ ฉันรู้สึกได้ว่าความรักที่เฝ้าทะนุถนอมมานานหลายปีกำลังจะตายลง มันเหี่ยวเฉาและกลายเป็นเถ้าถ่าน ทิ้งไว้เพียงบางสิ่งที่แข็งกระด้างและเย็นชา ฉันพอแล้ว ฉันจะไม่แก้ไขพวกเขาอีกต่อไป ฉันจะหนี...และฉันจะทำลายพวกเขาให้ย่อยยับ

ค่า เมียน้อย วัยสิบเก้า ของเขา

ค่า เมียน้อย วัยสิบเก้า ของเขา

โรแมนติก

5.0

คริสโตเฟอร์ อัศวโยธิน สามีของฉัน คือเพลย์บอยตัวพ่อที่ฉาวที่สุดในกรุงเทพฯ เขามีชื่อเสียงเรื่องการควงเด็กสาวอายุสิบเก้าเป็นฤดูกาล ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ฉันเชื่อมาตลอดว่าฉันคือข้อยกเว้นที่สามารถทำให้เขาหยุดได้ ภาพลวงตานั้นพังทลายลง เมื่อพ่อของฉันต้องการการปลูกถ่ายไขกระดูก ผู้บริจาคที่เข้ากันได้สมบูรณ์แบบคือเด็กสาวอายุสิบเก้าชื่อไอริน ในวันผ่าตัด พ่อของฉันเสียชีวิต เพราะคริสเลือกที่จะนอนอยู่บนเตียงกับเธอ แทนที่จะพาเธอไปโรงพยาบาล การหักหลังของเขายังไม่จบแค่นั้น ตอนที่ลิฟต์ร่วง เขาดึงเธอออกไปก่อนแล้วทิ้งให้ฉันร่วงลงไป ตอนที่โคมระย้าถล่มลงมา เขาใช้ตัวเองบังร่างเธอแล้วก้าวข้ามฉันที่นอนจมกองเลือดไป เขายังขโมยของขวัญชิ้นสุดท้ายที่พ่อผู้ล่วงลับทิ้งไว้ให้ฉันไปให้เธอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาเรียกฉันว่าคนเห็นแก่ตัวและไม่รู้จักบุญคุณ โดยไม่เคยรู้เลยว่าพ่อของฉันจากไปแล้ว ฉันจึงเซ็นใบหย่าเงียบๆ แล้วหายตัวไป วันที่ฉันจากมา เขาส่งข้อความมาหาฉัน "ข่าวดีนะ ผมหาผู้บริจาคคนใหม่ให้พ่อคุณได้แล้ว เราไปนัดวันผ่าตัดกันเถอะ"

หนังสือที่คุณอาจชอบ

รักใจดำแสนทรมาน : ภรรยาบาปของคุณฟู่

รักใจดำแสนทรมาน : ภรรยาบาปของคุณฟู่

Keely Alexis
5.0

ในคืนแต่งงาน ฟู่ฮันจุนบีบคอของเธอ “เจียงอี้หาน ยินดีกับเธอด้วยนะ ตั้งแต่วันนี้ไปชีวิตของเธอจะตกนรก! ” เขาเชื่อว่าเธอเป็นคนทำให้พี่ชายของเขาตาย แต่งงานกับเธอแต่ไม่แตะต้องเธอ ปล่อยให้เธอใช้ชีวิตโดดเดี่ยวไปตลอดชีวิต! แต่น่าเสียดายที่เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น เจียงอี้หานถูกบีบบังคับให้ใช้ร่างกายของเธอช่วยชีวิตฟู่ฮันจุน และตั้งท้องลูกของเขา เจียงอี้หานปกปิดท้องของเธอ ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังภายใต้สายตาของฟู่ฮันจุน ฟู่ฮันจุนเกลียดเธอ ตั้งใจทำให้เธออับอายทรมาน แต่กลับไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ—— “คุณฟู่ คุณนายตบตีกับคนอื่นแล้วครับ! ” เขาแอบไปจัดการคนพวกนั้นจนสิ้นซาก “คุณฟู่ คุณนายบอกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลฟู่เป็นของเธอครับ! ” เขาแอบโอนหุ้นทั้งหมดให้เป็นชื่อของเธอ เจียงอี้หานไม่รู้เรื่องอะไรด้วยซ้ำ คิดแค่จะหนีให้พ้นอย่างเดียว ฟู่ฮันจุนใช้กำลังกอดเธอเข้ามาในอ้อมแขน “คุณนายฟู่ คุณจะพาลูกของเราไปไหนหรือ? ”

รอยรักรอยร้าว

รอยรักรอยร้าว

Del Goodman
5.0

เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"

เจ้าหญิงน้อยของพี่ๆ ทั้งสาม

เจ้าหญิงน้อยของพี่ๆ ทั้งสาม

Silas Thorn
5.0

ซูหลีพยายามทำทุกอย่างเพื่อเอาใจตระกูลซูมาตลอดห้าปี แต่ก็ต้องพ่ายแพ้ต่อคำใส่ร้ายของน้องสาวเพียงคำเดียว เรื่องที่ซูหลีเป็นคุณหนูปลอมก็ถูกเปิดเผย ทำให้คู่หมั้นทิ้งเธอ เพื่อนๆ ก็ห่างเหิน และพี่ชายขับไล่เธอออกจากบ้าน บอกให้เธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนาของเธอ ในที่สุดซูหลีก็สิ้นหวังและตัดสินใจตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลซู ยึดความช่วยเหลือทุกอย่างคืนและไม่อดทนอีกต่อไป แต่เธอไม่คาดคิดเลยว่าชาวนาที่พี่ชายพูดถึงนั้นกลับกลายเป็นตระกูลลั่วผู้มั่งคั่งที่สุดในประเทศ ในคืนเดียวเธอเปลี่ยนจากคุณหนูตัวปลอมที่ถูกทุกคนรังเกียจเป็นลูกสาวของมหาเศรษฐีที่มีพี่ชายสามคนที่รักเธอ พี่ชายคนโตที่เป็นผู้บริหารใหญ่“เลิกประชุม จองตั๋วเครื่องบินกลับประเทศ ฉันอยากดูสิว่าใครกล้าแกล้งน้องสาวฉัน” พี่ชายคนที่สองที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ยอดเยี่ยมระดับโลก“หยุดการวิจัย ฉันจะไปรับน้องสาวกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ” พี่ชายคนที่สามที่เป็นนักดนตรีระดับโลก “เลื่อนคอนเสิร์ต ไม่มีอะไรสำคัญเท่าน้องสาวของฉัน” จู่ๆ คนทั้งเมืองจิงก็ต้องตกใจช็อก ตระกูลซูเสียใจจนสุดขีด คู่หมั้นก็กลับมาขอคืนดี ผู้คนที่มาขอจีบเธอก็แห่กันมาถึงหน้าบ้าน ไม่ทันที่ซูหลีจะตอบสนอง ตระกูลชือซึ่งเป็นตระกูลสูงสุดในเมืองจิงและมีตำแหน่งสูงสุดในกองทัพเรือ ก็เสนอใบสมรสให้เธอ ทำให้เธอกลายเป็นคนดังในสังคมชั้นสูง!

การกลับมาอย่างมีชัย

การกลับมาอย่างมีชัย

Leroi Glenister
5.0

ลูหว่านแต่งงานอย่างลับๆ มาสามปีแล้วและไม่เคยเห็นหน้าสามีมาก่อนเลย แต่แล้วสิ่งที่เธอได้รับในที่สุดกลับเป็นข้อตกลงารกย่าและข่าวที่เขาใช้เงินฟุ่มเฟือยเพื่อตามจีบสาวรักในใจของเขา ในที่สุดเธอก็ตื่นขึ้นมาและตัดสินใจหย่าร้าง หลังจากนั้น ลู่หว่านก็มุ่งหน้าที่พัฒนาในตัว โดยมีตัวตนหลายตัวตน เป็นหมอเทวดา สายลับระดับสูง แฮ็กเกอร์ชั้นนำ นักออกแบบชื่อดัง นักแข่งรถ และหัวหน้าฝ่ายวิจัยทางวิทยาศาสตร์ หลังจากเปิดเผยตัวตนมากมายของลู่หว่าน อดีตสามีของเธอก็รู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง ชายคนนั้นร้องขอว่า "หว่านหว่าน ให้โอกาสผมอีกครั้ง ทรัพย์สินทั้งหมดของผมเป็นของคุณ และชีวิตของผมก็มอบให้คุณด้วย"

เรือนนี้ผีไม่หลอก

เรือนนี้ผีไม่หลอก

ฺBorbee
5.0

เรือนนี้ผีไม่หลอก : นามปากกา บ.บี อู่หลิงเยว่หญิงสาววัย 17 ปี ตายเพราะแผ่นดินไหวในศตวรรษที่ 21 แต่ยังไม่ทันได้ผุดได้เกิด กลับตื่นขึ้นในร่างหญิงโบราณที่ชื่อแซ่เดียวกันท่ามกลางภาวะสงคราม โลกใหม่ที่นางมาเยือนคือแคว้นเหยียน ดินแดนที่เพิ่งถูกตีแตกและกำลังจะล่มสลาย นางไม่มีบ้าน ไม่มีเงิน ไม่มีครอบครัวหลงเหลือ มีเพียง “ห้างสรรพสินค้าส่วนตัว” พร้อมระบบแลกแต้มที่ยังไม่เสถียร และกฎเหล็กข้อเดียว: จะใช้ของในห้างสรรพสินค้าได้ ต้องทำความดีเพื่อสะสมแต้ม! แต่ในยุคที่ผู้คนกำลังอดอยากและถูกไล่ล่าจากศัตรู หากนางเผลอหยิบเอาอาหารออกมาจากอากาศแล้วมีคนพบเห็นเข้า นางคงถูกตีตราว่าเป็นแม่มดนอกรีตเป็นแน่ เพื่อเอาตัวรอด อู่หลิงเยว่หนีเข้าเรือนร้างเก่าแก่ของตระกูลเกา เรือนที่คนทั้งหมู่บ้านร่ำลือว่ามีผีเฮี้ยน เพราะเจ้าของเรือนกับบ่าวไพร่สิบสองชีวิต เคยถูกฆ่าตายยกหลังในคืนเดียว นางจึง "แกล้งเป็นผี" แจกจ่ายข้าวของกลับไปเป็นข้าว ยา และของใช้ ชาวบ้านได้ของกินนางได้แต้ม ระบบได้ทำงาน วิน วิน!!! แต่เรื่องกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด... แม่ทัพเซี่ยโม่เหวิน นำทหารสามร้อยนายเข้ามาตั้งค่ายในหมู่บ้านหานเฉิง เพื่อดูแลชาวบ้านและทหารหนีตายจากทั่วสารทิศ เมื่อเขาค้นพบว่าองค์ชายแห่งแคว้นยังมีชีวิตอยู่พร้อมกองกำลังขนาดใหญ่ที่อาจเป็นกุญแจสำคัญในการกอบกู้บ้านเมือง เขาจึงวางแผนพาชาวบ้านและทหารที่เหลือทั้งหมดไปรวมกำลังกับองค์ชาย ทว่า..ชาวบ้านกลับปฏิเสธ พวกเขาไม่เชื่อในกองทัพ แต่กลับเชื่อมั่นใน "ผีเรือนร้าง" ผีที่ไม่เคยหลอกใคร แต่แจกข้าว แจกยา และความหวัง เมื่อทางเลือกหมดลง..เซี่ยโม่เหวินจึงตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่มีแม่ทัพคนใดเคยคิดจะทำมาก่อน เขาจะไปเชิญ “ผี” ร่วมเดินทางไปด้วย และสิ่งที่เขาได้พบในเรือนร้าง จะเปลี่ยนทุกอย่างที่เขาเคยเชื่อไปตลอดกาล

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ