Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ผมเด็กกว่า..แล้วไง? [NC20+] (One Night, Last Kiss)

ผมเด็กกว่า..แล้วไง? [NC20+] (One Night, Last Kiss)

•✿Zwicky✿•

4.3
ความคิดเห็น
4.2K
ชม
10
บท

“ผมทนไม่ไหวแล้วนะ..” ชายหนุ่มตัวสูงก้มหน้าลงไปชิดกับหญิงสาวที่กำลังลืมตาอย่างงัวเงีย เขาไม่ได้อยากทำกับคนที่ไม่มีสติแบบนี้เลย…แต่ใบหน้านั้น..มันช่างเชิญชวนเขาเสียจริง.. "ไอย์ริณ" หญิงสาวที่มีรักเดียวมาโดยตลอด 27 ปี เธอทำตามแบบแผนมาตลอด เมื่อเธออกหักและคิดว่าอยากใช้ชีวิตให้คุ้มค่าสักครั้ง เธอแค่อยากนอก "กรอบ" สักครั้งในชีวิต... "ไปป์เปอร์" หนุ่มรุ่นพี่สุดฮอตประจำบริษัทที่แอบมองไอย์ริณมาโดยตลอด "นายน์" เด็กหนุ่ม 19 ปี ที่ไอย์ริณเผลอไปมี One night stand ด้วย... จะเป็นคืนเดียว หรือ ความรักตลอดไป กันนะ?? . . .

บทที่ 1 ตอนที่ 1 : ฉันชื่อ "ไอย์ริณ"

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด … ปึก!

เสียงนาฬิกาปลุกในเวลา 6 โมงเช้า ไม่ได้ทำให้หญิงสาวในชุดนอนกระโปรงสีขาวโปร่งลุกลี้ลุกลนหรืองัวเงียสักนิด เธอตื่นเวลานี้ซ้ำๆ เดิมๆ มาเกือบ 4 ปีจนชิน

ชั้นชื่อ “ไอย์ริณ”

ปีนี้ชั้นอายุ 27 ปี ทำงานอยู่ในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในตำแหน่งที่น่าเบื่ออย่างนักจัดการงานทั่วไป ตามชื่อตำแหน่งเลยล่ะ… ทำงานทั่วๆ ไปคลอบจักรวาลทั้งแผนกนั่นแหละ… บ่นไปโน่น, แต่ชั้นก็รักงานของชั้นนะ ~

เป็นอีกเช้าที่ไอย์ริณลุกจากเตียงนอนอย่างไม่รีบร้อน ไปเปิดม่านหน้าต่าง มองตึกเมืองใหญ่จากมุมสูงของคอนโด พลางคิดถึงเรื่องราวก่อนหน้าอย่างอดไม่ได้…

1 อาทิตย์ก่อน

ท่ามกลางฝนตกในเดือนมิถุนายน รถสปอร์ตคันสีดำวาวจอดนิ่งข้างฟุตบาทที่มีรถแล่นผ่านไปมา เสียงฝนตกกระทบหลังคารถดังแผ่ว ภายในรถที่เงียบสนิท…

“ผมว่าเราเลิกกันเหอะ”

ไอย์ริณทบทวนซ้ำแล้วซ้ำอีก กับผู้ชายที่นั่งฟากคนขับ คนที่คบกันมา 9 ปี .. เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่คบด้วยมาตั้งแต่มหาลัย..รักครั้งแรก เซ็กส์ครั้งแรก เขาเป็นครั้งแรกในทุกๆ เรื่องของเธอ

“มีคนอื่นแล้วใช่ไหม”

หญิงสาวถามกลับพลางก้มหน้าแต่ไม่มีน้ำตาสักหยด

ลึกๆ ในใจ เธอรู้ดีว่าเราทั้งคู่ออกห่างจากคำว่ารักมาได้หลายปีแล้วด้วยซ้ำ มันเหมือนเพื่อนสนิท คนในครอบครัว คนที่ผูกพัน แต่ไม่ได้รู้สึกร้อนวูบวาบอีกแล้ว

“อืม”

ชายหนุ่มตอบกลับเสียงเรียบ

ไอย์ริณรู้สึกสับสนไปหมด ไม่ได้โกรธ ไม่เสียใจ..แค่รู้สึก…เสียเวลา…

“ฉันขอลงตรงนี้”

ปัง!

หญิงสาวปิดประตูรถแล้วรีบเดินฝ่าสายฝนไปยังจุดรอรถ นั่งมองรถขับผ่าน ฟังเสียงฝนตก พลางคิด…หรือฉันไม่มีความรักหลงเหลืออยู่แล้ว???

.

.

.

หญิงสาวเสยผมยาวสีน้ำตาลอ่อนที่ปกคลุมใบหน้าสีขาวนวล แล้วดึงม่านเปิดอ้ากว้าง รดน้ำบอนไซบนโต๊ะข้างหน้าต่าง แล้วผละไปเข้าห้องน้ำ แต่งตัวไปทำงานทันที

เช้าวันจันทร์ท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ ไอย์ริณปั่นจักรยานคู่ใจเข้าออฟฟิศที่อยู่ห่างจากคอนโดของเธอเพียง 2-3 ช่วงตึก เธอใช้ชีวิตเรียบง่ายแต่มีแบบแผนในหัวอยู่เสมอจนอาจดูน่าเบื่อเกินไปในสายตาผู้ชายหรือเปล่า?

ติ๊ด~

เสียงแสกนบัตรเจ้าหน้าที่หัวหน้าแผนกจัดการงานทั่วไป

“ไอย์ริณ เวลาเข้างาน 07.42 น.”

เธอเดินตรงไปยังโต๊ะประจำตำแหน่ง แขนข้างหนึ่งแขวนกระเป๋าผ้าเก็บแผ่นงานใบใหญ่ แขนอีกข้างหนีบไอแพดคู่กายเอาไว้แล้ววางลงบนโต๊ะเหมือนอย่างเช่นเคยแล้วเดินตรงไปยังเครื่องทำกาแฟหาเอสเปรสโซร้อนดื่มให้สดชื่น

“มาเช้าอีกแล้วนะครับน้องไอย์”

เสียงนุ่มทุ้มจากทางด้านหลัง เดินก้าวเข้ามาด้านหลังไอย์ริณที่ยืนเหม่อๆ รอกาแฟ เพราะเธอไม่คาดคิดว่าจะมีคนมาเข้างานเช้าเหมือนเธอ ซึ่งมีไม่บ่อยนัก…เธอหันกลับไปตอบเจ้าของใบหน้าหล่อผมสีดำจัดทรงอย่างดี

“ค่ะ พี่ไปป์…วันนี้งานเยอะหรือคะ?”

ไอย์ริณทักทายกลับอย่างยิ้มแย้ม พลางคิดว่า 3-4 วันมานี้ รุ่นพี่อย่าง “ไปป์เปอร์” รุ่นพี่หนุ่มต่างแผนกสุดฮอตขวัญใจสาวๆ ในบริษัท เข้ามาทักทายเธอบ่อยเป็นพิเศษ…

เขารู้ว่าชั้นเพิ่งเลิกกับแฟนแล้วอดสงสารไม่ได้เลยต้องมาชวนคุยให้หายเศร้าหรือเปล่านะ?...

ไอย์ริณรู้จักไปป์เปอร์ รุ่นพี่ของเธอมาได้ 4 ปีแล้ว เขาห่างกับเธอแค่ 2 ปี ซึ่งปกติก่อนหน้านี้หล่อนกับเขาแทบไม่เคยคุยกันนอกจากเรื่องงานและทักทายกันตามประสาเพื่อนร่วมงานด้วยซ้ำ…

ชายหนุ่มรีบผละตัวออกทันที ในใจแทบระเบิดคิดอะไรไม่ออก ร้านเบเกอรี่ที่จองโต๊ะไว้คงต้องแคนเซิลไปก่อน พลางนึกย้อนไปว่า หญิงสาวแทบไม่รู้อะไรบ้างเลยว่าตนแอบมองด้วยสายตาที่ชื่นชม ห่วงใย …หลงรัก สายตาคู่นั้นที่แอบมองเธอมันไม่เหมือนกับสายตาที่มองผู้หญิงคนไหนทั้งแผนก เขามองเธอแบบนั้นมาตลอด 4 ปี …แต่เธอมีเจ้าของที่มัดหัวใจมาถึง 9 ปี ใครจะกล้าล้ำเส้น…และเธอก็ใสซื่อ ไม่มีพิษภัย ไม่รู้ตัวอะไรเลยมาตลอด

“ได้ค่ะ ..ขอบคุณนะคะพี่ไปป์”

ไอย์ริณส่งยิ้มกลับ ชื่นชมในความทำงานเก่งของรุ่นพี่

“อร๊ายยยยย!!~

ชั้นอยากให้พี่ไปป์มาเตือนงานชั้นบ้างอ๊าาาา! ชั้นอยากเงยหน้ามองตาสีน้ำตาลของเค้าชัดๆ บ้าง เผื่อจ้องตากันเกิน 8 วิ แล้วพี่เค้าจะตกหลุมรักชั้น!”

เสียงวี๊ดว๊าย เสียง4เสียง5 ของจีน่าเพื่อนตัวสูงหุ่นนางแบบผมสั้นประต้นคอ ดังเจื้อยแจ้ว จนพลอยชมพูเพื่อนหุ่นเพรียวแสนใจดี ต้องเอามือไปอุดปากจีน่าก่อนคนจะมองกันมากกว่านี้

“เธอมีงานเยอะถึงขนาดต้องให้เขามาเตือนรึไงจีน่า! วันๆ เดินว่างไปเมาท์ทุกแผนกได้ทั้งวันขนาดนี้อ่ะ!”

พลอยชมพูจิกกัดปนขำเบาๆ ให้ความแรดแต่ไม่มีพิษภัยของเพื่อนสนิทตัวเอง

“เธอต้องเปิดใจได้แล้วนะยัยไอย์…ชั้นว่าพี่เค้าอ่อยแกว่ะ แกไม่เอาชั้นเอานะ”

จีน่าพูดพลางจิ้มนิ้วชี้มาที่ตัวเอง

“9 ปีเลยนะจีน่า…ใครมันจะรีเซ็ตความรู้สึกไวขนาดนั้นอ่ะ”

พลอยชมพู พูดถูก…ไอย์ริณไม่อยากเปิดใจอีกต่อไป คบกันไปนานๆ ก็ไม่เหลือความรักแล้วอยู่ดี…จะมีความรักไปทำไมล่ะ? หญิงสาวคิด

“งั้นถ้าแกไม่คบใคร ก็น่าจะออกไปหาอะไรสนุกๆ ทำบ้างอะ จะทำงานกลับห้องวนไปวนมาแบบนี้หรอวะ…ข้างนอกมันมีอะไรสนุกๆ อีกเยอะนะเว้ย ถ้าสนใจรีบบอกเลย ชั้นรู้จักเจ้าของร้านเหล้าแถวนี้เกือบทุกร้าน *-^”

ไอย์ริณกำลังคิดว่าต้องไปบ่อยขนาดไหนถึงจะรู้จักเจ้าของร้านเหล้าได้ทุกร้านกันนะ…เธอขำออกมาเบาๆ

“ฮ่าาา~ บ้าน่ะจีน่า..แยกย้ายทำงานเหอะ”

.

.

.

17.40 น. ไอย์ริณเก็บของพร้อมกับโบกมือลาเพื่อนๆ ในแผนกที่ทยอยกันกลับบ้าน เธอปั่นจักรยานกลับคอนโดตามเคยพลางคิดถึงเรื่องที่จีน่าบอก..ไม่ใช่เรื่องรุ่นพี่ไปป์..แต่เป็นเรื่องการออกไปหาความสนุกข้างนอก…

เธอควรทำแบบนั้นบ้างไหมนะ?..

เธอไม่เคยไปร้านเหล้าหรือไปผับเลยตลอดเวลาที่คบหากับแฟนเก่า เขาและเธอต่างตั้งใจเรียน พากันทำงาน มีเซ็กส์กันบ้างตามปกติ แบบไม่ได้หวือหวาอะไร…

หญิงสาวเปลื้องเสื้อผ้า ยืนมองรูปร่างผอมเพรียว 161 เซนติเมตร 48 กิโลกรัม เธอหุ่นดีตามแบบฉบับดาราผอมเพรียว แต่ไม่เก้งก้าง เธอมีเนินอกสวยได้รูปขนาดพอดีตัว ยอดปทุมถันสีชมพูสวย เนินสวาทที่ผ่านการใช้งานมาแค่คนเดียวนั้นไม่ได้ทำให้เธอด่างพร้อยเลย…เธอห่างหายจากคำว่าเซ็กส์มานานแค่ไหน?...

“ชั้นเหงาจัง” หญิงสาวคิด

ไอย์ริณตัดสินใจตอนเธออาบน้ำแล้วว่า วันนี้เธอจะออกไปหาแสงสี…จะไม่เก็บตัวหรือทำตามแบบแผนที่คิดไว้อีกแล้ว คืนนี้เธอจะไม่ทำตามกรอบของตัวเองอีกต่อไป…

.

.

.

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

วาสนานี้ ข้ามิอยากได้

วาสนานี้ ข้ามิอยากได้

l3oonm@
5.0

ซินหยาน นักฆ่าสาวที่ใช้นามแฝงว่า สืออี เธอถูกพาตัวมาจากสถานสงเคราะห์ตั้งแต่อายุเพียงเจ็ดปี เพื่อฝึกให้เป็นนักฆ่าขององค์การใต้ดิน เพราะความสามารถของเธอ รวมถึงความเฉลียวฉลาดจากการเอาตัวรอด ทำให้เธอได้รับภารกิจเสี่ยงอันตรายอยู่เสมอ จนวันหนึ่งที่องค์กรยื่นข้อเสมอสุดพิเศษให้ หากทำภารกิจครั้งนี้เสร็จสิ้นเธอจะสามารถไปใช้ชีวิตตามที่เธอต้องการได้ แต่เรื่องมันจะง่ายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร ซินหยาน แม้จะรู้ดีว่านี้เป็นภารกิจสุดท้ายก่อนที่เธอจะถูกสั่งเก็บแต่ก็รับงานมาอย่างเต็มใจ แต่ที่องค์การคิดไม่ถึงคือ ซินหยานเลือกที่จะจบชีวิตลงพร้อมกับภารกิจสุดท้ายที่สูญหายไปพร้อมกับเธอด้วย ซินหยานเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าเธออยู่ในร่างของเด็กสาววัยสิบสองหนาว จางซินหยาน ชื่อนี้ช่างคุ้นหูนัก และยิ่งคุ้นมากขึ้นเมื่อชื่อของบิดามารดาของซินหยานก็คือนิยายเรื่องหนึ่งที่เธอได้เคยอ่านเมื่ออยู่ภพที่แล้ว หลังจากที่จางซินหยานอายุได้สิบหกหนาว นางตกหลุมรักท่านแม่ทัพจ้าว ที่ได้รับบาดเจ็บและจางซินหยานเป็นผู้ช่วยไว้ ถ้าหากท่านแม่ทัพจ้าวมิได้มีสตรีที่ตบแต่งไปแล้วเรื่องนี้ก็คงจบอย่างสวยงาม แต่เพราะเขารับจางซินหยานไปเป็นได้เพียงอนุเท่านั้น จางซินหยานก็ยังคิดว่าถึงจะเป็นเพียงอนุนางก็ยังหวังว่าท่านแม่ทัพจะรักนางเช่นกัน แต่เปล่าเลย ในสายตาของท่านแม่ทัพมีเพียงฮูหยินเอกเท่านั้น จนตายจางซินหยานก็ไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของท่านแม่ทัพ ซินหยานเมื่อมาอยู่ในร่างของจางซินหยานแล้วนางจะยอมให้เกิดเหตุการณ์นี้ได้อย่างไร แต่เหมือนโชคชะตาชอบเล่นตลก เพราะเรื่องที่นางไม่อยากยุ่งเกี่ยวดันเข้าไปยุ่งเต็มๆ

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน

โชคชะตาของพระชายา

โชคชะตาของพระชายา

Raff Madison
3.7

ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ