บทนำ

ฟรานเชสโก้ ซิวีลิอาโน่ ชายหนุ่มวัยสามสิบหกปี เขาเป็นพี่ชายต่างมารดาของ ราฟาเอล ซิวีลิอาโน่ และเป็นบุตรชายลำดับที่สองของ ริคาโด้ ซิวีลิอาโน่ ตระกูลใหญ่ในอิตาลี่ผู้ได้ชื่อว่าเป็นมาเฟียศตวรรษที่ 21 แห่งอิตาลี มันสมองระดับอัจริยะ จอมวางแผนและเนี้ยบทุกกระเบียดนิ้วทำให้เขาได้ของฉายา ‘เจ้าชายมาเฟีย’

นอกจากความสามารถในการบริหารแล้วฟรานเชสโก้ยังมีงานอดิเรกคือการเป็นช่างภาพและทำงานด้านโฆษณาอีกด้วย วันหนึ่งเขามางานเปิดตัวสินค้าชนิดหนึ่งที่เมืองไทยซึ่งเขาเป็นคนออกแบบโฆษณาชุดนั้นเอง แต่ความเบื่อหน่ายแสงสีในกรุงเทพฯ ทำให้เขาเลือกที่จะออกมาจากงานเลี้ยงไฮโซ ขณะที่เดินมาที่จอดรถสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นพริตตี้สาวกำลังถูกลวนลามเขาจึงเข้าไปช่วยเหลือ แต่ผิดคาดหญิงสาวคนนั้นไม่ขอบคุณเขาแถม

ยังอวดดีใส่เขาอีก

‘ไปรยา พรภวิษย์’ หญิงสาววัยยี่สิบเอ็ดปี ในเวลาปกติเธอคือเด็กเรียนดีผู้ไม่เคยมีประวัติด่างพร้อย เธอเติบโตมากับแม่เพียงลำพังสองคนโดยไม่เคยรู้ว่าพ่อของตนเองเป็นใคร เธอพยายามมุ่งมั่นร่ำรวยให้คะแนนดีเยี่ยมเพื่อช่วยลดค่าใช้จ่ายในบ้าน แต่กระนั้นเธอก็รู้ว่าแม่ทำงานอย่างลำบากให้เธอได้สบาย ไปรยาแอบไปทำงานพิเศษเป็นพริตตี้อยู่บ่อยๆ แม้จะถูกคนเข้าใจผิดว่าเป็นสาวไซด์ไลน์บ้างแต่เธอก็ยังทำงานนี้อยู่เงียบๆ ไม่ให้แม่รู้จนกระทั่งวันหนึ่งได้มาพบกับผู้ชายร่างสูงใหญ่เจ้าของแววตาเจ้าชู้ที่เข้ามาช่วยเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมรับว่านั่นคือการช่วยเหลือด้วยความหวังดี

‘ฟรานเชสโก้’ ได้รับข่าวพินัยกรรมของโทนี ลินตัน แม้จะไม่ได้มีความเกี่ยวพันทางสายเลือดแต่เขาก็นับถือเป็นลุงนอกจากนี้เขายังเป็นคนคอยดูแลบริหารบริษัทให้ลุงโทนี่ระหว่างที่ลุงไม่สบายจนเสียชีวิตไป พินัยกรรมที่เปลี่ยนแปลงชีวิตเขาไปทั้งชีวิตคือการให้เขาแต่งงานกับ ไปรยา พรภวิษย์ ลูกสาวนอกสมรสของโทนี่ ลินตัน เขาจำเป็นต้องแต่งงานกับเธอเพื่อรักษาบริษัทซึ่งเป็นสิ่งที่ลุงโทนี่สร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรงทั้งหมดของชีวิต

ในวันเกิดครบยี่สิบสองปีของไปรยา เธอได้รู้ความจริงถึงชาติกำหนดของตัวเอง เพียงแค่ข้ามคืนจากหญิงสาวธรรมดาที่ไม่มีแม้กระทั่งบ้านของตัวเองกลายเป็นลูกสาวคนเดียวของเศรษฐีชาวอเมริกัน แต่เธอจะได้ครอบครองทรัพย์สินนั้นได้ต้องแต่งงานกับผู้ชายที่ชื่อ ฟรานเชสโก้ ซิวีลิอาโน่

เมื่อการวิวาห์เป็นเพียงเงื่อนไขทางธุรกิจ พวกเขาทั้งคู่จะทำอย่างไรกับหัวใจที่ผูกพันกันอย่างไม่รู้ตัว.

......................

บทที่1.

แสงแฟลชและเสียงชัตเตอร์ทำให้ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์และดึงเขากลับเข้าสู่สภาพแห่งความเป็นจริงเขาหันกลับมาสนใจแสงไฟวับวาบหลากสีในผับกลางกรุงกับผู้คนแปลกหน้าที่กำลังโยกย้ายร่างกายตามจังหวะเสียงดนตรีที่เร่าอารมณ์ให้พุ่งพล่านอยู่ภายใน

ฟรานเชสโก้ ซิวีลิอาโน่ยิ้มให้เพื่อนที่เข้ามาตบไหล่เชิงทักทายเบาๆ ในผับไฮโซแห่งหนึ่งค่ำคืนนี้ที่นี่ถูกเนรมิตให้มีเวทีแคทวอล์คยู่ตรงกลางพร้อมด้วยม่านน้ำพุล้อแสงไฟเป็นฉากนางแบบสาวสวยหุ้นเซ็กซี่จะต้องเดินผ่านม่านน้ำออกมาพร้อมกับเครื่องดื่มของคนรุ่นใหม่ยี่ห้อหนึ่งซึ่งใช้ผับแห่งนี้เปิดตัวสินค้า ทั้งหมดเป็นไอเดียอันบรรเจิดจากสมองของชายร่างสูงโปรงวัยสามสิบกับอีกหกปีที่ชอบสวมเสื้อผ้าด้วยชุดดำเป็นคาแรคเตอร์ส่วนตัวราวกับจะไว้ทุกข์ให้กับชีวิตที่เหลืออยู่และรู้จักในแวดวงคนทำงานโฆษณาด้วยชื่อเรียกสั้นๆง่ายๆว่า ‘ฟรานเชสโก้’

ชายหนุ่มสะกิดเพื่อนสาวที่ยืนโยกตัวตามจังหวะดนตรีอยู่ใกล้ๆ เขาเพื่อขอดูเวลา หญิงสาวยิ้มดวงตาปรือแหวกเสื้อยืดคอปาดที่เผยให้เห็นเนื้อเนียนที่หัวไหล่สร้อยคอสีเงินวาวมีโทรศัพท์มือถือเครื่องจิ๋วห้อยแขวนอยู่และเวลานี้มันเบียดชิดที่อกคู่อิ่มของเพื่อนสาวที่มาในฐานะนางแบบคนหนึ่งฟรานเชสโก้ก้มมองแล้วพยักหน้าเป็นเชิงขอบใจแต่ไม่ใคร่ใส่ใจกับภาพที่เห็นนัก

“สามทุ่มสิบนาที” เขาพึมพำคนเดียวก่อนยกเครื่องดื่มขึ้นกระดกทีเดียวหมดแก้วแล้วส่งแก้วเปล่าคืนให้บริกรที่เดินผ่านมาพอดี

“ฟรานเชสโก้ จะไปไหนคะงานกำลังสนุก”

ชายหนุ่มหยุดนิ่งหนึ่งก่อนเอ่ยตอบ“กลับบ้าน”

ฟรานเชสโก้ตอบทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนถามเขาล้วงมือลงในกางเกงแสลคเนื้อดีควานหากุญแจรถแล้วเพิ่งนึกคิดขึ้นได้ว่าตอนที่ขับรถมา รถติดเหลือบรรยายจนต้องจอดทิ้งไว้ที่สถานีรถไฟใต้ดินเพื่อให้ถึงสุขุมวิทภายในสิบห้านาทีเขาตบกระเป๋าเสื้อเชิ้ตของตนการ์ดแข็งๆ ทำให้รู้โดยไม่ต้องหยิบออกมาดูว่าบัตรจอดรถของทางรถไฟใต้ดินยังคงอยู่ดีเขาเองก็จำไม่ได้แล้วว่าจอดรถไว้นานเพียงใดเขาไม่แน่ใจว่าจะจอดรถได้ถึงกี่ทุ่ม เขาไม่เคยใช้รถไฟทั้งใต้ดินและลอยฟ้าเที่ยวสุดท้าย และสมองไม่ว่างพอจะเปิดลิ้นชักความทรงจำว่าอัตราค่าจอดรถนั้นเท่าไหร่เขาไม่ค่อยใส่ใจจะจดจำกับเรื่องพวกนี้นักแต่มันมักหวนถึงถึงภาพเก่าๆอยู่เสมอเหมือนฉายหนังซ้ำกลับไปมาหลายต่อหลายรอบ มันไม่ใช่มีเพียงภาพเท่านั้นแต่ยังมีเสียงสะท้อนก้องในโสตประสาทที่สำคัญความรู้สึกต่อเหตุการณ์นั้นๆ ในห้วงเวลานั้นด้วยเช่นความรู้สึกของเขาในขณะที่เพิ่งก้าวเท้าพ้นสถานที่อันอัดแน่นไปด้วยผู้คนที่โยกย้ายเคลื่อนไหวร่างกายไปตามจังหวะเสียงเพลงที่กระหึ่มอยู่ภายใน

ปกติชีวิตเขาเดินทางอยู่บ่อยๆ อยู่แต่ละที่ไม่เกินสองหรือสามเดือนแต่ส่วนใหญ่เขาใช้ชีวิตที่บ้านเกิดที่อิตาลี

ฟรานเชสโก้ ซิวีลิอาโน่นั่นคือชื่อของเขาซึ่งเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจของตระกูลซิวีลิอาโน่ผู้ได้ชื่อว่าเป็นมาเฟียศตวรรษที่ 21 แห่งอิตาลีการมีอำนาจในมือทำให้คนยำเกรงโดยที่เขายังไม่ทันได้ลงมือทำอะไรบางทีมันก็น่าเบื่อเกินไปแต่มีบางเรื่องที่เขาเผลอคิดแล้วอดหัวเราะไม่ได้ตระกูลซิวีลิอาโน่เป็นที่นับหน้าถือตาและทรงอิทธิพลมากที่สุดตระกูลหนึ่งในอิตาลี่แต่มักจะพลาดท่าเสียทีกับเรื่องง่ายๆ ที่เรียกว่า ‘ความรัก’

เมื่อราวๆ หนึ่งปีก่อน ‘ราฟาเอล ซิวีลิอาโน่’ น้องชายต่างมารดาของเขาเพิ่งแต่งงานกับสาวไทยและดูท่าทางจะมีความสุขดีกับชีวิตครอบครัวจนมีแววว่าจะไม่กลับไปอิตาลีกลายเป็นว่าระยะเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาเขาต้องคอยเที่ยวไปเที่ยวมาเพื่อช่วยดูแลสาขาในประเทศไทยให้แน่ใจก่อนจะปล่อยให้เจ้าน้องชายต่างแม่รับผิดแบบเต็มๆ

‘ไม่ต้องทำเป็นสนใจกันขนาดนี้ก็ได้เมื่อก่อนแทบไม่เคยเห็นหัวกันเลยไม่ใช่หรือไง’ ถึงจะเป็นพ่อคนแล้วแต่บ่อยครั้งที่ราฟาเอลยังทำหงุดหงิดใส่เขาเหมือนเป็นเด็ก

‘ถ้าพ่อไม่สั่งฉันก็ไม่มาที่นี่หรอก’ เขาจำได้ว่าตอนนั้นเขายักไหล่ไม่สนใจเจ้าน้องชายที่น่าเบื่อนี่

‘เอาเถอะไว้มีเมียมีลูกเมื่อไหร่ก็จะเข้าใจเองหล่ะ’

ฟรานเชสโก้เผลอหัวเราะร่าถึงเขาจะอายุสามสิบหก แล้วแต่ความคิดที่จะมีเมียมีลูกหรือที่เรียกว่า ‘ครอบครัว’ มันคงเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาคิดถึงเลยก็ว่าได้ก็ชีวิตเค้าออกจะสมบูรณ์แบบและมีสาวๆ มาให้เลือกไม่ซ้ำหน้าแล้วทำไมต้องต้องจำเจกับผู้หญิงคนเดียวด้วย

ชายหนุ่มพอใจที่จะให้ใครต่อใครมองเขาด้วยสายตายำเกรง หวาดผวาและเกรงกลัวเขาเติบโตมาอย่างแข็งแกร่งในฐานะบุตรคนชายคนที่สองของภรรยาที่จดทะเบียนสมรสอย่างถูกกฎหมายของ ‘ริคาโด้ ซิวีลิอาโน่’ พ่อของเขามีภรรยาหลายคนแม้ว่าพ่อจะไม่ใช่ ‘สามี’ ที่ดีนักแต่อย่างน้อยที่สุดไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่อ้างตัวว่ามีลูกกับพ่อเด็กคนนั้นจะได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีโดยไม่ต้องตรวจดีเอ็นเอเพื่อยืนยันสายสัมพันธ์ทางสายเลือด