เจ้าหนี้ซาตาน

เจ้าหนี้ซาตาน

B.J.BEN

4.0
ความคิดเห็น
107.6K
ชม
79
บท

เขมชาติไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงทุกคนจะเหมือนกับมารดาหรืออดีตภรรยาของเขาหรือไม่ แต่ความผิดหวังทำให้เขาเป็นคนเย็นชาและเฉยเมยกับทุกสิ่งทุกอย่าง จวบจนพบกับเธอ... ลูกหนี้ของผู้เป็นป้า ที่ต้องตกเป็นเมียของเขาอย่างคาดไม่ถึง ไม่รู้ทำไมยิ่งใกล้ชิดเธอมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรักเธอมากขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดเขาก็ได้พิสูจน์ว่าผู้หญิงทุกคนไม่ได้เหมือนมารดาหรืออดีตภรรยาของเขาที่ทิ้งเขาไปอย่างไม่ไยดีเลยสักนิด... ปิ่นปัทมาไม่รู้ว่าสิ่งใดกันแน่ที่ชักนำให้เธอได้มาเจอกับเขา ผู้ชายเย็นชาที่ไม่ยอมพูดจา เอาแต่ใจตัวเอง แต่ทำไมไม่รู้ เธอถึงได้ตกหลุมรักผู้ชายเย็นชาคนนี้นัก ในเมื่อตกหลุมรักสามีของตัวเองไปแล้ว เธอจึงต้องทำทุกวิถีทางให้เขากลับมาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนและรักเธอสุดหัวใจให้จงได้...

บทที่ 1 1

ปิ่นปัทมา เขตโสภณ หญิงสาววัย 25 ปี เธอมีใบหน้าสวยหวาน เค้าโครงหน้ารูปไข่ ริมฝีปากอิ่มย้อยสีชมพูจัด ผิวพรรณนั้นขาวนวลเนียนสะอาดสะอ้านหมดจดเหมือนมารดาไม่มีผิดเพี้ยน คิ้วเรียวแม้ไม่ได้ผ่านการตกแต่งแต่กลับสวยน่ามอง ขนตางอนงามน่าชม แก้มแดงระเรื่อตามวัยสาว บ่งบอกถึงความมีสุขภาพดี เรือนร่างของเธออรชร อวบอิ่มในสัดส่วนความเป็นหญิง ทั้งอก เอว สะโพกรับกันอย่างเหมาะเจาะ หุ่นเหมือนนาฬิกาทราย นิ้วเท้าเล็กๆ กับเท้าบอบบางนั้นช่างน่าสัมผัส นิ้วมือเรียวสวยกับมือเล็กๆ ช่างเข้ากันเป็นอย่างดี ส่วนสูงของเธอเกือบหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร ทำให้รูปร่างของเธอนั้นดูโดดเด่นสวยสง่า

คุณนวลแข โขมพัสตร์ เจ้าแม่เงินกู้รายใหญ่ของจังหวัด ซึ่งมีวัยล่วงเลยห้าสิบกว่าปีไปแล้วขยับกรอบแว่นตาเล็กน้อย เพื่อพิศมองคนตรงหน้า ยิ่งมองท่านก็ยิ่งนิยมชมชอบในตัวปิ่นปัทมายิ่งนัก

หญิงสาวตรงหน้าช่างมีคุณสมบัติครบทุกประการที่จะเป็นภรรยาที่ดี รูปร่างหน้าตาไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ แต่สวยจับตาจับใจ หากมีลูกมีเต้าคงเกิดมาหน้าตาดีเหมือนมารยา กิริยามารยาทนั้นช่างเรียบร้อยอ่อนหวาน พูดจามีสัมมาคารวะ ลูกเต้าที่เกิดมาถ้าไม่ผ่าเล่าผ่ากอก็ต้องนิสัยเหมือนคนเป็นพ่อแม่

การเลี้ยงลูกนั้นสำคัญอยู่ที่การอบรมสั่งสอน เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาใหญ่หากเราไม่ได้ปล่อยปละละเลยหรือตามใจจนเกินไป

คุณนวลแขยิ่งมองก็ยิ่งชอบ คิดหวังไปไกลถึงกับอยากได้ไปเป็นเมียของหลานชายคนเดียวที่ตอนนี้ยังครองตัวเป็นหม้ายไร้คู่เคียงข้าง แถมยังไร้ทายาทสืบสกุลอีกด้วย แม้ท่านอยากจะให้หลานชายเลือกผู้หญิงมาสักคน แต่ก็ยังไม่ถูกใจเท่าคนนี้

ปิ่นปัทมาคนนี้ ถูกใจท่านที่สุด...

เจ้าแม่เงินกู้รายใหญ่ของจังหวัดขยับแว่นสายตาไปมาอีกครั้ง เมื่อหญิงสาวตรงหน้า ค่อยๆ คลานเข่าเข้ามาเสิร์ฟน้ำให้ท่านอย่างนอบน้อม และเป็นปกติที่ลูกหนี้จริงๆ ของท่านจะส่งลูกเลี้ยงมารับหน้า แล้วตัวเองก็ไปหลบอยู่ตรงไหนสักแห่งในบ้านหรือหนีออกไปทางประตูหลัง

“แม่เลี้ยงเราไม่อยู่รึ” คุณนวลแขเอ่ยถามอย่างรู้ทัน ท่านรู้ดีว่ารัตนาพยายามหลีกเลี่ยงหนี้สินที่มีอยู่ และตอนนี้โฉนดที่ดินบ้านได้หลุดจำนองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ในฐานะเจ้าหนี้ ท่านจึงต้องทำตามข้อตกลงที่วางเอาไว้ตั้งแต่แรก เพราะนี่ก็ผัดผ่อนมานานมากโขแล้ว อาจเพราะท่านใจอ่อนกับคนตรงหน้าก็เป็นไปได้ จึงยังไม่เร่งรัดหนี้สินก้อนโตอย่างจริงจังนัก

“น้ารัตเหรอคะ เอ่อ...” ปิ่นปัทมาอึกๆ อักๆ เพราะไม่ชอบโกหก แต่ถ้าพูดความจริงออกไป เธอก็คงจะโดนเล่นงานอีกเป็นแน่แท้ รู้แค่ว่าคุณนวลแขเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ของครอบครัว ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้ว่าเป็นจำนวนเงินเท่าไหร่ เนื่องจากไม่เคยกล้าที่จะเอ่ยถาม มีแต่พยายามหาเงินมาช่วยเหลือครอบครัวเท่านั้นเอง

“คุณแม่น่ะเหรอคะคุณนาย” ปลายรุ้งซึ่งเป็นน้องสาวต่างมารดาของปิ่นปัทมาพรวดพลาดออกมาทำท่าทางลับๆ ล่อๆ ใบหน้าเหลอหลา ปิ่นปัทมารู้ได้ทันทีว่าน้องสาวกำลังคิดจะทำอะไรบางอย่าง และไอ้อาการที่ทำเหมือนไม่รู้เรื่องราวนั้นก็เป็นการเสแสร้งแกล้งทำทั้งสิ้น เพราะเลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออก เหตุใดจะไม่รู้ว่าน้องสาวคนเดียวกำลังหาเรื่องให้แม่ตัวเองอับอายขายหน้า

“ใช่จ้ะ แม่เราน่ะไปไหน” คุณนวลแขเอ่ยถาม ในสายตาของท่านปลายรุ้งเหมือนม้าดีดกะโหลกดีๆ นี่เอง แตกต่างจากผู้เป็นพี่สาวเหมือนหน้ามือกับหลังมือ ปิ่นปัทมาพยายามมองตาน้องสาวเพื่อห้ามปรามไม่ให้อีกฝ่ายพูดอะไรที่ไม่เหมาะไม่ควรออกไป แต่ก็ดูจะไร้ผลเมื่อปลายรุ้งแทบไม่สนใจคำขอร้องทางสายตาของพี่สาวเลยแม้แต่น้อย แถมยังมีสีหน้าเจ้าเล่ห์จนน่าหมั่นไส้เสียอีกด้วย

“คุณแม่สั่งหนูกับพี่ปัทเอาไว้ค่ะคุณนาย ว่าไม่ให้บอกว่าคุณแม่หลบอยู่หลังบ้านน่ะค่ะ” นั่นปะไร!!! ความแสบเกินใครของน้องสาวเธอ ปิ่นปัทมาคิดเอาไว้ไม่มีผิด...

ปลายรุ้งทำท่ากระซิบกระซาบแววตาใสซื่อ ปิ่นปัทมารู้ดีว่าน้องสาวไม่ใช่คนซื่อบื้อเช่นนั้น แต่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว ถึงเธอจะเป็นแค่พี่สาวต่างมารดา แต่ปลายรุ้งกลับรักเธอยิ่งกว่ารัตนาซึ่งเป็นมารดาแท้ๆ ถ้ารัตนาหาเรื่องใช้งานเธอหนักๆ หรือดุด่าว่ากล่าว ปลายรุ้งก็จะกระโดดเข้าช่วยเหลือตลอด เรียกว่าประทะฝีปากกับมารดาเพื่อปกป้องเธอ

อาจเป็นเพราะเธอเลี้ยงดูปลายรุ้งตั้งแต่เด็ก ในขณะที่รัตนาออกไปเที่ยวเตร่ไม่สนใจลูกเต้า พอบิดาของเธอเสียชีวิต ภาระทุกอย่างในบ้านจึงตกมาอยู่กับเธอทั้งหมด นอกจากต้องหาเลี้ยงปากท้องทุกคนแล้ว เธอยังต้องส่งเสียตัวเองเรียน โชคดีที่เธอหาเงินส่งตัวเองเรียนจนจบ แต่งานในต่างจังหวัดแบบนี้หายากนัก เงินเดือนก็ไม่เพียงพอเลี้ยงครอบครัว เธอจึงลาออกมาทำขนมส่งขาย ซึ่งขนมที่ทำนั้นเป็นขนมไทยโบราณ มีรสชาติหอมหวานอร่อย เป็นสูตรดั้งเดิมของคุณยายที่เธอได้รับการสืบทอดมาช้านาน ทำให้ขนมของเธอมีร้านค้าสั่งจองเข้ามาจนทำส่งขายแทบไม่ทัน ดีที่ปลายรุ้งคอยเป็นลูกมือคอยช่วย และเธอก็ได้ค่าขนมนี้ส่งเสียน้องเรียน เพิ่งจบระดับปริญญาตรีเมื่อไม่กี่เดือนมานี้

แม้ปลายรุ้งจะคอยเป็นลูกมือทำขนมหรืออาหารเล็กๆ น้อยให้เธอได้ แต่พอให้เข้าครัวเอง ทำอาหารเอง กลับไม่เอาไหนเสียเลย เรียกว่าไม่มีพรสวรรค์ทางเกี่ยวกับการทำอาหารเลยแม้แต่น้อย ดีไม่ดีจะเข้าไปเผาห้องครัวเสียให้วอดวาย ปลายรุ้งจึงมีหน้าที่ช่วยแพ็กขนมให้พี่สาวเสียมากกว่า

“งั้นก็ไปเรียกแม่เรามาสิ” คุณนวลแขเองก็ฉลาดรู้เท่าทันคนอื่น ไม่เช่นนั้นคงไม่ร่ำรวยเป็นเจ้าหนี้เงินกู้รายใหญ่ของจังหวัด และยังมีเส้นสายมากมายแบบนี้

รัตนาที่แอบฟังอยู่อีกด้านได้ยินเข้าก็อยากจะร้องกรี๊ดๆๆ ในคำพูดของบุตรสาว ปลายรุ้งเป็นเด็กฉลาดเธอรู้ แต่ลูกสาวของเธอกำลังหาเรื่องแกล้งเธอ อยากจะหยิกยายเด็กปากมอมนี้ให้เนื้อเขียวนัก ไม่รู้เกิดมาเป็นลูกเธอได้ยังไง ไม่เคยเข้าข้างเธอเลยสักครั้งเดียว

“แม่คะ คุณนายเรียกแม่น่ะ” ปลายรุ้งตะโกนเรียกมารดาเสียงดัง ปิ่นปัทมาจะหันไปปรามน้องสาวก็ไม่ทันเสียแล้ว ในขณะที่รัตนากระแทกเท้าออกมาจากที่ซ่อนตัว เชิดหน้าทรุดนั่งลงตรงข้ามกับคุณนวลแขที่ขยับแว่นสายตามองมาอย่างเอือมระอาเหลือเกิน

รัตนาหันมาถลึงตาใส่บุตรสาว ก่อนจะตวัดสายตาใส่ลูกเลี้ยงสาวที่ยืนสงบนิ่งอยู่อีกด้าน ปลายรุ้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะดึงมือพี่สาวไปหลังบ้านเพื่อทำขนมต่อ ปิ่นปัทมาถอนใจเฮือก อยากจะดุน้องแต่เห็นสีหน้าทะเล้นและท่าทีบีบนวดออดอ้อนก็ดุไม่ลง เธอรักปลายรุ้งยิ่งกว่าอะไร ไม่ว่าน้องจะทำอะไรก็ไม่เคยทุบตีหรือดุด่ารุนแรงให้ต้องเจ็บช้ำใจกันเลย

“ไม่เห็นต้องหลบเลยแม่รัต ฉันเองก็ไม่ใช่เจ้าหนี้หน้าเลือดนักหรอกนะ” คุณนวลแขพูดเสียงเนิบนาบไม่ได้แสดงอาการโกรธเคือง แต่รัตนารู้ดีว่านั่นคือประโยคเหน็บแนมเธอให้เจ็บใจเล่น

รัตนาแกล้งทำเป็นยิ้มหวานส่งไปให้ ก่อนจะก่นด่าในใจ ไม่ใช่เจ้าหนี้หน้าเลือดเลย แต่เค็มไปทั้งตัว เรียกว่าทวงหนี้ทุกวิถีทาง จนตอนนี้เธอรู้ดีว่าบ้านหลังนี้ ที่เธอกับลูกอาศัยอยู่หลุดจำนองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คุณนวลแขจะมายึดเมื่อไหร่ก็ย่อมได้ จะยึดตอนนี้เลยก็ยังได้ จะไล่เธอกับลูกเหมือนหมูเหมือนหมา เธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะมีสัญญาณที่ทำเป็นลายลักษณ์อักษรเอาไว้ชัดเจน

“แหม... คุณนายก็อย่าเคี่ยวนักสิคะ” รัตนาจีบปากจีบคอพูด วางหน้าไม่ค่อยจะถูก เพราะดอกเบี้ยที่ลูกเลี้ยงให้มาจ่ายหนี้ เธอก็เอาไปเข้าบ่อนจนหมดตัวเสียแล้ว

“เงินทองไม่ใช่ของหากันง่ายๆ นะแม่รัต ฉันก็ทำไปตามที่ตกลงกันเอาไว้”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
นิยายชุด เจ้าสาวส้มหล่นของท่านประธานพันล้าน

นิยายชุด เจ้าสาวส้มหล่นของท่านประธานพันล้าน

โรแมนติก

5.0

1. เจ้าสาวส้มหล่นของท่านประธานพันล้าน เธอ…หญิงสาวธรรมดาผู้มีหัวใจกล้าหาญ อาสากู้ภัย ช่วยชีวิตชายแปลกหน้ากลางเหตุอุบัติเหตุโดยไม่รู้เลยว่า…เขา คือประธานหนุ่มพันล้าน ผู้เย็นชา สุขุม และเป็นชายที่เธอจะต้องผูกพันไปตลอดชีวิต ค่ำคืนหนึ่งที่ผับ…เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น ทำให้ชีวิตของทั้งสองพันเกี่ยวกันแน่น จนกลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวความรักที่ไม่อาจย้อนกลับ จาก "ประธานผู้ทรงอิทธิพล" กลายมาเป็น "คนรัก" ที่พร้อมดูแลเธอและครอบครัว จากหญิงสาวธรรมดา กลายเป็น "ภรรยาส้มหล่น" ที่หัวใจของเขายกให้ทั้งดวง แต่เส้นทางนี้ไม่ได้มีเพียงความหวาน ยังมีไฟริษยา ความแค้น และบททดสอบมากมายรออยู่ข้างหน้า ความรักของเขาและเธอจะก้าวผ่านทุกอุปสรรคไปได้หรือไม่ มาร่วมลุ้นไปกับเรื่องราวสุดฟินจิกหมอนที่ทั้งหวาน ซึ้ง เข้มข้น และอบอุ่นหัวใจ 2. หลงใหล เขาหลงรักเธอตั้งแต่วันแรกที่เห็น...จากเด็กสาวผู้ยิ้มสดใสผู้รับทุนการศึกษา กลายเป็นหญิงสาวแสนอบอุ่นที่เข้ามาเติมเต็มหัวใจของเขาในรีสอร์ทกลางขุนเขา ธาวิน ชายหนุ่มเจ้าของรีสอร์ทผู้แอบมอบทุนให้เธอมานานแรมปี นลินฉัตร หญิงสาวธรรมดาที่ไม่เคยรู้เลยว่าผู้ชายคนหนึ่งแอบมองเธอมาตลอดด้วยความรัก เมื่อโชคชะตาพาให้ทั้งคู่กลับมาพบกันอีกครั้ง ในสถานที่ที่โอบล้อมด้วยสายหมอกและกลิ่นดอกไม้ หัวใจสองดวงที่เคยห่างไกล... กลับเต้นเป็นจังหวะเดียวกันอีกครั้งอย่างอบอุ่นและอ่อนหวาน บางที... ความรักที่แท้จริงอาจไม่ต้องการคำสัญญาใหญ่โต แค่ใครสักคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างเข้าใจ และมอบ "รีสอร์ทกลางใจ" ไว้ให้ดูแล... ตลอดชีวิต 3. เพลิงพ่ายรัก เมื่อ "เพลิงฟ้า" ชายหนุ่มผู้เย็นชาและเคยผิดหวังจากความรัก ต้องมาเจอกับ "รดา" พยาบาลสาวแสนซื่อ ที่คุณย่าของเขารับเข้ามาดูแลในบ้าน เพียงแรกพบสบตา เขากลับจดจำเธอได้ในฐานะ "ผู้หญิงของเพื่อน" หญิงสาวที่เขาเคยเชื่อว่าเสแสร้งและหวังจับคนรวย! ความเข้าใจผิดในวันนั้น กลายเป็น "เพลิงแค้น" ที่เขาเผาตัวเองให้มืดมิด แต่ยิ่งได้ใกล้ ยิ่งได้เห็น เขากลับพบว่าเธอไม่ใช่อย่างที่คิด เธอคือคนที่มีหัวใจอ่อนโยน ซื่อสัตย์ และยอมเสียสละเพื่อคนอื่นจนหมดสิ้น จากความรังเกียจ กลายเป็นความห่วงหา จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความรักที่ไม่อาจปฏิเสธ เมื่อหัวใจของเพลิงฟ้า "พ่าย" ให้กับผู้หญิงที่เขาเคยดูแคลน ความรักจึงเริ่มต้นขึ้น ท่ามกลางเงาแห่ง

ซีรีส์เจ้าสาวเกาะสวาท

ซีรีส์เจ้าสาวเกาะสวาท

โรแมนติก

5.0

บนเกาะเงียบสงบที่ทอดตัวอยู่กลางทะเลใต้ คือพื้นที่ต้องห้ามของความปรารถนาที่ไม่มีใครล่วงรู้... สิบปีที่เขาเฝ้ารอนับจากวันที่ส่งเธอไปเรียนในเมือง ด้วยเงื่อนไขที่ไม่มีใครรู้ สิบปีที่ไฟราคะสุมอยู่ในใจของ "นายหัวคณิน" ผู้ชายที่เธอเคยเรียกว่า พ่อเพื่อน และเมื่อ "ไหมแก้ว" หวนกลับคืนสู่เกาะที่เคยจากไป เธอไม่อาจคาดคิดเลยว่าตัวเองไม่ได้กลับมาในฐานะ ลูกสาวของคนรู้จัก แต่กลับถูกเรียกว่า "เจ้าสาวที่เขาเลี้ยงไว้เพื่อเป็นของเขาเพียงคนเดียว" ระหว่างคำว่าบุญคุณ กับความปรารถนาอันร้อนแรง ระหว่างคำว่าเจ้าของ กับความรักที่ถูกปลูกฝังผ่านวันเวลา เธอจะหนี... หรือจะยอมจำนนให้หัวใจและร่างกายถูกผูกไว้กับผู้ชายที่รักเธอจนยอมทิ้งทั้งโลกเพื่อแลกกับแค่เธอเพียงคนเดียว...

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทะลุมิติไปเป็นสาวใช้ผู้มั่งคั่งในยุค 90

ทะลุมิติไปเป็นสาวใช้ผู้มั่งคั่งในยุค 90

แก้วใบเล็ก
5.0

เธอทะลุมิติไปเป็นสาวใช้ส่วนตัวที่เขาซื้อมาจากครอบครัวที่เก็บขยะขาย ในยุคปัจจุบันก็ทำงานจนตัวตาย มาอยู่อดีตก็กลายเป็นคนอัตคัดขัดสน ชีวิตจะลำบากซ้ำซ้อนไปถึงไหน ……………………………………………… เช็ดท่อนบนเสร็จเนื้อนวลก็เตรียมถอดชิ้นล่างที่เป็นกางเกงผ้านิ่มขายาว มือเล็กกำลังจับขอบกางเกงเตรียมจะถอดออก            หมับ! แต่ก็มีมือใหญ่มายึดไว้อีกครั้ง พร้อมเปล่งเสียงแหบพร่าออกมา            “หย่า!” เด็กอะไรแก่แดดขนาดนี้ ไม่รู้จักอายผีอายสาง กลางวันแสก ๆ ยังจะแก้ผ้าผู้ชาย ถึงปู่กับย่าจะไม่ค่อยมีเวลาอบรมบ่มนิสัยให้รักนวลสงวนตัวแต่เธอก็น่าจะคิดเองเป็นบ้าง หรือเธอเป็นเด็กใจแตกถึงไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้            เช่นเดิมเนื้อนวลไม่ได้สนใจ เพราะกลิ่นตัวของเขาที่โชยเข้าจมูกเธอคิดว่าน่าจะเกือบเดือนแล้วที่เขาไม่ได้เช็ดตัว เพราะเท่าที่เนื้อนวลเข้ามารับใช้เขาไม่กี่วัน สุรเชษฐ์ก็ไล่เธอท่าเดียว แต่อย่าหวังว่าเนื้อนวลคนนี้จะยอมแพ้ง่าย ๆ            “ถ้าอายก็หลับตา” เนื้อนวลพูดเสียงเรียบเรื่อยเหมือนเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ มือข้างหนึ่งจับสะโพกเขายกขึ้นมืออีกข้างดึงกางเกงนอกลงมาจนสุดปลายเท้าตามด้วยกางเกงผ้าอ้อมผู้ใหญ่ เพราะเขาไม่สามารถควบคุมการขับถ่ายทั้งหนักและเบาของตัวเองได้ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเขาไม่ทันระวังตัว เมื่อนั้นแหละสุรเชษฐ์จึงนอนแน่นิ่งปิดเปลือกตาแน่น ร่างใหญ่แข็งทื่อไปทั้งตัว จากที่ไม่รู้สึกแค่ฝั่งขวาตอนนี้เหมือนจะชาไปทุกสัดส่วนบนร่างกาย            ให้ตายเถอะ! ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้ยางอายสิ้นดี เกิดมาเขายังไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนเห็นร่างเขาตอนเปลือยเปล่าแบบนี้มาก่อน เว้นเสียแต่ภรรยาของเขาเพียงคนเดียว เธอช่างเป็นผู้หญิงที่…หน้าด้านเหลือทน มีผู้หญิงคนไหนกันที่อยู่กับชายแปลกหน้าที่นอนเปลือยล่อนจ้อนแบบนี้ในห้องสองต่อสองเหมือนเธอบ้าง ถ้าคนอื่นรู้เข้ามีหวังเธอไม่มีทางหาสามีได้แน่ อย่างว่าล่ะนะก็คนไม่ได้เรียนหนังสือก็คงไม่รู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร            พ่อจ๋า! แม่จ๋า! ช่วยลูกด้วย ผมกำลังโดนแทะโลมทางสายตา สุรเชษฐ์พร่ำบ่นในใจเมื่อคิดว่าสาวใช้คงใช้สายตาจ้องมองเขาไปทั้งตัว

ประธานหลี่ พอได้แล้วนะ จะง้อภรรยาก็เข้าคิวก่อน

ประธานหลี่ พอได้แล้วนะ จะง้อภรรยาก็เข้าคิวก่อน

Encore
5.0

แต่งงานซ่อนเงากับหลี่ เจวี๋เฉินมาได้สามปี เจียงวานเคยคิดว่าความรักของเธอจะทำให้หัวใจเขาอุ่นขึ้นได้ แต่สิ่งที่รอเธออยู่ กลับเป็นวันที่จู่ ๆ รักแรกของเขากลับมาจากต่างประเทศ แล้วเขาก็พูดเพียงประโยคเดียวว่า “พวกเราหย่ากันเถอะ” เจียงวานรู้ดีว่าคนที่หลี่ เจวี๋เฉินรักไม่ใช่เธอ เธอจึงกลบเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ หยิบกระเป๋าแล้วเดินจากไปอย่างเด็ดขาด หลังหย่า ชีวิตของเจียงหว่านกลับพุ่งแรงราวติดปีก ทั้งงานทั้งโชคลาภหลั่งไหลไม่หยุด กลายเป็นสไตลิสต์ระดับท็อปของโลก ทั้งการงานและความรักล้วนรุ่งโรจน์ ส่วนอดีตสามีผู้มีตำแหน่ง บางคน นั้นวัน ๆ เอาแต่จ้องหน้าจอ คิดทุกวิถีทางว่าจะทำยังไงให้ได้แต่งงานกับเธออีกครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่ง ผู้มีพระคุณที่เคยช่วยชีวิตเจียงวานตอนยังเด็กกลับมาอีกครั้งหลี่ เจวี๋เฉินถึงกับอยู่เฉยไม่ไหวอีก “วานวาน แต่งงานกันอีกครั้งเถอะนะ ได้โปรด!” เจียงวานเพียงยิ้มบาง ๆ อย่างไม่ใส่ใจ“ไม่มีเวลาหรอก ไปหารักแรกของคุณเถอะ!” หลี่ เจวี๋เฉินควักแหวนออกมา คุกเข่าข้างเดียวแล้วเอ่ยว่า “ฉันไม่มีใครคนอื่นในใจ มีเพียงเธอเท่านั้น เธอคือคนที่ฉันรักมาตลอด ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นเธอ!” ตลอดสามปีที่อยู่ด้วยกันทั้งเช้าเย็น ทำให้ทั้งคู่ค่อย ๆ เกิดความรักและผูกพันต่อกัน เธอเข้าใจว่าเขายังรักแฟนเก่าอย่างสุดหัวใจ แต่เขากลับคิดว่าในใจเธอมีใครอีกคนอยู่แล้ว คนดื้อสองคนที่แอบรักกันอยู่ฝ่ายละมุม แต่กลับเข้าใจผิดเพราะมีคนอื่นเข้ามาอยู่รอบตัวจนคิดไปต่าง ๆ นานา ความรักครั้งนี้จะฝ่าหมอกแห่งความเข้าใจผิดไปจนถึงตอนจบที่งดงามได้หรือไม่?

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

สวนฟาร์มมหัศจรรย์ยุค80

สวนฟาร์มมหัศจรรย์ยุค80

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

เซี่ยถิงถิง ย้อนเวลากลับมาในวันที่แฟนหนุ่มได้บอกเลิกกับเธอ เด็กสาวที่มากความสามารถจากหมู่บ้านเชิงเขาเล็กๆ ครอบครัวของเธอเป็นเกษตรกรมา 13 ชั่วอายุคน เซี่ยถิงถิงถือว่าเป็นปัญญาชนคนแรกของหมู่บ้าน ตลอดเวลาเด็กสาวที่หน้าตาสะสวยและเรียนดีผู้นี้ เป็นคนที่เชื่อฟังคำสั่งสอนของครอบครัวและค่อนข้างจะหัวโบราณอยู่บ้าง นี่จึงเป็นสาเหตุให้แฟนหนุ่มของเธอมีอันต้องเลิกรากันไปเพราะถิงถิงไม่เคยหลับนอนกับเขา นั่นถือว่าเป็นการหมื่นเกียรติของตัวเธอเอง แต่สาเหตุที่แท้จริงแล้วแฟนหนุ่มของเธอเพียงต้องการเกาะกิ่งไม้สูงเพื่อความก้าวหน้าเพียงเท่านั้น เพียงเพราะถิงถิงมาจากครอบครัวชาวนาในชนบทไม่มีแรงสนับสนุนเขาให้ปีนป่ายขึ้นไปอยู่บนกิ่งไม้สูงได้ตามที่เขาต้องการ เขาจึงต้องหันหลังให้กับถิงถิงเพื่อไปเกาะขาลูกสาวนายทหารยศใหญ่ที่มีฐานะร่ำรวยและพร้อมสนับสนุนเขาในสิ่งที่เขาต้องการ ถิงถิงเองถึงแม้จะเสียใจมาก แต่สำหรับเธอแล้ว ชาวนาแล้วอย่างไร ชาวนาก็ถือว่ามีเกียรติ คุณรังเกียจชาวนาก็อย่ากินข้าวที่ชาวนาปลูกก็แล้วกัน ในเวลาชั่วข้ามคืนจากความรักที่เธอมีให้แฟนหนุ่มแต่ตอนนี้เธอมีเพียงความรังเกียจและเสียใจที่มองคนผิดไปเท่านั้น ถิงถิงตัดสินใจลาออกจากงานและเก็บกระเป๋ากลับบ้านเกิด เธอจะพลิกภูเขาแห้งแล้งที่บ้านเกิดให้เป็นแหล่งอาหาร อันอุดมสมบูรณ์ เธอจะทำให้คนที่ดูถูกเธอได้เห็นว่า เกษตรกรนั้นหาได้ต่ำต้อยไม่ เธอจะต้องร่ำรวยเพราะอาชีพของเธอให้ได้ในสักวันและจะตอกหน้าคนพวกนั้นคืนให้สาสม แต่ที่น่าอับอายที่สุดไม่ใช่ถูกแฟนหนุ่มบอกเลิกในที่สาธารณะ แต่เป็นเธอที่เดินเหยียบเปลือกกล้วยแล้วลื่นล้มหัวฟาดต่างหาก เพราะความโมโหทำให้ไม่ทันได้มองทาง นี่ถือว่าตายด้วยความอับอายและคับแค้นใจมากที่สุด ขอบคุณพระเจ้าที่ให้โอกาสเธอได้กลับมา

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ