วิวาห์ฉ่ำสวาท (ภาคต่อเลขากลีบฉ่ำ)

คริสเตียโน ซาโนรี่ ตวัดตามองยัยเด็กจอมร่านที่อยากได้เขาเป็นผัวจนตัวสั่น พอเขาไม่สนใจก็เข้าทางมารดา จนในที่สุดเขาก็หนีไม่รอด จำต้องแต่งงานกับหล่อนอย่างไม่มีทางเลือก

“ฉันเนี่ยยอมใจเธอจริงๆ เลยนะ ลิลลี่”

ลัลลลิน ศิริลักษ์ หญิงสาวหน้าตาสะสวย ปากนิดจมูกหน่อย หล่อนเป็นลูกสาวของเพื่อนรักของมารดา ซึ่งแน่นอนว่า มารดาอยากได้เด็กบ้าคนนี้มาเป็นลูกสะใภ้จนตัวสั่น แต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้ หากยัยเด็กบ้านี่ไม่ให้ความร่วมมือมาตั้งแต่ต้น

ลัลลลินตามตื้อตามติดเขามาตั้งแต่เจ้าหล่อนเริ่มแตกเนื้อสาว และก็ประกาศป่าวๆ ให้ทุกคนรับทราบว่าจะต้องจับเขามาแต่งงานด้วยให้ได้

สรุปก็คือเป้าหมายเดียวในชีวิตของเด็กบ้าคนนี้ก็คือการจับเขาทำผัวนั่นเอง

เขาโกรธจนตัวสั่นที่ตัวเองกลายเป็นตัวเลือกให้ยายเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมชี้นิ้วเลือก เขาเกลียดขี้หน้ายัยบ้าคนนี้นัก แต่กลับไม่เคยหนีรอดเลยสักครั้ง เพราะมีมารดาคอยให้ท้ายหล่อนนั่นเอง

“พี่คริสพูดอะไรแบบนั้นล่ะคะ”

แม่เจ้าประคุณในชุดเจ้าสาวยิ้มหวาน และทอดสายตามองมายังเขาอย่างเชื้อเชิญ

“หรือว่าฉันพูดผิดกันล่ะ”

“ก็ไม่ผิดนะคะ”

เจ้าหล่อนไม่มีวี่แววสะทกสะท้านเลยกับความเกรี้ยวกราดของเขา แถมยังก้าวลงจากเตียงนอนที่มีกลีบกุหลาบโปรยเอาไว้ทั่ว เดินมาหยุดตรงหน้าของ และฉีกยิ้มกว้าง

“เพราะลิลลี่อยากเป็นเมียของพี่คริสจริงๆ”

“หึ”

ชายหนุ่มเบ้หน้า และเบี่ยงตัวเดินหนี แต่เจ้าหล่อนก็เดินตามไม่ลดละ

“พี่คริสหนีลิลลี่ทำไมคะ”

“ฉันเกลียดขี้หน้าเธอยังไงล่ะ”

แทนที่หล่อนจะสลดบ้าง แต่กลับอมยิ้มอย่างไม่ใส่ใจอะไรเลย

“ถึงพี่คริสจะเกลียดลิลลี่ แต่ลิลลี่ก็รักพี่คริสค่ะ”

“รัก?”

ชายหนุ่มหัวเราะเยาะ มองเด็กสาวตรงหน้าอย่างเบื่อหน่ายและแสนรำคาญ

“เธอไม่ได้รักฉันหรอก เธอแค่อยากเอาชนะฉันมากกว่า ลิลลี่”

“ลิลลี่รักพี่คริสค่ะ”

หล่อนวางมือบนท่อนแขนของเขา แต่ชายหนุ่มสะบัดทิ้งอย่างรังเกียจ

“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน”

“ทำไมล่ะคะ”

“ฉันยอมแต่งงานกับเธอก็จริง แต่ฉันไม่มีวันนอนกับเธอหรอก ผู้หญิงหน้าไม่อายอย่างเธอก็เป็นได้แค่เมียตีทะเบียนเท่านั้นแหละ”

แม้จะเจ็บลึกเข้าไปในอก แต่ลัลลลินก็ฝืนยิ้มออกมา

“พี่คริสหนีลิลลี่ไม่รอดหรอกค่ะ”

“อย่าบอกนะว่าเธอจะปล้ำฉันน่ะ”

“ก็ถ้าพี่คริสไม่ทำอะไรลิลลี่ ลิลลี่ก็ต้องทำเองสิคะ”

เขาเบ้หน้ามองหล่อนอย่างแสนรังเกียจ

“ผู้หญิงหน้าไม่อาย”

คนถูกต่อว่าหน้าชาดิก แต่ก็ยังฝืนยิ้มออกมาเช่นเดิม ทำเหมือนกับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

“ลิลลี่ยอมเป็นผู้หญิงไม่ดีค่ะ ขอเพียงแค่ให้ลิลลี่ได้ครอบครองหัวใจพี่คริสก็พอ”

“ฝันไปเถอะ”

คริสเตียโนคำรามลั่นอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำ

“พี่คริสจะอาบน้ำเหรอคะ”

“ใช่”

“ลิลลี่อาบด้วยค่ะ”

เขาตวัดตามอง และสั่งห้ามเสียงดังลั่น

“อย่าร่านให้มากนักเลยลิลลี่ แค่นี้ก็ไม่เหลือความดีติดตัวอยู่แล้ว”

“ก็ลิลลี่อยาก...”

“ฉันรู้ว่าเธอคันมาก แต่ฉันจะไม่มีวันเกาให้เธอเด็ดขาด จำเอาไว้”

ปัง...

แล้วเขาก็กระชากประตูห้องน้ำจนปิดสนิท เสียงดังสนั่นหวั่นไหว

เมื่ออยู่ตามลำพัง ลัลลลินก็ระบายยิ้มเศร้าหมองออกมา หล่อนเดินไปนั่งบนเตียง หยาดน้ำตาแห่งความเสียใจรินไหล

ใครว่าหล่อนไม่รู้สึกรู้สาล่ะ หล่อนรู้ดีว่าคริสเตียโนเกลียดตัวเองแค่ไหน แต่หล่อนรักเขา... และก็ตั้งใจว่าจะสู้จนหมดแรง

“ลิลลี่... จะทุ่มทั้งตัวเพื่อให้พี่คริสหันมามองลิลลี่บ้าง... แค่สักครั้งก็พอค่ะ...”