/0/4533/coverbig.jpg?v=84c66b1cb23eaba15297a11142414f3c&imageMogr2/format/webp)
อธิปหลบฉากอยู่อีกด้านของสวน เขามองเห็นร่างโปร่งบางที่เดินออกมาจากบ้านหลังสวยแล้วถึงกับกลืนน้ำลายลงคอด้วยความกระหาย ชัชญาอยู่ในชุดสบายๆ ด้วยกางเกงขาสั้นโชว์เรียวขาผ่องสวยที่เขาต้องกลืนน้ำลายติดกันหลายครั้ง เสื้อยืดเอวลอยพอดีตัวรัดรึงส่วนสัดยวนตา อกเป็นอก เอวเป็นเอว เธอเป็นคนแขนขายาวแต่ไม่ได้ดูเก้งก้าง ดูกลมกลึงนุ่มนิ่มน่ารัก เรือนผมสลวยสีน้ำตาลเข้มที่ดัดเป็นลอนสวยถูกมัดเอาไว้หลวมๆ กลางกระท่อม ทำให้เธอดูอ่อนเยาว์เหมือนเด็กอายุสิบเจ็ดย่างสิบแปดที่เพิ่งแตกเนื้อสาว หญิงสาวทิ้งตัวลงนอนบนเตียงผ้าใบตัวใหญ่ ทำให้ร่างของเธอดูเล็กนิดเดียว มือบางหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่านอย่างแสนสบาย อธิปจ้องมองหญิงสาวไม่วางตาด้วยความเผลอไผล เธอน่ามองชะมัด มองยังไงก็มองไม่เบื่อ ชายหนุ่มดึงบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พิงหลังไปกับต้นไม้ใหญ่ สายตายังจับจ้องเธอไม่วาง แล้วคนน่ารักก็ค่อยๆ เผลอหลับไปทั้งๆ ที่ยังจับหนังสือเอาไว้ หนังสือเล่มเล็กของเธอจึงตกลงข้างตัวเพราะมือบางค่อยๆ คลายออก หลังจากเข้าสู่ห้วงนิทรารมย์อันแสนสุข ร่างสูงเพรียวเคลื่อนตัวว่องไว ค่อยๆ เดินไปหยุดยืนอยู่ข้างๆ เตียงผ้าใบของหญิงสาว เขาทอดสายตามองเธอใกล้ๆ มองผิวเนียนละเอียดหอมกรุ่น แก้มเธอแดงระเรื่อแต่เป็นไปตามธรรมชาติ เขาเพิ่งเคยเห็นผู้หญิงไม่แต่งหน้าแล้วน่ามองขนาดนี้ มือหนาจึงค่อยๆ เคลื่อนไปสัมผัสกับแก้มเนียน เมื่อเห็นคนน่ารักหลับตาพริ้ม “โอ๊ย!!!” อธิปร้องเสียงหลงเมื่อเธอลืมตาตื่นแล้วคว้าหมับเข้าที่มือเขา แต่ที่ทำให้เขาเจ็บเพราะเธอหักนิ้วเขาเต็มแรง
บทที่ 1 1
...บทนำ...
“พวกแกเป็นใครน่ะ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
ชัชญา รุ่งรัศมี บุตรสาวคนเดียวของเสี่ยชาญ ผู้มีอิทธิพลในแถบนี้ ทั้งร่ำรวยและมีธุรกิจหลายอย่างกำลังมองผู้ชายหลายคนที่เดินมาดักหน้าดักหลังเธอด้วยสายตาเอาเรื่อง เธอรู้ดีว่าพวกเขากำลังจะทำร้ายเธอ แต่คนไม่เคยกลัวอะไร ไม่มีสีหน้าสะพรึงกลัวเลยสักนิด เตรียมพร้อมรับมือเท่านั้น
พวกมันไม่พูดพร่ำทำเพลงแต่ตรงเข้าจัดการล็อกตัวเธอเอาไว้ แต่เพราะวิชาป้องกันตัวที่ร่ำเรียนมาด้วยความชอบส่วนตัวทำให้เธอหลบหลีกต่อสู้ใช้หมัดศอกเข่ากับชายฉกรรจ์เหล่านั้นได้อย่างยอดเยี่ยม
แต่เช่นไรก็ยังเป็นผู้หญิงที่ไม่ว่าอย่างไรก็สู้ผู้ชายอกสามศอกที่กรูกันเข้ามาเล่นงานไม่ได้ ทำให้ชัชญาพลาดพลั้งในที่สุด
“ปล่อยนะ” เธอดิ้นรนขัดขืนแต่สู้แรงพวกมันไม่ไหว แถมยังโดนล็อกเอาไว้จากทางด้านหลัง
“เฮ้ย! พวกแกทำอะไรน่ะ ปล่อยผู้หญิงเดี๋ยวนี้” เสียงกร้าวของอธิป อธิราชดังราวฟ้าผ่า พร้อมกับหมัดเข่าศอกที่เขาแลกไม่ยั้ง ก่อนที่นพฤทธิ์จะมาช่วยอีกคน ทำให้พวกมันได้รับบาดเจ็บไปตามๆ กัน
“อ๊าก!!!” อธิปร้องเสียงหลงเมื่อโดนมีดปลายแหลมคมปาดเข้าที่แขน เขาหันไปเตะมันจนเกลือกลิ้งบนพื้นหน้าห้างสรรพสินค้า ก่อนที่พวกมันจะถอยหนีไปด้วยความหวาดกลัว
“เป็นยังไงบ้าง” ชัชญารีบรุดเข้ามาดูบาดแผลชายหนุ่มที่มีน้ำใจช่วยเธอเอาไว้
“ผมไม่เป็นไรครับ คุณเป็นยังไงบ้าง”
อธิปเอ่ยถาม เขากวาดสายตามองสำรวจร่างของคนตรงหน้า สายตาอันเฉียบแหลมของเขาสามารถเก็บรายละเอียดของเรือนร่างตรงหน้าได้อย่างครบถ้วน เธอเป็นผู้หญิงร่างเล็ก แต่อวบอิ่มในสัดส่วนที่สมควรอวบ ทั้งอรชร เอวคอดเล็กจนเขาคิดว่าคงรวบได้ทั้งสองมือ ไหนจะสะโพกงอนๆ ที่รับกับช่วงขาเพรียว ผิวขาวจัดนั้นอมชมพูระเรื่ออย่างคนสุขภาพดีและไม่ใคร่จะโดนแดด แตกต่างจากหญิงสาวต่างจังหวัดที่อาศัยอยู่ในไร่ในสวน เส้นผมของเธอดัดเป็นลอนสีน้ำตาลเข้มประกายทองทำให้ใบหน้าของเธอดูโดดเด่นและเซ็กซี่ร้ายกาจ จมูกโด่งเล็กรั้นอย่างเห็นได้ชัด บ่งบอกถึงความดื้อรั้นและเอาแต่ใจ ริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูระเรื่อ ที่ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่เพราะความที่อยากประทับจูบลงไปเชยชิมว่ามันจะหวานหอมและร้อนแรงแค่ไหน เธอเป็นคนตัวสูง แขนขายาว แม้กระทั้งนิ้วก็ยังเรียวยาว ปลายเล็บงอนเด้งเหมือนนางรำ แต่นั่นบ่งบอกถึงความเป็นคุณหนูทุกระเบียบนิ้ว
“ไม่เป็นอะไร แค่ตกใจนิดหน่อย ขอบใจนายสองคนมากนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี”
“ฉันว่าควรไปทำแผลก่อนนะ เลือดไหลเยอะเชียว”
“ขอบคุณครับ” อธิปยอมตามหญิงสาวไปที่คลินิกใกล้ๆ ส่วนชัชญานั้นรอจนอีกฝ่ายทำแผลเสร็จเรียบร้อย เพราะเธอมีเวลาว่างทั้งวัน ไม่ค่อยได้มีอะไรให้ทำ นอกจากช็อปปิ้งและทำกิจกรรมอันน่าเบื่อกับบ้าน
จริงๆ เธอมีบอดี้การ์ดของบิดาติดตามมามากมาย แต่เพราะเธอรู้สึกอึดอัดเหมือนติดคุก จึงแอบหนีออกมา ถ้าใช้รถของบิดา ทุกคนก็รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน เธอจึงไม่ใช้รถยนต์ของที่บ้าน กว่าจะคิดแผนการหนีออกมาได้ก็ทำให้เธอลุ้นระทึกแทบหัวใจวาย เพราะมีสาวใช้คนสนิทช่วยด้วย ทำให้ชีวิตที่น่าเบื่อของเธอตื่นเต้นกว่าที่เป็นอยู่
แม้ไร่สายธารจะอยู่ในชนบทแต่ภายในนั้นเจริญรุ่งเรืองไปตามบารมีของบิดา เธอตื่นขึ้นมาสูดอากาศบริสุทธิ์เต็มปอด ได้ชื่นชมกับธรรมชาติที่หายากยิ่งในสังคมเมืองหลวง แต่ในบ้านกลับมีสิ่งอำนวยความสะดวกคับคั่ง ทั้งสระว่ายน้ำ สถานที่ออกกำลังกาย ซาวน่า อินเตอร์เน็ต จานดาวเทียมและทุกอย่างไม่แพ้ในเมืองกรุง ที่บิดาสรรหามาบำเรอตัวเองและเผื่อแผ่มายังเธอด้วย
จริงๆ เธอไม่ใช่ลูกที่เกิดจากความรักของพ่อแม่ บิดาของเธอมีเธอเพราะทำให้มารดาของเธอท้อง ด้วยความที่มารดาหน้าตาดีท่านเลยถูกตาต้องใจ อยากได้ร่างกายแต่ไม่อยากได้พันธะ ท่านเลยจำต้องเลี้ยงดูเธอมาจนถึงตอนนี้ ดังนั้นบิดาของเธอจึงไม่เคยให้ความรัก ให้เงินเลี้ยงดูเธอเพียงอย่างเดียว เธอมักจะขาดความอบอุ่น และเรียกหาความรักจากคนรอบข้าง แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมาคือความว่างเปล่า หลังสิ้นมารดาผู้ให้กำเนิด
เธอไม่เคยเข้าใจความเป็นพ่อลูก หรือสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นกับบิดา ท่านไม่เคยถามไถ่ ให้คำปรึกษาหรืออะไรทั้งนั้น เธออยากทำอะไรก็ทำไปเลย ดูเหมือนตามใจ แต่แท้ที่จริงคือความรำคาญที่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวหรือคอยคิดแก้ปัญหาอะไรให้ต้องปวดหัว
จริงๆ ชัชญารู้ดีว่าบิดาไม่ได้ตามใจเธอหรอก เขาทำเพราะเธอชอบเรียกร้องความสนใจ ดังนั้นไม่ว่าเธอจะต้องการสิ่งใดเขาก็ไม่อยากขัดใจ ขอแค่เธออย่าไปยุ่งวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของเขา ซึ่งเธอก็อดไม่ได้เมื่อเห็นผู้หญิงพวกนั้นกับบิดาของเธอ เธอคงจะอยู่ของเธอดีๆ ถ้ายัยพวกนั้นไม่กระตุ้นต่อมอยากตบคนของเธอขึ้นมา
เธอมีเพื่อนน้อย หรือจะพูดว่าไม่มีเพื่อนก็เป็นได้ เธอคบใครไม่ได้นานอาจเพราะความเอาแต่ใจ แต่ลึกๆ ใครจะรู้ว่าเธอโหยหาเพื่อนแท้ขนาดไหน แต่ชีวิตและโลกสอนให้เธอรู้ว่าเพื่อนแท้ไม่มีในโลก ทุกคนคบเธอก็เพราะเงินตัวเดียว ดังนั้นเธอจึงสรรหาทุกสิ่งที่ทำให้ตัวเองมีความสุขมาลบปมด้อยเรื่องบิดามารดาและครอบครัว ทุกอย่างที่ตอบสนองได้เธอใช้เงินซื้อมันอย่างไม่คิดติดใจ ก็เธอไม่ได้เป็นคนหาเงิน มันเป็นเงินของบิดาที่มากมายมหาศาล ซึ่งใช้ไปถึงชาติหน้าก็คงไม่หมด เพราะเธอรู้ว่าท่านรวยมาก สามารถซื้อเกาะใหญ่ๆ ได้โดยไม่ติดขัด หากเขาชอบและอยากให้ที่นั่นเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ สามารถซื้อบ้านหลังใหญ่ๆ ราคาแพงลิ่วได้อย่างหน้าชื่นตาบาน
เธอไม่เคยรู้ว่าบิดาทำงานอะไร และเธอก็ไม่เคยสนใจ เขาให้เงินเธอก็รับมันมาเหมือนเป็นเรื่องเคยชิน อยากได้อะไรก็ต้องได้ บางทีเธอก็คิดว่าตัวเองนิสัยเหมือนบิดาเข้าไปทุกที
แม้จะต้องการความรักขนาดไหน แต่เธอก็ทำใจว่ามันเป็นไปไม่ได้ เธอไม่มีญาติพี่น้อง ปู่ย่าตายาย พี่น้อง ลุงป้าน้าอา มีแค่บิดาคนเดียว เนื่องจากมารดาเป็นเด็กกำพร้าที่บังเอิญหน้าตาดีและบิดาก็เผลอไปถูกใจเข้าเลยเอามาเป็นเมีย ไม่ได้ยกย่องเชิดชูอะไรนักหนา
ชาติกำเนิดของเธอก็ไม่ได้ดีเด่อะไร เพียงแค่บิดาไม่เคยยกย่องมารดา ไม่เคยเอ่ยถึงให้ระคายหัวใจ และไม่มีใครกล้าเอ่ยถึงอีกด้วย ท่านตายไปตอนที่เธอยังจำความได้ ตอนที่เธออายุห้าขวบเศษ
“นายสองคนชื่ออะไร” ชัชญาเอ่ยถามเมื่อทั้งสองมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า
“ผมชื่ออธิปครับ ชื่อเล่นว่าไท ส่วนนี่เพื่อนสนิทของผมชื่อนพฤทธิ์ ชื่อเล่นว่าไข่”
“นี่เอาไปสิ” ชัชญาพยักหน้าเหมือนไม่ใส่ใจ จริงๆ ก่อนจะควักเงินจำนวนหนึ่งขึ้นมายื่นให้คนทั้งสอง ซึ่งถ้าคำนวณจากสายตานั้นมากพอสมควร เธอไม่จำเป็นต้องนั่งรอสองคนนี่เลยด้วยซ้ำ แต่เพราะเธอยังไม่รู้จะไปที่ไหนดี เลยมานั่งพักใจที่นี่สักครู่
“ผมสองคนไม่ได้ต้องการเงินครับ ผมแค่อยากช่วย” อธิปมองเมินเงินจำนวนมากตรงหน้า
“เอาไปเถอะน่า ฉันไม่อยากติดค้างบุญคุณของใคร”
“ผมคงรับไว้ไม่ได้ ถึงพวกผมจะตกงานแต่ก็ไม่เคยคิดว่าการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเป็นหนี้บุญคุณหรือต้องตอบแทนกันด้วยเงินจำนวนมากแบบนี้” อธิปตอบเสียงราบเรียบไม่ปรายตามองเงินปึกใหญ่ในมือเรียวสวยของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย
“เมื่อกี้พวกนายบอกว่ากำลังตกงานอย่างนั้นเหรอ”
ชัชญาเลิกคิ้วขึ้นถาม เธอเก็บเงินจำนวนนั้นไว้เพราะไม่ชอบเซ้าซี้ใคร ถ้าไม่เต็มใจจะรับ หยิ่งในศักดิ์ศรีมากนักก็ไม่ต้องเอา นอกจากเรื่องบางเรื่องที่เธอต้องการ และไม่อยากให้ใครขัดใจ เธอจะไม่ยอมให้ใครปฏิเสธเด็ดขาด
/0/21315/coverorgin.jpg?v=d120edfc595220e29f599bab7a546f88&imageMogr2/format/webp)
/0/30400/coverorgin.jpg?v=09ee1297ab4ee6884724a0ba964dfe02&imageMogr2/format/webp)
/0/30372/coverorgin.jpg?v=78b2c4c01a3186e0c346ab98fc3948f4&imageMogr2/format/webp)
/0/30162/coverorgin.jpg?v=f7760b193126c15b01909383c73fff86&imageMogr2/format/webp)
/0/30326/coverorgin.jpg?v=923e9e66285179cde558cbce16e33fce&imageMogr2/format/webp)
/0/30323/coverorgin.jpg?v=ddae7b6256466101ada58c1708f61cd4&imageMogr2/format/webp)
/0/28195/coverorgin.jpg?v=7684a25307b5fb7ebcc36b7921a9968c&imageMogr2/format/webp)
/0/30341/coverorgin.jpg?v=d4595e1a7699bfaf08aca3611943d208&imageMogr2/format/webp)
/0/5935/coverorgin.jpg?v=37546d959557418201af7249ab8f8e6e&imageMogr2/format/webp)
/0/15700/coverorgin.jpg?v=eb00eb4ed6ca17957f7b626065eb3498&imageMogr2/format/webp)
/0/12347/coverorgin.jpg?v=481479eaab3439778dcc299a90f41b54&imageMogr2/format/webp)
/0/29091/coverorgin.jpg?v=0e234a27fb3a4bc2f1813a14a73a833d&imageMogr2/format/webp)
บทที่ 1 1
25/02/2022
บทที่ 2 2
25/02/2022
บทที่ 3 3
25/02/2022
บทที่ 4 4
25/02/2022
บทที่ 5 5
25/02/2022
บทที่ 6 6
25/02/2022
บทที่ 7 7
25/02/2022
บทที่ 8 8
25/02/2022
บทที่ 9 9
25/02/2022
บทที่ 10 10
25/02/2022
บทที่ 11 11
03/03/2022
บทที่ 12 12
03/03/2022
บทที่ 13 13
03/03/2022
บทที่ 14 14
03/03/2022
บทที่ 15 15
03/03/2022
บทที่ 16 16
03/03/2022
บทที่ 17 17
03/03/2022
บทที่ 18 18
03/03/2022
บทที่ 19 19
03/03/2022
บทที่ 20 20
03/03/2022
บทที่ 21 21
03/03/2022
บทที่ 22 22
03/03/2022
บทที่ 23 23
03/03/2022
บทที่ 24 24
03/03/2022
บทที่ 25 25
03/03/2022
บทที่ 26 26
03/03/2022
บทที่ 27 27
03/03/2022
บทที่ 28 28
03/03/2022
บทที่ 29 29
03/03/2022
บทที่ 30 30
03/03/2022
บทที่ 31 31
03/03/2022
บทที่ 32 32
03/03/2022
บทที่ 33 33
03/03/2022
บทที่ 34 34
03/03/2022
บทที่ 35 35
03/03/2022
บทที่ 36 36
03/03/2022
บทที่ 37 37
03/03/2022
บทที่ 38 38
03/03/2022
บทที่ 39 39
03/03/2022
บทที่ 40 40
03/03/2022
หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN
ข้อมูลเพิ่มเติม