เพลิงรักร้ายจอมใจจอมเถื่อน

ในวงการเสื้อผ้าระดับประเทศไม่มีใครจะไม่รู้จักแบรนด์withที่ออกแบบและผลิตโดยบริษัทยักษ์ใหญ่เป็นอันดับหนึ่งของประเทศคือบริษัทHซึ่งมีประธานบริษัทเป็นหนุ่มหล่อไฟแรงที่มีอายุเพียง30ปีเป็นผู้บริหาร เขามีสาวๆพากันรุมล้อมอยากจะเป็นคนรักและคู่ควงของเขากันมากมายแต่ด้วยนิสัยที่ค่อนข้างเคร่งขรึม ดุ เด็ดขาดและไม่เทคแคร์ใครจึงทำให้เข้าหายาก เขาควงสาวๆไม่ซ้ำหน้าแต่ไม่เคยควงใครเกิน1อาทิตย์ไม่ผูกมัดอะไรกับใครและเกลียดผู้หญิงที่คิดจะผูกมัดเขาทุกคน "อเลน"คือชื่อของเขา

ก๊อก..ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องทำงาน

"นายคับ..คุณฟีน่ามาขอพบคับ"

แดนเลขาส่วนตัวและเป็นลูกน้องคนสนิทของอเลนเปิดประตูเข้ามา

อเลนเงยหน้าจากกองเอกสารตรงพลางส่งสายตาที่ดุดันส่งให้กับแดนทันที

แดนที่เห็นสายตาของนายที่ส่งมาก็รีบหันหลังเดินออกไปจากห้องก่อนจะปิดประตูตามหลัง

พอแดนเดินออกไปอเลนก็ก้มหน้าเซ็นเอกสารต่อ เขาเบื่อที่ฟีน่าเริ่มจะเกาะติดไม่ยอมปล่อยทั้งๆที่เขาก็จ่ายเงินให้เธอไปแล้ว และถ้าเธอยังทำแบบนี้อีกคงต้องจัดการขั้นเด็ดขาด

อีกมุมด้านหนึ่งของเมืองบริเวณหน้าหลุมฝังศพมีหญิงสาวหน้าตาสวยมากๆสวมใส่เดรสยาวเลยเข่าสีชมพูเข้ม อายุของเธอดูแล้วไม่เกิน22ปีกำลังคุกเข่าร้องไห้อย่างหนักข้างๆตัวเธอมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่วางอยู่ด้วย

"พ่อขา!..แม่ขา!..ทำไมถึงทิ้งรียาไปล่ะคะ..แล้วรียาจะอยู่กับใคร?..ฮึก..ฮึก..ฮือออ!"รียาก้มหน้าร้องไห้อย่างนี้มานานเป็นชั่วโมงๆแล้ว

พ่อกับแม่ของรียาเป็นเจ้าของบริษัทผลิตและออกแบบเสื้อผ้าขนาดย่อมชื่อบริษัทR โดยใช้แบรนด์RYบริษัทกำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ พ่อกับแม่จึงส่งรียาไปเรียนด้านดีไซเนอร์ต่อที่ประเทศฝรั่งเศสตั้งแต่รียาเรียนจบม.ปลาย รียาเรียนจบตั้งแต่2ปีก่อนแต่ยังไม่ได้กลับมาเพราะรียาไปเข้าประกวดดีไซเนอร์หน้าใหม่ที่ปารีสแล้วก็ชนะเลิศจึงต้องอยู่ทำงานด้านออกแบบเสื้อผ้าให้กับบริษัทXที่เป็นคนจัดงานขึ้นถึง2ปี ตลอดเวลาที่อยู่ฝรั่งเศสรียาก็ติดต่อกับพ่อแม่ตลอด รียามีคนรักอยู่ก่อนที่จะไปฝรั่งเศสชื่อว่า"คริส"ซึ่งอายุมากกว่ารียาถึง8ปี รียารู้จักกับคริสตอนที่เรียนอยู่ม.4เพราะคริสช่วยรียาจากคนวิ่งราวกระเป๋า แล้วคริสก็เข้ามาตามจีบรียาจนตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด รียาเป็นคนชวนให้คริสเข้ามาทำงานในบริษัทของพ่อกับแม่แล้วคริสก็ทำได้ดีจนเป็นที่ไว้วางใจจากพ่อแม่ของรียามาก ทั้งสองคนตกลงว่าจะแต่งงานกันหลังจากที่รียากลับมาจากฝรั่งเศส ช่วงที่อยู่ฝรั่งเศสรียากับคริสก็โทรติดต่อกันอย่างสม่ำเสมอ เพิ่งจะมาขาดการติดต่อกันก่อนหน้าที่รียาจะกลับมาแค่อาทิตย์เดียวเพราะรียาทำโทรศัพท์หาย แต่ตลอดเวลาที่อยู่ฝรั่งเศสไม่เคยมีใครเล่าให้รียารู้เลยว่าบริษัทของพ่อกับแม่กำลังมีปัญหาจนกระทั่งรียาหมดสัญญากับบริษัทXจึงเดินทางกลับมาประเทศไทยโดยที่ไม่ได้บอกใครเพราะอยากจะเซอไพร์สพ่อแม่กับคริส แต่พอรียาไปถึงหน้าบ้านก็เห็นป้ายติดว่า"ขาย"จึงตกใจและงงมากๆ รียาพยายามโทรหาพ่อกับแม่แต่โทรไม่ติด โทรหาคริสก็ปิดเครื่อง รียาจึงโทรหาลุงแมคที่เป็นทนายประจำตระกูลถึงได้รู้ว่าพ่อกับแม่ได้ฆ่าตัวตายไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเพราะบริษัทถูกโกงและยักยอกเงินจนถูกฟ้องล้มละลาย ลุงแมคบอกว่าพยายามติดต่อรียาแล้วแต่ติดต่อไม่ได้จึงได้เป็นคนจัดงานศพให้พ่อกับแม่ของรียาเอง ส่วนคริสลุงแมคบอกว่าเจอกันครั้งสุดท้ายตอนงานศพของพ่อกับแม่ ลุงแมคบอกว่ายังหาตัวคนที่โกงเงินของบริษัทไม่ได้พร้อมกับเอาบัญชีเงินฝากในชื่อของรียามาให้บอกว่าเงินส่วนนี้ไม่ได้ถูกยึดไปเพราะเป็นชื่อของรียาที่พ่อกับแม่ได้ฝากไว้ให้แล้วลุงแมคก็บอกว่าได้ฝังศพพ่อกับแม่ไว้ที่นี่รียาจึงมาเพื่อเคารพศพพ่อกับแม่เป็นครั้งสุดท้าย

"รียาขอโทษนะคะ..ที่ไม่ได้กลับมาช่วยพ่อกับแม่ทำงาน..ขอโทษค่ะฮือ..ฮือ!"รียาก้มหน้าร้องไห้ไม่หยุด

ผ่านมานานหลายชั่วโมงรียาจึงค่อยๆหยุดร้องไห้

"รียาสัญญาค่ะ...ว่าจะหาคนที่โกงบริษัทของเราให้ได้..หลับให้สบายนะคะ...รียารักพ่อกับแม่ค่ะ"รียายืนขึ้นมองรูปพ่อกับแม่ที่หน้าหลุมศพพร้อมให้คำสัญญาด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่น

หลังจากที่ให้คำสัญญากับหลุมฝังศพของพ่อกับแม่แล้ว รียาก็ลากกระเป๋าเดินทางออกมาเรียกแท็กซี่เพื่อที่จะไปที่คอนโดของคริสเพราะตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน บ้านของเธอก็ถูกยึดและวางขายไปแล้วคงต้องไปอยู่กับคริสก่อนชั่วคราว มันคงไม่เป็นไรเพราะเธอกับคริสก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว

เมื่อมาถึงคอนโดของคริส รียาก็เดินขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่คริสอยู่ พอไปถึงหน้าห้องก็ไม่ได้เคาะประตูเพราะเธอมีคีย์การ์ดห้องของคริสอยู่แล้วจึงเปิดประตูเข้าไปได้เลย

เมื่อเข้ามาภายในห้องรียาก็เห็นที่พื้นมีเสื้อผ้าทั้งของผู้หญิงและผู้ชายรวมถึงชุดชั้นในที่ถูกถอดโยนทิ้งไว้เกลื่อนไปหมด แล้วยังได้ยินเสียงผู้หญิงและผู้ชายที่ร้องครวญครางดังออกมาจากในห้องนอนที่ประตูปิดไม่สนิท เธอใจเต้นแรงมือไม้สั่นไปหมดแต่ก็กลั้นใจเดินไปยืนฟังเสียงที่หน้าประตูห้องนอนโดยที่คนข้างในมองไม่เห็น

"พี่คริสขา..กีวี่เสียวค่ะ..อื้อ..อ๊า!"