ไฟรักมาเฟียร้าย [เจ้านาย VS เลขา]

ไฟรักมาเฟียร้าย [เจ้านาย VS เลขา]

สนพ. อิ่มรัก

4.8
ความคิดเห็น
98K
ชม
141
บท

ปลัมน์ นักธุรกิจหนุ่มหล่อลูกครึ่ง ถูกแม่สั่งให้ทำยังไงก็ได้ ที่จะกัน พลอยหยก ออกไปจากชีวิตน้องชายของเขา แต่หารู้ไม่ว่า พอถึงคราวของตัวเอง เขากลับกันเธอออกจากชีวิตตัวเองไม่ได้ ซ้ำร้ายไปกว่านั้นก็คือ เขาไม่อาจจะมีชีวิตอยู่ได้ โดยไม่มีเธอ ----------------------- “ปวดแผลจัง สงสัยต้องนอนพัก คุณล่ะทำอะไรตั้งหลายอย่างผมว่านอนพักก่อนดีกว่ามั้ย” เขาเอ่ยเมื่อพลอยหยกกลับจากเอาทุกอย่างไปล้างในทะเลเรียบร้อยแล้ว “ฉันยังไม่เหนื่อยเท่าไหร่ค่ะ แต่คุณนอนก็ดี เดินไกลกว่าทุกวันแล้วค่ะ” พลอยหยกเห็นด้วยอย่างยิ่งเลยเดินมาคอยประคองให้เขานอนลงได้อย่างสะดวก โดยมีเสื้อชูชีพสองตัววางซ้อนกันเป็นหมอนให้ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้วเมื่อจ้องมองใบหน้าของเขาที่หล่อเหลากว่าทุกวัน ยิ่งเขาจ้องมองมาหาด้วยแล้วก็ยิ่งเกิดอาการประหม่าจนทำอะไรไม่ถูก “คุณนอนพักก่อนดีกว่านะแกว จะได้มีแรงไว้สู้กับการสอยมะพร้าวไง” มือข้างขวาของเขารั้งเอวเธอเอาไว้ไม่ให้ลุกไปไหน แถมยังออกแรงกดบังคับให้เธอโน้มกายลงไปหาพื้นข้างๆ อย่างไม่ยอมแพ้ แม้จะเจ็บแผลอยู่บ้างแขนข้างขวาของเขาก็ยังมีเรี่ยวแรงมาพอที่จะหยัดตัวให้นอนตะแคงไปหาเธอ ดวงตาคู่คมจ้องมองใบหน้าที่เขาเดาว่าคงจะแดงเพราะความอายที่ได้อยู่ใกล้ๆ เขาเป็นแน่ และเขาก็ช่วยให้ห้วงเวลาที่เธอคงจะอึดอัดนั้นสั้นลงด้วยการก้มลงไปหาริมฝีปากนุ่มช้าๆ มอบจุมพิตอันแผ่วเบาให้เจ้าของริมฝีปากที่ไม่ได้ขัดขืนใดๆ อีกทั้งยังโอบกอดตัวเขาไว้อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวด้วย ใบหน้าสวยก็แหงนเงยขึ้นเพื่อให้เขาได้ดอมดมปลายคาง ลำคองามระหงอย่างสะดวก ก่อนจะกลับขึ้นไปดูดดื่มริมฝีปากอีกวาระ แขนข้างซ้ายที่เคยเจ็บบัดนี้ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ใส่ใจอีกต่อไปแล้ว และใช้มันยกสอดเข้าไปใต้เสื้อยืด แถมมันยังมีเรี่ยวแรงมากพอที่จะถลกบราเซียออกจากสองบัวงามได้อย่างไม่น่าเชื่อ และเมื่อไม่ใคร่ถนัดนักเขาเลยเลื่อนมือขวาลงมาช่วยด้วยการถลกเสื้อยืดขึ้น โดยเจ้าของเสื้อคอยให้ความร่วมมือพยุงกายขึ้นจากพื้น แล้วแอ่นอกให้กับอุ้งปากอุ่นของเขาได้ลิ้มลองอย่างไม่หวงแหน แม้ใจจะบอกตัวเองว่าต้องห้ามเขา แต่พลอยหยกก็ไม่อาจจะทำได้ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร รู้แต่ว่าตอนนี้เป็นสุขใจจนลืมทุกอย่างเพียงเพราะมีเขาอยู่แนบชิดขณะนี้ จนไม่อาจจะผลักไสเขาไปไหนได้นอกจากยินยอมพร้อมใจให้เขาได้เชยชมเพื่อชดเชยความสุขสมที่พึงมีด้วยกันนับตั้งแต่วันได้นอนแนบชิดกันโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้ว ปลัมน์ก็ไม่คิดจะห้ามตัวเองด้วยเช่นกัน เขาไม่แคร์ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ไม่มีแม้แต่ถุงยางอนามัยติดตัว และไม่แคร์ด้วยว่าเธอคืออดีตคนรักของหลานชาย ด้วยหัวใจไม่อาจจะหักห้ามความต้องการทั้งทางกายและทางใจได้อีกต่อไปแล้ว ผ่านมาหลายค่ำคืนที่เขามีสติล้วนแล้วแต่เป็นการกล้ำกลืนฝืนทนสุดๆ สำหรับเขาแล้ว แผงอกเปลือยทั้งสองบดเบียดแนบชิดกันเนิ่นนานกว่าปลัมน์จะค่อยๆ เลื่อนมือขวาลงไปหาหน้าท้องแบนราบจนพานพบตะขอกางเกงยีนส์ เขาใช้เวลาปลดไม่นานพอๆ กับการรูปซิปออก แล้วส่งนิ้วเรียวเข้าไปลูบไล้ผิวกายนุ่มนวลนอกแพนตี้สีหวานที่ชวนให้หลงใหลจนเขาปล่อยใจให้เตลิดเปิดเปิงไปเลยขั้นที่เกินจะควบคุมได้อีกต่อไป ไม่แตกต่างจากพลอยหยกนักที่เป็นสุขใจเกินคณากับการมีเขามาแนบชิดอยู่อย่างนี้ สองฝ่ามือนุ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างบึกบึนของเขาอย่างลืมตัว ริมฝีปากนุ่มก็จูบตอบเขาด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า แม้จะไร้ซึ่งประสบการณ์ก็ตามที แต่การถูกเขามอบจุมพิตให้บ่อยครั้งก็คือเป็นความคุ้นเคยกับเขาในระดับหนึ่งแล้ว หญิงสาวสะดุ้งเฮือกกับอุ้งปากอุ่นของเขาที่กำลังครอบครองปลายยอดชูช่อประหนึ่งรอให้เขามาเยี่ยมเยือนก็ไม่ปาน แผ่นหลังนุ่มแทบไม่ติดพื้นใบมะพร้าวเมื่อเธอเผลอแอ่นกายขึ้นเพื่อให้เขาได้ดูดดื่มอย่างสะดวก เธอรับรู้ได้ว่ากายเขาสะดุ้งน้อยๆ เมื่อมือบางเผลอออกแรงบีบตรงหัวไหล่ซ้ายของเขาเพราะความเจ็บร้าวไปทั่วกายจากความต้องการที่จะมีเขาเข้าครอบครอง “แกว! ตัวผมจะแตกเป็นเสี่ยงๆ อยู่แล้ว ผมต้องการคุณเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงเขาแหบพร่าอยู่ใกล้ๆ หู ก่อนจะซอกไซ้ปลายจมูกไปกับซอกคอระหงแล้วเลื่อนลงไปหาอกอวบอิ่ม อ้อยอิ่งอยู่กับปลายยอดอีกข้างอย่างหลงใหลอีกครั้ง พลอยหยกรับรู้ถึงความต้องการของเขาได้ตรงสะโพกผายตึงเมื่อความแข็งแกร่งของเขาส่งสัญญาณมาหาโดยไม่ต้องบอกกล่าวทางวาจาเพราะด้วยภาษาทางกายแจ้งอย่างชัดเจนกว่าเรียบร้อยแล้ว “คุณปลัมน์คะ!” พลอยหยกส่งเสียงติดๆ ขัดๆ ไปหาเขา สองมือบางก็พยายามจะดันอกเขาออกอย่างยากลำบาก “แกว! อย่าห้ามผมเลยนะ เราต่างก็ต้องการกันและกัน อย่าสนใจอะไรอีกเลยนะ” เขาส่งน้ำเสียงอ้อนวอนมาให้ขณะพรมจูบไปตามผิวกายขาวและกำลังเลื่อนต่ำลง พลอยหยกต้องพยายามสะกัดกลั้นความรู้สึกวาบหวานเอาไว้และพยายามใช้สองแขนหยัดกายให้ลุกขึ้น “คุณปลัมน์คะ! ฟังสิคะ” “บนเกาะนี้มีแค่เราสองคน ไม่รู้ว่าจะมีใครมาช่วยเราหรือเปล่า และไม่แน่ว่าเราอาจจะต้องติดอยู่นี่ไปเป็นปีๆ ก็ได้ ถ้าถึงตอนนั้นเราก็คงไม่พ้นต้องทำเรื่องนี้ด้วยกันอยู่ดี แล้วจะให้ผมรออะไรอีกแกวคุณอยากให้ผมลงแดงตายเพราะต้องการคุณหรือไง” แต่ก็ถูกกายกำยำเขาทาบทับไว้ ส่วนมือขวาที่ใช้การได้ก็กำลังเลื่อนขอบกางเกงยีนส์ออกจากสะโพกผายตึง “แต่เสียงนั่นค่ะ คุณฟังสิคะ” แม้จะเป็นเสียงแห่งความช่วยเหลือกำลังมาถึง แต่ปลัมน์ก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น และอยากฆ่าคนที่กำลังมาด้วย เพราะมันไม่ถูกเวลาเอาเสียเลย “คุณหูฝาดไปเอง ผมไม่เห็นได้ยินอะไรสักนิด” เขางับยอดบัวงามไว้ในอุ้งปากแล้วดูดดื่มอย่างหิวกระหายและควบคุมตัวเองแทบไม่อยู่ “คุณปลัมน์คะ แต่เสียงนั่นใช่เสียงเครื่องบินหรือเปล่าคะ ฉันได้ยินค่ะ คุณฟังสิคะ”

บทที่ 1 1

ตอน อุปสรรคของรักแรก

หนุ่มสาวนับสิบต่างทยอยเดินออกจากร้านอาหารด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ด้วยท่าทางเป็นสุขอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เมื่อการตรากตรำร่ำเรียนหนักมาสี่ปีเต็มๆ จบสิ้นลงเรียบร้อยแล้วหลังผลการเรียนประกาศออกมาว่าไม่มีใครตกวิชาไหน

จึงนัดกันเลี้ยงฉลองความสำเร็จที่ได้เป็นว่าที่บัณฑิต เพราะต่างคนต่างรู้ดีว่าอีกนานกว่าจะได้พบเจอกันอีก ในเมื่อหลายคนต้องวิ่งสมัครงานกันให้วุ่นหลังเรียนจบ

ส่วนคนที่พ่อแม่ร่ำรวยก็เตรียมตัวไปเรียนต่อเมืองนอก โดยไม่ต้องดิ้นรนเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ ‘ราฟฟาเอ็ลโล่ ปริญ เอตามัส-โตเอลเวร่า’ หนุ่มผู้ถือสองสัญชาติไทยและอิตาเลียนก็เป็นหนึ่งในสี่ของเพื่อนในกลุ่มที่จะไปเรียนต่อระดับปริญญาโทด้าน Laws and Diplomacy ที่มหาวิทยาลัยทัฟส์ สหรัฐอเมริกา

หลังจากจบ IR หมาดๆ มาแล้ว เพื่อเตรียมเดินตามเส้นทางการเป็นนักการทูตเหมือนพ่อของเขาใฝ่ฝันไว้ แต่ก็ยังคว้ามาไว้ในมือไม่สำเร็จก็ต้องจบชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุระหว่างปฏิบัติหน้าที่อยู่ในสถานอัครราชทูตอิตาลี ณ กรุงอังการา ประเทศตุรกีในระดับเจ้าหน้าที่ฝ่ายทูต (Diplomatic Staff) ขณะดำรงตำแหน่งอัครราชทูตที่ปรึกษา (Minister Counsellor) ด้วยอายุสี่สิบห้าเท่านั้น

นั่นเป็นเหตุให้เขากับแม่ต้องย้ายกลับเมืองไทยหลังจากเสียพ่อได้ไม่กี่เดือน แน่นอนว่าเขาเป็นความหวังเดียวที่จะสานต่อความฝันของพ่อกับทุกคนในครอบครัวเอตามัส-โตเอลเวร่า เขาเองก็ไม่คิดจะขัดขืนใดๆ

ด้วยรู้ดีว่าตัวเองชอบสายงานของพ่อมาก แถมยังได้ย้ายไปอยู่หลายๆ ประเทศ ได้เห็นได้ศึกษาผู้คนไม่ซ้ำแบบไปเรื่อยๆ ทำให้ชีวิตมีเรื่องต้องเรียนรู้เสมอๆ

แต่เรื่องที่เขากำลังจะขัดขืนความต้องการของทุกคนด้วยการดื้อแพ่งไม่ยอมไปเรียนต่อที่ไหนทั้งสิ้น หากครอบครัวไม่ยอมให้เขาแต่งงานกับ ‘พลอยหยก บุญอันดา’ หญิงที่เขารักจนหมดหัวใจ

จนไม่คิดจะรักใครได้อีกก่อน ซึ่งเขาเข้าใจว่าวิธีนี้จะทำให้ได้คนรักมาแนบครอบโดยไม่ยากเย็นนัก ก็ในเมื่อทุกคนในบ้านรักและตามใจเขาจะตายไป

“ไว้ค่อยเจอกันพรุ่งนี้นะ กู๊ดไนต์เพื่อนรัก”

พลอยหยกว่าที่บัณฑิตวารสารศาสตร์โบกมือลาสองเพื่อนรักที่ได้นัดแนะกันไว้แล้วว่าจะไปสมัครงานด้วยกันในวันพรุ่ง

“เอ่อๆ อย่าไปสายนะยัยหยก เราจะต้องไปถึงที่บริษัทอย่างช้าเก้าโมงนะยะ”

ดาริกาสาวเปรี้ยวที่จบคณะเดียวกันก็โบกมือลาเพื่อนปากก็กำชับอีกคำรบ

“ใช่ๆ ถ้าหล่อนช้าพวกฉันจะไม่รอ! ปล่อยให้ไปหาสมัครงานคนเดียวทั้งวัน”

รัตติกาลเพื่อนรักหนึ่งในสามของแก๊ง ‘เปรี้ยวเฉี่ยวชี๊ด’ ก็โบกมือให้เพื่อนเช่นเดียวกัน ขณะเดินไปขึ้นรถของเพื่อนร่วมรุ่นเพื่ออาศัยให้ไปส่งกลับบ้าน เพราะไม่อยากนั่งรถของปริญที่จะไปส่งพลอยหยกทุกครั้งที่กลับดึกอยู่แล้ว จะได้ไม่เป็นก้างเวลาสองคนจู๋จี๋อี๋อ๋อกัน

“รู้แล้วล่ะน่า! ย้ำจริง! รับรองว่าฉันจะไปยืนรอพวกหล่อนก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมงเลยเอา แล้วเจอกันนะ บ๊ายบาย”

พลอยหยกไม่ได้ถือสาเพื่อนเพราะรู้ว่าตัวเองไปสายบ่อยครั้งเนื่องจากบ้านอยู่ไกลถึงปทุมธานีคลองสี่ กว่าจะขึ้นรถเมลมาได้ก็กินเวลาเป็นชั่วโมงๆ รวมทั้งแฟนหนุ่มที่จะต้องขับรถไปส่งในค่ำคืนนี้ด้วย ขากลับด้วยที่เขาจะต้องนั่งมาคนเดียวตามเคย

“พรุ่งนี้ให้เราพาไปก็ได้นะหยก ไม่เห็นจะต้องโหนรถเมล์เลย เหนื่อยจะตาย เหงื่อออกด้วย เดี๋ยวไม่สวยตอนไปสมัครงานนะ”

ปริญเสนอตอนออกรถจากลานจอดของร้านอาหาร

“ความจริงไม่เห็นจะต้องสมัครงานเลย บอกแล้วว่าเราจะแต่งงานกันจากนั้นก็ไปเรียนต่อด้วยกัน ถ้าหยกอยากทำงานจริงตอนอยู่โน่นก็เรียนด้วยทำงานด้วยยังได้เลย”

เรื่องนี้เขาเคยคุยกับแฟนสาวแล้วหลายครั้ง แต่เธอก็ยังยืนยันที่จะหางานเอาไว้ก่อนอยู่ดี

“เรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสมัครแล้วจะได้งานหรือเปล่า อีกอย่างกว่าจะถึงเวลาไปเรียนตั้งหลายเดือน ถ้าได้ทำงานก่อนก็จะดีกว่านะ จะได้มีเงินเก็บหน่อยไง”

พลอยหยกอยากจะบอกว่า ‘ถ้าญาติๆ ทางฝ่ายเขายอมรับเธอผู้ซึ่งเป็นสาวไร้ภาษีสังคมไปเป็นสะใภ้อย่างที่หวังไว้’ มากกว่าแต่ไม่อยากจะตัดความหวังที่ทั้งร่วมกันวาดเอาไว้ตั้งแต่เริ่มคบหาดูใจกันเมื่อสามมาแล้ว

แม้ในใจลึกๆ เธอไม่อยากหวังว่ารักจะไร้ปัญหา ด้วยเคยเห็นสายตาของผู้แม่กับย่าเมื่อคราวได้ไปทำรายงานในบ้านที่ใหญ่โตราวพระราชวังของเขาในหลายๆ ครั้งมาแล้ว

“ตอนนี้เราก็พักผ่อนสิหยก เรียนหนักมาตั้งหลายปี ไม่เห็นต้องรีบทำงานเลยนี่นา จะได้เตรียมตัวเป็นเจ้าสาวแสนสวยของเราด้วย ถ้าขืนไปทำงานหน้าดำคร่ำเคร่งถ่ายรูปออกมาแล้วไม่สวย อย่ามาโทษเรานะ”

“พูดเหมือนจะได้แต่งกันง่ายๆ อย่างนั้นล่ะปริญก็”

ทั้งเธอและเพื่อนๆ ในคณะไม่มีใครเรียกชื่อแรกของเขาเลย ส่วนใหญ่จะเรียกชื่อนี้ ‘ราฟฟ์! เรียกแล้วมันรู้สึกจั๊กจี้ว่ะ ขอเรียกปริญดีกว่านะง่ายและไทยๆ ดี ต่อให้แกหน้าออกฝาหรั่งก็เหอะ แต่แกทำตัวติดดินยิ่งกว่าคนไทยอีก’

เพื่อนส่วนใหญ่มักจะให้เหตุผลแบบนี้ เขาเองก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรนักใครอยากเรียกแบบไหนก็ตามสบาย

“ได้สิ พรุ่งนี้เราจะคุยกับคุณแม่แล้วก็กับอาเลย ถ้าอ้างว่าเรายังเด็กไม่พร้อมอีกตามเคย เราจะขู่ว่าจะไม่ไปเรียนถ้าไม่ยอมให้เราแต่งกับหยกก่อน รับรองว่าไม่มีใครกล้าขัดได้หรอก หยกเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวเลย ไม่ต้องทำงานที่ไหนแล้ว”

ปริญไม่คิดว่าสิ่งที่เขาพูดจะไกลเกินที่จะเป็นความจริงได้ เพราะแม่กับย่ารักเขามาก การจะดื้อแพ่งด้วยการหยิบยกเอาเรื่องแต่งงานมาเป็นข้อแม้ไม่ไปเรียนต่อนั้นย่อมมีความเป็นไปได้ล้านเปอร์เซ็นต์ทีเดียว เขาจึงสบายใจไร้กังวล

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ สนพ. อิ่มรัก

ข้อมูลเพิ่มเติม
เจ้าสาวแสงตะวัน [Affection of The Sun ]

เจ้าสาวแสงตะวัน [Affection of The Sun ]

สมัยใหม่

5.0

ชายหนุ่มผู้ที่วิ่งหนีข้อผูกมัด แต่ต้องมาเจอหญิงสาวที่สุดแสนธรรมดาผูกมัดและล่ามเขาไว้ในสถานะ'สามีที่ถูกต้องตามกฏหมาย' คราแรกรังเกียจนักหนา แต่เอาไปเอามากลับเป็นเขาที่วิ่งตามล่า&มัดเธอไว้กับเขาตลอดกาล ------------------------------ แสงตะวัน หนุ่มใหญ่วัยสามสิบหก เจ้าของฟาร์มแสงตะวัน ซึ่งเป็นฟาร์มม้าใหญ่ที่สุดในประเทศ ผู้มากด้วยเงินทองและเสน่ห์ --------- เหมือนดาว สาวแสนสวย เปรี้ยว เฉี่ยวและน่ารัก ผู้มีมาดมั่น และไม่ยอมแพ้ใครง่ายๆ êตัวอย่างสักเล็กน้อย [น้ำจิ้ม] ê "ผมไม่ได้บอกว่าจะไม่หย่า ผมแค่บอกว่าจะยืดเวลาหย่าไปอีกสามปี เพื่อเหมือนดาวจะได้พิสูจน์ให้ผมเห็นก่อนว่าสามารถดูแลอะไรต่อมิอะไรได้เอง ไม่ใช่เอาไปทำโดยไม่มีประสบการณ์ไม่นานเดี๋ยวก็เจ้ง หรือไม่ก็ขาดทุนเหมือนครั้งก่อนจนผมต้องเหนื่อยมาทำให้มันฟื้นขึ้นมาอีก” แสงตะวันเลยอธิบายด้วยความใจเย็นอีกครั้งหลังจากทนายบอกไปในรอบแรก แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่มีใครอยากเชื่อ “ถ้าถึงสามปีแล้วคุณเห็นว่าฉันยังไม่พร้อมเหมือนวันนี้ล่ะ”คนไม่ยอมใครเลยรีบยิงคำถามตรงๆ “คุณก็คงต้องไปฟ้องเอาแล้วล่ะ และผมขอแนะนำให้หาทนายเก่งๆ ไว้ด้วยนะ เพราะคุณสุทินฝีมือไม่เป็นสองรองใคร แล้วค่าใช้จ่ายในส่วนนี้คุณไม่มีสิทธิ์มาเบิกจากผมแม้แต่บาทเดียว” “ว่ายังไงล่ะ จะเอายังไงก็บอกมา คุณสุทินจะได้ทำข้อตกลงร่วมกันอีกรอบ” แสงตะวันไม่ใคร่จะแยแสนักว่าเด็กสาวตรงหน้าจะคิดยังไง เพราะรู้ดีว่าไม่อาจจะปล่อยทุกอย่างให้พังลงมาอีกรอบได้แน่ “ฉันจะไม่หย่าและจะทำงานที่นี่อย่างที่คุณต้องการ ถ้าคุณตกลงจะจัดงานแต่งงานระหว่างเราให้ทุกคนรอบข้างคุณและฉันรับรู้ ฉันจะย้ายเข้ามาอยู่บ้านของคุณในฐานะภรรยาไม่ใช่ฐานะพนักงานธรรมดาๆ ทุกคนรอบข้างคุณจะต้องให้ความนับหน้าถือตาว่าฉันที่เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณ มีสิทธิ์มีเสียงเท่าๆ กับคุณในทุกๆ เรื่อง พอครบสามปีหรืออาจจะช้าหรือเร็วกว่านั้นที่คุณเห็นว่าฉันมีความสามารถจะบริหารงานเองได้ เราถึงจะหย่ากัน” “ผมไม่ได้อยากมีเมีย และไม่คิดว่าจะมีด้วย โดยเฉพาะเมียเด็กที่ฟันน้ำนมยังไม่หลุดด้วยซ้ำ” “ฉันเป็นเพียงภรรยาในนามของคุณเท่านั้น เราจะไม่เกี่ยวข้องกันใดๆ เหมือนที่เคยเป็นมา ยกเว้นให้คนรอบข้างรับรู้ และฉันเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ร่วมกับคุณ มีสิทธิ์มีเสียงเหนือบรรดาคู่นอนของคุณเท่านั้น ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันไม่ว่าอะไรในเรื่องนี้หรอก เพราะฉันเองก็มีแฟนอยู่แล้วทั้งคน เราจะให้อิสระกันและกันในเรื่องนี้ คุณจะไปไหน กับใคร เมื่อไหร่ฉันไม่สน และในทางเดียวกันคุณก็ต้องไม่สนด้วยว่าฉันจะไปไหน กับใคร เมื่อไหร่ แฟร์ไหมคะวิธีนี้” “ทำไมผมต้องยอมด้วยล่ะ ในเมื่อผมไม่ใช่คนที่อยากจะได้อำนาจบริหารคืนเหมือนคุณนี่”

สายธารรักซาตาน [โลลิคอน/กินเด็ก/ท้องแล้วหนี]

สายธารรักซาตาน [โลลิคอน/กินเด็ก/ท้องแล้วหนี]

มหาเศรษฐี

5.0

อสมา อิศรานุกล เขาและน้อง ๆ ทั้งสี่คน คือนันทินี นันทิตา และสรนันท์ต่างไม่มีใครลืมอดีตอันแสนขมขื่นจากน้ำมือพ่อได้ แม้ทั้งพ่อและแม่จะจากไปหลายปีแล้วก็ตาม โดยเฉพาะอสมาซึ่งเป็นพี่คนโตและจำทุกอย่างได้อย่างแม่นยำนั้นไม่มีวันลืมเลย บวกกับที่ชีวิตคู่ของเขาต้องพบกับความล้มเหลว ด้วยตัวเขาเองเป็นคนทำลายลงอย่างไม่น่าให้อภัย จนภรรยาคือเจนนิเฟอร์ขอหย่าขาดมาเป็นสิบปีแล้ว และหนีกลับไปอยู่อเมริกาตั้งแต่นั้นมา แต่เขาก็ยังเฝ้าตามง้องอนขอคืนดีกับเธอและขอโอกาสแก้ตัวกับเธอมาตลอดเช่นกัน ------------------------------- ปาลิตา พฤกษาชาติ นักศึกษาสาวที่อีกหกเดือนจะจบปริญญาแล้ว จำเป็นจะต้องก้าวเข้ามาในชีวิตอสมาอย่างไม่รู้ตัวมาก่อน เมื่อด้วงผู้เป็นแม่เลี้ยง กับนิรมลแม่แท้ ๆ ของตัวเองเอาที่สวนมาจำนองกับอสมาไว้ด้วยวงเงินสูงถึงห้าล้าน แต่ไม่มีปัญญามาไถ่ถอนเมื่อเลยเวลามามากแล้ว ด้วงที่ขี้เหล้าขี้บ่อนและเห็นแก่ตัว จึงรีบเสนอเอาลูกเลี้ยงอย่างปาลิตามาแลกกับหนี้ห้าล้านทันที นิรมลไม่เห็นด้วยในตอนแรก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง อสมาเองก็ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำนี้เช่นกัน ------------------------------------- แต่เมื่อเขาเห็นปาลิตาแล้วก็เกิดสงสารขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก และกลัวว่าสักวันเด็กสาวจะต้องถูกด้วงทำมิดีมิร้ายด้วยแน่ ๆ เขาจึงตกลงใจรับข้อเสนอ โดยมีเงื่อนไขเพียงแค่ให้ปาลิตาอยู่รับใช้เขาสองปี จากนั้นเขาก็จะคืนที่สวนให้ทันที ปาลิตาที่มีสิงหาเป็นคนรักอยู่แล้วเสียใจร้องไห้ฟูมฟายอย่างหนัก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเมื่อสงสารแม่จับใจ ส่วนพ่อเลี้ยงนั้น ปาลิตาเกลียดเข้าไส้จนไม่เคยมองหน้าและไม่พูดด้วยเลย และความเกลียดชังนี้ก็ถูกเหมารวมไปถึงอสมาด้วย เพราะปาลิตา สิงหา และอริสา เพื่อนสนิทของปาลิตาและเป็นลูกของคนในสวนอสมาเอง

ไฟล้อมน้ำ [Alternative Bride]

ไฟล้อมน้ำ [Alternative Bride]

สมัยใหม่

5.0

พลาธิป ชายหนุ่มผู้เจ็บช้ำจากคนรัก ปิยธิดาส่วนปราณปริยาวดี ซึ่งเป็นน้องสาวต่างแม่กับคนรักเก่าของเขา คือหญิงสาวที่เขามองเห็นเป็นคนแรกที่จะใช้เป็นเครื่องมือในการเย้ยหยันแฟนสาวที่มองไม่เห็นค่าของเขา ---------------------------------- พลาธิป พงษ์พันธุ์สถาพร ชายหนุ่มผู้เจ็บช้ำจากคนรัก ปิยธิดา ศรีสวัสดิ์วัฒนา ที่สลัดเขาทิ้งอย่างไม่เสียดาย แล้วหันหน้าเข้าสู่ประตูวิวาห์กับเพื่อนรักของเขา ด้วยเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้น ที่ว่า ‘เขามีพ่อที่เจ้าชู้ หลายลูกหลายเมีย ซึ่งนั่นอาจจะทำให้เขาได้เลือดแย่ๆ จากพ่อมาด้วยล้านเปอร์เซ็น และโอกาสที่เขาจะทำให้คนรักต้องกลายเป็นเมียหลวงมีมากมายจนอาจจะทำให้ชีวิตครอบครัวพินพังลง’ นั่นทำให้เขาไม่เข้าใจ ขุ่นเคืองใจ และแค้นเคืองแฟนสาว กับเพื่อนสนิทที่พิชิตใจหญิงคนรักของเขาไปได้ในเวลาอันเฉียดฉิว ก่อนที่เขาจะคว้าชัยชนะได้ไม่กี่อึดใจ ปราณปริยาวดี ศรีสวัสดิ์วัฒนา ซึ่งเป็นน้องสาวต่างแม่กับคนรักเก่าของเขา คือหญิงสาวที่เขามองเห็นเป็นคนแรกที่จะใช้เป็นเครื่องมือในการเย้ยหยันแฟนสาวที่มองไม่เห็นค่าของเขา และทันทีที่คิดได้ เขารีบส่งผู้ใหญ่ไปสู่ขอและแต่งงงานด้วยทันที ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาคาดหวังจะให้คนรัก ถูกหยิบยื่นให้ปราณปริยาวดี ซึ่งเป็นลูกเมียน้อยและเป็นผู้หญิงที่อดีตคนรักของเขาเกลียดชังมาก นั่นทำให้เขาสะใจที่ได้เห็นอดีตแฟนเต้นเป็นเจ้าเข้าด้วยความเสียดายที่สลัดคนอย่างเขาไป แต่สุดท้ายเขาก็รู้ว่าตัวเองทำพลาดที่ดึงเธอเข้ามาในชีวิต เพราะจากเดิมที่เขาเกลียดลูกเมียน้อยเข้าไส้ กลับกลายเป็นว่าเขาเผลอใจรักเธอเข้าเต็มๆ หากก็ยังปากหนักปากแข็งอยู่นั่นเอง ปรานปริยากรเองก็ไม่คิดจะมอบหัวใจให้เขาง่ายๆ ทั้งสองจะลงเอยกันด้วยดีได้หรือไม่ เพราะอะไร เพราะใคร และทำไม ‘ไฟล้อมน้ำ’ มีคำตอบรอให้ท่านค้นหาแล้ว แม้ในโลกความเป็นจริงจะต่างจากความฝัน แต่โลกในนิยายรักนั้นจะสรรค์สร้างรอยยิ้มให้คุณได้ ด้วยรักและมิตรไมตรี / กันเกรา ---------------------------------- “ถ้าคุณเสียดายมันมาก ฉันจะคืนให้ทุกบาททุกสตางค์ ปล่อย!!! ฉันจะกลับไปนอนบ้าน คุณพร้อมเมื่อไหร่นัดวันหย่ามาได้เลย ฉันพร้อมเสมอ” “คิดเหรอว่าผมจะอยากได้เงินคืน แล้วคิดเหรอว่าผมจะปล่อยคุณให้ไปออเซาะกับไอ้มือระนาดนั่นได้ง่ายๆ แล้วคิดเหรอว่าคืนนี้ผมจะปล่อยให้คุณก้าวออกจากห้องนี้ได้ง่ายๆ โดยที่ผมไม่ได้ทำหน้าที่ผัวให้สมบูรณ์ก่อน มานี่!!! อยากหย่านักใช่มั้ย” ร่างสูงเพรียวปลิวไปหาเตียงด้วยแรงเหวี่ยงของเขาจนชุดนอนเปิดไปถึงไหนๆ มือบางต้องรีบดึงชายชุดลงและพยายามจะพาตัวเองหนีให้รอดพ้นเขา แต่มีหรือที่คนโกรธจัดจะยอมให้ทำอย่างนั้นได้ง่ายๆ “จะไปไหน!!! คืนนี้คุณต้องเป็นเมียผมสักที หลังจากที่ผมปล่อยให้คุณไปอ่อยใครต่อใครๆ หรืออาจจะไปเอากับใครๆ มาหลายเดือนแล้ว หรืออาจจะนานหลายปีแล้วก็ได้ใครจะไปรู้” “อย่านะ!!! ออกไป!!! อื้มมมมมมม” สองแขนเล็กเรียวถูกตึงไว้กับที่นอนเมื่อร่างสูงกระโดดไปขึ้นคร่อมไว้ ใบหน้าสวยก็สบัดหลบใบหน้าคมที่ก้มลงไปหาอย่างเร่งรีบ “อย่า....” ปากบางก็ร้องห้าม ขาขาวเรียวก็ถีบไปทั่ว แต่ก็ไม่อาจจะทัดทานแรงมหาศาลของอีกคนได้ “ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยคุณไว้อีกแล้ว ต่อให้ผมเกลียดและขยะแขยงลูกเมียน้อยอย่างคุณมากแค่ไหน ผมก็จะไม่มีทางเก็บคุณไว้จนถึงวันที่เราจะหย่ากันโดยไม่คิดจะทำอะไรแน่ และคนที่จะเอ่ยปากเรื่องหย่าได้จะต้องเป็นผมเท่านั้นไม่ใช่คุณ จำเอาไว้” ริมฝีปากที่กำลังเผยอขึ้นไปต่อว่าเขาถูกอีกปากบดเบียดลงไปหา แม้ใบหน้าจะสบัดซ้ายขวาสักแค่ไหน แต่เขาก็ช้อนมือขวาลงไปใต้ท้ายทอยแล้วล็อกไว้เพื่อให้ได้ก้มไปครอบครองสะดวกขึ้น อีกมือมือก็ออกแรงกดสองแขนลงบนที่นอนอีก เมื่อรับรู้ว่ากำลังจะยกขึ้นมาขัดขืน ช่วงขายาวและหนักอึ้งก็ยกไปทับสองขาที่ถีบที่นอนไปมาจนไม่ให้ขยับเขยื้อนไปไหนได้อีก นานหลายนาทีกว่าเขาจะสยบคนอยู่เบื้องล่างให้สงบลงด้วยแรงจุมพิต จนมั่นใจว่าแขนเรียวจะไม่ยกขึ้นมาฟาดฟันเขาอีก ถึงได้ปล่อยให้เป็นอิสระแล้วเลื่อนมาหาอกตั้งตรงแล้วบีบเค้นอย่างหนักหน่วง ปลายนิ้วชำนาญการสบัดหยอกเย้าไปมาตรงปลายยอดเพื่อหมายให้อีกฝ่ายยินยอมพร้อมใจไปกับบทรักที่กำลังจะเริ่มต้น มือบางที่ว่างเว้นจากการรัดตรึงรีบยกขึ้นมาปัดป้อง แม้จะหวั่นไหวกับการกระทำของเขาสักแค่ไหนก็ตาม แต่เขาไม่สนใจจะหยุดยั้ง แถมยังยกขึ้นไปดึงสายเดี่ยวออกจากไหล่ลากไล่ลงไปจนเลยอกสวย แล้วถลกบราผ้าเนื้อนุ่มขึ้นทันที ตามด้วยบีบขยี้ตรงปลายให้ตื่นตระหนกอย่างรวดเร็วปากก็ยังคงลิ้มลองของหวานบนเรียวปากไม่ยอมห่าง “อย่าค่ะคุณหนึ่ง ปล่อยฉันนะ” ปากบางได้อิสระเมื่อเขาละลงมาหาอกอิ่ม “ไม่มีทาง คุณต้องทำหน้าที่เมียให้ผมสักที หลังจากที่คนอื่นทำงานแทนคุณมานานแล้ว” นั่นคือคำยืนยันของเขา ก่อนจะก้มลงไปลิ้มลองยอดอกนุ่ม แล้วสอดมือไปใต้แผ่นหลังนุ่มปลดตะขอบราดึงออกจากร่างอรชร ก่อนจะดึงชุดนอนหวานแว๋วลงไปกรอม์อยู่ปลายเท้า ลูบไล้เรียวขานุ่มขึ้นมาเรื่อยๆ กระทั่งถึงแพนตี้สีหวานที่ปกปิดสิ่งหวงแหนเอาไว้ เขาวนฝ่ามืออุ่นไปมาก่อนจะหยอกเย้ากลีกกุหลาบจนเจ้าของสะดุ้งสุดตัวเมื่อก้อนความสุขแล่นเข้าไปเล่นงานอย่างไม่เคยมีมาก่อน เรื่องที่คุณน่าจะสนใจ ----------------------------------

ในรอยรักร้าว [ดราม่าหนัก พระเอกถูกเอาคืนสาสมมาก]

ในรอยรักร้าว [ดราม่าหนัก พระเอกถูกเอาคืนสาสมมาก]

โรแมนติก

5.0

เพื่อเอาชนะและเพื่อทวงคืนให้ตัวเองและครอบครัว เขาขอมแลกทุกอย่างแม้กระทั่งหัวใจและความรัก เพื่อให้ได้ความรัก เพื่อตัวเอง เพื่อครอบครัว เพื่อบ้านเกิด เธอยอมแลกด้วยทุกอย่าง แม้กระทั่งร่างกาย --------------------------------- คฑาธร ไวทยาพาณิชย์ นักธุรกิจหนุ่ม ผู้สร้างตัวเองด้วยมันสมอง สองมือกับหนึ่งหัวใจ เขามีอัตตาของความไม่ยอมแพ้ใคร โดยเฉพาะสตรีเพศ และเมื่อก็ตามที่ผู้หญิงคนไหนมาลบอัตตาเขาลง เขาก็จะเอาคืนให้สาสม ผสมกับความแค้นครอบครัวเข้าด้วยกันแล้ว เขาคือชายที่อันตรายสุดขีด “ผมบอกว่าผมจะไม่ทำ แต่ไม่ได้หมายความว่า คนในบริษัทผมจะทำไม่ได้นี่ แล้วผมพูดหรือทำอะไรผิดไม่ทราบ” “ทำไมผมจะต้องจ่ายด้วย ในเมื่อผมไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าคุณอยากไปก็เชิญตามสบาย แต่ก่อนไป ช่วยคิดให้ดีๆ หน่อยนะ ว่ากำลังเล่นกับใครอยู่ ช่วยคิดถึงตัวเองและคนรอบข้างให้มากๆ” “ผมแค่อยากบอกว่า ถ้าคุณก้าวออกจากชีวิตผมไปเมื่อไหร่ คุณก็จะเหมือนคนไม่เหลืออะไรทันที แม้แต่คนในครอบครัวของคุณ ค่าใช้จ่ายไม่ว่าจะเป็นค่ารักษา ค่าเลี้ยงดูที่ผมจ่ายให้จะถูกยกเลิก และถ้าคุณเห็นว่าเรื่องนี้จะไม่ทำให้ทุกคนเดือดร้อนมากพอล่ะก็ คุณคงจะคิดผิด เพราะผมสามารถทำให้พ่อค้าทุกคน เมินผลไม้ในสวนคุณได้อย่างสบาย น้องๆ ของคุณที่เรียนอยู่ ผมก็สามารถทำให้มีปัญหาการเรียน หรือแม้แต่ด้านความประพฤได้ไม่ยาก เพื่อนบ้านร้านตลาดที่เป็นพวกพ้องพ่อของคุณ ผมก็ทำให้คนพวกนั้นเกลียดพ่อคุณ เกลียดคุณและคนในบ้านคุณได้สบายมาก ทีนี้คุณยังอยากจะไปจากผมอีกหรือเปล่า” --------- พิมพ์ภิษา วัฒนากรณ์ หญิงสาวผู้โหยหาความรักและอ้อมกอดของพ่อผู้ให้กำเนิด เมื่อพ่อไม่เคยหยิบยื่นให้ เธอจึงยอมใช้ร่างกายเข้าแลก เพื่อตัวเอง เพื่อพ่อ เพื่อครอบครัว และเพื่อเพื่อนร่วมสังคมเล็กๆ ที่คุ้นเคย แต่สุดท้าย เธอก็พบว่า สิ่งที่ได้มาคือความว่างเปล่า “คุณทำแบบนี้ทำไม คุณหลอกฉันทำไม แล้วคุณสัญญากับฉันทำไม ในเมื่อคุณไม่เคยคิดจะรักษาสัญญาอยู่แล้ว” “รักเหรอ! ไม่มีทางที่ฉันจะรักคนใจร้ายอย่างคุณได้ มีเพียงความรู้สึกเดียวที่ฉันจะให้ได้ นั่นก็คือ ความเกลียด...” “ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อฉันไม่เคยรู้สึกอย่างที่คุณว่าเลยสักนิดเดียว ช่วยกรุณาฟังชัดๆ อีกครั้ง ว่าฉันไม่มีวันจะรักคุณ ในใจของฉันมีแต่ความเกลียดเท่านั้น ฉันเกลียดคุณตั้งแต่แรกเห็น กระทั่งเดี๋ยวนี้ ความรู้สึกฉันไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย ตรงกันข้าม ฉันกลับเกลียดคุณมากกว่าเดิมอีกร้อยเท่าพันเท่า ได้ยินมั้ยว่าฉันกละ...” --------- อดีต ไพรัช กองทอง หนุ่มผู้ด้อยเงินแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยรัก ปัจจุบัน ไพทัช ไวทยาพาณิชย์ ผู้มากด้วยเงินแต่ไร้รัก --------- ขจร วัฒนากรณ์ อดีตคือหนุ่มมากด้วยเงินแต่ไร้รัก ปัจจุบันคือผู้ไร้เงินและไร้รัก --------- ศุภิษา วัฒนากรณ์ อดีตคือหญิงสาวผู้เป็นต้นเหตุแห่งโศกนาฏกรรมรัก ปัจจุบันคือผู้หล่อหลอมสองดวงใจให้เป็นหนึ่งเดียวด้วยรัก ---------------------------------

เก็บดวงใจไว้ให้เธอ [พระเอกร้ายสุดๆ ท้องแล้วหนี]

เก็บดวงใจไว้ให้เธอ [พระเอกร้ายสุดๆ ท้องแล้วหนี]

สมัยใหม่

5.0

เก็บดวงใจ...ไว้ให้เธอ. เพราะบุญคุณจะมีอานุภาพอยู่เหนือคำว่า รัก... แม้จะเจ็บปวดเพียงใด แต่หัวใจก็ไม่อาจฝืนให้ รัก...ได้ เพียงเพราะรัก ที่ถูกกีดกันด้วยฐานันดรที่ต่างกัน ทำให้เอกลัวที่จะพบกับรักครั้ง --------------------------------------- ปลาย อภิรัชโยธิน ชายผู้บีบบังคับให้เธอต้องรักอย่างไร้ทางเลือกและไม่รู้เนื้อรู้ตัว ------------- เทียมหทัย 'ขิม' หญิงสาวผู้ได้รับบาดเจ็บจากรักแรกและรักสุดท้าย อย่างไร้ทางเลือก -------------- ธรรทร ชายหนุ่มผู้จำต้องเลือกระหว่างความรักกับความกตัญญู และไม่มีหนทางหลีกเลี่ยงได้ ------------------------------------- “เอ่อ! มันเป็นของฉัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะมีอะไรกับคุณพ่อนี่” เธอเถียงเขา “งั้นเหรอ! เธอนี่มันหน้าด้านที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย ฉันจะต้องหากล้องที่เธอกับพ่อฉันมีอะไรกันมาเปิดให้เธอดูเลยหรือยังไงเธอถึงจะยอมรับ ว่าเธอมันเลวทรามแค่ไหน ไร้ซึ่งยางอาย กินบนเรือน อึรดบนหลังคา นี่ถ้าแม่ฉันมาเห็น ท่านคงจะช๊อกตายไปเลยมั้ง เธอถึงจะสะใจ” เขาพูดเสียงเดือดดาลด้วยความโมโห และฤทธิ์ เหล้าที่ดื่มไป “คุณกำลังเข้าใจผิด ฉันไม่เคยทำอย่างที่คุณคิด” “ฉันต้องเชื่อคนไร้ยางอายอย่างเธอด้วยเหรอเทียมหทัย ฉันชักอยากจะรู้ซะแล้วสิว่า ลีลาบนเตียงของเธอ มันเด็ดขนาดไหน ไม่ว่าพ่อฉัน หรือไอ้ธรรทรนั่นมันถึงได้หลงเธอหัวปรักหัวปรำยอมทุ่มเงินซื้อเพลงที่เธอร้องตั้งเพลงละล้าน แล้วยังไม่รวมกับเพื่อนรักฉันด้วย นี่ถ้ามันรู้ว่าผู้หญิงที่มันรักนัก รักหนามีอดีตที่โสมมมันจะทำยังไง หรือว่ามันรู้แล้ว และก็ติดใจจนปล่อยเธอไปไม่ได้ งั้นฉันขอมีส่วนร่วมด้วยคนนะ เธอจะได้เอาไว้เลือกเยอะขึ้นไง” เขาพูดพลางเดินมาที่เธอ และกระชากชุดราตรีที่เกาะไว้เพียงช่วงเนินอกจนขาดวิ่น พร้อมทั้งเหวี่ยงร่างบางๆ จนถลาไปที่เตียงนอนหนานุ่ม “นี่คุณจะทำอะไรฉัน คุณจะบ้าเหรอ” เธอตะโกนใส่เขาพร้อมทั้งรีบพยุงตัวเองให้ขึ้นลุกจากเตียง แต่ก็สายเสียแล้วเพราะร่างกำยำนั้น ผลักเธอลงไปที่เตียงและนาบทับร่างเธอจนรู้สึกอึดอัด “เธอจะคร่ำครวญทำไม อีกไม่นานเธอก็จะได้รู้ว่ารสรักของฉันน่ะ ล้ำเลิศกว่าของพ่อฉันเพียงไหน ไม่แน่นะเธออาจจะเปลี่ยนจากพ่อฉันและลืมคนอื่นๆ มาเป็นจับฉันแทนก็ได้ แต่ยากหน่อยนะ เพราะฉันรู้ไส้ผู้หญิงอย่างเธอดี” ---------------------------------------

ใต้ร่มสกุณี [Shadiness]

ใต้ร่มสกุณี [Shadiness]

มหาเศรษฐี

5.0

เมื่อแรกเจอคืออยากชิดใกล้ หาได้ร้ายไม่ แต่สุดท้ายก็คือ "รักเธอตลอดกาล" --------------------------- “ผมจะต้องทำยังไงคุณถึงจะเชื่อว่าผมรักคุณจริงๆ หรือผมจะต้องใช้วิธีเดียวกับที่นายลินเคยใช้ ถึงจะได้หัวใจคุณกลับคืนมา คุณเคยอ่อนระทวยในอ้อมกอดของนายลินไม่ใช่เหรอ แล้วมันจะต่างกันตรงไหนกับอ้อมกอดของผมตอนนี้” มันเป็นแค่เพียงธุรกิจ หรือเพราะความปรารถนา? ‘วิวรรญา’ ต้องเผชิญหน้ากับ ‘เงื่อนไขซื้อขายร่างกาย’ เพื่อพยุงธุรกิจที่จวนจะล้มละลายของครอบครัว และมันจะผูกมัดชีวิตของเธอเอาไว้อย่างไม่มีวันเป็นอิสระไปตลอดกาล... กับเขา ชายหนุ่มรูปหล่อ ผู้ซึ่ง ‘เคยโกหกและหลอกลวง’ ให้เธอต้องเสียใจ เพียงแต่ในวันนี้เขาไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาๆ ที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายอีกต่อไปแล้ว แต่เขาคือ ‘ปาลิน’ ทายาทหนึ่งเดียวของตระกูลพลชนะชัยชาญ มหาเศรษฐีบิลเลี่ยนแนร์ที่ร่ำรวยมหาศาลและมีอิทธิพล! บิดาของเขาพูดเสมอว่า... ผู้หญิงอย่างวิวรรญาหลอกง่ายและเป็นเพียงลูกสาวจากตระกูลของคนโลภมากที่ต้องการรอดตายในภาวะที่ธุรกิจกำลังย่ำแย่ แน่นอนว่าเธอกระโจนเข้าสู่ตำแหน่งเจ้าสาวก็เพราะต้องร่วมแชร์เงินทองในคลังธนาคารของเขา แต่ชายหนุ่มก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า... ความสวยและเรือนร่างของเธอนั้นหวานหอม ซึ่งมันกำลังล่อลวงและยั่วยวนจนทำให้เขาคลั่ง และสำหรับวิวรรญาเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน ถึงแม้เธอจะเกลียดเขา ชิงชังเขา... จากสิ่งที่เขากระทำในอดีต แต่เมื่อเธอได้ขึ้นเตียงกับผู้ชายที่เร่าร้อนอย่างปาลิน... ชายผู้ถือสิทธิ์ในเรือนร่างด้วยคำว่าสามีทางกฎหมาย หญิงสาวก็ตระหนักได้ว่าตนเองยังรักเขาอยู่ ติดปัญหาก็แค่เพียงอย่างเดียว... ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาเป็นไปเพื่อธุรกิจ ซึ่งเธอถือกรรมสิทธิ์ในตัวเขาได้เพียงแค่คำว่า ‘นางบำเรอเพื่อการพยุงกิจการ’ เท่านั้น

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เกิดใหม่อีกครากลายเป็นผู้ช่วยตัวน้อยของมารดาที่บิดาไม่รัก

เกิดใหม่อีกครากลายเป็นผู้ช่วยตัวน้อยของมารดาที่บิดาไม่รัก

ซีไซต์
3.5

ภารกิจสำคัญของนักเขียนที่ข้ามเวลามาเกิดใหม่ในยุคโบราณคือการเป็นผู้ช่วยมารดาหลบหนีจากบิดาไร้หัวใจ และพามารดาไปพบโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกลาเวนเดอร์อันงดงาม เมิ่งสืออีถูก ย่าและอนุของหานชางเหยียนผู้เป็นสามีรังแกจนเกือบจะต้องตายไปพร้อมกับลูก ในเวลานี้สามีที่จากไปรบที่ชายแดนกลับมาแล้ว หวังในใจว่าสามีที่กลับมาจะคอยปกป้องดูแล ทว่านางกลับได้รับความเจ็บช้ำที่มากยิ่งกว่าจนแทบทนไม่ไหวและคิดหนี กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อ ซื้อหน้าเว็บถูกกว่าแอปเปิ้ลค่ะ กราบขอบพระคุณทุกท่านค่ะที่อุดหนุน

พระชายาสารพัดพิษ

พระชายาสารพัดพิษ

เกาะครีต
5.0

"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"

ประธานหลี่ พอได้แล้วนะ จะง้อภรรยาก็เข้าคิวก่อน

ประธานหลี่ พอได้แล้วนะ จะง้อภรรยาก็เข้าคิวก่อน

Encore
5.0

แต่งงานซ่อนเงากับหลี่ เจวี๋เฉินมาได้สามปี เจียงวานเคยคิดว่าความรักของเธอจะทำให้หัวใจเขาอุ่นขึ้นได้ แต่สิ่งที่รอเธออยู่ กลับเป็นวันที่จู่ ๆ รักแรกของเขากลับมาจากต่างประเทศ แล้วเขาก็พูดเพียงประโยคเดียวว่า “พวกเราหย่ากันเถอะ” เจียงวานรู้ดีว่าคนที่หลี่ เจวี๋เฉินรักไม่ใช่เธอ เธอจึงกลบเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ หยิบกระเป๋าแล้วเดินจากไปอย่างเด็ดขาด หลังหย่า ชีวิตของเจียงหว่านกลับพุ่งแรงราวติดปีก ทั้งงานทั้งโชคลาภหลั่งไหลไม่หยุด กลายเป็นสไตลิสต์ระดับท็อปของโลก ทั้งการงานและความรักล้วนรุ่งโรจน์ ส่วนอดีตสามีผู้มีตำแหน่ง บางคน นั้นวัน ๆ เอาแต่จ้องหน้าจอ คิดทุกวิถีทางว่าจะทำยังไงให้ได้แต่งงานกับเธออีกครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่ง ผู้มีพระคุณที่เคยช่วยชีวิตเจียงวานตอนยังเด็กกลับมาอีกครั้งหลี่ เจวี๋เฉินถึงกับอยู่เฉยไม่ไหวอีก “วานวาน แต่งงานกันอีกครั้งเถอะนะ ได้โปรด!” เจียงวานเพียงยิ้มบาง ๆ อย่างไม่ใส่ใจ“ไม่มีเวลาหรอก ไปหารักแรกของคุณเถอะ!” หลี่ เจวี๋เฉินควักแหวนออกมา คุกเข่าข้างเดียวแล้วเอ่ยว่า “ฉันไม่มีใครคนอื่นในใจ มีเพียงเธอเท่านั้น เธอคือคนที่ฉันรักมาตลอด ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นเธอ!” ตลอดสามปีที่อยู่ด้วยกันทั้งเช้าเย็น ทำให้ทั้งคู่ค่อย ๆ เกิดความรักและผูกพันต่อกัน เธอเข้าใจว่าเขายังรักแฟนเก่าอย่างสุดหัวใจ แต่เขากลับคิดว่าในใจเธอมีใครอีกคนอยู่แล้ว คนดื้อสองคนที่แอบรักกันอยู่ฝ่ายละมุม แต่กลับเข้าใจผิดเพราะมีคนอื่นเข้ามาอยู่รอบตัวจนคิดไปต่าง ๆ นานา ความรักครั้งนี้จะฝ่าหมอกแห่งความเข้าใจผิดไปจนถึงตอนจบที่งดงามได้หรือไม่?

คุณนายฟู่ กรุณาเซ็นต์หย่า

คุณนายฟู่ กรุณาเซ็นต์หย่า

Harper
5.0

ความรักที่ซ่อนเร้นของสาวน้อยเริ่มต้นในวันที่ทั้งสองได้พบกันในการพบกันที่ถูกวางแผนมาอย่างยาวนาน ทว่าเด็กสาวที่ครอบครัวรับมาเลี้ยงกลับแย่งชิงครอบครัวและเด็กหนุ่มไปโดยไม่รู้สึกเกรงกลัว เมื่อโตขึ้น เธอใช้โอกาสการแต่งงานเพื่อผลประโยชน์เพื่อแย่งชิงตำแหน่งภรรยาของชายคนนั้น ไม่ยอมถอยแม้แต่นิดเดียว ฟู่เป่ยชวนกอดพี่สาวของเธอไว้ในอ้อมแขน ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “เธอทำให้ฉันรู้สึกสะอิดสะเอียน” ซูชิงเฉินรู้สึกปวดท้องเหมือนมีบางอย่างในร่างกายของเธอค่อยๆ เลือนหายไป เธอยิ้มเล็กน้อย น้ำเสียงแน่วแน่ “แน่นอน ฉันจะไม่มีวันปล่อยมือ ถึงจะต้องตายก็ตาม” ไม่นานนัก ซูชิงเฉินก็เหมือนจะหายไปจริงๆ จากนั้นเป็นต้นมา ไม่มีใครรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ในยามค่ำคืน ฟู่เป่ยชวนมักจะได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดกับเขาว่า “ถ้าฉันไม่เคยรักเธอเลยก็คงจะดี” ห้าปีต่อมา ซูชิงเฉินกลับมาพร้อมกับเด็กคนหนึ่ง กลับมาในสายตาของคนทั่วไปอีกครั้ง ...

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ