บาปผัว แค้นหัวใจ

จาก ภรรยาผู้ถูกทอดทิ้ง สู่ ทายาทหญิงผู้ทรงอำนาจ

ชีวิตแต่งงานของฉันพังทลายลงในงานกาลาการกุศลที่ฉันเป็นคนจัดขึ้นมาเองกับมือ วินาทีหนึ่ง ฉันคือภรรยาผู้มีความสุขและกำลังตั้งครรภ์ของเก้า สุวรรณกิจ เจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี วินาทีต่อมา หน้าจอโทรศัพท์ของนักข่าวคนหนึ่งก็ประกาศให้โลกรู้ว่าเขากับพราว นิธิวัฒน์ รักแรกในวัยเด็กของเขา กำลังจะมีลูกด้วยกัน ฉันมองข้ามห้องไป เห็นพวกเขาสองคนยืนอยู่ด้วยกัน มือของเก้าวางอยู่บนท้องของพราว นี่ไม่ใช่แค่การนอกใจ แต่มันคือการประกาศต่อสาธารณะที่ลบตัวตนของฉันและลูกในท้องของเราให้หายไป เพื่อปกป้องการเปิดขายหุ้น IPO มูลค่าหลายหมื่นล้านของบริษัท เก้า แม่ของเขา หรือแม้กระทั่งพ่อแม่บุญธรรมของฉันเอง ก็ร่วมมือกันหักหลังฉัน พวกเขาย้ายพราวเข้ามาอยู่ในบ้านของเรา บนเตียงของฉัน ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นราชินี ในขณะที่ฉันกลายเป็นนักโทษ พวกเขาตราหน้าว่าฉันเป็นคนสติไม่ดี เป็นภัยต่อภาพลักษณ์ของครอบครัว พวกเขาใส่ร้ายว่าฉันนอกใจ และกล่าวหาว่าลูกในท้องของฉันไม่ใช่ลูกของเขา คำสั่งสุดท้ายนั้นโหดร้ายเกินกว่าจะคิดฝัน...ให้ฉันไปทำแท้ง พวกเขาขังฉันไว้ในห้องและนัดวันผ่าตัดเรียบร้อย พร้อมขู่ว่าจะลากฉันไปที่นั่นถ้าฉันขัดขืน แต่พวกเขาทำพลาดไปอย่างหนึ่ง... พวกเขายอมคืนโทรศัพท์ให้ฉันเพื่อหวังจะปิดปากฉันไว้ ฉันแสร้งทำเป็นยอมแพ้ แล้วใช้โอกาสสุดท้ายโทรออกไปยังเบอร์ที่ฉันเก็บซ่อนไว้มานานหลายปี... เบอร์โทรศัพท์ของพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน อนันต์ ธีรวงศ์ ประมุขของตระกูลที่ทรงอิทธิพลมากพอที่จะเผาโลกทั้งใบของสามีฉันให้มอดไหม้เป็นจุณได้

รักต้องห้าม โทสะของผู้ปกครอง

สิบปีเต็มที่ฉันแอบรักภาคิน วงศ์วรานนท์ ผู้ปกครองของฉัน หลังจากครอบครัวของฉันล้มละลาย เขาก็รับฉันไปดูแลและเลี้ยงดูฉันจนโต เขาคือโลกทั้งใบของฉัน ในวันเกิดอายุสิบแปดปี ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อสารภาพรักกับเขา แต่ปฏิกิริยาของเขากลับเป็นความเกรี้ยวกราดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาปัดเค้กวันเกิดของฉันตกพื้นแล้วคำรามลั่น “สติแตกไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นผู้ปกครองเธอนะ!” จากนั้นเขาก็ฉีกภาพวาดที่ฉันใช้เวลาวาดเป็นปีเพื่อเป็นคำสารภาพรักของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็พาโคลอี้ คู่หมั้นของเขากลับมาบ้าน ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะรอฉันโต ที่เคยเรียกฉันว่าดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดของเขา ได้หายไปแล้ว ความรักที่ร้อนแรงและสิ้นหวังตลอดสิบปีของฉันทำได้เพียงแผดเผาตัวเอง คนที่ควรจะปกป้องฉันกลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายฉันเจ็บปวดที่สุด ฉันก้มมองจดหมายตอบรับจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในมือ ฉันต้องไปจากที่นี่ ฉันต้องถอนรากถอนโคนเขาออกจากหัวใจ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพ่อ “พ่อคะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เอวาตัดสินใจแล้ว เอวาอยากไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพฯ ค่ะ”

ความรัก คำโกหก และ การทำหมันชาย

ตอนที่ฉันตั้งท้องได้แปดเดือน ฉันเคยคิดว่าชีวิตของฉันกับธีร์ สามีของฉัน มันสมบูรณ์แบบไปหมดแล้ว เรามีบ้านที่แสนอบอุ่น ชีวิตคู่ที่เต็มไปด้วยความรัก และลูกชายคนแรกที่กำลังจะลืมตาดูโลก แต่แล้ว ในขณะที่ฉันกำลังจัดห้องทำงานของเขา ฉันก็ไปเจอใบรับรองการทำหมันของเขาเข้า มันลงวันที่เมื่อหนึ่งปีที่แล้ว... นานมากก่อนที่เราจะเริ่มพยายามมีลูกกันด้วยซ้ำ ฉันสับสนและตื่นตระหนกสุดขีด ฉันรีบตรงไปยังที่ทำงานของเขาทันที แต่สิ่งที่ได้ยินกลับเป็นเสียงหัวเราะที่ดังออกมาจากหลังประตูบานนั้น มันคือเสียงของธีร์กับเอกภพ เพื่อนสนิทของเขา “กูไม่อยากจะเชื่อเลยว่าป่านนี้มันยังไม่รู้อีก” เอกภพหัวเราะร่วน “เดินอุ้มท้องโตไปทั่ว ทำหน้าตาเป็นนางฟ้านางสวรรค์” น้ำเสียงของสามีฉัน... เสียงที่เคยกระซิบคำรักข้างหูฉันทุกคืน ตอนนี้มันกลับเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “ใจเย็นๆ เพื่อน ยิ่งท้องมันใหญ่เท่าไหร่ เวลาล้มมันก็จะยิ่งเจ็บหนักเท่านั้น และเงินก้อนโตของกูก็จะยิ่งใหญ่ขึ้น” เขาบอกว่าชีวิตแต่งงานทั้งหมดของเราเป็นแค่เกมโหดๆ ที่เขาสร้างขึ้นเพื่อทำลายฉัน ทั้งหมดก็เพื่อเอมิกา น้องสาวบุญธรรมสุดที่รักของเขา พวกเขายังพนันกันด้วยซ้ำว่าใครคือพ่อที่แท้จริงของเด็กในท้องฉัน “แล้วเรื่องพนันยังอยู่ไหมวะ?” เอกภพถาม “เงินกูยังลงที่กูเหมือนเดิมนะ” ลูกของฉันเป็นแค่ของรางวัลในเกมวิปริตของพวกเขา โลกทั้งใบของฉันราวกับจะพังทลายลงมา ความรักที่ฉันเคยรู้สึก ครอบครัวที่ฉันเฝ้าสร้าง... ทั้งหมดเป็นแค่เรื่องหลอกลวง ในวินาทีนั้น ท่ามกลางซากปรักหักพังของหัวใจ... การตัดสินใจที่เยียบเย็นและชัดเจนก็ก่อตัวขึ้น ฉันหยิบมือถือขึ้นมา เสียงของฉันนิ่งสงบอย่างน่าประหลาดใจตอนที่โทรออกไปยังคลินิกเอกชนแห่งหนึ่ง “สวัสดีค่ะ” ฉันพูด “ฉันต้องการนัดหมาย... เพื่อยุติการตั้งครรภ์ค่ะ”

ถูกอัลฟ่าของฉันปฏิเสธ แต่ถูกมงกุฎของฉันทวงคืน

คู่แท้ของฉัน อัลฟ่าธาม กำลังจัดพิธีตั้งชื่ออันศักดิ์สิทธิ์ให้ทายาทของเขา ปัญหามีอยู่เรื่องเดียว... เขากำลังฉลองให้กับลูกที่เกิดกับลิตา หมาป่าไร้ฝูงที่เขาพาเข้ามาในฝูงของเรา ส่วนฉัน คู่แท้ตัวจริงของเขาที่กำลังตั้งท้องทายาทของเขาได้สี่เดือน กลับเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับเชิญ เมื่อฉันไปเผชิญหน้ากับเธอ เธอกลับใช้เล็บข่วนแขนตัวเองจนเลือดออก แล้วกรีดร้องว่าฉันทำร้ายเธอ ธามเห็นการแสดงของเธอก็ไม่แม้แต่จะมองฉัน เขาคำรามลั่น ใช้คำสั่งอัลฟ่าบีบบังคับให้ฉันจากไป พลังแห่งสายใยผูกพันของเราถูกบิดเบือนให้กลายเป็นอาวุธที่หันกลับมาทำร้ายฉันเอง ต่อมา เธอทำร้ายฉันจริงๆ จนฉันล้มลง ขณะที่เลือดเริ่มซึมออกมาจากชุดของฉัน คุกคามชีวิตลูกของเรา เธอกลับเหวี่ยงลูกของตัวเองลงบนพรมแล้วกรีดร้องว่าฉันพยายามจะฆ่าลูกของเธอ ธามพุ่งเข้ามา เขาเห็นฉันจมกองเลือดอยู่บนพื้น แต่เขากลับไม่ลังเลเลยสักนิด เขาช้อนลูกของลิตาที่กำลังร้องลั่นขึ้นมาในอ้อมแขน แล้ววิ่งออกไปตามหมอทันที ทิ้งให้ฉันกับทายาทที่แท้จริงของเขานอนรอความตาย แต่ขณะที่ฉันนอนอยู่ตรงนั้น เสียงของแม่ก็ดังขึ้นในหัวผ่านกระแสจิตของเรา คนของครอบครัวกำลังรอฉันอยู่นอกเขตแดนแล้ว เขากำลังจะได้รู้ว่าโอเมก้าที่เขาเขี่ยทิ้ง แท้จริงแล้วคือเจ้าหญิงของฝูงที่ทรงพลังที่สุดในโลก

ภรรยาที่พวกเขาบดขยี้

ภาคินกับอาร์ตี้ สามีและลูกชายของฉัน หมกมุ่นในตัวฉันอย่างป่วยจิต พวกเขาทดสอบความรักของฉันอยู่เสมอ ด้วยการหันไปทุ่มเทความสนใจให้ผู้หญิงอีกคน...แก้วใส ความหึงหวงและความทุกข์ทรมานของฉัน คือเครื่องพิสูจน์ความภักดีในสายตาของพวกเขา แล้วอุบัติเหตุรถยนต์ก็เกิดขึ้น มือของฉัน...มือที่ใช้ประพันธ์เพลงประกอบภาพยนตร์จนได้รับรางวัลมากมาย...ถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด แต่ภาคินกับอาร์ตี้กลับเลือกที่จะให้ความสำคัญกับแผลเล็กน้อยที่ศีรษะของแก้วใสก่อน ทิ้งให้อาชีพการงานของฉันพังทลายลงต่อหน้าต่อตา พวกเขามองฉัน รอคอยน้ำตา ความโกรธเกรี้ยว ความหึงหวง แต่กลับไม่ได้อะไรเลย ฉันนิ่งเหมือนรูปปั้น ใบหน้าเรียบเฉยราวกับสวมหน้ากาก ความเงียบของฉันทำให้พวกเขาไม่สบายใจ พวกเขายังคงเล่นเกมอันโหดร้ายต่อไป จัดงานวันเกิดให้แก้วใสอย่างหรูหราฟุ่มเฟือย ขณะที่ฉันได้แต่นั่งมองอยู่ในมุมหนึ่ง ภาคินถึงกับกระชากสร้อยล็อกเก็ตทองคำของแม่ที่เสียไปแล้วออกจากคอฉันเพื่อเอาไปให้แก้วใส ซึ่งเธอก็ตั้งใจกระทืบมันจนแหลกละเอียดคาส้นสูง นี่ไม่ใช่ความรัก มันคือกรงขัง ความเจ็บปวดของฉันคือกีฬาของพวกเขา และความเสียสละของฉันคือถ้วยรางวัลของพวกเขา ขณะที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ที่เย็นเฉียบ ฉันรู้สึกได้ว่าความรักที่เฝ้าทะนุถนอมมานานหลายปีกำลังจะตายลง มันเหี่ยวเฉาและกลายเป็นเถ้าถ่าน ทิ้งไว้เพียงบางสิ่งที่แข็งกระด้างและเย็นชา ฉันพอแล้ว ฉันจะไม่แก้ไขพวกเขาอีกต่อไป ฉันจะหนี...และฉันจะทำลายพวกเขาให้ย่อยยับ

เรา ร่วมกัน ผงาด จาก เถ้าถ่าน

ฉันกับพี่สาวติดอยู่บนถนนเปลี่ยวร้างผู้คน ฉันท้องแก่แปดเดือน และรถของเราก็ยางแบน ทันใดนั้น แสงไฟหน้ารถบรรทุกก็สาดส่องมาจับจ้องเราจนตาพร่า มันไม่ได้หักหลบเพื่อเลี่ยงเรา แต่มันตั้งใจพุ่งเข้าหาเรา เสียงกระแทกดังสนั่นหวั่นไหวราวกับบทเพลงแห่งความพินาศ ขณะที่ความเจ็บปวดมหาศาลฉีกกระชากผ่านท้องที่อุ้มครรภ์ของฉัน ฉันโทรหาสามี คิน เสียงของฉันแหบพร่าไปด้วยเลือดและความหวาดกลัวสุดขีด “คิน... เกิดอุบัติเหตุ... ลูก... ลูกเป็นอะไรก็ไม่รู้” แต่ฉันไม่ได้ยินเสียงตื่นตระหนกจากเขาเลย ฉันได้ยินเสียงฟ้า น้องสาวต่างมารดาของเขา กำลังครวญครางอยู่ข้างๆ ว่าปวดหัว แล้วเสียงของคินก็ดังขึ้น เย็นเยียบราวกับน้ำแข็งขั้วโลก “เลิกดราม่าซะทีเถอะ ก็น่าจะแค่ขับรถเฉี่ยวขอบทางล่ะสิ ฟ้าต้องการฉัน” เขาวางสาย เขาเลือกผู้หญิงคนนั้นแทนที่จะเป็นฉัน แทนที่จะเป็นพี่ภรรยา และแทนที่จะเป็นลูกในไส้ของตัวเอง ฉันตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลพร้อมกับความจริงสองอย่าง พี่สาวของฉัน ชบา นักเปียโนชื่อดังระดับโลก จะไม่มีวันได้เล่นเปียโนอีกต่อไป และลูกชายของเรา ลูกที่ฉันอุ้มท้องมาแปดเดือนเต็ม... ได้จากไปแล้ว พวกเขาคิดว่าเราเป็นแค่ความเสียหายข้างทางในชีวิตอันสมบูรณ์แบบของพวกเขา แต่พวกเขากำลังจะได้รู้ว่า... เราคือการเอาคืน

รักร้ายจอมทระนง

“แหวนไปไหน” “คะ” หญิงสาวรีบหดมือหนีในทันที “พี่ถามว่าแหวนไปไหน” คริษฐ์ยังย้ำคำถามเดิมแล้วจ้องหน้าคู่หมั้นสาวแบบไม่พอใจ “คืออยู่ที่ออฟฟิศมันต้องล้างแก้วกาแฟบ่อย ๆ รุ้งก็เลยถอดเก็บเอาไว้ค่ะกลัวมันจะสึกเสียก่อน” คำตอบของหญิงสาวค่อยทำให้คริษฐ์รู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย “ถ้าถอดออกพี่จะถือว่ารุ้งขอถอนหมั้นพี่นะ” “ก็ไม่ได้ถอนสักหน่อย แค่ถอดเก็บเอาไว้เฉย ๆ” “งั้นก็ใส่เสียสิ เดี๋ยวนี้เลย” คริษฐ์ถลึงตาใส่แกมบังคับ “ใส่ก็ใส่ค่ะ” คนพูดตัดพ้อเล็กน้อย แล้วหันไปหยิบกระเป๋าด้านข้างมาเปิดเพื่อหยิบแหวนหมั้นของตนออกมาสวมใส่ จากนั้นก็หันหลังมือให้เขาดู “พอใจหรือยังคะ” “ดี” “ว่าแต่พี่คริษฐ์มานั่งรอรุ้งทำไมคะ มีธุระสำคัญหรือเปล่า” หญิงสาววกมาหาคำถามแรกที่เธออยากรู้ แต่เขาดันจุดประเด็นเรื่องแหวนขึ้นมาแทรกเสียก่อน “แม่ให้พี่มาหาคู่หมั้นตัวเองบ้าง” ฟังเขาพูดแล้วรุ้งพรายชักเครียดขึ้นมาหน่อย ๆ “ถ้าคุณป้าพิมพ์ไม่บอกพี่คริษฐ์ก็คงไม่มาหารุ้งใช่ไหมคะ” “แล้วทำไมรุ้งถึงไม่ไปหาพี่เองบ้างล่ะ” “ก็รุ้งกลัวพี่คริษฐ์รำคาญ” บทสนทนาสิ้นสุดลงด้วยความเงียบด้วยกันทั้งสองฝ่าย คริษฐ์ถอนหายใจเบา ๆ ส่วนรุ้งพรายก็ก้มหน้าต่ำลง ทำไมถึงได้รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก “พี่ไลน์หาอ่านแล้วทำไมไม่ตอบ” คริษฐ์เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อนหลังจากเงียบมาเกือบหนึ่งนาที “พอดีรุ้งมาอ่านตอนดึกแล้วไม่อยากรบกวนพี่คริษฐ์ค่ะ” “ตอบมาสักคำก็ยังดี อย่าทำเหมือนพี่ไม่มีตัวตนนะรุ้ง จำเอาไว้ด้วยว่าพี่เป็นคู่หมั้นของรุ้ง” “มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้นะคะพี่คริษฐ์” “อะไรกันที่ว่าไม่น่าจะเป็นแบบนี้” “รุ้งว่าเราถอนหมั้นกันดีกว่าไหมคะ ดูพี่คริษฐ์อึดอัดกับการหมั้นของเราเหลือเกิน ขนาดจะมาหารุ้งก็ต้องให้คุณป้าพิมพ์บังคับมาเลย” “แม่ไม่ได้บังคับพี่” “ไม่บังคับก็เหมือนบังคับนั่นแหละค่ะ ตั้งแต่ตอนเด็กแล้วพี่ คริษฐ์แทบไม่เคยขัดใจคุณป้าพิมพ์ได้เลย ถ้ามันเหนื่อยและยุ่งยากมากรุ้งขอถอนหมั้นไปเลยก็ได้ค่ะ” รุ้งพรายดึงแหวนออกจากนิ้วนางข้างซ้าย แล้ววางแหมะอยู่ตรงหน้าของเขา คริษฐ์มองแหวนมองคนแล้วอารมณ์ของเขาก็เดือดดาลขึ้น บทจะอยากได้ก็วิ่งตามติดเป็นเงา บทจะสลัดทิ้งก็ง่าย ๆ แบบนี้เหรอรุ้งพราย “ใส่กลับไปเดี๋ยวนี้” ชายหนุ่มแทบจะกัดฟันพูดออกมา “ไม่ค่ะ อ๊ะ! พี่คริษฐ์จะทำอะไรรุ้งไม่ใส่” รุ้งพรายถูกคริษฐ์กระชากมือมาแล้วจัดการสวมแหวนกลับที่เดิม “ใส่แล้วห้ามถอด ห้ามทำให้แม่พี่เสียใจรู้ไหม” “พี่คริษฐ์!” (รักร้ายจอมทระนง)

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

รักใหม่พันล้าน

เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"

ฮองเฮาไม่ได้ร้าย

หลิวฉูฉู่นางเอกดังย้อนเวลากลับเข้าไปอยู่ในซีรีส์ที่ตัวเองแสดง ทว่าเรื่องไม่ง่ายเลยสักนิด เมื่อเธอ ต้องเข้าไปอยู่ในร่างนางร้ายที่สุดท้ายต้องตายตอนจบเพราะถูกพระเอกฆ่าตาย! หลิวฉูฉู่จึงต้องทำทุกวิธีที่จะให้รอดพ้นจากความตายนี้ "ฝ่าบาท รักนะเพคะ" นิยายเรื่องนี้ เป็นแนวสุขนิยม สายคลั่งรักไม่ควรพลาด ไม่มีดราม่าค่ะ อ่านคลายเครียด นุบนิบหัวใจ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอดวัน หมายเหตุ ซื้อในเวบถูกกว่าแอปเปิ้ลนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

คุณกู้ คุณนายทอดทิ้งท่านไปแล้ว

หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"

นางคือสตรีแกร่ง

เส้าหยวนหยวนแต่งงานกับแม่ทัพเทพทรงพลังที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนส่งผลกระทบต่อทางจิตใจหลังจาดที่เธอย้อนเวลา เธอไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับการสมรู้ร่วมคิด และต้องการร่วมมือกับเขาเพื่อแสวงหาอิสรภาพ เธอก่อตั้งธุรกิจ รักษาโรคของคนไข้ และช่วยชีวิตผู้คน เป็นคนที่ยอดเยี่ยม กลายเป็นผู้ช่วยที่ดีของแม่ทัพ แต่ต่อมาแม่ทัพกลับคืนคำ ไหนตกลงไว้ว่าจะหย่าล่ะ?