ผมครางพร้อมกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องรักของคนใต้ร่างอย่างไม่ปรานี ไม่มีหรอกคำว่าทำเบาๆเพราะผมทำไม่เป็น อยากจะบอกว่าร่องของของขวัญแม่งโคตรตอดน้องชายผมเลยผมแตกไปแล้วสองครั้งติดดภายในเวลาหนึ่งชั่วโมงแม่งเป็นอะไรที่สุดยอดมาก ก็ยอมรับว่าผมไม่เคยเอาผู้หญิงซิงผมชอบผู้หญิงที่มีประสบการณ์มากกว่า กับเอมอรผมก็ยังไม่เคยมีอะไรด้วยมากสุดก็แค่กอดจูบกันตามประสาวัยรุ่นจะมีช่วยกันบ้างแต่ไม่เคยสอดใส่แม้ว่าเอมอรจะยอมให้ผมทำแต่ผมก็ไม่ทำเพราะในความคิดของผมตอนนั้นคิดเอาไว้ว่าจะไม่ทำอะไรเอมอรเพราะมันยังไม่ถึงเวลาผมคิดไว้ว่าผมจะเปิดซิงเธอในคืนวันแต่งงาน แต่ใครจะไปคิดว่าแค่เวลาสี่ปีที่ผมไม่อยู่เธอให้ผู้ชายที่ไหนไม่รู้เปิดซิงไปแล้วเรียบร้อยแต่ก็ช่างเถอะตอนนี้ผมไม่แคร์แล้วว่าเอมเคยไปนอนให้ใครกระแทกมาบ้างเพราะตอนนี้ผมได้ค่าเสียเวลาได้ค่าความโง่ของตัวเองมาแล้วนั่นก็คือซิงของยัยนี่ที่ผมกำลังกระแทกอยู่
บทที่ 1 แม่จ๋าอย่าทิ้งหนู
สิบห้าปีก่อน....
"แม่จ๋าอย่าทิ้งขวัญไป ฮือออ แม่จ๋าอย่าทิ้งขวัญให้อยู่ที่นี่เลยนะ" เด็กหญิงวัยห้าขวบนั่งร้องไห้กอดขาแม่ของตัวเองอยู่ที่พื้นอย่างน่าเวทนาหลังจากที่แม่พามาที่บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งโดยโกหกว่าจะพาไปหาพ่อ พ่อที่เด็กหญิงไม่เคยเจอหน้าไม่รู้ว่าท่านคือใคร แต่พอมาถึงแม่ก็ให้รออยู่หน้าบ้านเพียงลำพัง จนเวลาผ่านไปสักพักแม่ก็เดินยิ้มออกมาพร้อมเงินจำนวนหนึ่ง
"เงินเยอะจังเลยจ๊ะแม่" เด็กหญิงพูดออกมาด้วยความดีใจเพราะไม่เคยเห็นเงินจำนวนมากมายขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เด็กหญิงคิดในใจว่าถ้าแม่มีเงินเยอะแบบนี้แม่ก็จะอารมณ์ดีแล้วตัวเองก็จะไม่ถูกทุบตีเหมือนเช่นที่ผ่านมาอีกเพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาถ้าเด็กหญิงออกไปขายพวงมาลัยแล้วได้เงินน้อยก็จะแม่ทุบตีเป็นประจำบางวันก็ให้อดข้าวอดน้ำ แต่ถ้าแม่มีเงินเยอะก็จะไม่เจ็บตัวอีก
"แน่นอนสิ ค่าตอบแทนที่กูคลอดมึงเลี้ยงมึงมายังไงล่ะ ต่อไปมึงต้องอยู่ที่นี่เข้าใจไหมนังขวัญ"
"แม่พูดอะไรจ๊ะขวัญไม่เข้าใจ"
"มึงฟังกู...ต่อแต่นี้ต่อไปมึงต้องอยู่ที่นี่ เพราะบ้านนี้คือบ้านของพ่อมึงถึงตอนนี้พ่อมึงจะตายไปแล้วก็ตาม แต่ปู่ย่ามึงญาติพี่น้องพ่อมึงยังอยู่ต่อไปนี้มึงต้องอยู่กับพวกเขา อ่ะกระเป๋าเสื้อผ้าของมึงกูเก็บมาให้แล้ว" แม่โยนกระเป๋าเสื้อผ้ามาให้พอเปิดออกดูข้างในเป็นเสื้อผ้าของเด็กหญิงทั้งหมดโดยที่เด็กหญิงไม่รู้ว่าคนเป็นแม่แอบเก็บมาตอนไหน
"แล้วแม่ล่ะจ๊ะ แม่จะอยู่ที่นี่กับขวัญใช่ไหมจ๊ะ" นั่นคือสิ่งที่เด็กหญิงภาวนาถึงแม่จะไม่ค่อยรักแต่เด็กหญิงก็รักแม่อยากอยู่กับแม่
"กูจะอยู่ทำไมกูก็ไปตามทางของกูสิหมดหน้าที่ของกูแล้วกูเลี้ยงดูมึงมาตั้งห้าปีแค่นี้ก็เหนื่อยจะแย่แล้วเพราะฉะนั้นมึงต้องอยู่ที่นี่เข้าใจไหม กูไปล่ะ"
"ไม่เอาขวัญไม่อยู่ขวัญจะอยู่กับแม่" เด็กหญิงวิ่งไปกอดขาแม่เมื่อเห็นว่าแม่กำลังจะเดินจากไป
"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะนังขวัญ กูบอกให้ปล่อยไง" แรงสะบัดของคนเป็นแม่ทำให้เด็กหญิงกระเด็นออกมาแต่เด็กหญิงก็ยังคลานเข้าไปกอดขาแม่ของตัวเองอย่างเดิม
"นังขวัญ!!! กุบอกให้มึงปล่อยกู!!!"
"ไม่ปล่อย ฮือออแม่จะทิ้งขวัญไว้ที่นี่ ฮือออ แม่จ๋าแม่พาขวัญไปด้วยนะแม่"
"แกต้องอยู่ที่นี่อยู่กับพ่อของแก"
"ไม่เอาขวัญไม่อยู่ ขวัญจะไปกับแม่ ฮือออ"
"มึงจะไปกับกูทำไมห๊ะ กูไม่มีเงินเลี้ยงดูมึงแล้ว มึงมันตัวซวยตั้งแต่เกิดมึงมากูก็มีแต่ความวิบัติมีแต่ความฉิบหาย ทำอะไรก็ไม่ขึ้นขายของก็เจ๊งเข้าบ่อนก็ถูกโกงดีแค่ไหนที่กูไม่ขายมึงให้เจ๊กหลังตลาด ที่กูพามึงมาอยู่ที่นี่ก็เพื่อที่มึงจะได้สบายเพราะบ้านพ่อมึงมันรวยมันมีเงินเลี้ยงดูมึงให้สุขสบายไปตลอดทั้งชาติ นี่กูหวังดีกับมึงนะนังขวัญ"
"ไม่ ขวัญไม่อยากสบายขวัญอยากอยู่กับแม่ ฮือออ ขวัญสัญญาจะทำงานทุกอย่างจะซักผ้าถูบ้านทำกับข้าวตอนเย็นก็จะออกไปขายพวงมาลัยทุกวันเอาเงินมาให้แม่ใช้เยอะๆ"
"เศษเงินแค่ไม่กี่ร้อยมันจะพอยาไส้อะไร ตอนนี้กูขายมึงให้ย่ามึงกูได้เงินค่าตัวมึงมาแล้ว มึงจะไปกับกูได้ยังไงห๊ะ"
"แม่เอาเงินคืนเขาไปเถอะนะ แล้วพาขวัญกลับบ้านนะจ๊ะแม่"
"เอ๊ะนังนี่ พูดไม่รู้เรื่องหรือไงห๊ะ กูสั่งให้มึงอยู่ที่นี่มึงก็ต้องอยู่ แล้วมึงก็ไม่ต้องหนีกลับไปที่บ้านนะเพราะกูจะย้ายไปอยู่กับผัวใหม่กู"
"แม่ให้ขวัญไปอยู่ด้วยสิจ๊ะ นะแม่นะ" เด็กหญิงอ้อนวอนแต่ก็ไม่เป็นผล
"ถ้าเอามึงไปก็เป็นภาระกูอีก มึงต้องอยู่ที่นี่ มึงปล่อยขากูได้ละ กูจะไปแล้ว"
"ไม่ปล่อย ฮือออ"
"ไม่ปล่อยใช่ไหมห๊ะ"
"โอ๊ย ฮือออแม่ขวัญเจ็บ" เด็กหญิงโดนกระชากผมแล้วถูกผลักจนหงายหลังจากนั้นคนเป็นแม่ก็รีบเดินออกไปจากบ้านพร้อมเงินจำนวนหนึ่ง
"แม่!!! ฮือออ แม่อย่าทิ้งขวัญ ฮือออ แม่จ๋า"
เด็กหญิงร้องไห้อย่างสุดเวทนาแต่ไม่มีใครสงสารเธอเลย ทุกคนยืนมองด้วยสายตาสมเพชและรังเกียจก่อนจะแยกย้ายกันไปปล่อยให้เด็กหญิงนั่งกอดกระเป๋าร้องไห้อยู่หน้าบันไดบ้าน เด็กหญิงมองออกไปหน้าประตูรั้วบ้านที่แม่ของเธอเพิ่งเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองเธอเลยแม้แต่น้อย
"ฮือออ แม่ทิ้งขวัญทำไม ฮือออ แม่ ฮืออออ"
บทที่ 1 แม่จ๋าอย่าทิ้งหนู
05/10/2022
บทที่ 2 ตรวจดีเอ็นเอ
05/10/2022
บทที่ 3 ลูกเมียน้อย
05/10/2022
บทที่ 4 กาฝาก
05/10/2022
บทที่ 5 เกลียดจนวันตาย
05/10/2022
บทที่ 6 เกลียดขี้หน้า
05/10/2022
บทที่ 7 ผู้หญิงดีดีมีอีกเยอะ
05/10/2022
บทที่ 8 ขอแต่งงาน
05/10/2022
บทที่ 9 แผนเอาคืน
05/10/2022
บทที่ 10 จูบแรก
05/10/2022
บทที่ 11 เป็นของพี่นะครับ
05/10/2022
บทที่ 12 ตายใจ
05/10/2022
บทที่ 13 ความลับในใจ
05/10/2022
บทที่ 14 ช่วยพี่หน่อยได้ไหม
05/10/2022
บทที่ 15 ค่าความโง่NC++
05/10/2022
บทที่ 16 หมดประโยชน์
05/10/2022
บทที่ 17 ไม่ชอบกินของเก่า
05/10/2022
บทที่ 18 ไม่ได้รัก
05/10/2022
บทที่ 19 เมียหรือภาระ
05/10/2022
บทที่ 20 คุณหนูกับคนขับรถ
05/10/2022
บทที่ 21 พกเมียมาด้วยเหรอ
05/10/2022
บทที่ 22 ทำโทษNC
05/10/2022
บทที่ 23 ปล่อยในNC++
05/10/2022
บทที่ 24 ไม่เหลือใคร
05/10/2022
บทที่ 25 ลูกคนขับรถ
05/10/2022
บทที่ 26 สิ่งที่ต้องการมากที่สุด
05/10/2022
บทที่ 27 หวงเมีย
05/10/2022
บทที่ 28 ไม่ทำแรงพี่สัญญาNC++
05/10/2022
บทที่ 29 คุณหมอNC
05/10/2022
บทที่ 30 น้อยใจเมีย
05/10/2022
บทที่ 31 ตังครรภ์
05/10/2022
บทที่ 32 ต่างคนต่างอยู่
05/10/2022
บทที่ 33 กอดครั้งสุดท้าย
05/10/2022
บทที่ 34 ลางสังหรณ์
05/10/2022
บทที่ 35 แม่ขอโทษ
05/10/2022
บทที่ 36 บอกรักเมีย
05/10/2022
บทที่ 37 เราจะผ่านมันไปด้วยกัน
05/10/2022
บทที่ 38 คลั่งรักเมีย
05/10/2022
บทที่ 39 แกล้งมาแกล้งกลับ
05/10/2022
บทที่ 40 คลิปโป๊เป็นเหตุ NC++
05/10/2022
หนังสืออื่นๆ ของ ดอกอ้อลู่ลม
ข้อมูลเพิ่มเติม