Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
สาวน้อยของอสูรเจ้าเลห์

สาวน้อยของอสูรเจ้าเลห์

ปะหนัน

5.0
ความคิดเห็น
2.4K
ชม
12
บท

รัก ดราม่า ซึ้ง แต่อิ่มไปด้วยความรัก งานนี้พระเอกของเราจะร้าย ๆ หน่อย “สาวน้อยของอสูรเจ้าเล่ห์” ฝากเนื้อฝากตัวและฝากผลงานของปะหนันด้วยนะคะ *** ความรักที่มีจุดเริ่มต้นจากความเหงาและไม่ได้ตั้งใจ *** ความเจ็บปวดทั้งกายและใจ ทำให้ขวัญดาวตัดสินใจอุ้มท้องพาลูกของเธอหนี ทั้งที่หัวใจของเธอยังคงรักพ่อของลูกอยู่ทุกนาทีแต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่เห็นค่า เขาเห็นเธอเป็นเพียงแค่เมียบำเรอและของเล่นชั่วคราว เธอจึงเลือกที่จะหนีไปให้ไกลที่สุดจากความเจ็บปวด **หนีอะไรก็หนีได้แต่หนีใจตัวเองมันยากยิ่งนัก** ********************* “จะมาพูดมากเล่นตัวให้ได้อะไรหรืออยากจะให้พี่ไปแต่งตัวให้ อ๋อ...ที่แท้ก็อ่อยนี่เอง” “ต่ำ นิสัยต่ำ คำพูดก็ต่ำ ” หญิงสาวหลุดปากพูดออกมาเพราะความโกรธที่ถูกดูถูกแบบนี้ “และอีกอย่าที่ต่ำรู้ไหมอะไร ก็ชอบอยู่ใกล้ของต่ำอย่างไรล่ะ” ฝากนิยายเรื่อง สาวน้อยของอสูรเจ้าเล่ห์ไว้ในชั้นหนังสือของนักอ่านที่น่ารักสักเล่ม เรื่องนี้จบ happy จ้า

บทที่ 1 1

ข่าวดี

“ขวัญดาวมาหาย่าหน่อย”

เครือวัลย์เรียกหาหลานสาวบุญธรรมที่เธอเลี้ยงมาตั้งแต่อายุได้เพียงแค่ไม่กี่วัน

“คุณท่านมีอะไรจะให้ขวัญทำคะ”

หญิงสาวที่เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยได้เพียงแค่เดือนเดียวรีบเดินมาตามเสียงเรียกหาของผู้มีพระคุณ

“เธอรู้ไหมที่ย่าเรียกเธอมาเพราะอะไร”

คนถามแสดงความดีใจออกทางสีหน้าและแววตาอย่างชัดเจน

ขวัญดาวเดาได้ไม่ยากว่าต้นเหตุของความดีใจของคนถามคืออะไรเพราะมีไม่กี่เรื่องที่จะทำให้คนสูงอายุอย่างคุณย่าเครือวัลย์ยิ้มหวานได้ถึงขนาดนี้นอกจากเรื่องที่ต้องเกี่ยวกับหลานชาย เพียงคนเดียวของท่าน

“คุณภาคินโทรศัพท์มาหาหรือคะ เอะ! หรือว่าคุณท่านจะนั่งเครื่องบินไปหาเธอที่นู่น ขวัญไม่ทายแล้วดีกว่าอยากจังกลัวจะไม่ถูก”

“เกี่ยวกับภาคินน่ะใช่แต่ที่เธอจะต้องดีใจไม่ต่างจากย่าแน่ ๆ ถ้าได้รู้ ก็คืออีกสองวันภาคินจะกลับมาแล้วและที่มากกว่านั้นคือเขาจะมาดูแลไร่และรีสอร์ตไม่ไปทำงานกับพ่อเขาที่กรุงเทพ”

คนฟังรู้สึกใจสั่นทันทีที่ได้ยินถึงต้นเหตุที่ทำให้หญิงชราตรงหน้าดีใจ ใบหน้าของขวัญดาวซีดเผือดลงทันทีแต่พยายามส่งยิ้มดีใจร่วมไปกับเครือวัลย์เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้ดูตกใจแบบนี้

ภาคินเป็นหลานชายคนเดียวของเครือวัลย์และเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของคมสันกับปัทมา คมสันทำให้เครือวัลย์ผู้เป็นแม่ผิดหวังมาแล้วครั้งหนึ่งเพราะเขาไม่ยอมดูแลไร่และรีสอร์ตต่อ แต่กลับไปทำงานในกระทรวงแทนพอมาถึงรุ่นหลานคนเป็นย่าจึงหวังให้ภาคินมาสืบต่อกิจการของเธอและจากการโทรศัพท์มาในวันนี้ของหลานชายผู้เป็นย่าจึงได้ยิ้มหน้าบานด้วยความดีใจ ที่การรอคอยทายาทมาสืบทอดดูแลทุกอย่างที่ไร่แห่งนี้สมหวังเสียที

ขวัญดาวกับภาคินเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ทั้งที่ความจริงทั้งสองคนมีอายุห่างกันตั้งเกือบห้าปีแต่ที่ภาคินจ้องจะหาเรื่องขวัญดาวอยู่เสมอเพราะเขาแอบอิจฉาที่คุณย่ารักแต่หญิงสาวซึ่งเป็นเด็กที่เก็บมาเลี้ยงมากกว่าเขาที่เป็นหลานแท้ ๆ

เครือวัลย์พยายามสอนให้หลานทั้งสองคนรักกันให้เหมือนพี่น้องแท้ ๆ แต่มันกลับไม่เป็นผลเพราะทั้งคู่ไม่ได้โตมาด้วยกัน ภาคินจะมาอยู่ที่ไร่ก็เฉพาะปิดเทอมหรือวันหยุดยาวเท่านั้น เขาจึงมองขวัญดาวเป็นเพียงแค่คนรู้จักเแต่กลับตัวขวัญดาวเองตอนเด็ก ๆ เธอรู้สึกทั้งเกรงและกลัวภาคินแต่พอเริ่มโตเป็นสาวเธอกลับรู้สึกหวั่นไวอย่างบอกไม่ถูกเวลาที่เจอหน้ากันและนี่คือเหตุผลที่หญิงสาวถึงรู้สึกใจสั่น ตกใจเมื่อรู้ว่าเขากำลังจะมาอยู่ที่นี่

“ขวัญดาวไปบอกคนงานให้จัดเรือนหลังเล็กให้ด้วยเพราะภาคินไม่ยอมมาอยู่ที่นี่แต่ก็ดีแล้วไม่อยากต้องมาคอยห้ามเธอ สองคนไม่ให้ทะเลาะกัน”

เครือวัลย์ลูบหัวหญิงสาวที่เธอเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะอย่างเอ็นดูเมื่อคิดถึงภาพในอดีตที่ภาคินกับขวัญข้าวมีเรื่องเถียงเอาชนะกันทุกครั้งที่เจอหน้าและสุดท้ายก็ลงท้ายด้วยเด็กหญิงขี้แงงอนร้องไห้ปิดห้องขังตัวเองส่วนคนที่เป็นตัวต้นเหตุก็จะไปหาซื้อของ มาง้อและสุดท้ายดีกันพรุ่งนี้ก็ทะเลาะกันใหม่เป็นแบบนี้ตลอด ปิดเทอม คนเป็นย่าได้แต่ทำใจให้ชิน

เรือนหลังเล็กอยู่ในใจกลางของไร่อยู่ในพื้นที่ของสวนองุ่นและมีสวนดอกไม้อยู่ข้าง ๆ เครือวัลย์สร้างไว้เพราะตั้งใจจะให้เป็นเรือนหอของลูกชายแต่คมสันกับปัทมาก็อยู่ได้เพียงแค่ปีเดียวทั้งคู่ก็ไปรับราชการในกระทรวงและเลือกที่จะก้าวหน้าในทางราชการที่ตัวเองรัก เรือนหลังเล็กจึงถูกใช้เฉพาะที่ภาคินกลับมาช่วงปิดเทอมและตอนนี้มันก็ถูกปิดตายมาแปดปีเต็มตั้งแต่ชายหนุ่มตัดสินใจไปเรียนต่อที่อเมริกา

เรือนหลังเล็กถูกทำความสะอาดและตกแต่งอย่างสวยงาม ขวัญดาวลงมือดูแลทุกอย่างเองเพราะเป็นงานถนัดและเธอก็เรียนมาทางนี้ด้วย

“ใช่ได้เลยจากบ้านร้างปิดตายแค่วันเดียวทำจนน่าอยู่ ไม่เสียงแรงที่ย่าส่งไปเรียนการโรงแรมมา”

เครือวัลย์เดินมาตรวจความเรียบร้อยเพราะวันนี้ช่วงค่ำ ๆ ภาคินก็จะเดินทางมาถึงที่ไร่แห่งนี้

“ขวัญไม่ได้ทำคนเดียวเสียหน่อยค่ะคุณท่าน เมื่อวานคนงานทั้งของไร่และรีสอร์ตลงมาช่วยกันทำทั้งวันเพราะกลัวหลานชายสุดที่รักของคุณท่านจะไม่พอใจเอา”

“เอาแล้ว...เริ่มแล้วยังไม่ทันจะได้เจอหน้ากันเลยก็เริ่มจะประชดประชัน โตกันแล้วนะอย่าให้ย่าต้องมาห้ามทัพอีกเป็นเด็ดขาดถ้ายังทะเลาะกันเหมือนเด็ก ๆ มีหวังย่าได้เป็นลมทุกวันแน่”

หญิงสาวรีบกอดเอวคนแก่อย่าเอาใจเพราะสำหรับขวัญดาวเครือวัลย์คือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเธอถ้าอะไรที่ผู้มีพระคุณต้องการไม่มีทางที่เธอจะทำให้ไม่ได้แม้แต่ต้องแลกด้วยชีวิตเธอก็ยอม

ขวัญดาวรีบไปจัดการงานที่รีสอร์ตที่อยู่ห่างจากบ้านที่เธอกับเครือวัลย์อยู่ด้วยกันเกือบห้าร้อยเมตร รีสอร์ตมีห้องพักแบบหรูราคาต่ำสุดก็หลายพันอยู่เกือบสามสิบห้อง มีคนงานห้าสิบกว่าชีวิตที่ต้องดูแล เครือวัลย์ยกงานที่รีสอร์ตให้หลานบุญธรรมดูแลเพียงคนเดียวตั้งแต่เธอเรียนจบมาส่วนคุณย่าเลือกจะดูแลไร่เพียงอย่างเดียวด้วยอายุที่มากขึ้นงานดูแลรีสอร์ตเครือวัลย์ทำไม่ไหวแล้ว

“สวัสดีครับใช่คุณขวัญข้าวหรือเปล่า”

ชายหนุ่มรูปร่างสูงตัวใหญ่เหมือนนักกีฬาเดินมาทักทายหญิงสาวที่กำลังจะเตรียมตัวกลับไปบ้านพร้อมกับอาหารที่เตรียมไว้สำหรับมื้อเย็น

“ใช่ค่ะ ติดต่อห้องพักหรือเปล่าคะเชิญที่ประชาสัมพันธ์ได้เลยค่ะ”

หญิงสาวมองหน้าคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกคุ้นตาหมือนเคยเห็นที่ไหนแต่ก็คิดไม่ออก

“เปล่าครับแค่จะเข้ามาขอชมความสวยของที่นี่พอดีได้ข่าวมาว่าคุณเป็นเจ้าของเลยอยากจะเข้ามาชมว่าที่นี่สวยร่มรื่นและเงียบสงบมาก ๆ เลยครับ”

“ขอบคุณนะคะแต่ฉันไม่ใช่เจ้าของที่นี่หรอกค่ะ ฉันก็เป็นเพียงแค่ผู้จัดการเท่านั้น เชิญชมได้ตามสบายนะคะไว้วันหลังมาพักกับเราพวกเราทุกคนยินดีต้อนรับค่ะ ฉันขอตัวไปเตรียมงาน ก่อนนะคะพอดีมีงานค้างไว้ค่ะ”

ขวัญดาวเดินไปที่รถของเธอด้วยความรู้สึกที่ยังคงพยายามนึกว่าเคยเจอผู้ชายคนที่เข้ามาคุยกับเธอที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าแต่ก็นึกไม่ออกและตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดด้วยเพราะเธอต้องรีบพาแม่ครัวไปจัดอาหารมื้อเย็นซึ่งเป็นมื้อที่สำคัญสำหรับผู้มีพระคุณของเธอ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ปะหนัน

ข้อมูลเพิ่มเติม
นักศึกษาฝึกรักท่านประธาน

นักศึกษาฝึกรักท่านประธาน

โรแมนติก

5.0

เมื่อความรักมันบังตาอารมณ์หึงก็เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัวเพียงค่ำคืนเดียวที่กวีท่านประธานหนุ่มมองเห็นนักศึกษาฝึกงานที่เขาหลงรักเดินเคียงคู่มากับชายอื่นเขาก็ตัดสินใจมอบความเป็นสามีให้เธอ บัวชมพูอยากจะหนีไปให้ไกลจากคนใจร้าย...แต่เขาดีกับเธอทุกอย่างหนี้บุญคุณครั้งนี้เธอคงไม่มีทางตอบแทนได้หมด ความรักเริ่มก่อตัวขึ้นแต่ทุกอย่างกลับต้องพังลงเมื่อความจริงบางอย่างปรากฏในวันเดียวกับที่เธอรู้ตัวว่ากำลังอุ้มท้องสายเลือดของท่านประธานอยู่ V V V “กล้าทำแบบนี้ในที่ทำงานไม่กลัวว่าใครจะเห็นแล้วเอาไปฟ้องคุณแม่และผู้หญิงที่มากับท่านวันนั้นหรือคะ” บัวชมพูมองจ้องหน้าแบบท้าทายในเมื่อวันนี้เขาดูถูกเธอ กล่าวหาว่าเธอกำลังนอกใจไปมีคนอื่น หญิงสาวก็อยากจะแสดงให้เขารู้เหมือนกันว่าเขาเองก็ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าเธอ “ผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้นไม่ว่าผมจะนอนกับใครมันก็สิทธิ์ของผม ใครอยู่ได้ก็อยู่ ใครอยู่ไม่ได้ก็ไปแต่สำหรับคุณ..อย่าลืมที่คุณเคยบอกว่าอยากตอบแทนในสิ่งที่ผมทำให้ถ้าอยากเป็นคนอกตัญญูก็แค่เก็บเสื้อผ้าแล้วไปจากผมก็เท่านั้น” กวีรู้ดีว่าคำขู่นี้ยังได้ผลเพราะครอบครัวของบัวชมพูยังคงต้องการความช่วยเหลือจากเขาซึ่งนับจากวันนั้นวันที่กวีเดินทางไปเยี่ยมแม่ของหญิงสาวที่บ้าน พ่อของบัวชมพูก็พูดคุยติดต่อธุระกับกวีด้วยตัวเองโดยที่ไม่ผ่านลูกสาวอีกเลยบัวชมพูอยากจะห้ามพ่อ แต่เธอก็ไม่รู้จะใช้เหตุผลข้อไหนจึงทำได้แค่ใช้ร่างกายและหัวใจของตัวเองในการตอบแทนทุกอย่างที่กวีทำให้กับครอบครัวของเธอ V v

ภรรยาไม่รับจ้าง

ภรรยาไม่รับจ้าง

โรแมนติก

5.0

ภูริดล นักธุรกิจหนุ่ม เขาทำทุกอย่างไม่เคยมีคำว่าไม่สำเร็จยกเว้นเรื่องเดียวคือการมีครอบครัวที่มีความสุขตามที่บิดาต้องการเพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาปรารถนา พิรฎา สาวน้อยที่ต้องการมีชีวิตอิสระหลุดพ้นจากครอบครัวที่เธอไม่เคยมองว่ามันอบอุ่นและเธอก็ตัดสินใจเดินออกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการยอมเซ็นสัญญาเป็นภรรยารับจ้าง *************** “ปิดไฟได้แล้ว” คนหล่อร่างใหญ่กึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียงมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาเจ้าชู้จนคนถูกมองถึงกับอายต้องหลบสายตาทันที “คุณง่วงก็นอนไปก่อนเลยฉันยังไม่ง่วงว่าจะนั่งทำอะไรเพลินๆ” หญิงสาวพยายามหาเรื่องมาถ่วงเวลาเพราะเธอรู้ว่าหลังจากที่ไฟในห้องถูกปิดลงทุกดวงอะไรจะเกิดขึ้นและถึงเวลานั้นเธอก็คงทำได้แค่เพียงยอมเขาเท่านั้น “ปล่อยค่ะคุณดล พิมพ์ว่าเราอย่าเพิ่ง...” หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจเมื่อถูกอีกฝ่ายลุกขึ้นจากเตียงนอนมาอุ้มร่างของเธอและโยนลงบนที่นอนก่อนที่เขาจะเอาตัวเองมาค่อมร่างเล็กของเธอไว้พร้อมกับขึงมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะ ******************* “สัญญามันควรจะจบในเมื่อคุณก็ได้ฉันเป็นเมียแล้ว” หญิงสาวในชุดนอนสายเดี่ยวผ้าเบาหวิวกำลังยื้อแย่งกระดาษสัญญาจากมือของชายหนุ่มที่นุ่งเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว “เด็กก็คือเด็กตอนที่เซ็นไม่เคยคิดจะอ่านทุกอย่างให้ละเอียดอยากรู้ใช่ไหมว่าทำไมสัญญาฉบับนี้ยังต้องมีต่อไป เอาไปอ่าน อ่านให้ดีและหวังว่าจะตาสว่างขึ้นอย่าโวยวายอะไรในสิ่งที่ตัวเองเซ็นไปแล้ว” พิรฎารีบรับสัญญาจากมือของอีกฝ่ายมาอย่างรีบรอน หญิงสาวกวาดสายตาอ่านอย่างละเอียดหัวใจของเธอแทบจะหลุดลงมากองอยู่ที่พื้นเมื่อความจริงคือนอกจากเธอจะต้องเป็นภรรยารับจ้างของเขาแล้วเธอยังจะต้องอุ้มท้องและคลอดลูกของเขาให้สำเร็จสัญญาฉบับนี้ถึงจะเป็นอันสิ้นสุดโดยที่ตัวเธอเองจะไม่มีสิทธิ์ใดๆในตัวเด็กน้อยที่เกิดมา *************************** ความรักเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้มารู้อีกที อีกฝ่ายก็ท้องแล้วทำไงดีล่ะทีนี้ในเมื่อไม่มีใครอยากให้สัญญาสิ้นสุดอยากให้ทุกอย่างเป็นไปแบบนี้ตลอดชีวิตแต่ความจริงบางอย่างที่ภูริดลไม่เคยได้รับรู้มันทำให้ชายหนุ่มเริ่มไม่แน่ใจว่าตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันหญิงสาวที่เขานอนกอดทุกคืนมีอะไรบ้างที่เธอโกหกและอะไรบ้างที่เป็นความจริง ฝากติดตามความรักของชายจอมดุกับสาวจอมเถียงด้วยนะคะ เช้าตรู่ฤดูหนาว

ฝากรักสุดปรารถนา

ฝากรักสุดปรารถนา

โรแมนติก

5.0

เขาต้องการมีลูกแต่ไม่ต้องการมีครอบครัว การมีภรรยาเป็นเรื่องเลวร้ายสำหรับเขา ความรักนำมาแต่ความทุกข์ และไม่เคยทำให้ใครได้รู้จักความสุขที่แท้จริง ภาคินถูกมารดาใส่ความคิดนี้มาตั้งแต่วัยเยาว์ เพราะพ่อของเขาทิ้งครอบครัวไปแต่งงานใหม่ทำให้แม่ต้องสู้ทนเลี้ยงเขามาด้วยความลำบาก แต่…. วันนี้มารดาของเขากลับยื่นคำขาดต้องการทายาทสืบสกุลด้วยอาการป่วยของผกาทำให้เธอตัดสินใจให้ลูกชายเร่งผลิตทายาทให้ได้ก่อนที่เธอจะจากโลกนี้ไป แล้ว.. ขนมผิงสาวน้อยตกงานเธอไม่มีทางเลือกเท่าไหร่เพราะพ่อของเธอกำลังป่วยหนักต้องการใช้เงินในการรักษาเธอจึงยอมเซ็นสัญญาทั้งที่มันสุดแสนจะเจ็บปวดหัวใจ ***เป็นแม่ของลูกให้เขาที่ไม่ใช่ภรรยาและไม่มีสิทธิ์เป็นกระทั่งคนรัก*** */* รักหวาน ๆ โรแมนติกกับบรรยากาศของสะปันฝากติดตามกันด้วยนะคะ*/* .....เทพพิสุทธิ์...

ค่ำคืนดื่มรัก

ค่ำคืนดื่มรัก

โรแมนติก

5.0

**กินเด็กเขาว่าอมตะ** เธอหนีจากไฟที่แผดเผามาซบอกกว้างที่แสนอบอุ่น ความรักที่เกิดขึ้นตั้งแต่ค่ำคืนแรก ทุกอย่างมันควรจะจบลงแค่นั้น.....ทว่าสัมผัสรักที่ทั้งคู่มอบให้แก่กันมันมีความสุขเกินกว่าจะตัดใจ ********* “อืม...แดน” ใบหน้าที่คมภายใต้ผิวขาวค่อย ๆ ใช้ปลายลิ้นเลื่อนต่ำลงมาก่อนที่เขาจะจัดการกับเสื้อตัวบางที่ขวางกั้นเส้นทางที่เขาจะได้ใช้สองมือสัมผัสกับเนื้อนุ่มของอกอิ่มของหญิงสาวที่กำลังนอนหลับตาพริ้มในที่สุดอาภรณ์ทั้งส่วนบนและส่วนล่างก็ถูกถอดกองไว้ข้าง ๆ ก่อนที่แดนไตรจะสาละวนกับยอดที่ชูช่อแข็งตั้งรับสัมผัสของลิ้นอุ่นแสนหวานของเขา */* */* */* ความรักครั้งใหม่ทำให้เธอตัดสินใจที่จะเดินออกจากความเจ็บปวด.....ทุกอย่างกำลังจะลงเอยด้วยดี...ถ้าชายหนุ่มที่เธอหวังให้เป็นที่พักใจสุดท้ายเขาไม่ใช่ลูกชายของศัตรูอดีตสามีเธอ จบ Happy นะคะ ปะหนัน

โอ้ดวงใจเจ้าเอย

โอ้ดวงใจเจ้าเอย

โรแมนติก

5.0

ชายคนเก่าในร่างใหม่ เขากลับมาเพื่อลองใจเธอ การพิสูจน์หัวใจของหญิงสาวมันอาจเป็นการมองหารักแท้สำหรับปองภพ แต่สำหรับดาวิกามันคือความหลอกลวงและทำร้ายหัวใจของคนที่รอเขามาถึง5 ปี ************** “สาแก่ใจแล้วหรือยังกับแผนการพิสูจน์รักแท้ของพี่ แต่สำหรับดามันคือการดูถูก ถึงดาจะจนแต่ก็ไม่ได้กระหายความรวยจนลืมฟังเสียงหัวใจ เสียแรงที่รู้จักกันมาเกือบสิบปี พี่มันก็แค่ผู้ชายที่รักแต่ตัวเอง” ปองภพยืนฟังดาวิกาต่อว่าเขาจนจบ เขายอมรับทุกคำด่าทอของหญิงสาว “ใช่พี่เห็นแก่ตัว พี่คิดแต่ในมุมของตัวเอง ถูกแล้วที่ดาจะโกรธพี่แต่ขอร้องอย่าเกลียดพี่ได้ไหม พี่พร้อมจะทำตามข้อเสนอของดาทุกอย่างที่พูดบนเวที แล้วเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ ว่าผู้ชายคนนี้ใช่พี่ภพคนเดิมไหม” หญิงสาวกำมือแน่น มองสบตาคนรักด้วยดวงตาที่แดงกร่ำ น้ำใส ๆ ไหลคลอตาแต่หญิงแกร่งอย่างดาวิกาไม่มีทางร้องไห้ต่อหน้าใครแน่ ๆ “โอกาสมีแค่ครั้งเดียว ถ้าทำมันไม่ได้ ก็อย่าใช้คำว่าขอโทษเลย เพราะมันคงไม่ใช่ความพลั้งพลาดแต่มันคงเป็นสันดานลึก ๆ ที่เพิ่งแสดงออกมา” ***เมื่อได้รับโอกาส ก็อยู่ที่ตัวเองแล้ว ว่าจะรักษามันไว้หรือปล่อยรักให้หลุดมือไป**** /*/ความเผ็ดเราก็มี ความหวานเราก็เยอะ ฝากผลงานของปะหนันด้วยนะคะ/*/

ฤดูรักไร่เหมันต์

ฤดูรักไร่เหมันต์

โรแมนติก

5.0

เหมันต์เจ้าของไร่ชาที่รักในชีวิตโสดเป็นที่สุดแต่กลับดันมามีใจให้กับลูกสาวเพื่อนแม่ ที่รักการทำขนมมากที่สุดในชีวิต แต่เขาก็เลือกที่จะปากแข็งและทำทุกอย่างตรงข้ามหัวใจ ******************************************** ความรักที่ไม่ชัดเจน ก็ไม่มีค่าพอที่รั้งอีกฝ่ายให้อยู่ได้ ถ้ารักเป็นเพียงแค่คำพูดแต่มันไม่เคยถูกแสดงผ่านการกระทำ ***************** “เอาไงเอากันวะ ต้องคุยให้รู้เรื่อง ดูสิถ้าเป็นผัวเมียกันแล้วจะกล้าไปไหนอีกไหม” ห้องนอนที่ปิดไม่สนิทอยู่แล้ว ถูกดันให้เปิดออกกว้างด้วยแรงของชายหนุ่มที่กำลังหึงขึ้นหน้า “ตกลงจะไปจริง ๆ ใช่ไหม” เหมันต์อยู่ดี ๆ ก็ถามคำถามที่คนฟังยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะทิพย์นารียังไม่ได้พูดเรื่องนี้กับลุลา หญิงสาวหันมามองหน้าคนถามลับหันกลับไปนั่งพับผ้าต่อ ยิ่งสร้างอารมณ์ความโกรธให้กับเหมันต์ให้รุนแรงขึ้น ร่างหนาโถมเข้าใส่คนร่างเล็กที่กำลังนั่งพับผ้าโดยไม่รู้ตัวว่าจะโดนอีกฝ่ายทำรุนแรงใส่ เหมันต์จัดการผลักร่างบางนอนลงกับเตียงนอน โดยที่ตัวเขาเองลืมไปเลยว่าประตูห้องยังปิดไม่สนิท ลุลาได้แต่พยายามใช้มือปัดป้องตัวเองจากการบุรุก โดยที่เธอยังคงไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น อยู่ดี ๆ ทำไมอีกฝ่ายถึงได้ทำท่าโมโหและทำกับเธอแบบนี้ เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกดึงออกจากกันกระดุมทุกเม็ดหลุดออกจากตัวเสื้อ กางเกงขาสั้นถูกถอดโดยง่ายทั้งที่เจ้าตัวก็ขัดขืนเต็มกำลัง ชายหนุ่มซุกไซ้ซอกคอยาว สองมือจับมือของลุลาขึงไว้กับที่นอน เมื่อปากหนาสัมผัสกับเรือนร่างของหญิงสาว ลุลาก็เป็นเหมือนเทียนที่ถูกไปแล้วหลอมละลาย เสียงของคนไม่เต็มใจดังจนทิพย์นารีต้องเดินออกจากห้องมาดู แต่ตอนนั้นคนตัวเล็กก็อ่อนระทวยไปหมดแล้ว คนเป็นแม่ที่เคยผ่านรสชาติแบบนี้มาก่อนแล้ว ทำได้แค่ปิดประตูให้สนิทด้วยเสียงที่เบาที่สุด ***หากเปรียบฉากรักของทั้งคู่เป็นเหมือนภาพยนตร์ ก็คงเป็นหนังสงครามที่ยิงกันได้ทั้งวัน***

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทัณฑ์รักรอยน้ำตา

ทัณฑ์รักรอยน้ำตา

โรแมนติก

5.0

เมื่อสามีตะโกนใส่หน้า “ผมต้องการหย่ากับเธอ!! คนที่ผมรักเขากลับมาหาผมแล้ว” เมษาเซ็นจำใจชื่อบนใบหย่าพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลพรู เธอตัดสินใจเก็บงำความลับไว้กับตัว พร้อมกับจากไปโดยไม่ปริปากบอกคีรินเลยสักคำ ผ่านไป 5 ปี เด็กชายคนหนึ่งมาตามหาพ่อ... “ผมจะไปหาพ่อผม ปล่อยผมนะ!!” เสียงแผดก้องบริเวณหน้า ล็อบบี้ แม้แต่คีรินเองยังอดสนใจไม่ได้ เด็กชายคนหนึ่งถูก รปภ. รั้งตัวไว้ เขาดิ้นกระแด๋วๆ ตะโกนลั่น ผิวทั้งหน้าแดงก่ำ มีเม็ดเหงื่อผุดเต็มไปหน้า และเมื่อเด็กชายวิ่งตรงมาหาเขา “พ่อคร๊าฟฟฟฟฟ” คิรินเข่าอ่อน สัญชาตญาณบางอย่างเตือน เด็กชายตรงหน้าเขานี่ เป็นเลือดเนื้อส่วนหนึ่งของเขาร้อยเปอร์เซ็นต์

คุณหมอที่รัก NC18++

คุณหมอที่รัก NC18++

โรแมนติก

4.4

กฤษฎิ์ พิสิฐกุลวัตรดิลก "อาหมอกฤษฎิ์" หนุ่มใหญ่วัย 34 ปี มาเฟียในคราบคุณหมอสูตินรีเวชแห่งโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำของประเทศ โหด เหี้ยม รักใครไม่เป็น เปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น สำหรับเขารักแท้ไม่เคยมีรักดีๆ ก็มีให้ใครไม่ได้ แต่สุดท้ายดันมาตกหลุมรักแม่ของลูกอย่างถอนตัวไม่ขึ้น❤️ "เฟียร์สตีนอยู่ดีๆรู้ตัวอีกทีก็มีลูกสาววัย4ขวบแล้วอ่ะครับ แถมแม่ของลูกทำเอาใจเต้นแรงไม่หยุดเลยนี่เรียกว่าตกหลุมรักใช่ไหมครับ" นลินนิภา อารีย์รักษ์ "ที่รัก" สาวน้อยวัยแรกแย้มบริสุทธิ์ผุดผ่อง ฐานะยากจนสู้ชีวิต เพราะความจำเป็นทำให้เธอต้องตกเป็นของเขา คนนั้นด้วยความเต็มใจ จนทำให้เธอต้องกลายมาเป็นคุณแม่ยังสาวด้วยวัยเพียง 18 ปี แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาก็เล่นตลกเหวี่ยงให้เธอกลับมาพบกับเขาคนนั้นอีกครั้ง พ่อของลูกคนที่เธอถวิลหาไม่เคยลืม ❤️ "ตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรก ห่างกันไกลแค่ไหนใจยังคงคิดถึงเธอเสมอ ❤️พ่อของลูก" หนูน้อยแก้มใส กมลชนก อารีย์รักษ์ สาวน้อยวัย 4 ขวบ สดใสร่าเริง ฉลาดมาก ซนมาก แสบมาก เซี้ยวมาก เฟียสมาก ใครเห็นเป็นต้องหลงรักในความช่างพูดและขี้อ้อนของน้อง "ลุงหมอเป็นพ่อขาของแก้มใสเหรอคะ" หนูเป็นลูกของคุณพ่อกฤษฎิ์กับคุณแม่ที่รักค่ะ หนูจะเป็นกามเทพตัวจิ๋วที่จะมาแผลงศรให้คุณพ่อกับคุณแม่รักกัน❤️มาเอาใจช่วยหนูกันด้วยนะคะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ