Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ปริศนารอยสวาท

ปริศนารอยสวาท

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
11.7K
ชม
93
บท

พงศ์... ชายหนุ่มผู้มีความรักมั่นคงให้แก่บัว หญิงสาวที่เขามีความผูกพันด้วยตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะมีอุปสรรคขวากหนามเพียงใด จะกี่ภพกี่ชาติ เขายังรักเธอไม่เสื่อมคลาย และพร้อมจะฟันฝ่าอุปสรรคทุกอย่างเพื่อจะให้ครองคู่อยู่กับเธอ บัว... หญิงสาวที่รักเดียวใจเดียว มีรักมั่นคงให้เขาแก่พงศ์ เพื่อนวัยเด็ก พี่ชายที่แสนดี และชายหนุ่มที่เธอจะมอบตัวมอบใจให้ทุกภพทุกชาติ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เธอจะขอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

บทที่ 1 1

บัวเป็นบุตรสาวของคหบดีผู้ร่ำรวยในอยุธยา หญิงสาวมีชายคนรักนามว่าพงศ์ ได้ผูกสมัครรักใคร่กันตั้งแต่ยังเยาว์วัย เธอมาถึงยังที่นัดหมายนานแล้ว แต่เห็นเขาทอดสายตามองแม่น้ำลำคลองอย่างเพลินตา จึงถือโอกาสแอบมองอีกฝ่ายเสียเลย แม่น้ำสายแห่งนี้เป็นแม่น้ำที่ไหลผ่านบ้านของเธอและบ้านของเขา บ้านของเขาอยู่ตรงข้ามกับวัด ส่วนบ้านของเธออยู่ บริเวณใกล้ๆ กับวัดเก่าแก่ของที่นี่ ที่ท่าน้ำหน้าวัดแห่งนี้เป็นที่นัดหมายและพบเจอกันเป็นประจำ เธอชอบทำบุญและเขาก็ชอบทำบุญด้วยเช่นกัน เจดีย์ที่ทำด้วยทองคำ สะท้อนแสงกับพระอาทิตย์มีประกายระยิบระยับในน้ำ

“พี่พงศ์” เสียงหวานที่เอ่ยเรียกมาจากทางด้านหลังทำให้พงศ์หันไปมองแล้วเผยยิ้มกว้าง

หญิงสาวใบหน้าผุดผาดที่เอ่ยเรียกคือคู่หมั้นและคนรักที่รู้จักกันมาแต่เล็กแต่น้อย บิดามารดาของเขาเป็นเพื่อนกับบิดามารดาของเธอเธอสวมผ้าโจงกระเบน บนศีรษะมีผ้าคาดผมสีเดียวกับเสื้อระบายลูกไม้สีชมพูอ่อน ปลายแขนเสื้อเป็นชั้นๆ ยาวถึงข้อมือมีผ้าสไบพาดไหล่รอบตัว ในมือถือกระเป๋าใบเล็กงดงามตามสมัยนิยม ส่วนสาวใช้คนสนิทนามว่าสาลี่ยืนอยู่ใกล้ๆ หลังจากหุบร่มที่กางให้เจ้านายสาว

“แม่บัว” เขาก้าวมาข้างหน้า ก่อนจะกุมมือของเธอเอาไว้อย่างทะนุถนอม สายตานั้นมองด้วยความรักใคร่และหวงแหน เธอดึงมือออกอย่างขัดเขินสะเทิ้นอาย เขายอมปล่อยอย่างแสนเสียดาย คิดถึงเธอเหลือเกิน ไม่ได้เห็นหน้าหลายวัน

“เข็มกลัดที่พี่ให้ แม่บัวใช้แล้วรึ” พงศ์มองเข็มกลัดที่เขาซื้อให้เธอเมื่อหลายวันก่อน ติดอยู่ตรงหัวไหล่กับผ้าสไบซึ่งปล่อยหย่อนลงมา แล้วรวบชายสไบไว้ข้างตัว

“สวยมากค่ะพี่พงศ์” เธอไหว้เขาอย่างอ่อนช้อยเป็นการขอบคุณกับของขวัญและของกำนัลที่เขามักซื้อติดไม้ติดมือมาฝาก เมื่อไปค้าขาย

“แม่บัวชอบพี่ก็ดีใจ นี่ของฝากจากทางใต้” เขามอบของฝากอีกชิ้นให้เธอ

“อะไรหรือคะ”เธอเอ่ยถาม ยกมือไหว้เขาอย่างอ่อนช้อยก่อนยื่นมือไปรับ

“เปิดดูสิ” บัวรับของที่เขาให้มาเปิดดู

“เครื่องประดับและของเล็กๆ น้อยๆ พี่คิดว่าแม่บัวคงชอบ” เธอเปิดดูก็เห็นเครื่องประดับเป็นต่างหูมุก สร้อยไข่มุก สร้อยข้อมือมุกเข้าชุดกัน ผ้าสไบสีต่างๆ และที่คาดผมหลายชิ้นอยู่ด้านใน

“สวยจังเลยค่ะ” เธอไหว้เขาอีกครั้ง พงศ์ยิ้มอ่อนโยนให้หญิงสาวคนรักและคู่หมั้นแต่เยาว์วัยของเขา สิ่งใดที่เธอชอบเขามักจะหามากำนัลไม่เคยขาด เพราะนั่นคือความสุขของเขาด้วย ที่ได้เห็นคนที่รักมีความสุข

“ดีใจที่แม่บัวชอบ”เขามองเธอไม่วาง ดวงตาเต็มไปด้วยความรักความเสน่หา

“ของที่พี่พงศ์ให้ บัวชอบทุกอย่างค่ะ เพราะเป็นของของพี่พงศ์” เธอพูดกินนัย คนฟังยิ้มกว้างขวาง หัวใจพองโต

“ชื่นใจ”

“พี่พงศ์มานานแล้วรึคะ”บัวเอ่ยถามเสียงอ่อนหวาน รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เขา อาจเพราะเธอรักเขาหมดหัวใจ และรักมากเหลือเกิน

“พี่เพิ่งมาถึงครับ”พงศ์อินทร์ตอบกลับอย่างสุภาพ เขามองเธอด้วยแววตารักใคร่อยู่เสมอ

“ฉันนึกว่ามาสายเสียอีก กว่าจะหลบพี่ชัยมาได้”

“พ่อชัยตามมาตอแยแม่บัวอีกแล้วรึ” พงศ์ไม่ใคร่จะสบายใจนักเมื่อได้ยินเช่นนั้น ชัยนั้นเป็นชายหนุ่มที่มาชอบพอบัว อีกฝ่ายเป็นนักเลง ชอบข่มเหงรังแกคนอื่น เขานึกหวั่นว่าหญิงสาวคนรักจะถูกหักหาญน้ำใจเอาได้

“ใช่ค่ะ ฉันพยายามหลบพี่ชัยแล้ว แต่บางครั้งก็ไม่พ้น”

“พี่จะรีบให้คุณหญิงแม่จัดการเรื่องของเราให้เร็วที่สุด ต่อไปเราจะได้อยู่ด้วยกัน พี่จะได้ดูแลแม่บัวอย่างใกล้ชิด พี่กลัวเหลือเกินว่าไอ้ชัย มันจะทำเรื่องไม่ดีกับแม่บัว”

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ฉันจะระวังตัวให้มาก” บัวบอกอีกฝ่ายให้คลายใจชัยเป็นลูกผู้รากมากดี แถมยังมีเงินทองฐานะ เป็นธรรมดาที่จะเบ่งและอวดบารมีไปเสียทั่ว เพราะมารดาตามใจเหลือเกิน ครั้นนึกถึงบิดาของชัยนั้น ท่านก็เป็นคนดีมีคุณธรรม ซื่อสัตย์ยุติธรรมนัก เธอนับถือท่านเพราะท่านเป็นเพื่อนกับบิดามารดาของเธอ แต่เมื่อหลายปีก่อน ท่านมาด่วนจากไปเสียก่อน คราวนี้ก็ไม่มีคนห้ามปรามลูกชายเมื่อทำผิด เพราะคนเป็นแม่นั้นให้ท้ายลูกเหลือเกิน

บัวมองชายคนรักด้วยสายตาชื่นชม เขาจัดว่าเป็นผู้ชายหน้าตาและผิวพรรณดี เป็นที่หมายปองของสาวๆ พงศ์อยู่ในชุดตามสมัยนิยม เสื้อราชประแตนและนุ่งผ้าโจงกระเบนเขาเป็นชายร่างสูงสง่าภูมิฐานเป็นลูกชายคนโตของพระยาพันศักดิ์และคุณหญิงจันทร์ เขามีนิสัยสุภาพเรียบร้อย ชอบงานศิลปะ มีฝีมือในการวาดภาพเป็นที่ประจักษ์ พงศ์นั้นเป็นหนุ่มรูปงามสมชายชาตรี สาวๆ ในเมืองจึงแอบพึงพอใจเขาเป็นอันมาก หลังจากเรียนจบก็เข้ารับราชการทหารรับใช้แผ่นดิน

“ยังไงพี่ก็เป็นห่วงแม่บัว กลัวคนพาลอย่างพ่อชัยจะรังแกเอา”

“พี่พงศ์อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะ ฉันดูแลตัวเองได้จริงๆ ยังไงพี่ชัยก็คงไม่กล้าทำอะไรรุนแรงกับฉันหรอกค่ะ วันนี้พี่พงศ์บอกว่าจะวาดรูปฉันไม่ใช่รึคะ” บัวเปลี่ยนเรื่องเสียเพราะไม่อยากให้เขาเป็นกังวล

“สัญญาก่อนว่าจะรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดี หลีกเลี่ยงเสียให้ห่างจากพ่อชัย คนพาลอย่างนั้นไม่ควรเข้าใกล้” เขาคงต้องเร่งให้มารดาจัดการทุกสิ่งทุกอย่างให้เรียบร้อย ในเมื่อเขาเรียนจบแล้ว เข้ารับราชการแล้ว หาใช่เด็กที่ยังรับผิดชอบอะไรไม่ได้ดังเช่นสมัยก่อน

“ฉันสัญญาจ้ะ พี่พงศ์อย่ากังวลให้มากนักเลย คุณพ่อกับบ่าวไพร่ของฉันก็ยังอยู่ ไม่มีใครยอมให้พี่ชัยมาทำอะไรฉันได้หรอกค่ะ”

“ถึงกระนั้นพี่ก็ยังไม่โล่งใจแม้แต่น้อย ขอให้พี่สะสางงานทุกอย่างให้เสร็จสิ้นเสียก่อน แล้วจะทำทุกอย่างให้เรียบร้อย”

“ฉันจะรอพี่นะคะ ยังไงก็ไม่ปันใจให้ใครหรือยอมให้ใครมารังแกได้ง่ายๆ เป็นแน่ค่ะ” บัวให้สัญญาอย่างมั่นเหมาะ เธอนึกไปถึงตอนที่บิดาของชัยยังไม่สิ้น ก็ยังปรามลูกชายคนโตได้อยู่ แต่พอท่านสิ้นไปแล้ว ชัยก็ถูกมารดาตามใจ จนตอนนี้ชักหนักข้อขึ้นทุกวัน ชัยนั้นเป็นนักเลงโรงบ่อน คบคนขี้ยา พวกติดฝิ่น กินเหล้า และมีลูกน้องเป็นนักเลงหัวไม้ ใครกล้าหือก็จะโดนหนัก จึงไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับชัยนัก

“อุ๊ย!” เขารวบมือเธอเอาไว้ ก่อนจะจุมพิตหลังมือเบาๆ

“อายบ่าวไพร่จะแย่” เธอบอกอย่างขัดเขิน

“ที่ไหนกันล่ะ สาลี่กับเชน หนีเราสองคนไปพรอดกันอยู่ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้” เชนเป็นคนสนิทของพงศ์ และมีใจสมัครรักใคร่กับสาลี่คนสนิทของบัว

“แน่ะ! พี่พงศ์นี่เจ้าเล่ห์เหลือเกินค่ะ” เธอดึงมือหนี ก้มหน้างุดอย่างเขินอาย

“คิดถึงเหลือเกิน”เขาอยากทำมากกว่านี้ แต่รู้ดีว่าไม่เหมาะสม ยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะที่ควร

“ฉันก็คิดถึงพี่พงศ์ค่ะ” เธอบอกความรู้สึกจากใจ ก้มหน้ามองมือตัวเองแล้วหน้าแดง

“พี่ไม่อยากเอาเปรียบแม่บัว เพราะพี่รักแม่บัวจากใจจริง” เขาอยากทำมากกว่าจับมือ แต่เพราะไม่อยากให้เธอเสียหายไปมากกว่านี้

“ฉันก็รักพี่พงศ์ค่ะ” เพราะรู้จักกันมานาน เธอกับเขาจึงรู้ใจกันที่สุด

“พี่อยากวาดรูปแม่บัวเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก” เขาบอกความประสงค์

“จะวาดที่ไหนคะ” เธอเอ่ยถาม รู้ดีว่าชายคนรักมีฝีมือในการวาดรูป

“ไปที่บ้านแม่บัวก็ดีนะ พี่อยากไปกราบคุณพ่อของบัวด้วย” เขาและเธอนั่งรถลากไปยังบ้านริมคลอง พงศ์เข้าไปกราบเพิ่มซึ่งเป็นบิดาของบัว และอยู่คุยกันอีกพักใหญ่ ก่อนขอตัวลงมาวาดรูปหญิงคนรัก เพิ่มซึ่งเป็นบิดาของบัวมีความนิยมชมชอบในตัวของพงศ์เป็นอันมาก ท่านเปิดโอกาสให้ทั้งสองได้อยู่ด้วยกัน เพราะอีกฝ่ายไม่เคยทำอะไรให้เสียหาย แต่มีสัมมาคารวะ และให้เกียรติบุตรสาวของท่านเสมอ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
ทาสรักมาเฟียเถื่อน

ทาสรักมาเฟียเถื่อน

โรแมนติก

5.0

เขา...คือมาเฟียเถื่อน ผู้เย็นชา โหดเหี้ยม และไม่เคยปล่อยให้ใคร “รอด” หากข้ามเส้นของเขา เธอ...คือสาวสวยธรรมดา ที่ดันเข้าไปเห็น "บางอย่าง" ในคลับใต้ดินของเขาเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อ “ปิดปาก” เขาใช้ร่างกายของเธอเป็นข้อแลกเปลี่ยน แต่แทนที่จะลบเธอจากชีวิต... เขากลับ ขังเธอไว้ในหัวใจ แบบถอนตัวไม่ขึ้น “ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหนีไปไหนอีกแล้ว เธอต้องอยู่...เพื่อให้ฉันรัก และปั๊มลูกทุกคืน!” จากเพียงแค่ “ทาสรักในเตียงมาเฟีย” เขากลับรักเธอ...จนกลายเป็นสามีที่คลั่งรักที่สุดในโลก ท่ามกลางแรงรัก อารมณ์ดิบ และคำว่า ‘กรรม’ ที่ผูกมัดทั้งสองไว้ เรื่องราวของเขาและเธอจะลงเอยเช่นไร... เมื่อหัวใจของคนเถื่อน ถูกผู้หญิงคนเดียวทำให้ “อ่อนโยน” ได้เพียงแค่รอยยิ้มของเธอ

แกล้งนักรักหมดใจ

แกล้งนักรักหมดใจ

โรแมนติก

5.0

เมื่อ ภูผา ทายาทนักธุรกิจพันล้าน ถูกส่งตัวมาอยู่ที่บ้านนอกกลางทุ่งนา เขาต้องใช้ชีวิตร่วมชายคากับ ดาหลา ลูกสาวกำนันจอมแก่นที่มองเขาเป็นแค่ "หนุ่มกรุงไม่เอาไหน" จากความหมั่นไส้ กลายเป็นความห่วงใย... จากแผงผักริมตลาดนัด สู่แผนเปิดโปงที่เขย่าทั้งวงการธุรกิจ เมื่อหนุ่มเจ้าสำอางต้องมาเลี้ยงน้องควายทองแท้ที่ชอบให้ขัดหลังเสียเหลือเกิน แท้จริงคือ CEO ตัวจริงเสียงจริง! ความรัก ความลับ และแผนร้ายที่ซ่อนอยู่หลังรอยยิ้มจะพาทุกหัวใจอบอุ่นไปพร้อมกลิ่นหอมของไอดิน และคำว่ารักที่งอกงามกลางทุ่งนา เพราะบางที...ควายตัวเดียว ก็พาเราพบรักแท้ได้

บอสเถื่อนหลงเมีย

บอสเถื่อนหลงเมีย

โรแมนติก

5.0

เพราะเธอช่วยชีวิตเขาไว้...โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ในนาทีที่เธอคิดว่าเป็นแค่การทำดีธรรมดา กลับกลายเป็นการสะกิดหัวใจของชายหนุ่มผู้เย็นชาที่ไม่เคยเปิดใจให้ใคร "ธามกร วัฒนเดช" บอสหนุ่มผู้เก็บงำความเจ็บปวดไว้ใต้ท่าทีเรียบนิ่ง เขาไม่เคยเชื่อในน้ำใจของใคร...จนวันที่หญิงสาวตัวเล็กคนหนึ่งยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อช่วยเขา และเธอ... "แก้วจอมขวัญ อินทราวงศ์" พนักงานบัญชีคนใหม่ ที่ไม่รู้เลยว่าแค่ ความดีเล็ก ๆ ในวันนั้น จะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล จากคำขอบคุณ กลายเป็นความห่วงใย จากเจ้านายผู้เย็นชา กลายเป็นผู้ชายที่เดินเข้ามาทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวทุกวินาที เขาค่อย ๆ เติมเต็มรอยร้าวในชีวิตของเธอ และเธอกลายเป็นคนเดียวที่เขาอยากปกป้องไปตลอดชีวิต "ถ้าคุณยังไม่กล้ารักผม งั้นขอให้ผมได้รักคุณก่อนนะ แก้วจอมขวัญ"

หนังสือที่คุณอาจชอบ

นักล่าคู่กับหมอมหัศจรรย์

นักล่าคู่กับหมอมหัศจรรย์

test
3.5

เดิมทีฟางจินซิ่วมีอวกาศติดตัวได้เปิดคลินิกการแพทย์แผนจีนในยุคปัจจุบันและเจริญรุ่งเรือง ไม่มีการแข่งขันหนัก และทำงานมีวันหยุด เธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แต่แล้วมีวันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้นมากลับข้ามมิติกลายเป็นชาวนาที่ฟมู่บ้านยากจน อีกทั้งได้เจอภัยแล้ง จากนั้นก็โดนขาย โชคดีที่ครอบครัวที่ซื้อเธอแตกต่างจากที่เธอจินตนาการไว้ เธอไม่ได้ถูกทารุณกรรม แต่ได้รับการดูแลอย่างดี ในยุคแห่งความขาดแคลนอาหาร และมีภัยแล้ง ฟางจินซิ่วตัดสินใจตอบแทนความเมตตาของครอบครัวนี้ แม่สามีป่วยหนัก? สำหรับปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอเก็บสมุนไพรและแช่ในสระศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งรักษาเธอให้หายดีภายในไม่กี่นาที ที่บ้านไม่มีอาหาร? ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เธอไปล่าสัตว์กับครอบครัวและโชคก็เข้าข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เหยื่อก็จะตกหลุมพรางเสมอ กินแต่เนื้อสัตว์โดยไม่มีผักหรือ? มันเป็นปัญหาเล็กๆ เทน้ำในสระศักดิ์สิทธิ์เพียงหยดเดียว ก็สามารถปลูกพืชได้ทุกชนิดและกินผักและผลไม้อะไรก็ได้ที่พวกเธอต้องการ ญาติที่อิจฉากำลังมาก่อเรื่องเมื่อเห็นว่าพวกเธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย สำหรับปัญหาเล็กน้อยนี้ เธอเรียกผู้ชายที่มีความแข็งแกร่งของเธอมาจัดการพวกเขา อะไร คุณถามว่าสามีของฉันทำไมเชื่อฟังได้ขนาดนี้? จงหวี่เดินเข้ามาด้วยสายตาเร่าร้อน "คุณภรรยา ตราบใดเจ้ายอมอยู่เคียงข้างข้าตลอดชีวิต ถึงเอาชีวิตข้าไปข้าก็ยอม"

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

ผู้บัญชาการรักซ้อนแค้น

ผู้บัญชาการรักซ้อนแค้น

Diena Beran
5.0

หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ