Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
5.8K
ชม
28
บท

บอกเล่าเรื่องราว ‘คาวกลิ่นราตรี’ เธอที่หลงระเริงอยู่ในกลิ่นคาวของราตรีกาล เรียนรู้ที่จะสร้างความสุขให้กับตัวเอง เรียนรู้ที่จะทำให้ตัวเองเป็นที่ต้องการของผู้ชายทุกคน แต่ในที่สุด เธอกลับหลงวนอยู่ในกลิ่นคาวของน้ำกามจนไม่สามารถพาตัวเองออกมาได้ ‘ขาดอะไรก็ขาดได้ แต่ขออย่าให้ขาด ‘เซ็กซ์’ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะลงแดงตาย!!’ ‘โลดแล่นไปในห้วงแห่งกลิ่นหอมรัญจวน’

บทที่ 1 EP.01

“อา... โอว... อา... อู้...”

ริมฝีปากบอบบางอ้าค้างอย่างหุบไม่ลงก่อนจะห่อปากเข้าหากันเพราะแรงกระแทกกระทั้นจากทั้งสองช่องทางพร้อมๆ กัน กระทบเข้ากับอวัยวะภายในจนร่างกายของหล่อนปั่นป่วนไปหมด

ความอัดอั้นมากมายรุนแรงจนหล่อนต้องกรีดร้อง ความซ่านเสียว ความเจ็บปวด ความตึงแน่น ผสมผสานปนเปจนหล่อนแยกไม่ออก แต่เหนือกว่าสิ่งใดนั้นคือ ‘มัน’ หล่อนกำลังได้รับความมันตอบสนองความอยากอย่างไม่มีที่สิ้นสุดของตนเอง

ชาวต่างชาติผิวดำมันวาวกระแทกตัวตนขนาดมหึมาเข้าสู่โพรงถ้ำกว้างและลึกของหล่อนไม่หยุดยั้ง และทุกแรงกระแทกก็ทำให้อีกช่องทางต้องกดลึกกับความแข็งแกร่งอีกท่อนที่เสียบคาอยู่ด้านล่าง

เสียงกรีดร้องสอดประสานกับเสียงหอบหายใจพร้อมคำสบถเป็นภาษาต่างชาติชนิดที่ ‘หยาบ’ แต่ยิ่งเร่งเร้าความดิบเถื่อนของหล่อนให้เพิ่มมากขึ้นไปอีก

“โอว... โอว... เยส... เยส... โอว...”

หล่อนยังคงกรีดร้องกับความใหญ่โตที่สอดใส่เข้ามา สิ่งที่สายตาเห็นจากเงาสะท้อนของกระจกบานโตสูงจากพื้นจดเพดานห้อง ไม่ต่างจากน้ำมันที่ราดรดบนกองไฟแห่งความมักมาก อยาก และปรารถนา

เมื่อร่างสีดำมะเมื่อมขนาบกับร่างขาวนวลเนียนไม่ต่างจากขนมปังช็อกโกแลตสอดไส้ด้วยครีมนม

แรงกระตุ้นเร่งเร้าทำให้หล่อนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ความเสียวสุดยอดจู่โจมจนเส้นขนทุกเส้นบนร่างลุกชัน ดวงตาลอยคว้าง ภาพที่เห็นเป็นสีเบลอไปหมด

ร่างกายรับรู้เพียงความอุ่นวาบที่แล่นปะทะภายในโพรงถ้ำจนร้อนฉ่าราวกับไฟในร่างของหล่อนกำลังจะลุก

“เป็นไงล่ะรัตตี้ คืนนี้ได้เท่าไร”

‘รัตติกาล หรือ รัตตี้’ สาววัย 24 ปี หันตามเสียงเรียก ดวงตาสวยกรีดอายไลเนอร์จนคมกวาดมองคนเรียก ชนิดที่ว่าหากไม่รู้จักกันมาก่อนได้มีตบกันซักฉาดเป็นแน่ แต่เพราะรู้ดีว่า ‘สาลี่’ เพื่อนร่วมอาชีพของหล่อนนั้นเป็นคนเช่นไร หล่อนจึงไม่ใส่ใจคำพูด ได้ยิ้มๆ เท่านั้น

‘สาลี่’ สาวอายุ 30 ปีที่หล่อนไม่คิดจะเรียกพี่นำหน้า เพราะสาลี่ชอบให้เรียกชื่อเฉยๆ จะได้ไม่ดูแก่ว่าบรรดาสาวกลางคืนที่ใช้สถานที่ทำงานร่วมกัน

นิสัยของสาลี่เป็นชนิด ‘ปากว่า-ตาจิก’ แต่จริงๆ แล้วไม่มีอะไรแอบแฝงในคำพูดนั้น นอกจากความหมั่นไส้เล็กๆ ที่ค่ำคืนนี้หล่อนดูจะมีรายได้มากกว่าสาลี่เป็นแน่

“ก็ไม่เท่าไร เบาะๆ ก็แค่สักสองหมื่น” รัตติกาลพูดริมฝีปากเหยียดยิ้มอย่างไม่ยี่หระกับอะไรทั้งสิ้น

“โห! ตั้งสองหมื่น นี่แกไม่เหน็ดไม่เหนื่อยบ้างหรือไง”

“ก็ไม่รู้สินะ” ยิ้มพร้อมเดินจากไป แต่ก่อนที่รัตติกาลจะก้าวเดินคำพูดของสาลี่ก็ทำให้หล่อนต้องฉุกคิด

ศีรษะส่ายไปมาหัวเราะในลำคอเบาๆ คล้ายสิ่งที่สาลี่พูดนั้นช่างไร้สาระสำหรับหล่อนเสียเหลือเกิน แต่ใครเล่าจะรู้ดีเท่าตัวหล่อนเอง... เสียงหัวเราะนั่นคือสิ่งแสดงออกเพื่อเยาะเย้ยโชคชะตาของหล่อนต่างหาก

‘ร่างกายถ้าใช้ไม่บันยะบันยัง ระวังมันจะซ่อมไม่ไหว’

คำพูดของสาลี่ยังก้องอยู่ในสมอง แม้ว่าร่างกายจะเหน็ดเหนื่อยเพราะกิจกามที่กินเวลากว่า 2 ชั่วโมง แต่ก็ไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้ เพราะสิ่งที่สาลี่พูดนั้นใช่ว่า ‘ไม่จริง’ ร่างกายของหล่อนกำลังฟ้องว่าหล่อนใช้งานมากจนเกินพอดี

‘แต่แล้วอะไรล่ะที่พอดี’ เสียงหนึ่งในตัวเองร้องถาม คำถามที่หาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ รู้แต่ว่าตลอด 6 ปีที่ผ่านมานี้ ไม่มีคืนไหนเลยที่หล่อน ‘ไม่ได้’ ไม่นับช่วงเวลาที่มีเมนส์ แต่ก็มีบ้างบางครั้งที่แม้เลือดจะแดงสาดแต่หล่อนก็ซ่านไม่เลิก ต้องดอดให้ใครมากระทุ้งจนหายคันเสียก็บ่อย

ใครล่ะอยากจะมี ‘ผัว’ เกิน 1 แต่สำหรับหล่อน ต่อให้นับนิ้วมือรวมนิ้วเท้าทั้งสองข้างก็ยังไม่พอ

หล่อนเลยไม่บัญญัติคำว่า ‘ผัว’ ให้กับผู้ชายที่ผ่านมาผ่านไป รู้แต่ว่าไอ้ที่จะกลับมาให้หล่อนกินซ้ำนั้นก็น้อยนักที่จะจดจำ สิ่งที่หล่อนจดจำก็คือ ใครที่ทำให้หล่อน ‘ถึงสวรรค์’ ได้มากที่สุด หรือใครที่ ‘จ่ายหนัก’ จนหล่อนจำไม่มีวันลืม

แต่ที่ผ่านมานั้นหล่อนแทบจะไม่จำพวกกระเป๋าหนักสักเท่าไร เพราะสิ่งที่หล่อนต้องการในทุกค่ำคืนก็คือความแข็งแกร่งของเพศชายที่จะมาช่วย ‘ปลดเปลื้อง’ ห้วงทุกข์แห่งความโหยหา

รัตติกาลนอนไม่หลับจึงออกมานั่งรับลมด้านนอกห้องพัก ซึ่งจะเห็นดวงไฟจากเรือสินค้าได้อย่างประปราย แต่มากที่สุดคงไม่พ้นเป็นดวงไฟนับหมื่นจากคอนโดฯ ริมแม่น้ำ

ด้านนอกระเบียงถูกตกแต่งไว้เป็นสวนหย่อมน้อยๆ ต้นไม้สีเขียวปลูกอยู่ในกระถางเป็นแนวรั้วเตี้ยๆ มีดอกกุหลาบ ทานตะวัน กล้วยไม้ ทิวลิป หลายหลากสารพัดดอกที่หล่อนชอบ ชอบแบบไหนก็แค่ซื้อมาเปลี่ยน เพราะทั้งหมดนั้นเป็น ‘ของปลอม’ เพราะหล่อนชอบของสวย แต่หากต้องให้มานั่งดูแลเอาใจใส่หล่อนคงทำไม่ได้ ของปลอมที่จัดหามาก็ย่อมดีกว่าของจริงที่ต้องรอคอยการเจริญเติบโต ต้องใส่ปุ๋ยให้น้ำ ต้องดูแลรักษา ก็คงไม่ต่างจากหล่อน

เพราะผู้หญิงอย่างหล่อนไม่ต่างอะไรจากดอกไม้ประดิษฐ์นี้ หล่อนไม่เคยมีอะไรที่เป็นของจริง ทุกอย่างในชีวิตล้วนปลอมทั้งหมด ความจอมปลอมที่หล่อนเคยชิน

เมื่อเริ่มสาวหล่อนกลายเป็น ‘ของเล่น’ ของผู้ชายทุกวัย ไม่ว่าจะหนุ่มหรือแก่ ลูกใคร ผัวใคร ใครก็ได้ที่มีไอ้สิ่งที่เรียกว่า ‘ตัวเดียวอันเดียว’ ที่พร้อมจะสอดใส่ หล่อนก็พร้อมที่จะอ้าให้ทุกวันทุกคืน เพื่ออะไรน่ะเหรอ เพื่อของที่หล่อนอยากได้ เพื่อชีวิตที่ดีขึ้น

และ ‘เพื่อสนองความอยากอย่างไม่มีที่สิ้นสุด’ หล่อนจึงเปรียบตัวเองเป็นดั่งดอกไม้จอมปลอมเหล่านี้ เหมาะกันแล้ว

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ชนิตร์นันท์

ข้อมูลเพิ่มเติม
คนงานบ้านนายฝรั่ง

คนงานบ้านนายฝรั่ง

โรแมนติก

5.0

หากนาไม่แล้ง ข้าวไม่แห้งตาย ‘เดช’ ก็ไม่คิดจะหอบเอา ‘ฟ้า’ เมียรักเข้ามาทำงานในเมืองกรุง แต่ความจนทำให้เลือกไม่ได้ และงานดี เงินดี เจ้านายเห็นใจ ก็เป็นเส้นทางที่ดีที่สุด ทว่า... หากรู้ว่ามาแล้วจะต้องเสียเมียให้นายฝรั่ง เดชเลือกที่จะไม่มาเสียยังดีกว่า แต่... เสียแล้วคือเสียเลย สิ่งเดียวที่จะชดเชยความแค้นก็คือ ‘เมียนาย’ คุณผู้หญิงเร่าร้อน เร่งเร้า รุนแรง และมากครั้งเท่าที่ต้องการ เดชไม่รู้แล้วว่านั่นคือการแก้แค้นหรือรางวัล +++++ ‘เดช’ พา ‘ฟ้า’ เมียรักมาทำงานที่บ้านนายฝรั่ง แต่ ‘คริส’ นายฝรั่งกินเมียเขาไปแล้ว และยังเอาดุ้นยาวใหญ่มาล่อให้ฟ้าติดใจ จนฟ้ากินไม่อิ่มไม่พอ อยากได้อะไรที่เทียบเท่า เขาก็เลยแอบกิน ‘โรส’ เมียของนายฝรั่ง แก้แค้นให้สาสม แต่แค้นช่างแสนหวานและฉ่ำชุ่ม จนเขาต้องกินซ้ำๆ ยิ่งได้กินพร้อมๆ กับพี่โชค เขาก็ยิ่งเมามัน และแน่นอนว่าโรสชอบ ในขณะที่นายฝรั่งกระหยิ่มยิ้มที่ได้กินเมียเขา เดชกลับสุขและยิ้มกว้างยิ่งกว่า เพราะเขาได้กิน ‘คุณหนูแพทตี้’ คุณหนูช่างร่านร้อนไม่ต่างจากแม่ แน่นอนว่าเขาชวนพี่โชคมากินด้วย

รับ(ลับ)ฉบับมาดาม

รับ(ลับ)ฉบับมาดาม

โรแมนติก

5.0

#มาดามทรายกับชายเลี้ยงม้า เปิดประสบการณ์รักร้อนในฟาร์มม้ากันสักครั้ง หรือจะลองกลิ่นฟางแห้งบ่มแดดอุ่นๆ ในโรงนาก็ไม่เลวนะ +++++ เคิร์กรู้ว่าฉันชอบขี่ม้า เขาจึงสอนให้ฉันขี่ม้าจริงๆ หลังจากขี่เขาจนช่ำชองมาหลายครั้ง และฉันก็หัวไวสอนง่ายซะด้วย เพราะเมื่อฝึกหัดขี่ม้าจริงตอนเย็นเสร็จ พอตกกลางคืนฉันก็ซ้อมขี่กับม้าเทียมอย่างเคิร์กอยู่ทุกวัน ไม่ได้ว่างเว้น และก็มีบ้างเป็นบางวันที่ฉันทนไม่ไหวและเคิร์กก็อดไม่ได้ เมื่อฟางใหม่หอมกลิ่นแดดเร่งเร้าความกำหนัดของเราเหลือเกิน เคิร์กก็จะพาฉันไปซ้อมขี่กันที่คอกม้าในโรงนาซะหลายครั้ง และความตื่นเต้นก็ทำให้ฉันกับเคิร์กคึกคักกันมากเป็นพิเศษ ยามที่ฉันควบขี่เคิร์กอยู่ในโรงนา กลิ่นฟางแห้งที่รองรับร่างกายยิ่งใหญ่ของเขาอยู่นั้น เร้าใจจนฉันควบขี่เขาได้ไวกว่าที่เคยทำได้ บั้นเอวและช่วงบั้นท้ายทำหน้าที่โยกตัวไปข้างหน้าและโย้มาข้างหลัง ทว่าปากก็ร่ำร้องบอกถึงความเสียวซ่านที่ดุ้นบังเหียนกระทำกับร่องลึกลับของฉันอยู่ตลอดเวลา

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เมียผมน่ารักจัง

เมียผมน่ารักจัง

Penn Tofallis
5.0

กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ